Culturele moslims houden de sleutel tot vrede in de kijker

Culturele moslims, in het algemeen een weifelend segment die gevangen zitten tussen hun ingeprent geloof in de islam, hun ontgoocheling en het probleem met vele aspecten van de seculiere maatschappij, en hun persoonlijke fantasie. Deze mensen zullen blijven wankelen en reiken naar elk rietje om zichzelf in evenwicht te brengen. Geen gemakkelijke taak.

Een gematigde moslim is geen echte moslim. Als iemand op enigerlei wijze, en in welke mate ook, de islam ondersteunt of zijn voorschriften uit de steentijd uitvoert, dan is hij / zij moslim. In werkelijkheid bestaat er niet zoiets als een gematigde moslim. Er zijn echter enkele gematigde mensen die zichzelf als moslims beschouwen. Deze mensen weten niet precies wie ze zijn. Ze zitten in het ongewisse en lijden aan een identiteitscrisis. Moslim zijn, hoe klein een moslim ook is, geeft deze enorme hoeveelheid mensen, velen verbijsterd en overweldigd door de complexiteit en tegenstrijdigheden van het moderne leven, een soort toevluchtsoord.

Ze verlangen naar veiligheid, naar onsterfelijkheid van de ziel, zo niet het lichaam, ze willen alle geneugten van het fysieke leven, maar toch willen ze ervoor zorgen dat ze ook leven na de dood verzorgen door Allah te behagen. Dus, zoals je kunt vermoeden, dit hele ding is buitengewoon ingewikkeld. Het is een zeer moeilijke taak om het verzonnen en denkbeeldige zwemvest op te geven dat de islam voor deze mensen lijkt te bieden. Ze hebben niets anders om zich vast te grijpen. Een andere religie? Zouden ze het accepteren? Zou het hen zowel in deze wereld als de volgende van dienst zijn? Zou het hun persoonlijke existentiële crisis verlichten? Dit zijn allemaal moeilijke kwesties. De meeste mensen moeten ergens in geloven. Iets groter dan zijzelf. Iets dat hen zou geven, of op zijn minst de belofte zou houden om ze toe te kennen, hun wensen met weinig kosten.

Religie van de een of andere vorm lijkt de aantrekkelijkste bron voor de massa’s te zijn. Natuurlijk zijn er andere bronnen. Veel om zeker te zijn. Toch is alles precies een prijs. Nihilist worden, bijvoorbeeld, en nergens in geloven en het leven van moment tot moment leiden, is een manier om te gaan. Een leven dat verwant is aan een roerloos schip dat in cirkels afdrijft totdat het zakt. Dit soort leven is uiterst verontrustend voor de persoon en kan ertoe leiden dat hij zijn toevlucht neemt tot ondersteunende activiteiten zoals overmatig alcoholgebruik, gebruik van geestdodende medicijnen, seksuele promiscuïteit en nog veel meer.

Toch is er voor iedereen een prijs die moet worden betaald. Mensen lijken niet in staat te zijn te bestaan ​​in een psychologisch en spiritueel vacuüm. Ze moeten in iets geloven om een ​​zekere mate van zelfgenoegzaamheid en stabiliteit te behouden. Islam biedt een mate van deze zeer gezochte stabiliteit-beveiliging. Om deze reden is het extreem moeilijk om het helemaal achter te laten, zelfs voor hoogopgeleiden en een persoon die het beter weet.

Ja, de ultieme lakmoesproef is de complete breuk met de islam. En om dit te laten gebeuren, heeft de persoon in de meeste gevallen een alternatief “ding” nodig om zich aan vast te klampen. Er zijn mensen die de islam verlaten, zelfs actief bestrijden en beweren dat ze geen vervangende veiligheidsdeken nodig hebben. Dat kan het geval zijn. Toch kan een nader onderzoek van deze mensen onthullen dat ze inderdaad andere soorten ‘ankers’ hebben geadopteerd om zich te handhaven en te blijven drijven in het leven.

De vrije wereld, terecht gealarmeerd door steeds gevarieerde en escalerende aanvallen van de jihadisten, heeft myopisch zijn voorlopige en lukrake poging gedaan om ze tegen te werken, in de overtuiging dat ze daarmee hun dreiging kunnen uitschakelen en tegelijkertijd op goede voorwaarden van hun leven kunnen blijven -en-laten-leven multiculturalisme met culturele moslims. Dit is een gevaarlijke veronderstelling dat, als het niet wordt opgegeven, waarschijnlijk zal uitmonden in een Armageddon-soort van vuurzee. 

Er is vrijwel geen reden om te redeneren met de hersendode jihadisten wiens ogen gericht zijn op het beloofde, weelderige paradijs van Allah. Het is niet dat ze van de dood houden , alleen omwille van de dood zelf, zoals moslimleiders zoals Hassan Nasrallah, het hoofd van de Hezbollah van Libanon, hebben uitgeroepen.

Culturele moslim of een andere soort moslim die geen jihadist is, doe alsjeblieft moedig wat juist is: verlaat de islam helemaal en schakel je in de gelederen van de vrijheid waar alle leden van de menselijke stam in vrede en harmonie kunnen leven. 

Kort gezegd: ik doe een beroep op culturele moslims. Ze hebben de sleutel tot een vreedzame wereld. Ze houden het machtsevenwicht in stand. Trek je alsjeblieft volledig terug uit de islam, zoals ontelbare aantallen al hebben, en verleen je onschatbare steun aan de vrije mensen van de wereld die je met open armen willen omarmen.