Indignatie redactie 
Vaak ben je met stomheid geslagen als je redenaties van de huidige zelfverklaarde ongekozen machthebbers probeert te volgen.
Zoals men in het recente verleden het rode gevaar als angstmodel hanteerde, zo gebeurt dat nu met “het klimaat”, “epidemische ziekten” en “energie-crises”. Bij voorkeur wordt een minderheid het vuur aan de schenen gelegd, hopend dat de massa niet in beweging komt.
In de eerste plaats is het verbazingwekkend hoe gemakkelijk het fenomeen “klimaat” wordt verward met “weersomstandigheden”. Dat zie je aan de figuur die ’s avonds na het Journaal het weer gaat voorspellen en de volgende dag doodleuk een presentatie geeft hoe de mens 100% verantwoordelijk kan worden gesteld voor “klimaatverandering”. De man schijnt met zijn fantasiepraatjes tonnen op te strijken. Want ook hij verwart klimaatverandering met weersgesteldheid. Dat doet hij dus bewust, gezien de financiële belangen die ermee gemoeid zijn.
De nieuwste methode om klimaatverandering aan te tonen is het benoemen van “extremen”. Deze klimaatextremisten gaan dus aantonen dat een maand lang stormen een extreem gevolg is van klimaatverandering. Wij, mensen zijn dus de oorzaak van deze maand stormen geweest. Extremisten moeten we met een korreltje zout nemen, volgens allerlei Leids opgeleide geleerden. Immers, ook wij schrijven extremistische artikeltjes als gevolg van onze frustraties, een rot jeugd en systeem haat. Deze geleerden vinden dat wij dienen te worden behandeld, niet goedschiks dan maar kwaadschiks. Klimaatextremisten niet. Die voeren dus blijkbaar een gewenste agenda uit. En voor geld kun je ze van alles laten beweren, tot aan het hilarische toe. Klimaatextremisten fungeren in feite als staatscomedianten om de mensen wat afleiding te geven.
Als het klimaatgebeuren even in de luwte moet, dan wordt er een andere crisis opgetuigd: “Nederland moet van het gas af”. Volgens deze nieuwe doctrine voeren we een “klimaatakkoord” uit. Maar dat akkoord zegt niets over “van het gas af moeten”. Dat hebben de plannenmakers hier zelf bedacht. Nederland exportland moet blijven draaien. Daarom is in 2011 een meerjarig contract met de gehate Putin afgesloten voor de aansluiting op Nord Stream. Blijkbaar moet dat gas worden doorgevoerd naar andere landen, die massaal overstappen op aardgas. Kassa! Alle Nederlanders moeten zwaar vervuilende (want ze logen uit en moeten na 20 jaar worden vervangen) Chinese panelen op hun dak monteren. Er moeten miljarden subsidies voor windmolens op tafel komen. Polen is mega netto ontvanger binnen de EU en bouwt aan de lopende band zeer vervuilende kolencentrales bij om de industrie van electriciteit te voorzien. Onze enige kerncentrale in Borssele exporteert per saldo de gehele productie naar Frankrijk wegens oude contracten. Om aan de ambitieuze wensen van de overheid te voldoen zullen er miljarden op tafel moeten komen om het electriciteitsnet op te waarderen, want het oude net kan het niet aan.
Crisis na crisis passeert de revu. Je vraagt je af waarom de overheid denkt dat de burger deze tsunami van doffe ellende nog langer serieus blijft nemen.
Als wordt aangetoond dat de CO2 crisis is gebaseerd op gebakken lucht – want waarom wordt Nederland dan ontbost – wordt daar op een krampachtige manier mee omgegaan. Jonge aanplant neemt beter CO2 op, dat werk.
De volgende afleiding is het “stikstofprobleem”, veroorzaakt door de boeren, de bouw en logistiek Nederland. Nu de boeren inmiddels wel hebben aangetoond, dat zij meer opnemen dan produceren, is het de hoogste tijd voor een volgende crisis. Nu is het niet de bedoeling dat we het circus rond het corna-virus willen bagatelliseren, maar wat weten we nu eigenlijk van deze hele situatie. Geen bal, dus moeten we aannemen wat ons wordt ingefluisterd door de “autoriteiten”. In de eerste plaats moeten wij vooral beseffen, dat het een enorme bedreiging is en de economie wel eens plat zou kunnen leggen. Kranten en journaals worden er mee gevuld. Rammen en drammen tot we niet beter weten. Een positieve bijkomstigheid is misschien dat het lullige handjeschudden in het verdomhoekje is geraakt. Of dat je het vooral tijdens de carnaval oploopt, weer een ander opgeklopt circus zonder doel, dus geschikt voor onderdanen.
Als het virus is overgewaaid zal ons een nieuwe uitdaging staan te wachten.
Met stomme verbazing slaan we gade hoe klakkeloos de overheidsberichten worden overgenomen door de media en wetenschappers. Een nieuw fenomeen is geboren: de crisispolitiek. Management by making a mess. Verdeel en heers. Nieuws is propaganda, de waarheid is een leugen. Wat een puinhoop. Alsof het zo is gepland…..
En de koning zwijgt. Hoogste tijd voor een onvervalste “constitutionele crisis”.
