Indignatie redactie 
Davos, een klein skistadje in Zwitserland, wordt één keer per jaar het meest consequente gekkenhuis ter wereld. Op de hoogst bevolkte bergtop van Europa komen 3.000 leden van de mondiale elite bijeen om zich af te vragen waarom het klimaat dat zij vervuilen zo vervuild is, waarom de mensen die zij verarmen zo arm zijn en waarom de wereld waarvoor zij vechten in oorlog is.
Davos Kapitalisme in al zijn glorie: WEF-gevangenen runnen het asiel – en de wereld
Het World Economic Forum (WEF) is de Comic-Con van de heersende klasse, een fantasiefort waar de 1 procent van de 1 procent de wereld kan redden die ze naar de hel sturen.
De editie van 2024, medio januari, bood vijf dagen onvervalste ‘bullshit’. (Alle sessies kunnen worden bekeken op weforum.org.) Eén sessie ging over “het bevrijden van de wetenschap”; een andere ging over “empowering van mensen en machines in de industrie” (empowering van machines?). Te midden van de smeltende hellingen arriveerden honderden, waaronder ‘ecopreneurs’, met koolstofspuwende privéjets om CEO’s van ski-uitrusting te horen praten over de uitdaging van ‘alpiene economieën bij +2°C’.
Het conferentiethema van dit jaar? “Vertrouwen herstellen”.
En wie zou Ronald W. Hovsepian , CEO van Indigo Agriculture, niet vertrouwen .
“We hebben zo lang gebruik gemaakt van die natuurlijke hulpbronnen en dat niet in de economische vergelijking meegenomen”, vertelde hij de aanwezigen op 17 januari . “Dus we kijken ernaar en we nemen het op in de manier waarop we naar de markten kijken en hoe we een aantal spelers met elkaar gaan verbinden om de waardeketens tot leven te brengen als onderdeel van dat totale traject.”
Die zin was zeker een reis.
Davos valt samen met de publicatie van het jaarverslag van de Britse liefdadigheidsinstelling Oxfam over mondiale ongelijkheid. In de uitgave uit 2024, Inequality Inc.: A Gilded Age of Division , wordt geschat dat de rijkdom van de vijf rijkste mannen ter wereld de afgelopen vier jaar meer dan verdubbeld is tot 870 miljard dollar, terwijl de armste 5 miljard zelfs nog armer zijn dan ze al waren. in 2019.
“De scherpe stijging van de kosten van voedsel en andere essentiële levensbehoeften die in 2021 begon, is voor veel gezinnen over de hele wereld een schrijnende nieuwe realiteit geworden, terwijl ze olie, brood of meel proberen te kopen zonder te weten hoeveel ze zich deze keer kunnen veroorloven, of hoe hongerig zullen zij en hun kinderen vandaag moeten gaan”, aldus het rapport.
Ondertussen zijn de gecombineerde jaarwinsten van olie- en gasbedrijven met 190 miljard dollar drie keer zo hoog als het gemiddelde van vóór de pandemie.
De winsten op luxegoederen zijn verdubbeld, zoals blijkt uit de weelderige pakken, horloges, sieraden en handtassen die in Davos worden tentoongesteld.
Vrouwen vormden trouwens 28 procent van alle aanwezigen, wat volgens de organisatoren van de conferentie heel goed is voor een griezelige old-boysclub en “een belangrijke mijlpaal markeert in de 54-jarige geschiedenis van de jaarvergadering” .
Het doel van het WEF in Davos lijkt aan te tonen dat de rijken, letterlijk, in een ander deel van de atmosfeer leven. Volgens swissinfo.ch werden tot 5.000 Zwitserse gewapende bewakers ingezet om de conferentie te beschermen. Dat heet het opnieuw opbouwen van vertrouwen, één hotel-dak-sluipschutter tegelijk.
Architecten van de Israëlische massaslachting in Gaza stonden in de rij bij het conferentiebuffet. De Israëlische president Isaac Herzog, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, spraken allemaal over de democratische, op regels gebaseerde orde. In dezelfde week vertelde een Palestijnse arts in Gaza aan Al Jazeera dat hij het been van zijn eigen dochter zonder verdoving moest amputeren.
Op 19 januari keken de aanwezigen veilig, gezond en hartelijk “vooruit naar het Midden-Oosten in 2024”. De regio is al een eeuw lang het slachtoffer van de roofzuchtige concurrentie van het Westen om olie-, gas- en handelsroutes veilig te stellen. Nu het land op de rand van een algemene oorlog balanceert, vroegen de bezoekers van Davos zich af hoe ze er nog meer winst uit zouden kunnen halen.
