De belegering van het Capitool was de blanke suprematie in actie. Proefbewijzen bevestigen dat.

Nieuwe beelden die werden uitgezonden tijdens het proces van beschuldiging van Donald Trump hebben de VS opnieuw overspoeld met beelden van de gewelddadige menigte die vorige maand het Capitool bestormde, waardoor onze gruwel en poging als natie opnieuw werd aangewakkerd om de gebeurtenis te begrijpen.

Wat we zagen was witte suprematie op volledig scherm. Er waren zuidelijke vlaggen, stroppen, symbolen van antisemitisme. Er waren leden van “alt-right” -groepen zoals de Proud Boys. Combineer deze feiten met de realiteit dat de blanke menigte er was om legitieme stemmen te vernietigen, vooral stemmen uitgebracht door zwarte meerderheidstemmers die een belangrijke rol speelden bij het kiezen van de huidige president Joe Biden, dit was een geval van blanke macht en blanke woede. En we mogen de twee Black Capitol-politieagenten niet vergeten die meerdere keren het n-woord werden genoemd. Gezien Trump’s blanke nationalistische ijver en blank racisme, weerspiegelde de meerderheid van de blanke menigte zijn imago, zijn anti-zwarte, inheemse en mensen van kleur (BIPOC) gevoeligheden. Dit alles bevestigt dat de Capitol Siege de brutale heropkomst van blanke suprematie in ons land vertegenwoordigde.

Twee Oost-Texanen beschreven het geweld van de maffia als een poging tot een ‘ tweede revolutie ‘, terwijl GOP senator Roy Blunt heeft geprobeerd het te omschrijven als een rechtse equivalent van de Black Lives Matter-opwelling van protest tegen politiegeweld. Beide formuleringen zijn moeilijk te verteren.

‘Revolutie’, impliceert de poging tot omverwerping van een bestaande machtsstructuur die onderdrukkend en onrechtvaardig is, maar de ‘onderdrukking’ die werd verwoord door de meerderheid van de blanke menigte die het Capitool bestormde, was eigenlijk een verzonnen stoofpot van complottheorieën over verkiezingsdiefstal en het bestaan ​​van bedreigingen voor blanke suprematie.

Ondertussen, om wat er in het Capitool plaatsvond te verwarren met wat er vorig jaar in de straten van de VS (en over de hele wereld) gebeurde met betrekking tot het verzet tegen politiegeweld, betekent dat de laatsten hun gerechtvaardigde verontwaardiging over de huidige en historische systemen van raciale onrechtvaardigheid ontnemen.

De opkomst van ongegeneerde blanke suprematie was zeker te zien in het Capitool op 6 januari, wat niet wil zeggen dat elke blanke persoon een kaartdragend lid was van een blanke suprematie-groep. De ongekende bestorming van het Capitool en de brutale heropkomst van blanke suprematie in ons land, dwong een reeks vragen met betrekking tot de betekenis van revolutie.

Terwijl ik over deze dingen nadacht, vroeg ik me af wat Malcolm X en Martin Luther King Jr. zouden denken. Om deze vragen aan te pakken, sprak ik met Peniel E.Joseph, de Barbara Jordan Chair in Political Values ​​and Ethics en oprichter en directeur van het Centre for the Study of Race and Democracy aan de LBJ School of Public Affairs en hoogleraar geschiedenis aan de LBJ School of Public Affairs. Universiteit van Texas in Austin. Josephs meest recente boek is The Sword and the Shield: The Revolutionary Lives of Malcolm X and Martin Luther King Jr. , dat door Time Magazine werd genoemd als een van de 100 boeken die je moet lezen van 2020.

George Yancy: Tijdens de bestorming van het Amerikaanse Capitool op 6 januari werd de term “revolutie” gebruikt. Als ik denk aan het zwarte revolutionaire discours en het zwarte revolutionaire bewustzijn in de VS, dan denk ik aan zwarte mensen die genoeg hebben van blank racisme, het geweld tegen en de ontmenselijking van mensen die op mij lijken. Mijn punt is dat het discours van de zwarte revolutie niet alleen gebaseerd is op zelfbeschikking of zelfs gewapende strijd, maar doordrenkt is van het beëindigen van anti-zwart racisme, de wreedheid van zwarte lichamen en de realiteit van systemische rassendiscriminatie en onderdrukking. En zelfs als men zich verzet tegen de gewapende zwarte strijd, zoals Martin Luther King Jr. deed, begrijpt men zeker dat zwarte mensen er ziek van zijn om als subpersonen te worden behandeld. Zo, wat denk je van het discours van ‘revolutie’ of ‘opstand’ ten opzichte van de grotendeels door het wit geleide aanval op het Capitool? De aanval was niet gemotiveerd vanwege het gewicht van ‘historische anti-witheid’. De VS wasniet gebaseerd op anti-witheid. Wat was toen de kern, vooral als men de aantoonbare racistische, onderdrukkende toestand in ogenschouw neemt waar zwarte mensen onder leefden en onder blijven leven? Wat ik suggereer is dat de term ‘revolutie’ die door sommigen binnen de blanke menigte werd gebruikt, niet alleen een verkeerde benaming was, maar ook geen enkele draad van politieke integriteit en gerechtvaardigde verontwaardiging bevatte.

