Indignatie redactie 
Het stelen van de lauweren van de overwinning was een noodzakelijke daad van verraad door de Westerse machten om hun Koude Oorlog tegen de Sovjet-Unie te vergemakkelijken. Hetzelfde verraad blijft voortduren nu Washington en zijn NAVO-bondgenoten proberen een nieuwe Koude Oorlog tegen Rusland te voeren.
De Amerikaanse president Donald Trump noemde het de “grootste slag ooit” tijdens het bijwonen van een 75-jarige ceremonie deze week ter gelegenheid van de westelijke geallieerde invasie van het door de nazi’s bezette Frankrijk.
Trump werd vergezeld door de Britse koningin Elizabeth II en leiders uit 15 andere landen in de Britse havenstad Portsmouth van waaruit geallieerde troepen op 6 juni 1944 aan boord gingen van de stranden van Normandië.
Terugkijkend was Operatie Overlord inderdaad een enorme militaire en logistieke onderneming. Zo’n 150.000 troepen uit oa de VS, Groot-Brittannië en Canada staken het smalle Kanaal in 7000 schepen over. Het wordt geregistreerd als de grootste militaire landinvasie vanuit zee.
Geallieerde troepen werden opgewacht door de vuurkracht van de nazi’s toen ze de stranden van Normandië bestormden. Maar in werkelijkheid waren de nazi-verdedigingen gemakkelijk overweldigd. Dat komt grotendeels omdat Hitler de beste gevechtseenheden al maanden eerder naar het Oostfront had verplaatst, waar het Derde Rijk echt in een oorlog verkeerde om te overleven tegen het Sovjet Rode Leger. De slachtoffercijfers van D-Day zouden bevestigen dat Amerikaanse, Britse en Duitse sterfgevallen ten gevolge van de korte veldslagen in Normandië ongeveer 10.000 waren. Ondertussen, aan het oostfront, waren de slachtoffers aan zowel de Duitse als de Sovjetzijde honderdvijftig, in de miljoenen.
Toen de invasie van de D-Day in juni 1944 werd gelanceerd, was de cruciale strijd in Stalingrad al zestien maanden daarvoor al lang voorbij. De Wehrmacht werd al teruggerold naar het Duitse thuisland. Ongeveer 90 procent van alle Duitse militaire slachtoffers – bijna zes miljoen soldaten om het leven te brengen – moest worden uitgevoerd aan het oostfront tegen het Rode Leger.
De vraag blijft: waarom lanceerden westerse bondgenoten niet veel eerder hun offensief tegen het door de nazi’s bezette Frankrijk? Sovjetleider Josef Stalin had het voorgaande jaar met zijn Amerikaanse en Britse tegenhangers gepleit om dit bij verschillende gelegenheden te doen om de Sovjets te bevrijden. Hebben de westerse bondgenoten eindelijk actie ondernomen op D-Day omdat ze konden zien dat het Rode Leger op weg was om geheel Nazi-Duitsland in zijn eentje te veroveren, en dus gemotiveerd waren om een deel van de buit te klauwen? Het was het Rode Leger dat de laatste tribune van het Derde Rijk in mei 1945 overwon in Berlijn. Maar de Sovjet-Unie ging een naoorlogse uitsnede van Duitsland met de VS en Groot-Brittannië in.
Dus, als president Trump het heeft over D-Day als de “grootste strijd ooit”, dan is hij vatbaar voor ongegronde overdrijving, vertrouwend op Hollywood-fabulatie dan historisch record.
Er is weinig onenigheid over dat de opening van het Westelijk Front inderdaad heeft bijgedragen aan het versnellen van de uiteindelijke nederlaag van nazi-Duitsland. Maar het is ook onbetwistbaar dat de grootste veldslagen en beslissende overwinningen werden behaald door de Sovjet-troepen voor de bevrijding van Europa tegen nazi-tirannie.
Wat we zien bij de viering van het 75-jarig jubileum van D-Day, is meer dramatisch dan de werkelijke historische realiteit. Officiële Westerse verwaandheid beweert dat die gebeurtenis de sleutel was tot het verslaan van nazi-Duitsland.
Een deel van de reden is om een morele autoriteit aan te nemen voor westerse staten, wat nauwelijks verdiend is. Door te beweren dat ze Europa hebben geëmancipeerd van de gesel van het totalitaire fascisme, krijgen westerse staten daarmee een politieke en morele dekking om hun anderszins flagrante beleid van agressie en militarisme te voeren.
