Crisis 2.0 in 2020 : Wordt Corona de EU-splijtzwam?

Pandemie zaait verdeeldheid

Hoe dieper een crisis zich ontwikkelt, hoe groter de onmacht wordt van politici en monetaire beleidsmakers. Onder invloed van de chaotische corona-taferelen die zich in de diverse EU-lidstaten afspelen is er geen sprake van eenheid. Ieder land doet zijn eigen ding. Vrij logisch eigenlijk want in een gezondheidscrisis waarin veel doden zijn te betreuren wil je snel handelen zonder eerst te moeten overleggen met EU-partners. Sinds de Corona-pandemie zich over Europa uitbreidde zijn veel EU-lidstaten in lockdown gezet, zijn grenzen afgesloten, en wordt er geruzied over de verdeling van hulpmiddelen over de diverse EU-lidstaten. Er lijkt dus geen sprake te zijn van een hechte band zoals dat in de VS het geval is. Daar zijn de verschillende staten verenigd in een federale staat. In Europa was het ooit de intentie om vrij handelsverkeer over open grenzen toe te staan. Plus vrij personenverkeer en later kwam daar de muntunie bij waar nog altijd veel bezwaren aan kleven. Ook de frictie tussen de landelijke parlementen en het Europees Parlement(EP) geeft geen betrouwbaar gevoel. Steeds meer burgers willen af van de Brusselse dictatuur omdat de eigen parlementariërs hun invloed zien verdwijnen naar het centrale gezag. Nu is de EU overvallen door een pandemie die zorgt voor enorme economische schade die door een aantal lidstaten niet opgebracht kan worden uit eigen middelen.

Eerste noodgreep helpt niet

In tijden van nood moet de echte leider opstaan. Echter beschikt het centrale gezag in Brussel over zwakke leiders, zoals Ursula von der Leyen, die als president van de Europese Commissie(EC) weinig gezag uitstraalt. Ze is een stroman, o nee strovrouw, die haar positie heeft te danken aan Macron van Frankrijk. Na de Europese Parlementsverkiezingen zijn via een stoelendans de zetels in de EC verdeeld waarbij de leiders van de grote EU-landen veel invloed hadden. Pas wanneer er een crisis uitbreekt  zal de ware leider moeten opstaan. Echter heeft de EU meerdere leiders. Dat zijn de politieke leiders van de grote lidstaten die in een gezamenlijke beraad van de Europese Raad(ER) beslissingen moeten nemen. En dan komen de verschillende landsbelangen boven tafel. Hoezo EU? Nogmaals, de EU is geen Verenigde Staten. En juist in een crisis blijkt een unieverband niet te werken. Nu lopen de enorme tekorten bij de zwakkere broeders nog verder op. In een eerste noodgreep heeft de EC besloten om de begrotingsafspraak van max 3 procent tekort te laten vieren. Daarmee redden Italië en de andere zuidelijke broeders het dus lang niet.

Coronabonds

Nu komen dagelijks dramatische cijfers voorbij over enorme tekorten die door de arme landen niet meer zijn te financieren omdat de rente op hun staatsobligaties is opgelopen. Beleggers zijn bang voor risico en verlangen ook hogere risicopremies. Nu stellen de arme landen voor om zogenaamde “Coronabonds” in te voeren. Het zijn eurobonds waarmee de schulden van alle Eurolanden op één hoop worden gegooid. De benaming “Coronabonds” klinkt als volksverlakkerij. Daarmee speel je in op het sentiment van de burgers. Maar juist de schulden van alle EU-lidstaten op één hoop gooien was precies wat de noordelijke lidstaten nooit van plan waren. Die afspraak was ooit gemaakt in de eigen parlementen waar de volksvertegenwoordigers bang waren dat wij in NL zouden opdraaien voor de kastekorten van de zuidelijke broeders die al lang bestonden voordat we een unieverband aangingen. Nu alle EU-landen afzonderlijk hard worden getroffen is de nood overal hoog. Het afschuwelijke coronaleed in Italië wordt door de zuidelijke lidstaten ingezet om op het gemoed van de Europese burgers te spelen. Als nu coronabonds als Europese staatsobligaties zouden worden uitgegeven dan is het eind zoek. Overigens is er nog geen Europese Staat en zal de benaming ook om die reden juridisch niet kloppen.

Hulde voor Wopke

Nu is sprake van algehele verwarring binnen de EC en de Europese Raad van regeringsleiders. Zijn zuidelijke lidstaten boos op vooral Nederland. Onze minister van Financiën, Wopke Hoekstra, gooide als woordvoerder voor de noordelijke staten zijn kont tegen de krib en wees het voorstel van de Coronabonds af. Gevolg, boze regeringsleiders in Italië, Spanje, Frankrijk en ook België. Behalve Nederland zijn ook  andere noordelijke lidstaten mordicus tegen het voorstel. Er wordt een vies spelletje gespeeld om door middel van een pandemie de nette landen te laten opdraaien voor de slechte staatshuishouding van andere slordige landen. Veel inwoners van de noordelijke lidstaten hebben zich van begin af aan gekeerd tegen de invoering van de euro-muntunie. Hiermee is een transfer van goed geld naar kwaad geld op gang gebracht. Alle andere middelen om gezamenlijke financiële producten op te richten hebben tot gevolg  dat noordelijke lidstaten opdraaien voor de hogere schuldenberg en tekorten van de zuidelijke lidstaten. Let wel, die enorme zuid Europese kredietberg bestond er al voordat Corona zijn onaangekondigde intrede binnen de EU deed. Hoe achterbaks moet je dan zijn om een gezondheidscrisis aan te grijpen om daarmee een reeds bestaande financiële crisis op te lossen?