Peniel E. Joseph: daar ben ik het absoluut mee eens. De witte rel in het Capitool weerspiegelt de raciale terreur en het geweld waarvan we getuige waren tijdens Amerika’s eerste twee periodes van wederopbouw. In die zin zou het beschouwd kunnen worden als een moreel verwerpelijke en politiek onverdedigbare contrarevolutie, het soort dat Zwart Amerika op zijn ‘dieptepunt’ bracht tijdens het hiernamaals van de Wederopbouw, de periode van het Witte Verlosser-zuiden. ‘Redemption’ probeerde zwart burgerschap en waardigheid te ontzeggen door gebruik te maken van raciaal geweld en systemische slachtingen en pogroms (later 19e eeuw, met een hoogtepunt met de blanke rel in Wilmington, North Carolina in 1898 die naar behoren gekozen zwart-blanke functionarissen verdreef met onbeschaamde blanke supremacisten) .

Wat ik in het Capitool zag, was een uiting van blank nationalisme. Als ik denk aan de oprichting van Noord-Amerika, denk ik aan blank nationalisme. Historisch gezien is blank nationalisme dus onafscheidelijk van kolonialisme, xenofobie, brutaliteit, landconfiscatie en anti-BIPOC-racisme. Blank nationalisme is ook gebaseerd op sociale ontologische logica’s die hiërarchisch zijn, waarbij blanken als menselijk worden beschouwd, terwijl niet-blanken worden beoordeeld als ersatz, inferieur, kwaad, insecten, ongedierte. Kortom, blank nationalisme is een uitdrukking van blanke macht. Toen ik in de zomer van 2020 in de VS en over de hele wereld zwarte mensen op straat zag protesteren tegen de moorden op ongewapende zwarte mensen, zag ik zwarte macht uitgedrukt worden, maar ik zag niet dat mensen per se anti-blank racisme vertoonden, vooral omdat veel blanke mensen ook op straat de waarheid tegen de macht spraken en bevestigden dat zwarte levens ertoe doen. Sommigen, denk ik, zullen de protesten door de meerderheid van de door jongeren geleide BLM-protesten willen samenvoegen met de gewelddadige aanval op het Capitool. Zwarte mensen willen raciale gerechtigheid, ze protesteren omdat ze niet als volledig menselijk worden beschouwd. Help ons de verschillen in deze afzonderlijke gebeurtenissen te begrijpen, zodat we valse equivalenties en vormen van obscurantisme vermijden die bedoeld zijn om blank geweld te ‘rechtvaardigen’.

Er is geen morele gelijkwaardigheid tussen slavernij en afschaffing. Ik zeg dit vanaf het begin, omdat het probleem met het vergelijken van Black Lives Matter-protesten voor raciale gerechtigheid met blanke supremacistische opstanden om in een autoritaire neofascistische staat te leven die het leven van Black omschrijft, geworteld is in deze opmerkelijke veerkrachtige misvatting.

Zelfs Barack Obama gebruikte deze trope om zijn presidentiële kandidatuur te redden tijdens zijn “Race Speech” op 18 maart 2008 in Philadelphia. Hij vergeleek Jeremiah Wrights Black Liberationist-theologische kritiek op het Amerikaanse imperialisme met blanke wrok tegen positieve actie. Dit werd geprezen als de beste toespraak over racekwesties sinds Lincoln. We staan ​​dus voor een zware klim in deze kwestie.

Het beste wat je kunt zeggen is dat BLM-activisten, in de traditie van Dr. King’s “geliefde gemeenschap” en Malcolm X’s mensenrechtenbeweging, proberen een wereld te creëren die vrij is van raciale onrechtvaardigheid, economische ongelijkheid, geweld, oorlog en uitbuiting. Hun streven naar intersectionele rechtvaardigheid en het centreren van zwart radicaal en vreemd feminisme op hun beleidsagenda staat in schril contrast met blanke relschoppers die niet alleen racistisch zijn, maar ook niet in democratie geloven.

