De aanstaande uitlevering van Julian Assange en de dood van de journalistiek

De juridische mogelijkheden van Julian Assange zijn bijna op. Mogelijk wordt hij deze week uitgeleverd aan de VS. Als hij wordt veroordeeld, wordt verslaggeving over de innerlijke werking van de macht een misdaad.

Julian Assange – Hooggerechtshofrechter Jonathan Swift – die eerder als advocaat voor verschillende Britse overheidsinstanties werkte   en  zei dat  zijn favoriete klanten “veiligheids- en inlichtingendiensten” zijn –  wees  vorige week twee verzoeken van de advocaten van Julian Assange af om in beroep te gaan tegen zijn uitlevering.

Het uitleveringsbevel werd  afgelopen juni ondertekend  door minister van Binnenlandse Zaken Priti Patel. Het juridische team van Assange heeft een laatste verzoek tot beroep ingediend, de laatste optie die beschikbaar is bij de Britse rechtbanken. Indien aanvaard, zou de zaak kunnen doorgaan naar een openbare hoorzitting voor twee nieuwe rechters van het Hooggerechtshof.

Indien afgewezen, zou Assange onmiddellijk kunnen worden uitgeleverd aan de Verenigde Staten, waar hij terecht zal staan ​​voor  18 aanklachten wegens het overtreden van de spionagewet , aanklachten waarvoor hij al deze week een gevangenisstraf van 175 jaar zou kunnen krijgen. 

De enige kans om een ​​uitlevering te blokkeren, als het laatste beroep wordt afgewezen, zoals ik verwacht, zou komen van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ( EHRM ).

De  parlementaire tak  van de Raad van Europa, die het EVRM heeft opgericht,  verzetten zich samen met  hun commissaris voor de mensenrechten tegen Julian Assange’s “detentie, uitlevering en vervolging” omdat het “een gevaarlijk precedent voor journalisten” vormt.

Het is onduidelijk of de Britse regering zich zal houden aan de beslissing van de rechtbank – ook al is ze daartoe verplicht – als ze zich uitspreekt tegen uitlevering, of dat het VK Assange zal uitleveren voordat een beroep bij de Europese rechtbank kan worden behandeld.

Eenmaal verscheept naar de VS, zou hij terechtstaan ​​bij de Amerikaanse districtsrechtbank voor het oostelijke district van Virginia, waar de meeste spionagezaken zijn  gewonnen  door de Amerikaanse regering. 

Rechter Vanessa Baraitser van Westminster Magistrates’ Court  weigerde  in januari 2021 het uitleveringsverzoek van de Amerikaanse regering goed te keuren vanwege de ernst van de omstandigheden die hij zou doorstaan ​​in het Amerikaanse gevangenissysteem. 

“Geconfronteerd met de omstandigheden van bijna totale isolatie zonder de beschermende factoren die zijn risico in [Her Majesty’s Prison] Belmarsh beperkten, ben ik ervan overtuigd dat de door de VS beschreven procedures de heer Assange er niet van zullen weerhouden een manier te vinden om zelfmoord te plegen”, zei hij. Baraitser bij  het overhandigen van  haar 132 pagina’s tellende  uitspraak , “en om deze reden heb ik besloten dat uitlevering onderdrukkend zou zijn vanwege geestelijke schade en ik beveel zijn ontslag.”

Het besluit van Baraitser werd  teruggedraaid  na  een beroep  door de Amerikaanse autoriteiten. Het Hooggerechtshof  aanvaardde  de conclusies van de lagere rechtbank over een verhoogd risico op zelfmoord en onmenselijke gevangenisomstandigheden.

De zekerheden

Maar het aanvaardde ook vier  garanties  in de Amerikaanse diplomatieke nota nr. 74, overhandigd aan de rechtbank in februari 2021, waarin werd beloofd dat Assange goed zou worden behandeld. De Amerikaanse regering beweerde dat haar verzekeringen “volledig tegemoetkomen aan de zorgen die de rechter [in de lagere rechtbank] ertoe brachten de heer Assange te ontslaan.”

