De Amerikaanse politiek is niet ‘gepolariseerd’; Het is in bijna universele overeenstemming
Indignatie redactie
4 min. lezen
Als je naar de Amerikaanse politiek kijkt, lijkt het alsof er twee reguliere politieke facties zijn die het zeer sterk met elkaar oneens zijn. “Verdeeld” is een woord dat veel voorkomt. “Polarized” is een andere.
Het is natuurlijk waar dat er een heleboel emoties tussen deze twee facties stromen, en het meeste is inderdaad negatief. De hot topics van een bepaalde nieuwscyclus in Amerika zullen doorgaans meer dan één verhaal omvatten dat betrekking heeft op de venijnige vijandschap tussen hen.
Maar ondanks alle beledigingen en verhitte debatten, zijn deze twee facties het eigenlijk woedend met elkaar eens. Ze zijn het de hele tijd eens.
Ze zijn het erover eens dat de Amerikaanse regering het centrum moet blijven van een wereldomspannend rijk; ze kibbelen alleen maar boos over een paar details over hoe dat rijk zou moeten worden bestuurd, zoals of de Saoedische kroonprins al dan niet een klein gevolg had moeten krijgen voor het in stukken hakken van een Washington Post- verslaggever met een botzaag.
Ze zijn het erover eens dat de VS koste wat het kost de unipolaire hegemonie van de aarde moet blijven; ze kibbelen gewoon luid over enkele details in hoe het eruit zou moeten zien, zoals of er de namen van Verbonden generaals op zijn militaire bases zouden moeten staan.
Ze zijn het erover eens dat er een massale Amerikaanse militaire aanwezigheid over de hele wereld moet zijn; ze betwisten alleen felle kleine details, zoals of een paar duizend van die troepen in Duitsland moeten blijven of naar Polen moeten worden verplaatst.
Ze zijn het erover eens dat er eindeloos massaal militair geweld moet zijn om het door de VS gecentraliseerde rijk in stand te houden; ze maken gewoon een grote show door te debatteren of dat militaire geweld meer gericht moet zijn op Syrië of Iran.
Ze zijn het erover eens dat het noodzakelijk is om de hele planeet te bedreigen met kernwapens en tegelijkertijd agressie tegen andere nucleaire mogendheden op te voeren; ze woeden gewoon heen en weer over wiens vinger op de knop moet zijn.
Ze zijn het erover eens dat het noodzakelijk is om de wereldeconomie met ijzeren vuist te beheersen; ze kibbelen alleen maar over de kenmerken ervan, zoals hoe en wanneer een handelsoorlog met China moet worden uitgerold.
Ze zijn het erover eens dat het milieu verder moet worden vernietigd; ze vechten alleen maar over de details, zoals of er wel of niet aanpassingen moeten worden gemaakt voor de winstmarges van groene energiebedrijven.
Ze zijn het erover eens dat de ongelijkheid in inkomen en vermogen in de VS moet blijven bestaan; ze zijn het gewoon hartstochtelijk oneens over hoe het moet blijven bestaan, zoals of Amerikanen dit jaar nog een schamele stimuleringsbetaling van $ 1200 zouden moeten ontvangen.
Ze zijn het erover eens dat de plutocratie Amerika moet blijven regeren; ze sparren gewoon over de kleine kenmerken, zoals of die plutocraten al dan niet een klein beetje meer belasting zouden moeten betalen.
Ze zijn het erover eens dat Amerikanen agressief gepropageerd moeten blijven; ze discussiëren alleen over de vraag of het door Fox News of MSNBC zou moeten zijn.
Ze zijn het erover eens dat Amerikanen nauwlettend in de gaten moeten worden gehouden en dat hun spraak strikt moet worden gecontroleerd; ze debatteren alleen over de details, zoals of rechtse experts onevenredig worden gecensureerd op sociale media.
Over alle kwesties die echte mensen op grote schaal het meest treffen, zijn deze twee politieke facties het nadrukkelijk met elkaar eens. Ze gieten gewoon heel veel geluid en woede in de kleine procent van het spectrum waarin ze het oneens zijn.
Ze staan geen algemene discussie toe over de vraag of het oligarchische rijk zou moeten blijven bestaan; al hun problemen, argumenten en histrionics draaien om hoe het zou moeten bestaan.
Dit is waarvoor ze zijn ontworpen. Ze zijn ontworpen om de Amerikaanse bevolking ervan te weerhouden duidelijk te zien wat het echte debat is, en daarom zal iedereen die vertrouwt op een wereldbeeld dat een van deze mainstream-facties begunstigt, onvermijdelijk met verwarring en misvatting te maken krijgen. Het zijn perceptuele filters die zijn ontworpen om het enige echte debat in de Amerikaanse politiek te verbergen.
Het echte debat in de Amerikaanse politiek gaat niet tussen de twee reguliere facties die het met elkaar eens zijn over vrijwel alles dat er toe doet, in alle opzichten. Het echte debat zijn die twee facties samen tegen degenen die begrijpen dat de hele Amerikaanse status quo door het toilet moet worden gespoeld.
Het echte politieke debat in Amerika is tussen (A) degenen die begrijpen dat het Amerikaanse imperium de meest vernietigende kracht op deze planeet is en corrupt is van wortel tot bloem, en (B) degenen die zich abonneren op de gangbare partijdige verhalen die door hun ontwerp worden ondersteund het Amerikaanse imperium.
Als de politiek echt was in Amerika, zou dit het debat zijn dat iedereen ziet. Niet tussen twee moorddadige septuagenariërs die over elkaar schreeuwen over wie het socialisme meer haat, maar tussen de kant die zich verzet tegen het oligarchische rijk en de kant die het bevordert en beschermt.
Maar politiek is niet echt in Amerika. Het is een show. Een sokpoppenshow met twee handen om het publiek af te leiden terwijl zakkenrollers hen blind beroven.
Als je de dingen duidelijk wilt zien, negeer dan het nepdrama van de sokpoppenshow helemaal en concentreer je op het bevorderen van het echte debat: dat het door de VS gecentraliseerde oligarchische imperium corrupt is en volledig moet worden ontmanteld.
