Indignatie redactie 
Voor veel van u, lezers van dit blog, is het een onwerkelijke situatie, en dat roept vragen op over enig complot, of een diepere betekenis, en of u daartegen in opstand moet komen.
Meer en meer commentatoren, en president Macron in zijn toespraak tot het Franse volk, vergelijken de huidige situatie met een oorlog, zoals ik hier eerder deed. Die vergelijking gaat in zoverre mank, dat je in tijden van oorlog nog de theoretische keuze hebt om voor je eigen land te kiezen, of voor de vijand. Maar kiezen voor een levensbedreigende ziekte ligt niet echt voor de hand. Tenzij je het idee hebt dat de mens uitgeroeid dient te worden om de planeet te redden, maar dan verkeer je wel in tamelijk exotische ‘wetenschappelijke‘ of ‘Einde der Tijden‘ religieuze kringen.
Anders dan bij veel recent afgekondigde oorlogen valt deze oorlog, tegen een virus, wel te winnen. Tenzij we te maken hebben met een geheel nieuwe variant die sneller muteert dan tot nu toe bekende virussen. Eindelijk zag ik op de televisie, bij Eva Jinek, twee medische specialisten die ons zakelijk en deskundig informeerden. De één longarts, en de ander specialist op het gebied van de ‘Intensive Care‘. Daar omheen nog tal van gasten die als lobbyist voor hun eigenbelang aanschoven, waaronder de uit de dood teruggekeerde Alexander Pechtold, en die vooral veel mist optrokken. Wat zo prettig was aan het verhaal van die medische professionals, was dat ze geen geduld hadden met onzin. En het ook eerlijk zeiden als ze het niet wisten.
Zo kwam de vraag langs of Ibuprofen een negatieve invloed had op de ontwikkeling van het ziektebeeld als je besmet was met ‘Covid-19‘, zoals een Franse minster van Gezondheid had ‘getwitterd‘, en waarvan ik eerder melding maakte, mét het advies om een medicus te raadplegen als u voor de keuze staat. Waar ‘EenVandaag‘ een hoogleraar ‘patiëntenzorg‘ uit Utrecht aanhaalt die het direct opnam voor Ibuprofen, en stelt dat het ‘totale onzin‘ is, zei die longarts bij Eva Jinek dat we dat gewoon niet weten op dit moment, maar als daar bewijs voor is, het moet worden gepresenteerd om mensenlevens te sparen.
Wat duidelijk werd uit het verhaal van die twee specialisten was dat we vooral veel níet weten. We weten niet waarom de helft van de patiënten die op de ‘Intensive Care‘ belanden jonger is dan vijftig, en waarom de één niet meer dan ‘lichte verschijnselen‘ krijgt, terwijl de ander vecht voor zijn of haar leven, of eraan bezwijkt. Wat dit ook duidelijk maakt, is dat we kansen hebben laten liggen om van China te leren. Enkele weken geleden was het verhaal nog dat alleen bejaarden met een ‘comorbiditeit‘ het loodje legden, en dat het overlijden van die relatief jonge arts die in China de noodklok had geluid het bewijs was dat ze die ‘klokkenluider‘ hadden omgelegd om het falen van de overheid te verbergen. Wat weer naadloos past in het vijandbeeld dat in ons deel van de wereld circuleert over Chinezen en Russen als onbetrouwbaar, achterlijk volk.
Voor mij gaat een expert niet onderuit als hij zegt dat hij of zij het niet weet. Het onderstreept juist zijn of haar professionele integriteit. Wat ik echt helemaal zat ben, dat is die diaree aan ‘pratende hoofden‘ die krampachtig proberen vertrouwen uit te stralen, en de autoriteit uit te hangen, terwijl ze er geen kaas van gegeten hebben. Ooit wel hun ‘bul‘ gehaald, maar sindsdien begraven in de ‘Papers‘ op hun Universiteit, Hogeschool, bestuurlijke nevenfuncties en adviesorgaan. Niet anders met al die ‘beursanalisten‘ en ‘financieel analisten‘ die van de ene naar de andere studio pendelen met hun ‘Onzin-met-Verlengsnoer‘, zonder functionerend geheugen of geweten. En nog ‘essentieel‘ voor de continuïteit ook kennelijk. Waarom in Godsnaam? Leuteren over ‘markten‘? Welke ‘markten‘? De hele zaak is ‘rigged‘. En niet pas recent, als reactie op ‘Covid-19‘, maar al sinds 2008. Net als de ‘verkiezingen‘ in sommige landen.