In de “verzekeringen” staat dat hij niet zal worden onderworpen aan Bijzondere Administratieve Maatregelen ( SAMS ). Ze beloven dat de Australische burger zijn straf in Australië kan uitzitten als de Australische regering om zijn uitlevering vraagt.

Ze beloven dat hij adequate klinische en psychologische zorg zal krijgen. Ze beloven dat Julian, voor en na het proces, niet zal worden vastgehouden in de Administratieve Maximum Faciliteit (ADX) in Florence, Colorado. Niemand wordt in afwachting van het proces vastgehouden in ADX Florence. Maar het klinkt geruststellend.

ADX Florence is niet de enige supermax-gevangenis in de VS Assange kan worden geplaatst in een van Amerika’s andere Guantanamo-achtige faciliteiten in een Communications Management Unit (CMU). CMU’s zijn zeer beperkende eenheden die de bijna totale isolatie nabootsen die wordt opgelegd door SAM’s.

Geen van deze “verzekeringen” is het papier waard waarop ze zijn geschreven. Ze zijn allemaal voorzien van  ontsnappingsclausules . Geen ervan is wettelijk bindend.

Mocht Assange “iets doen na het aanbieden van deze garanties dat voldoet aan de tests voor het opleggen van SAM’s of aanwijzing aan ADX”, dan zal hij, zo gaf de rechtbank toe,  onderworpen zijn aan deze strengere vormen van controle. 

Als Australië niet om een ​​overplaatsing verzoekt, kan dat “geen reden zijn voor kritiek op de VS, of een reden zijn om de garanties als ontoereikend te beschouwen om tegemoet te komen aan de zorgen van de rechter”, aldus de uitspraak.

En zelfs als dat niet het geval zou zijn, zou het Julian Assange 10 tot 15 jaar kosten om tegen zijn straf in beroep te gaan bij het Amerikaanse Hooggerechtshof, wat meer dan genoeg tijd zou zijn om hem psychologisch en fysiek te vernietigen. 

Ongetwijfeld zal het vliegtuig dat klaarstaat om hem naar de VS te brengen goed gevuld zijn met blinddoeken, kalmerende middelen, boeien, klysma’s, luiers en overalls die worden gebruikt om ” buitengewone uitleveringen ”  door  de CIA mogelijk te maken.  

De uitlevering van Julian Assange wordt de volgende stap in de slow-motion executie van de uitgever en oprichter van  WikiLeaks  en een van de belangrijkste journalisten van onze generatie.

Het zal ervoor zorgen dat hij de rest van zijn leven in een Amerikaanse gevangenis doorbrengt. Het zal juridische precedenten creëren die elk onderzoek naar de interne werking van de macht strafbaar stellen, zelfs door burgers uit een ander land.

Het zal een zware slag zijn voor de bloedarmoede democratie van Amerika  , die snel aan het veranderen is in  bedrijfstotalitarisme . 

Ik ben net zo verbluft door deze frontale aanval op de journalistiek als door het gebrek aan publieke verontwaardiging, vooral door de media.

De zeer late  oproep  van  The New York Times, The Guardian, Le Monde, Der Spiegel  en  El País  – die allemaal materiaal van  WikiLeaks publiceerden  – om de aanklacht tegen uitlevering in te trekken, is too little too late.

Alle openbare protesten die ik heb bijgewoond ter verdediging van Julian Assange in de VS worden schaars bijgewoond. Onze passiviteit maakt ons medeplichtig aan onze eigen slavernij.

Farce

Julians zaak is vanaf het begin een gerechtelijke farce geweest.

Voormalig president van Ecuador, Lenin Moreno, heeft zijn asielrecht als politiek vluchteling beëindigd, in strijd met het internationaal recht. Vervolgens machtigde hij de London Metropolitan Police om de Ecuadoriaanse ambassade binnen te gaan – diplomatiek gesanctioneerd soeverein grondgebied – om een ​​genaturaliseerde burger van Ecuador te arresteren.

