De criminele relevantie van de coronavaccinatie

I. Feiten

Epidemische noodtoestand

Sinds maart 2020 leven we wereldwijd in een epidemische noodtoestand. Het nieuwe coronavirus SARS-Cov-2 en zijn mutaties hebben zich verspreid in Duitsland. Momenteel we hebben de 4e coronagolf, die overgaat in de 5e ommicrongolf. De 7-daagse incidentie in Duitsland op 1 december 2021 was volgens de RKI 442,9. Het was een van de hoogste incidenten sinds het begin van de pandemie. Volgens de RKI is de incidentie Momenteel op 205,5. In Duitsland is 71% volledig gevaccineerd, wat overeenkomt met 59.035.690 mensen en 37,7% heeft al een “boostervaccinatie” gekregen – per 29 december 2021. Om het risico op infectie grotendeels uit te sluiten en het aantal ernstige kuren van de Covid-ziekte te verminderen, zullen de vaccins die zijn ontwikkeld door de vaccinfabrikanten BioNTech / Pfizer, Moderna, AstraZeneca en andere vaccins die in 2020 zijn ontwikkeld, eind 2020 worden goedgekeurd of Voorwaardelijke goedkeuring door het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) begin maart 2021. De voorwaardelijke erkenningen zijn één jaar geldig en kunnen jaarlijks worden verlengd. Volgens de EMA is dit al gebeurd of gaat dit gebeuren zodat er “geen zorgen” zijn dat een voorwaardelijke goedkeuring in de EU komt te vervallen.

Uit de EMA-goedkeuringsdocumenten blijkt dat alle momenteel voorwaardelijk goedgekeurde vaccins dienen om de ziekte van Covid 19 te voorkomen. Volgens de EMA is er niets bekend over de invloed van vaccinatie op de overdracht en verspreiding van het SARS-CoV-2-virus in de gemeenschap. De contracten van de Europese Unie en de Bondsrepubliek Duitsland met de vaccinfabrikanten bevatten de volgende vrijwaringsclausule:

“De koper erkent dat de langetermijneffecten en effectiviteit van het vaccin momenteel niet bekend zijn en dat het vaccin ongewenste effecten kan hebben die momenteel niet bekend zijn ………. De koper stemt ermee in BioNTech / Pfizer en hun gelieerde bedrijven (………….) te vrijwaren van en tegen rechtszaken, claims, acties, eisen, verliezen, schade, aansprakelijkheden, ontslagvergoedingen, boetes, boetes, kosten en uitgaven verdedigen en vasthouden onschadelijk. “

Zelfs voordat de vaccins werden goedgekeurd, kondigden de politieke vertegenwoordigers van de federale en deelstaatregeringen het doel aan om het risico op virusoverdracht door vaccinatie te verminderen, de gevaccineerde persoon moet een effectieve immunisatie krijgen zodat hij niet langer een essentiële rol speelt in de epidemiologie van de ziekte. De federale en deelstaatregeringen en de staatsgezondheidsautoriteiten, waaronder de overheidsinstituten RKI, Paul Ehrlich Instituut, Permanente Vaccinatiecommissie, Leopoldina en andere organisaties hebben vaccinatie massaal gepromoot – vaccinatie is de sleutel in de strijd tegen Corona – en ze hebben bereikt dat 71 % van de mensen in Duitsland is nu volledig gevaccineerd.

Aangezien het immunisatie-effect van de vaccinatie na 3-6 maanden aanzienlijk of volledig afneemt, pleiten bovengenoemde personen voor een derde vaccinatie – boostervaccinatie – die ten minste elke 6 maanden moet worden herhaald om een ​​adequate immunisatie te garanderen.

Met hun talloze oproepen en verschillende maatregelen om mensen voor de coronavaccinatie te winnen, worden de machthebbers onvoorwaardelijk gesteund door de reguliere media. Aangezien deze inspanningen nog niet hebben geleid tot het doel van de resterende 30% van de bevolking, worden niet-gevaccineerden uitgesloten door de 2- of 3-G-regel en uitgesloten van bijna alle aanbiedingen in het sociale en openbare leven, inclusief een avondklok. Zelfs de uitoefening van de baan wordt afhankelijk gemaakt van de vaccinatie, de niet-gevaccineerde persoon moet in ieder geval zijn baan elke dag veiligstellen met een corona-antigeen-sneltest.

Deze ongelijke behandeling wordt aangevuld met een stigmatisering van niet-gevaccineerden door de politiek, de reguliere media, medische en sociale instellingen. De niet-gevaccineerden worden verantwoordelijk gemaakt voor de 4e Corona-golf en voor het feit dat het openbare en sociale leven nog steeds streng moet worden beperkt door de “onmisbare” overheidsvoorschriften. De politiek en de media wekken een bijna pogrom-achtige stemming in de samenleving op door de niet-gevaccineerden als zondebokken en plagen van het volk te bestempelen.

Met dit pakket maatregelen, vergezeld van hatelijke verwijten aan de tegenstanders van het vaccin, wordt een massale verplichte vaccinatie opgebouwd, waardoor steeds meer mensen hun onvermijdelijke lot aanvaarden. De indirecte verplichte vaccinatie wordt gehandhaafd, ondanks een groot aantal onderzoeken die tot de conclusie zijn gekomen dat de vaccins min of meer ongeschikt zijn gebleken voor de bestrijding van de pandemie en bijwerkingen van de vaccinatie veroorzaken op een schaal die in vergelijking nog niet eerder is gezien aan andere vaccinaties heeft gegeven.

