Indignatie redactie 
Venezuela
Het bestuur van Trump heeft zichzelf zo vaak in de voet geschoten, het is een wonder dat het nog steeds in staat is om te blijven staan. Keer op keer, of het nu gaat met Venezuela, Rusland, China, Europa, Iran of de rest van de wereld, blaast Washington gaten in zijn eigen geloofwaardigheid en uiteindelijk levensverwachting als mondiale macht. Is de sadomasochist van de Trump-administratie of gewoon dom?
Neem dit rapport van Bloomberg dat de Amerikaanse import van ruwe olie uit Rusland dit jaar verdrievoudigd zal zijn in vergelijking met vorig jaar. Als we 2017 gebruiken als basiscijfer, is de Amerikaanse import van Russische olie in lijn voor een tienvoudige toename. Waarom? Omdat de Trump-regering sancties heeft opgelegd aan haar voormalige hoofdleverancier, Venezuela, zogenaamd in een “slimme” strategie om regimeverandering tegen president Nicolas Maduro te forceren door het Zuid-Amerikaanse land “huilt oom” te maken.
Goed, dus om het tekort te compenseren dat de VS-olieraffinaderijen de Amerikaanse economie draaiende houden, moet Washington alternatieve bronnen zoals Rusland oproepen. Maar wacht even. Rusland hoort een “slechterik” te zijn. De VS hebben sancties opgelegd aan Moskou voor het naar verluidt destabiliseren van Oekraïne, het annexeren van de Krim en het bemoeien met Amerikaanse verkiezingen. Sommige van deze Amerikaanse sancties zijn zelfs gericht tegen Russische oliemaatschappijen, vermoedelijk om Moskou een lesje te leren. Toch is hier Washington bezig Russische olie op te kopen alsof er geen morgen is. Een waarschijnlijk tienvoudige stijging over een periode van twee jaar, allemaal omdat Trump een fixatie heeft over het dwingen van illegale regimeverandering in Venezuela, een bondgenoot van Rusland. En onthoud dat dit dezelfde VS is die dreigt sancties op te leggen aan Europa over het Nord Stream II-project met Rusland te midden van de beschuldigingen van Washington dat de Europeanen voor hun energie afhankelijk zullen zijn van Rusland. Wat zeg je?
Dan is er nog China. Hier is nog een geval waarbij je het geweer op de staldeur richt en jezelf in de voet schiet. De ‘geniale’ handelsoorlog van Trump met Amerika’s grootste bron van export is naar het zich laat aanzien, het zwaarst getroffen door Amerikaanse consumenten en producenten. De tarieven die Chinese goederen worden opgelegd om Peking te dwingen zich aan de eisen van Washington voor “eerlijkheid” te onderwerpen, komen weer op met hogere consumentenprijzen in Amerikaanse winkels zoals Walmart. Amerikaanse boeren ondervinden dat hun orders voor soja en andere producten naar China door Beijing in rep en roer worden verlaagd voor de tarieven van Trump. Amerikanen en boeren met een laag inkomen moeten de kiezersbasis van Trump zijn voor zijn herverkiezing in 2020.
Nike, het iconische Amerikaanse merk voor sportkleding, is “huilende oom” over de handelsoorlog van Trump met China. Het bedrijf is naar verluidt onder 170 schoenmakers waarvan de productielijnen in China worden getokkeld door Trump’s tarieven op de Chinese export. Nike smeekt Trump om het en andere Amerikaanse leveranciers vrij te stellen van zijn “slimme” tarieven.
De Trump-administratie verbiedt de Chinese telecomgigant Huawei om “zorgen van nationale veiligheid”, wat slechts een dekmantel is voor een sterke activering van de markt, omdat zogenaamd “vrije markt” Amerika niet kan concurreren op marktprincipes. Trump moet het verbod omkeren nadat hij ontdekt heeft dat veel Amerikaanse consumenten Huawei daadwerkelijk gebruiken en het pissig vinden. Ook zijn nogal wat Amerikaanse technologieproducenten leveranciers van Huawei voor haar telefoonproducten. Het gung-ho-beleid van Trump tegen het Chinese bedrijf doet niet onder voor Amerikaanse consumenten en producenten.
In een wereldwijd geïntegreerde wereld van toeleveringsketens en consumentenmarkten is het onzinnig en vanzelfsprekend voor de Trump-administratie om te denken dat het eenvoudig China kan afsluiten van Amerikaanse handel. Met een jaarlijks handelstekort met China van $ 350 miljard, hangt de Amerikaanse economie voor zijn bestaan af van Chinese export. Het afsnijden van China zoals Trump doet komt neer op het afsnijden van je neus om je gezicht te stribbelen.
Laten we naar Europa kijken. De regering-Trump pest de Europeanen over een aantal problemen. Door voortdurend vast te houden aan het feit dat ze niet genoeg uitgeven aan de NAVO-militaire alliantie, dwingt Trump de Europeanen ertoe om na te denken over het opzetten van een eigen Europees leger. De Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron behoren tot de leiders die de rest van Europa ertoe duwen om voor zichzelf te zorgen, onafhankelijk van de VS. Als de NAVO op de plank wordt gelegd, is dat een cruciale pijler voor de Amerikaanse invloed op de Europese geopolitiek.
Het onuitstaanbare geklaag van Trump over de NAVO is slechts een van de vele problemen. Net als China wil hij de tarieven voor Europese export verlagen, omdat de Europeanen ook worden beschuldigd ‘niet eerlijk’ te zijn voor ‘goedaardig’ ooit zo ‘rechtvaardig Amerika’. Eh?
De Europese Unie wordt bedreigd met Amerikaanse sancties voor het zakendoen met Iran. Zakendoen waar de EU recht op heeft, omdat ze het internationale nucleaire akkoord 2015 dat ze hebben ondertekend, handhaven, samen met Rusland, China en de VS. Alleen de regering van Trump heeft vorig jaar eenzijdig besloten om het door de VN gesteunde akkoord te vernietigen en Iran te kwader trouw te beschuldigen tegen alle bewijzen van het tegendeel.
Dus, de VS trekt zich terug uit haar internationale verplichtingen en verwacht van iedereen dat ze dat ook doen, onder de pijn van het opleggen van sancties. Omdat het zijn pesterijen over Iran niet heeft weten te bereiken, lijkt het erop dat de VS nu toevlucht nemen tot kanonnerdiplomatie door het sturen van zeeschepen en B-52-bommenwerpers met nucleaire middelen naar de Perzische Golf. Hufterend en puffend, lijkt de meedogenloze Amerikaanse pestkop bereid om Wereldoorlog III te beginnen om zijn weg naar de hel of hoog water te vinden – en naar de hel met de planeet.
De tegenstellingen van een would-be hegemon komen voort uit de kapitalistische ideologie van de winnaar. De VS gaan ervan uit dat ze een unipower zijn in hun eigen wanen, terwijl ze in werkelijkheid in een multipolaire wereld leven waar alle partijen moeten leven in wederzijds respect en onderlinge afhankelijkheid. Tot de Amerikanen deze realiteit realiseren, zullen hun hegemonische heersers hun land in de voet blijven beschieten. Op een gegeven moment zal het geen poot hebben om op te staan, als, dat wil zeggen, de waanvoorstelde zogenaamde tiran de planeet niet eerst vernietigt.
