Indignatie redactie 
Recente berichten over ‘dubieuze‘ transacties van een ‘ING-dochter‘ in Polen, zijn een afgeleide van nieuwe onthullingen door een collectief, waar ook de namen van het dagblad Trouw en het Financieel Dagblad aan verbonden zijn. Het betreft geselecteerde documenten die werden ‘gelekt‘ naar ‘Buzzfeed‘. Op het moment dat er wordt ‘gelekt‘ vanuit een officiële instantie, in dit geval een Amerikaanse ‘waakhond‘ die geacht wordt toezicht te houden op ‘Dollar-transacties‘, is de eerste vraag die bij mij opkomt: Wie lekt er, en met welk oogmerk?
Vervolgens zie je dat ‘geïnteresseerde partijen‘ er hun eigen ‘pareltjes‘ uithalen. En je kunt er op wachten dat bepaalde fragmenten vervolgens worden gebruikt om u en mij een rad voor ogen te draaien, om de aandacht af te leiden van het feitelijke nieuws, en er ‘nieuws‘ van te maken dat past in een al langer lopende feuilleton. Halve waarheden, suggestief sausje, en ijskoud (gewetenloos) opgediend terwijl het nieuws nog warm is.
Bij een vorige onthulling verschenen er afbeeldingen van Poetin op voorpagina’s en in in kranten, terwijl er geen spoor van bewijs was dat de Russische president betrokken was bij de gesignaleerde ‘witwaspraktijken‘. Wel, bijvoorbeeld, Porochenko van Oekraïne, kort daarvoor door ons middels een coup in dat land aan de macht geholpen, en David Cameron, de Britse regeringsleider die zijn land opzadelde met de ‘Brexit‘. En nog heel veel meer ‘interessante‘ partijen. Ook toen kwam de vraag op wie nou eigenlijk die anonieme ‘lekker‘ of ‘hacker‘ was die het ‘collectief‘ de ‘Panama-Papers‘ in handen had gespeeld.
Deze ronde viel mijn oog op een bericht op Teletekst over de nieuwe golf van onthullingen, waarbij expliciet de naam van Roman Abramovich viel. En even ‘Googlen‘ bracht aan het licht dat ook ‘Nu.nl‘ voor die insteek had gekozen. Het zou gaan om ‘dubieuze‘ transacties van de miljardair, en eigenaar van voetbalclub Chelsea. Niet voor het eerst wordt Abramovich daarbij weggezet als een ‘vriend van Poetin‘. En een ‘Rus‘. Terwijl Abramovich in 2018 Israeli werd, zoals zoveel ‘oligarchen‘ die in de ‘wilde jaren‘ na de val van het communisme in korte tijd stinkend rijk werden met ‘Joods geld‘ van westerse banken, waarmee ze ‘strategische belangen‘ kochten in de voormalige Sovjet-Unie. En voor u mij nou op mijn huid springt omdat ik het ‘anti-semitisme‘ aan zou wakkeren, wil ik graag onderstrepen dat dat niet de insteek is.
Hoe u ook denkt over de legitimiteit van die slimme bankiers en hun stromannen in die chaotische jaren met de ‘flamboyante‘ Jeltsin die uitverkoop hield, de ‘geloofsbrieven‘ die voorheen onbekende, en onvermogende Russen tot hun status van ‘oligarch‘ verhieven, was onmiskenbaar hun Joodse achtergrond, gekoppeld aan een Russisch paspoort. In de basis was het niet illegaal, al kwamen er al snel praktijken om de hoek kijken die dat onmiskenbaar wel waren, waarbij die ‘oligarchen‘ uiteindelijk ook elkaar vol in de haren vlogen. De Joodse ‘oligarch‘ Berezovsky en de Joodse ‘oligarch‘ Abramovich vochten in een Londense rechtbank over geld en belangen. Het kostte Berezovsky uiteindelijk de kop, waarbij hij onder ‘dubieuze omstandigheden‘ de dood vond, kort voordat hij uit Groot Britannië zou vertrekken om zich in Israël te vestigen.
Dat andere verhaal waar, tot op de dag van vandaag zoveel om te doen is, Yukos, voert ook terug tot die verbeten ‘oligarchen‘-oorlog. Direct nadat Poetin Khodorkovsky vervroegd vrijliet, vloog hij naar zijn in Israël wonende zakenpartner Leonid Nevzlin, om te overleggen hoe het nu verder moest met hun ambities. Net als Berezovsky zagen zij in Abramovich de kwade genius. Hoe al die complotten precies in elkaar steken, is bijna niet meer te bevatten. En als Abramovich dan miljoenen steekt in het helpen van Joodse kolonisten in de Palestijnse gebieden, daar een kast van een huis koopt, en net als al die anderen Israëli wordt, dan mag u mij uitleggen hoe Poetin daar de vruchten van plukt.
Al die hierboven genoemde ‘oligarchen‘ zijn niet vies van duistere praktijken, steeds gericht op het wegsluizen van geld uit Rusland naar ‘bestedingen‘ en ‘banktegoeden‘ in westerse landen, met actieve hulp van een heel arsenaal aan westerse banken. Poetin staat er opzichtig om bekend dat hij zich tot doel heeft gesteld die slagaderlijke bloeding te stoppen. Hij strijd niet tegen ‘oligarchen‘, en of ze Joods zijn, of niet, maakt hem ook niks uit. Maar hij verwacht van hen dat zij het geld dat zij in Rusland verdienen investeren op een wijze die Rusland ten goede komt. ‘Globalisten‘ zien dat anders, en in het bijzonder de ‘globaal‘ opererende westerse banken.
Hoe al die extreem duistere spelletjes nou precies in elkaar grijpen, en wie uiteindelijk nou wie belazert, kan ik u niet vertellen. Wat ik wel weet, is dat al die ‘opstandige‘ groeperingen in ons deel van de wereld, strijdend voor ‘gelijke kansen‘, tegen de verkeerde boom staan te blaffen. In het bijzonder waar ze eisen dat opsporingsautoriteiten en rechtbanken worden ontmanteld, politiediensten worden uitgekleed, en op pad worden gestuurd met opdrachten die niets, maar dan ook helemaal niets van doen hebben met de bestrijding van criminaliteit, veiligheid en de openbare orde, maar die slechts bijdragen aan een steeds grotere verwarring, en de afbraak van het systeem dat kansen biedt.
Dit gaat niet over Russen, Joden, Israël, of welk ander prisma u ook kiest. Het gaat over ‘goed‘ tegen ‘kwaad‘. Over de vraag of u kunt vertrouwen op een ‘nette‘ overheid, en een ‘nette‘ pers, en ‘nette‘ banken, of dat u best bereid bent een oogje toe te knijpen, als ze u maar niet overslaan bij het verdelen van de buit.