De regering van Moreno, die het staatsburgerschap van Assange introk, kreeg  voor  haar hulp  een  grote lening van het Internationaal Monetair Fonds. Door de uitlevering van de uitgever te eisen onder de spionagewet, strafte Donald Trump de journalistiek, op ongeveer dezelfde manier als Woodrow Wilson deed toen hij   socialistische publicaties zoals  The Masses stopte .

De hoorzittingen, waarvan ik sommige  in Londen heb bijgewoond  en andere online heb bijgewoond, spotten met fundamentele juridische protocollen.

Ze omvatten het besluit om het toezicht van de CIA en de opnames van ontmoetingen tussen Assange en zijn advocaten tijdens zijn tijd als politiek vluchteling in de ambassade te negeren, waardoor het advocaat-cliënt-privilege werd geschrapt.

Dit alleen al had de zaak buiten de rechtbank moeten houden. Ze bekrachtigden onder meer de beslissing om hem, hoewel hij geen Amerikaans staatsburger is, te beschuldigen van de spionagewet.

Ze omvatten kafkaëske verdraaiingen om de rechtbanken ervan te overtuigen dat Julian geen journalist is. Ze negeerden artikel 4 van het  uitleveringsverdrag tussen het VK en de VS  dat uitlevering wegens politieke delicten verbiedt.

Ik zag hoe de aanklager James Lewis, die de VS vertegenwoordigde, juridische richtlijnen gaf aan rechter Baraitser, die ze prompt als haar juridische beslissing overnam. 

De gerechtelijke lynchen van Julian Assange heeft veel meer gemeen met de donkere dagen van  Lubyanka  dan met de idealen van de Britse jurisprudentie.

Het debat over geheimzinnige juridische nuances leidt ons af van het feit dat Assange geen misdaad heeft begaan in Groot-Brittannië, behalve een oude aanklacht wegens het schenden van borgtochtvoorwaarden toen hij asiel aanvroeg bij de Ecuadoraanse ambassade.

Normaliter zou dit een boete opleveren. In plaats daarvan werd hij veroordeeld tot een jaar in de Belmarsh-gevangenis en zit daar sinds april 2019 vast. 

Het besluit om zijn uitlevering te vragen,  overwogen  door de regering van Barack Obama, werd nagestreefd door de regering-Trump na  WikiLeaks ‘  publicatie  van de documenten die bekend staan ​​als Vault 7, die   de cyberoorlogsprogramma’s van de CIA blootlegden die waren ontworpen om auto’s, smart-tv’s, internet te monitoren en de controle over te nemen. browsers en de besturingssystemen van de meeste smartphones, evenals Microsoft Windows, MacOS en Linux.  

Gericht

Assange, zoals ik  opmerkte  in een column die vorig jaar vanuit Londen werd ingediend, is het doelwit vanwege de Iraq War Logs, vrijgegeven in oktober 2010, die talloze Amerikaanse oorlogsmisdaden documenteren,  waaronder  beelden die te zien zijn in de  Collateral  Murder  -video, van het neerschieten van twee Reuters-journalisten en 10 andere burgers en waarbij twee kinderen ernstig gewond raakten.

Hij is het doelwit omdat hij de moord op bijna 700 burgers openbaar maakte die te dicht bij Amerikaanse konvooien en controleposten waren gekomen, waaronder  zwangere vrouwen , blinden en doven, en  minstens  30 kinderen.

Hij is het doelwit omdat hij   meer dan 15.000 niet-aangegeven doden van Iraakse burgers en de  marteling en mishandeling  van zo’n 800 mannen en jongens tussen 14 en 89 jaar in het detentiekamp Guantánamo Bay aan het licht heeft  gebracht .