Hoeveel illegale oorlogen en uitvluchten hebben de VS en haar NAVO-bondgenoten, met name Groot-Brittannië, uitgevoerd sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog? Sommige historici zoals wijlen William Blum, auteur van ‘Killing Hope’, of Mark Curtis, auteur van ‘Web of Deceit’, zetten het getal in de honderden. Deze genocidale, opperste misdaden van agressie, krijgen een gedurfde morele licentie, grotendeels omdat dezelfde agressors voortdurend hun vermeende overwinning tegen nazi-Duitsland aanvoeren. De waarheid is dat de VS en haar NAVO-bondgenoten in vele opzichten dezelfde agressie van nazi-Duitsland hebben voortgezet in talloze oorlogen en geheime operaties over de hele wereld in de afgelopen zeven decennia. De genocides in Korea, Kenia, Maleisië, Indonesië, Vietnam, Chili, Midden-Amerika, Irak, Afghanistan en Libië zijn slechts enkele van de vele andere wreedheden in de VS en het VK.
De huidige dreigende conflicten brengen met zich mee dat de VS oorlog en vernietiging tegen Iran en Venezuela bedreigen op basis van transparante valse voorwendsels. En toch heeft Trump de koperen nek om te loven tijdens de D-Day herdenkingen deze week over Amerikaanse troepen die opkomen voor “vrijheid en vrijheid”.
De VS en haar NAVO-bondgenoten gebruiken het verleden en de veronderstelde glorie als een schild voor hun eigen criminele imperialisme.
Het dramatiseren van D-Day als een evenement is ook cruciaal voor het in diskrediet brengen en demoniseren van Rusland, zoals het voorheen was met betrekking tot de Sovjet-Unie. Zou het niet gepast zijn geweest om de Russische leider Vladimir Poetin deze week uit te nodigen voor de D-Day-evenementen om respect te tonen voor de kolossale offers van het Sovjetvolk in het verslaan van nazi-Duitsland?
De VS en zijn transatlantische bondgenoten zijn noodzakelijkerwijs bezig de Koude Oorlog nieuw leven in te blazen om Rusland uit hun wereldwijde machtsambities te halen. De Westerse propagandaoorlog heeft alle mogelijke middelen gebruikt om Rusland te smeren en te criminaliseren als een “kwaadaardige acteur” of een “schurkenstaat autoritair regime”.
De hedendaagse westerse vergoddelijking, meestal op een oppervlakkig terrein zonder bewijs, heeft geprobeerd om Moskou te isoleren en te ondermijnen over beschuldigingen van annexatie in de Krim, invasie van Oekraïne, neerschieten van een Maleisisch vliegtuig, ondersteuning van een “slachter-dictator” in Syrië, de vermeende moord op journalisten en advocaten zoals afgekondigd door de Amerikaanse Magnitsky Act, vergiftiging van dubbelagent Sergei Skripal en zijn dochter in een Engels park, doping van Olympische atleten, bemoeienis met Westerse verkiezingen, ondermijning van de Europese Unie en de NAVO, en zo verder en verder.
Het is eenvoudigweg niet haalbaar om deze maalstroom van propagandamenhalen te pushen zonder ook de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog opnieuw te schrijven. De werkelijke heldhaftige rol van de Sovjet-Unie in het op beslissende wijze verslaan van het nazi-fascisme in Europa moet noodzakelijkerwijs worden begraven onder de gedramatiseerde uiteenzetting van hoe westerse bondgenoten zogenaamd “de oorlog hebben gewonnen”.
Het is niet alleen de herdenking van D-Day dit jaar dat historisch revisionisme ziet. Dat is al aan de gang sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog toen de Britse leider Winston Churchill en de Amerikaanse tegenhanger Harry Truman de ‘speciale relatie’ tussen Groot-Brittannië en de VS bedachten en prompt de Koude Oorlog lanceerden tegen hun voormalige bondgenoot in oorlogstijd, de Sovjet Unie.
Het stelen van de lauweren van de overwinning was een noodzakelijke daad van verraad door de Westerse machten om hun vreselijke Koude Oorlog tegen de Sovjet-Unie te vergemakkelijken. Hetzelfde verraad gaat nog steeds door, nu Washington en zijn NAVO-bondgenoten proberen een nieuwe en ongerechtvaardigde Koude Oorlog tegen Rusland te voeren.