Wie erkent dat hij of zij het niet weet, staat open voor informatie. Wie een suggestie of standpunt afdoet als ‘flauwekul‘ kan niet meer terug, al staart het bewijs van je amateuristische dikdoenerij je in het gezicht. Mijn huisarts zei bij de eerste kennismaking dat zij van de traditionele geneeskunde was, opdat we geen verkeerde verwachtingen zouden hebben. Ze zei erbij dat als we dachten baat te hebben bij alternatieve methoden we dat vooral moesten proberen, en ze was zeker bereid ons aan te horen als we er baat bij hadden, maar dat was niet haar kracht. Ik was meteen verkocht, omdat ze eerlijk zei waar het op stond, en geen valse verwachtingen wekte.
Mijn indruk is dat er zeer zeker allerlei lieden zijn die proberen een slaatje te slaan uit een medisch scenario dat bestaat uit een zich snel verspreidend virus dat medici vooralsnog voor grote problemen stelt, ook mede veroorzaakt door ons eigen verwachtingspatroon. Géén doden is onrealistisch, waar er jaarlijks bij elke griepepidemie mensen overlijden. Dit virus is een grotere bedreiging, zoals Menno van der Eerden bij Jinek uitlegt. De medici hoef je niet aan te moedigen om zich in te spannen als je hen vraagt patiënten te redden, ook al raken ook zij op enig moment uitgeput als je hen overvraagt. De ‘hartverwarmende applausmachine‘ die voor acht uur vanavond is geprogrammeerd door ‘PR-types‘ en ‘aandachtzoekers‘ mist iedere spontaniteit, en kan mij niet echt boeien als een bijdrage aan de strijd. Goed bedoeld, ongetwijfeld, maar er zijn belangrijker zaken op dit moment. Doe de bloemenhulde maar als de wapens zwijgen en de onvoorwaardelijke overgave getekend is.
Een probleem dat ik zie, is een ‘beroepsdefomatie‘ die eigen is aan de medische wereld. Blijven vechten voor elke patiënt tot aan de dood is hun opdracht en roeping. Als patiënt wil je dat ook, in de meeste gevallen, al is daar recent de klad in gekomen door de hele ‘levensbeëindiging‘-discussie. Maar blijven prutsen om een storing in je vliegtuig op te lossen betekent dat je op enig moment zonder brandstof komt te zitten, en dan ben je zéker de pineut. Dus op enig moment moet je ook de beslissing nemen om te gaan landen met wat je hebt. Vandaar mijn oproep om niet uit het oog te verliezen dat we de BV Nederland wel ergens veilig aan de grond moeten zien te krijgen. Je wilt niet in een situatie terechtkomen dat we moeten zeggen: ‘Operatie geslaagd, patiënt overleden‘. Vandaar dat ik hier steeds stel dat ik van een minister president, een regering, een president, of enig ander bestuurlijk lichaam, verwacht dat ze de artsen en ondersteunend personeel hun werk laten doen, niet in de weg gaan lopen, geen onrealistische verwachtingen scheppen, geen kletspraat verkopen, en niet teveel luisteren naar ‘aandachtszoekers‘, ‘PR-types‘, en ‘self-important‘ journalistiek volk met die irritante ‘Corona-microfoon‘ in je gezicht, maar dat ze uitvoerbare plannen maken voor de landing zolang er nog brandstof in de tanks zit.
