Indignatie redactie 
Toen de vaccins waar zoveel mensen zo lang naar uitkeken een jaar geleden werden goedgekeurd, werd er gezegd: er zijn twee doses nodig om volledig te zijn ingeënt. (De uitzondering was het Johnson-vaccin, waarvan één dosis voldoende was.) Volledig geïmmuniseerd; dan ben je volledig beschermd en is het coronaprobleem van tafel. Een gedachte. En wat die goedkeuringen betreft: tot nu toe waren dit allemaal voorwaardelijke of noodgoedkeuringen.
Dat laatste heeft natuurlijk te maken met aansprakelijkheidskwesties. De fabrikanten aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor eventuele schade veroorzaakt door de prikken. Op een gegeven moment kwam Frans Timmermans’ Groene Pas langs; vanwege de controle en de geldigheid van de vaccinatie of het groene paspoort was dat beperkt tot een jaar. Toen doken de eerste geruchten op dat mensen die zogenaamd gevaccineerd waren en ook dubbel gevaccineerd, dus volledig ingeënt, corona kregen, zelfs naar het ziekenhuis moesten en in het ergste geval naar de intensive care. Wat natuurlijk fel werd ontkend door de regering en medici – zolang het mogelijk was.
Inmiddels gebeurt dit ook bij mensen die drie keer zijn ingeënt en bij mensen die ook zijn getest, zoals bijvoorbeeld op cruiseschepen, maar ook op (intercontinentale) vluchten. Destijds verzekerden politici ook met een goedhartige blik dat er nooit een verplichte vaccinatie tegen corona zou komen. Er waren zelfs politici die durfden te zeggen: niet zolang ik dit werk doe. De term “volledige immunisatie” verdween toen stilletjes, en werd er gesproken over “basisimmunisatie” en dat het grotendeels beschermt tegen ernstige ziekten.
Toen werd verteld dat het effect van de vaccinatie niet zo blijvend was als gehoopt, na een paar maanden zou het min of meer sterk afnemen. De “derde prik” werd een bittere realiteit en werd op een moderne manier “boosters” genoemd. Stukje bij beetje begonnen delen van de bevolking te mopperen over de vaccinatie en nog meer over de al lang bestaande discriminatie van niet-gevaccineerden. De eerste demonstraties tegen de coronamaatregelen vonden plaats. In veel media – maar nauwelijks in degenen die loyaal zijn aan de regering dat wil zeggen de mainstream media – kon men steeds meer te weten komen over “vaccinatiedoorbraken”, over zieke mensen die in ziekenhuizen werden gevaccineerd, over gerapporteerde gevallen van vaccinschade, zelfs over vaccinsterfgevallen.
Op een gegeven moment werd in een aantal landen een aanstaande verplichte vaccinatie aangekondigd en ook de gevolgen voor degenen die weigerden zich te laten vaccineren. De bevolking is lange tijd verdeeld geweest in twee kampen: aan de ene kant de aanhangers en verdedigers van vaccinatie. Voor hen is het ook niet van belang of ze 3 of 4 of zelfs 10 prikken “mogen” halen: ze zweren bij de vaccinatie en hun eisen aan de niet-gevaccineerden doen je huiveren. En aan de andere kant de vaccinatiecritici en tegenstanders van vaccinatie. Ze zijn ofwel tegen de nieuwe, nauwelijks geteste mRNA-vaccins ofwel tegen herhaalde vaccinatie. En tussen deze kampen is er niet veel ruimte meer voor de gematigden.
Op een dag werd de geldigheid van de vaccinaties of het Groene Paspoort teruggebracht tot 270 dagen, oftewel 9 maanden. Het Johnson-vaccin werd in een aantal landen zelfs op 3 januari als verlopen verklaard, ongeacht de vaccinatiedatum; gewoon zo maar. De boostervaccinatie mocht oorspronkelijk pas 6 maanden na de tweede vaccinatie. Toen werd de interval ingekort tot 4 maanden en nu is een cyclus van 3 maanden vereist (mogelijk).
En nu wordt aangekondigd: “Het groene paspoort is in de toekomst nog maar zes maanden geldig”. Ook al zou deze geldigheidsduur niet weer worden ingekort, er zullen nog enkele vaccinaties plaatsvinden tot het momenteel geplande einde van de verplichte vaccinatie – over de vierde prik wordt al gesproken. En hoewel deskundigen zeggen dat de gebruikte vaccins slechts zeer beperkte bescherming bieden tegen de momenteel dominante omicron-variant, klinkt het van alle kanten: vaccineren, vaccineren, vaccineren.
Demissionair minister De Jonge is de vurigste pleitbezorger van verplichte vaccinatie en ook hij benadrukt nog steeds dat vaccinatie het wondermiddel is. Niemand spreekt echter van kudde-immuniteit met behulp van een infectie. Er wordt ook gezegd dat de vaccins moeten worden “aangepast” zodat ze beter werken tegen Omicron. Maar doet de farmaceutische industrie dat ook? Er zou ook gevraagd kunnen worden om het effect van het vaccin fundamenteel te verbeteren, zodat het b.v. jaren meegaat. Zoals we gewend waren van vaccinaties. Maar om dat te eisen, zou nadelig zijn voor de farmaceuten.