Hij is het doelwit omdat hij  ons liet zien  dat Hillary Clinton, als staatssecretaris in 2009, Amerikaanse diplomaten opdracht gaf om VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon en andere VN-vertegenwoordigers uit China, Frankrijk, Rusland en het VK te bespioneren. DNA, irisscans, vingerafdrukken en persoonlijke wachtwoorden maken allemaal deel uit van het lange patroon van illegale surveillance, waaronder het afluisteren van VN-secretaris-generaal Kofi Annan in de weken voor de door de VS geleide invasie van Irak in 2003. 

Hij is het doelwit omdat hij  onthulde  dat Obama, Hillary Clinton en de CIA de militaire staatsgreep van juni 2009 in Honduras steunden   , waarbij de democratisch gekozen president Manuel Zelaya werd  afgezet en vervangen door een moorddadig en corrupt militair regime.

Hij is het doelwit omdat hij  documenten heeft vrijgegeven  waaruit blijkt dat de Verenigde Staten in het geheim raket-, bom- en drone-aanvallen op Jemen hebben uitgevoerd, waarbij tientallen burgers om het leven zijn gekomen. 

Hij is het doelwit omdat hij  de off-the-record gesprekken die Hillary Clinton aan Goldman Sachs hield openbaar maakte  , gesprekken waarvoor ze $ 657.000 ontving, een bedrag dat zo groot is dat het alleen maar als omkoping kan worden beschouwd, evenals haar privégaranties aan Wall  Street  . dat ze hun biedingen zou uitvoeren en tegelijkertijd  de openbare financiële regulering en hervorming zou beloven  . 

Alleen al voor het onthullen van deze waarheden is hij schuldig.

Het Amerikaanse rechtssysteem is nog draconischer dan het Britse rechtssysteem. Het kan SAM’s, antiterrorismewetten en de spionagewet gebruiken om te voorkomen dat Julian Assange  voor het publiek spreekt , op borgtocht wordt vrijgelaten of het “geheime” bewijsmateriaal ziet dat is gebruikt om hem te veroordelen. 

De CIA is opgericht om moorden, staatsgrepen, marteling, ontvoering, chantage, karaktermoord en illegale spionage uit te voeren. Het heeft zich gericht op Amerikaanse burgers, in strijd met zijn handvest. Deze activiteiten werden in 1975 aan het licht gebracht door de hoorzittingen van de Kerkcommissie in de Senaat en de hoorzittingen van de Pike-commissie in het Huis. 

In samenwerking met  UC Global , het Spaanse beveiligingsbedrijf in de ambassade,  plaatste de CIA  Assange onder 24-uurs video- en digitale bewaking. Het besprak  de ontvoering en moord  op hem terwijl hij in de ambassade was,  inclusief  plannen voor een vuurgevecht op straat met betrokkenheid van de London Metropolitan Police.

De VS  wijzen  een geheim zwart budget van $ 52 miljard per jaar toe om  meerdere soorten  clandestiene projecten te verbergen die worden uitgevoerd door de National Security Agency, de CIA en andere inlichtingendiensten, meestal buiten de controle van het Congres. Al deze clandestiene activiteiten, vooral na de aanslagen van 9/11, hebben zich enorm uitgebreid.

Senator Frank Church  definieerde , na bestudering van  de zwaar geredigeerde CIA-documenten die aan zijn commissie waren vrijgegeven,   de geheime activiteiten van de CIA als “een semantische vermomming voor moord, dwang, chantage, omkoping, het verspreiden van leugens”. 

De CIA en inlichtingendiensten, samen met het leger, die allemaal opereren zonder effectief toezicht van het Congres, zijn de motoren achter de uitlevering van Assange.

Door hun misdaden en leugens aan het licht te brengen, heeft hij een ernstige wond toegebracht. Ze eisen wraak. De controle die deze krachten in het buitenland zoeken, is de controle die ze in eigen land zoeken. 

Julian Assange kan binnenkort levenslang worden opgesloten in de VS voor journalistiek, maar hij zal niet de enige zijn.