De belachelijke oranjes

Onvermijdelijk dat ik op deze plek eens wat schrijf over onze Koninklijke Familie. Want dat is telkens weer een enorme bron van vermaak voor mij. Nu ook weer met dat paard van Beatrix, ze heeft het ‘Volkert’ genoemd ROFLOL.

Sowieso vraag ik me af of een vrouw van 81 nog wel fatsoenlijk kan paardrijden, maar het grappigste vind ik nog wel dat schijnbaar niemand haar gewezen heeft op de ongepastheid van juist deze naam. RVD-meneer: “Zou u dat paard nou echt wel zo noemen, Koninklijke Hoogheid?”. “Huh hoezo, is toch een normale naam?”. Zoiets, ik zie het helemaal voor me. Ik zie her en der wel wat begrijpelijke commotie ontstaan, maar ’s mensen onmetelijke stupiditeit vind ik nog altijd de meest plausibele verklaring voor dit soort zaken, sorry Bea. Onze Koningin zegt het zelf:

Ook al ben ik principieel tegenstander van de monarchie (iedereen moet Koning of Koningin kunnen worden als hij of zij dat ambieert), zo fel als vroeger ben ik niet meer. Tegenover de best wel hoge kosten van dit reliek uit vervlogen tijden staat voor ons als volk behalve af en toe wat amusement zoals het huidige Volkert-gate verder maar weinig opbrengst. Al die dikbetaalde hotemetoten van de multinationals die ons steeds vertellen dat een Koningshuis miljarden uit het buitenland oplevert geloof ik dan ook niet. Je denkt toch zeker niet dat de leiders van een republiek zomaar miljarden uit gaan geven aan een carnavaleske delegatie uit Nederland, louter en alleen om het feit dat het zo apart is, zo’n koningshuis?

Ik las laatst een rapport van het Sociaal-Cultureel Planbureau waarin onderzocht was wat Nederland eigenlijk tot Nederland maakt. ‘Koningsdag’ werd daarbij bijzonder vaak genoemd, stond zelfs in de top 3. Wie ben ik dan met mijn republikeinse dromen? De overgrote meederheid wil niks van mijn dromen weten kennelijk. Ik zie bij Koningsdag alleen maar een aaneenschakeling van oubollige spelletjes, amateuristische optredens, pontificaal glunderende burgemeesters die hun finest hour beleven en in het oranje gehesen burgerlijke vlaggetjeszwaaiers. Als deze dag ons volk (mede) definieert, dan snap ik wel waarom we zo weerloos zijn tegen gevaarlijke bedreigingen zoals die van het Kromzwaard.

Elk jaar wordt van Wim-Lex, Maxima en de drie A’s verondersteld dat ze zich door dit middelmatige getrut een weg banen, onderwijl vrolijk wuivend naar het apathische plebs dat zich daar verzameld heeft. Ik geef het je te doen. Met Willempie & de Argentijnse schone heb ik trouwens geen medelijden, het zijn volwassen mensen die voor dit leven gekozen hebben. Ze hadden het ook níét kunnen doen, in die mogelijkheid voorziet ons staatsrecht namelijk. Wie het koningschap accepteert ontkomt dus niet aan deze hel, deze belediging van het menselijk intellect. Voor de drie A’s vind ik het wél zielig. Die hebben hier nooit voor gekozen en zijn louter vanwege geboorte uitverkoren om één dag in het jaar getuigen te zijn van deze verering van de Infantiliteit. Vooralsnog weren ze zich kranig, de drie meisjes. Ik neem dan ook diep mijn pet af voor hen.

De vreemde partnerkeuzes van de Oranjes, de schimmige connecties, de schuinsmarcheerderij van wijlen Bernhard, de huisjesmelkerij van diens kleinzoon, de exorbitante rijkdom en dan nu dat paard van Bea, ik vind het allemaal even vermakelijk. Van mij hoeft het Koningshuis dan ook niet weg. Althans, niet voordat we andere problemen opgelost hebben. En nee, dan bedoel ik niet het Klimaat (is Gerrit Hiemstra trouwens op vakantie? Sinds het zo is gaan regenen en de temperaturen zo fors gedaald zijn heb ik hem niet meer gezien op televisie).

Overigens vind ik dat artikel 6 van onze Grondwet zo spoedig mogelijk afgeschaft moet worden.