De Amerikanen betalen de prijs voor misdadige oorlogen tot massaschietpartijen thuis.

Het verschrikkelijke vuurwapengeweld van Amerika kan aan veel factoren worden toegeschreven, maar er is een factor die nauwelijks wordt besproken of onderzocht in het publieke discours – het kennelijke verband tussen massale schietpartijen en de ongebreidelde cultuur van het Amerikaanse militarisme.

Massa-shootings in de VS – waarbij vier of meer personen betrokken zijn – komen bijna dagelijks voor. De meest recente grote gruweldaad was vorige maand in Virginia Beach, waarbij 12 mensen werden gedood. De schutter was naar verluidt een militaire veteraan.

Blijkt dat Amerikaanse militaire veteranen onevenredig aansprakelijk zijn voor gewelddadige vuurwapens bij Amerikaanse burgers. Onderzoeksjournalist David Swanson heeft onlangs ontdekt dat bij ongeveer 35 procent van de massale schietpartijen in de VS een ex-militair betrokken was. Swanson bestudeerde een databasemonster van 97 recente dodelijke incidenten en ontdekte dat uit openbare informatie meer dan een derde van de daders op een bepaald moment in het verleden werd vermeld als militair. De journalist waarschuwt dat de feitelijke proportie veel groter zou kunnen zijn vanwege een gebrek aan publiekelijk beschikbare informatie over de andere shooters.

Swanson benadrukt een duidelijk punt dat de overgrote meerderheid van Amerikaanse militaire veteranen geen massaschutters zijn. Desalniettemin lijkt de factor van hebben gediend in de strijdkrachten en de frequentie van massale schietpartijen een zeer significante correlatie. Sterker nog, hij zegt dat het merkwaardig opvalt hoe de Amerikaanse bedrijfsnieuwsmedia niet zijn uitgegaan van wat een urgent probleem lijkt te zijn met betrekking tot vuurwapengeweld in de Amerikaanse samenleving.

De terughoudendheid van nieuwsmedia en politici om zo’n factor te erkennen, is ongetwijfeld omdat het een doos met zelfbeschuldiging van Pandora zou openen. Het roept pijnlijke vragen op over een groot aantal kwesties die Amerikanen als vanzelfsprekend beschouwen: de militarisering van de Amerikaanse cultuur en samenleving, waar jonge kinderen gedwongen worden de sterren en strepen te begroeten en paeans te zingen voor de Amerikaanse “grootheid”; de obscene uitgaven van meer dan $ 700 miljard per jaar aan militairen in plaats van aan openbare diensten en sociale ontwikkeling; de vrijwel permanente inzet van Amerikaanse strijdkrachten over de hele wereld in talloze illegale oorlogen; de blasé onverschilligheid voor oorlogsmisdaden gepleegd door Amerikaanse militairen, waarbij zelfs president Donald Trump amnestie wil verlenen aan moordenaars in uniformen.

Wat dit laatste punt betreft, zou het betreurd moeten worden, maar dat is niet zo, dat een congreslid en een voormalige veteraan recentelijk op een regulier nieuwskanaal zijn gegaan en de massamoorden en andere oorlogsmisdaden begaan door Amerikaanse troepen lijken af te schaffen als een routinekwestie, en daarom in zijn ogen geen grote deal. Zijn huiveringwekkend nonchalante opvattingen werden uitgezonden met nauwelijks geroezemoes van publieke reacties, laat staan ​​veroordeling.

Het criminele overzeese leger van Amerika, dat tientallen jaren bestaat, zal ongetwijfeld een grimmige tol eisen van de maatschappij thuis. Veteranen keren naar huis terug, getraumatiseerd in lichaam en geest, van de gruwel van massaal geweld waaraan zij hebben deelgenomen of die zij hebben gezien. Het Amerikaanse publiek betaalt de prijs van ballonvrachtbudgetten voor de medische zorg van veteranen. Ze betalen ook een prijs van gebroken gezinnen en talloze pathologische problemen, variërend van drugsgebruik tot zelfmoorden. Er wordt aangenomen dat meer Amerikaanse veteranen hun leven hebben verloren door zelfmoord dan tijdens actie tijdens de oorlogen in Irak en Afghanistan. Amerikaans ex-militair personeel dat wapens op zichzelf richt. Waarom is dat?

Sterk gezegd, het valt niet te verwachten dat Amerikaanse strijdkrachten miljoenen slachtoffers in het buitenland toebrengen en dat die slachting zich niet op een of andere pathologische manier thuis manifesteert.

Miljoenen jonge Amerikanen, meestal uit arme, achtergestelde milieus, zijn getraind om dodelijke wapens te gebruiken die op kosten van de overheid door miljarden dollars worden gefinancierd. Nadat ze zijn gestuurd om het buitenland op te nemen terwijl ze geladen zijn met paranoïde propaganda die vaak ontmenselijkt, worden deze professionele moordenaars vervolgens zonder pardon in hun thuisland gedumpt, vaak zonder werk of een toekomst, en vaak met spookachtige herinneringen aan misdaden in de dienst van ‘Amerikaanse grootheid’ – wiens ‘grootheid’ niet geldt voor de behandeling van mensen als mensen.

Dit wreedmakende onderwerp heeft nog veel meer onderzoek nodig. Wat is het definitieve aantal Amerikaanse militaire veteranen die betrokken zijn bij massaschieten in de Amerikaanse samenleving? Swanson, de journalist, lijkt een zeer belangrijke causale factor te hebben aangeboord. Maar er moet een grotere database van massale schietincidenten worden bestudeerd en de militaire geschiedenis van alle beschoten fotografen. Zoals Swanson vermoedt, is het aandeel ex-militairen dat betrokken is bij massamoorden waarschijnlijk veel meer dan 35 procent.

Er moet ook worden onderzocht hoeveel van de veteranen die betrokken zijn bij massale schietpartijen in het buitenland werden ingezet.

Een ander interessant aspect is om de incidenten van vuurwapengeweld in de VS te volgen als een functie van tijd, tien jaar na decennium, in de afgelopen eeuw. We kunnen verwachten dat, aangezien het aantal illegale Amerikaanse oorlogen in de afgelopen twee decennia is toegenomen, ook het aantal gewelddadige vuurwapenmoorden thuis is.