Dat was een veel voorkomend thema tijdens de serieuzere sessies van de conferentie. Kapitalisten lossen geen problemen op; ze anticiperen erop. Ze proberen gelijke tred te houden met de ‘risicoomgeving’ die wordt gecreëerd door hun eigen blinde winstbejag. Als Congo kinderarbeidbeperkingen in zijn kobaltmijnen invoert, hoe ernstig zullen de marges dan worden aangetast? Als Taiwan wordt binnengevallen en miljoenen worden verdampt in een nucleaire oorlog, waar zal dan de volgende plaats zijn voor de productie van siliciumchips? Wanneer zullen renteverhogingen eindelijk de werkloosheid doen stijgen en de druk op de loonkosten verminderen?
Maar voor velen ging het WEF over het aanpakken van de zaken. De gesprekken, hoe misleidend ook uit eigenbelang, waren een flauw voorwendsel om de glimmendste schoenen ter wereld in hetzelfde gebouw en onder dezelfde tafels te krijgen.
“Vraag het aan bijna iedereen die hier is, en zij zullen je vertellen – sommigen vrijuit, sommigen terughoudend – dat hun voornaamste doel in Davos is om in drie tot vijf dagen een aantal weken aan zakelijke bijeenkomsten en netwerken op hoog niveau te organiseren”, Hans van Leeuwen, Europacorrespondent van de Australian Financial Review , meldt dit. “Ik heb tijdens mijn reis niemand horen praten over de klimaatverandering, de uitdaging van kunstmatige intelligentie, het waarschijnlijke lot van het Oekraïense verzet tegen Rusland dit jaar, of de economische vooruitzichten van de wereld.”
Achter de beelden die naar de wereld werden geprojecteerd (keek iemand toe?), was Davos het kapitalisme in al zijn glorie. Duizenden leidinggevenden en politici reden rond en handelden, dronken en dineerden. Een wapendeal hier, een fossielebrandstofproject daar, een belastingvoordeel daarbovenop.
Vers volgepropt en met glazige ogen slenterden ze naar een andere plenaire vergadering om te doen alsof ze luisterden naar denktankers, belanghebbenden, opinieleiders, trendsetters, filantropen, beheerders, adviseurs, redacteuren, commissarissen, directeuren, professoren, adviseurs, analisten, wonks – een leger van smerige mensen. onzinkunstenaars die zich in de was zetten en zich aftrekken over kwesties waar hun verklede publiek niets om geeft, tenzij er geld mee te verdienen valt. Laat ons het geld zien!
Het is verbazingwekkend dat de beroemde oorlog van allen tegen allen van Thomas Hobbes nooit op de conferentievloer is uitgebroken. Maar de oorlogen worden altijd uitgevochten door andere mensen dan deze. De geest van het WEF in Davos is om te genieten van wat de parasieten gemeen hebben: een levensstijl, een wereldbeeld, een reeks economische belangen die moeten worden uitgebuit, geplunderd en geplunderd.
Als je dacht dat het vooruitzicht dat de hele wereld ten onder zou gaan aan de kapitalistische gorgelaar een paar reflectieve gedachten zou oproepen, denk dan nog eens goed na. De Davos-set verdubbelt. De nieuwe extreemrechtse Argentijnse president Javier Milei hield in Davos de keynote speech, die volgens de Financial Times “met warm applaus werd onthaald”. Volgens hem is er niets mis met het systeem:
“Praten over marktfalen is een oxymoron. Er is geen sprake van marktfalen… Dankzij het vrijhandelskapitalisme beleeft de wereld nu haar beste moment. Nooit in de hele mensheid of in de geschiedenis van de mensheid is er een tijd van meer welvaart geweest dan vandaag… Ik zou graag een boodschap willen achterlaten voor alle zakenmensen hier… Jullie zijn sociale weldoeners. Jullie zijn helden. Jullie zijn de scheppers van de meest buitengewone periode van welvaart die we ooit hebben gezien.”
Deze mensen regeren de wereld. Davos is geen gecapitonneerde cel voor LARP-ers van Ayn Rand die debatteren over de hoeveelheid heroïne in kinderlolly’s die het marginale nut zou maximaliseren. Het is het echte leven, alleen niet zoals wij het kennen.
“De Davos Matrix wordt rechtstreeks op het mainframe aangesloten”, schreef Hamilton Nolan in de Guardian over de conferentie van vorig jaar. “De beslissingen die deze mensen nemen in hun kleine atmosfeer van illusie sijpelen door naar de echte wereld, terwijl de rest van ons de tas in de hand houdt terwijl de rijkdom steeds verder naar boven sijpelt.”
Geen wonder dat peilingen een historisch laag niveau van vertrouwen in regeringen en bedrijven laten zien, terwijl kapitalisten over de hele wereld razen en vernietiging, armoede en wrok in hun kielzog achterlaten.
“Ja, het is een vluchtige, gespannen wereld waarin we leven”, gaf Jakob Stausholm, CEO van Rio Tinto, toe in een paneldiscussie op 18 januari. “Maar het biedt veel kansen. En ik denk dat de kansen ruimschoots opwegen tegen de problemen.”
Dat is de Davos-spirit.
