De 9/11 mythe

Maar zoals eerder bekend was, wordt de boodschapper die het slechte nieuws bracht, opgehangen. In onze tijd waarin heerschappij wordt uitgeoefend met zachte machtstechnieken, spaart men zijn bloed. Het is voldoende als de heersende massamedia, die volledig in het bezit is van de dominantie over het publieke discours met primitieve, zij het effectieve associaties, een onbevredigend verklaren.

Het toverwoord dat dit mogelijk maakt is “samenzweringstheoreticus”, waarmee degenen die het op de critici van het officiële verhaal van 11 september zetten meestal iets willen zeggen als: “Ik wil niet dat je gelijk hebt, je doet het brak mijn wereldbeeld, en daarvoor moet je geëxcommuniceerd worden.” De boodschap wordt over het algemeen goed begrepen, en de genoemde persoon kan zichzelf dan zonder verdere uitleg door de gemeenschap van orthodoxe gelovigen zien als een ketter en verschoppeling.

Bröckers was al voor de aanslagen van 11 september bezig met het leven van de term ‘complottheorie’ en formuleerde toen nieuwe stellingen om de essentie ervan te begrijpen. In deze negen stellingen wordt de tegenstrijdigheid, ja, de betekenisloosheid van de term volledig duidelijk, omdat het in het mediagebruik drie verschillende termen op een tendentieuze manier verenigt tot één, namelijk ten eerste pseudowetenschappelijke stommiteiten of retorische grappen (de aarde is plat, meercellig leven is een Eencellige samenzwering et cetera), ten tweede politiek geïnstrumentaliseerde beschuldigingen van zondebok (bij voorkeur over “de joden”), en ten derde verklaringen over mogelijke staatsmisdrijven door westerse staten. De propagandatruc van de reguliere media is om hun lezers te laten geloven

Al in 2001 stelde Bröckers dat het officiële verhaal van 11 september een zondebokbeschuldiging was over moslims, van wie de politieke instrumentalisering, die tot op de dag van vandaag voortduurt, toen al kon worden geraden. Degenen die dit inzicht niet hebben en die voor de gek worden gehouden door het valse spel van de leidende media met het woord ‘samenzweringstheorie’, zullen echter met pseudowetenschappelijke onlogica concluderen dat vragen over mogelijke staatsmisdrijven alleen kunnen voortkomen uit een gekke of zelfs antisemitische mentale houding.

Dat is natuurlijk precies wat Bröckers overkwam, en hij beschrijft de essentiële stappen van zijn verbanning, noemt namen die misschien in de toekomst zullen worden herinnerd omdat ze, zo niet wettelijk, dan moreel, in het geval van een misdaad tegen de mensheid maakt zich schuldig aan frustrerende bestraffing in het ambt van publieke opinievorming.

Het boek, nu uitgegeven door Westend-Verlag, geeft een stukje hedendaagse geschiedenis met een autobiografische insteek. Het is een gedenkteken van opmerkzaamheid, een opmerkzaamheid die de overgrote meerderheid van de hedendaagse journalisten in de grote media lijkt te missen, namelijk de propaganda van de heersende klasse erkennen en vervolgens de oprechtheid hebben om deze aan de kaak te stellen.

Bedankt, Mathias Broeckers!