Gezien uw schat aan kennis over de verschillende filosofische standpunten van Malcolm X (die later bekend werd als El-Hajj Malik El-Shabazz) en Martin Luther King Jr., spreek dan hoe beiden dit moment in de Amerikaanse geschiedenis zouden kunnen conceptualiseren. Ik denk niet alleen aan de bestorming van het Capitool, maar ook aan de ongegeneerde heropkomst van blanke suprematie. Dit wil niet ontkennen dat het er altijd is geweest. Witte suprematie is tenslotte als de Hydra van Lerna; het kan vele hoofden laten groeien. Er zijn velen die zien dat Malcolm en Martin diametraal tegenovergestelde opvattingen hebben, maar waar zouden ze in ons huidige moment filosofisch en tactisch over eens zijn terwijl we deze opkomst van blank terrorisme doormaken?

Mijn nieuwe boek, The Sword and the Shield: The Revolutionary Lives of Malcolm X and Martin Luther King Jr. , vertelt hoe Malcolm en Martin begonnen als tegenstanders, rivalen werden en uiteindelijk elkaars alter ego’s werden. Ze begrepen dat echte bevrijding King’s radicale zwarte staatsburgerschap en Malcolm’s concept van radicale zwarte waardigheid vereiste.

King concentreerde zich niet alleen op het beëindigen van raciale onderdrukking, maar op het opnieuw bedenken van burgerschap als een universeel basisinkomen, het einde van armoede, geweld en racisme, fatsoenlijke huisvesting die geschikt is voor mensen en voedselrechtvaardigheid. Malcolm stelde zich de waardigheid van Black voor als het uitroeien van wat hij White World Supremacy noemde. Hij wilde niet alleen vrijheid in Harlem, maar ook in Haïti, van New Orleans tot Nigeria, van Brooklyn tot Benin tot Bandung, Indonesië.

Ze zijn het er allebei over eens dat wat we hebben gezien niet verrassend is, gezien hun grondige kennis van de geschiedenis en belangstelling voor rassenslavernij tot op heden. King’s begrip van de verschroeiende raciale wildernis die Malcolm vaak beschreef, kwam later, maar toen het arriveerde, stalkte King deze planeet als een vuurkolom, een profeet wiens vernietigende kritiek op blanke suprematie, oorlog, geweld en racisme hem tot een paria in een land maakte. dat hem pas onlangs had beloond als Amerika’s Apostel van Geweldloosheid, Vredevorst en de jongste Nobelprijswinnaar voor de Vrede in de geschiedenis.

In zijn beroemde ‘I Have a Dream’-toespraak op 28 augustus 1963, die hij hield op de trappen van het Lincoln Memorial, zei King:’ Ik heb een droom dat deze natie op een dag zal opstaan ​​en de ware betekenis van zijn credo: we beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend, dat alle mensen gelijk zijn geschapen. ” In New York City zei Malcolm X op 1 mei 1962: “Wat wordt gezien als een Amerikaanse droom voor blanken, is lange tijd een Amerikaanse nachtmerrie geweest voor zwarte mensen.” Peniel, wat zie je vooruitgaan? Zie je een droom of een nachtmerrie?

Ik geloof dat de strijd voor zwarte waardigheid en burgerschap de sleutel is tot het opbouwen van een “geliefde gemeenschap” die uitgaat van het erkennen van zwarte mensen als menselijke wezens en toegewijd is aan het garanderen van intersectionele gerechtigheid voor alle mensen. De pandemie van COVID-19 heeft ons allemaal op een andere manier getroffen, op basis van ras, klasse, lichamelijkheid, geslacht, seksualiteit, geografie, enz. Wat mensen proberen uit te smeren als ‘identiteitspolitiek’ is het feitelijke besef dat universaliteit niet kan worden voornamelijk gezien door de lens van het voorrecht van blanke mannen. De blanke suprematie verslaan, anti-zwart racisme uitroeien en een ander, raciaal rechtvaardiger en rechtvaardiger land bereiken, is de beweging van onze tijd. De toekomst van de Amerikaanse democratie berust op het centreren van raciale gerechtigheid als het kloppende hart van de hele politiek.

Ik blijf hoopvol vanwege de diepte en breedte van niet alleen protest, maar ook organisatie waarvan we getuige zijn geweest het afgelopen jaar. BLM heeft bewezen een baanbrekende sociale beweging te zijn die zowel op de schouders van iconen uit het verleden als Malcolm en Martin rust en de grenzen van de Radical Black Liberation Tradition op zoveel vruchtbare en belangrijke manieren verlegt.

Door de meest kwetsbaren binnen de zwarte gemeenschap te centreren – vrouwen, LGBTQIA, kinderen, geldarmen, geesteszieken, HIV-positief, opgesloten, daklozen – kunnen we ons een meer bevrijde toekomst voorstellen voor ons allemaal. Ik geloof echt dat Malcolm X en MLK arm in arm met BLM-activisten zouden zijn marcheren in de voortdurende zoektocht naar die toekomst, gebaseerd op hun vurige overtuiging dat een andere, betere en rechtvaardiger wereld mogelijk is.

Dit artikel is licht bewerkt voor duidelijkheid en beknoptheid.