Uit de onderzoeken blijkt dat de werkzaamheid van het vaccin tegen symptomatische infecties voor drie in de EU goedgekeurde vaccins – BioNTech / Pfizer, Moderna, AstraZeneca – al negatief wordt na 4-5 maanden, dwz dat de gevaccineerden vatbaarder worden voor symptomatische infecties dan de niet-gevaccineerde.

Volgens rapporten van de Amerikaanse (Center for Disease Control and Prevention) en Britse (Public Health England) gezondheidsautoriteiten van 6 augustus 2021 zijn gevaccineerde en niet-gevaccineerde mensen even besmettelijk. De Ct-waarden en daarmee de viral load bij niet-gevaccineerde en gevaccineerde mensen zijn vergelijkbaar. Dit resultaat wordt bevestigd door verdere Amerikaanse en Britse studies.

De wekelijkse rapporten van het Robert Koch Instituut tonen het voortschrijdende verloop van het aantal vaccinatiedoorbraken, meer bepaald van vaccinatiemislukkingen. In de periode van week 30 tot week 45 nam het aantal mislukte vaccinaties toe met een factor 25, hoewel de vaccinatiegraad slechts met ruim 5% toenam. In het weekrapport van het RKI van 18 november 2021 is voor de leeftijdsgroep vanaf 60 jaar (in de periode vanaf week 42/45) het aandeel gevaccineerde personen 61,6% bij symptomatische gevallen, 44,8% bij gehospitaliseerde gevallen, 37 , 78% verzorgd op intensive care-afdelingen en 42% voor Covid-sterfgevallen. Bovendien komen ongewenste bijwerkingen zeer vaak voor na vaccinatie.

Het jaarlijkse maximale aantal vaccinatiedoden in Duitsland na een vaccinatie in de periode 2000 tot 2020 was 41 in 2009, maar met de Covid-vaccinatie van 2021 in slechts 9 maanden waren het tot nu toe 1.802 vaccinatiesterfgevallen.

Volgens de gegevens van het Amerikaanse meldportaal voor nadelige vaccinatiebijwerkingen VAERS (Vacchine Adverse Event Reporting System) van 2010 tot 2021 was vanaf 12 november 2021 het maximum aantal sterfgevallen na een griepvaccinatie in 2019 204 en voor de pneumokokken vaccinatie in 2016 was dat 174, maar met de Covid-vaccinatie van 2021 met 19.640 vaccinatiesterfgevallen tot nu toe. In verhouding tot de jaargemiddelden betekent dit al 189 keer zoveel als de griepvaccinatie en 170 keer zoveel als de pneumokokkenvaccinatie.

De gegevens van het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) voor de jaren 2015 tot 2020 lieten een gemiddeld aantal gemelde vaccinatiecomplicaties zien met een fatale afloop van 70,3 met een gemiddelde van 64 miljoen vaccindoses die jaarlijks werden toegediend. Dit resulteert in een vaccinatiesterfte op basis van 1 miljoen inwoners bij de griepvaccinatie van 1,1. In het geval van coronavaccinatie zijn volgens hetzelfde primaire gegevensbestand van de EMA voor de vaccins (BioNTech, Moderna, AstraZeneca, Janssen) 313 miljoen mensen die in de EU zijn gevaccineerd (tot 18 november 2021) 18.229 doden. Dit komt overeen met een vaccinatiesterfte (wederom op basis van 1 miljoen inwoners) voor de coronavaccinatie van 58,2. Dit is 53 keer zoveel als bij de griepvaccinatie. Het resultaat wordt nog duidelijker wanneer het in de tijd wordt geclassificeerd.

Een jaar na de voorwaardelijke goedkeuring van de coronavaccins blijken ze in epidemiologisch, virologisch en immunologisch opzicht steeds meer contraproductief te zijn, zoals de vierde golf met de hoogste incidentiewaarden sinds het begin van de pandemie laat zien, en mogelijk de oorzaak is van de oversterfte in Duitsland sinds september van dit jaar. De laatste paniekberichten schilderen een ommicron-golf op de muur die alles zal overtreffen wat tot nu toe is meegemaakt – ondanks de vaccinatie. De indirecte verplichte vaccinatie blijkt een daad van pure wanhoop van de politiek verantwoordelijken.

Er moet worden gecontroleerd of de politici en de verantwoordelijken bij de autoriteiten en instellingen die de door politici voorgeschreven vaccinaties uitvoeren, evenals de journalisten en redacteuren in de leidende media, met name ARD en ZDF, die de middelen van discriminatie en laster op een massale schaal voor wie niet wil vaccineren Een deel van de bevolking willen dwingen te vaccineren of dit al strafbaar hebben gesteld wegens dwang, gevaarlijk, ernstig of dodelijk lichamelijk letsel.

II. Juridische waardering

De handelingen kunnen voldoen aan de strafbare feiten van dwang § 240 StGB, opzettelijk lichamelijk letsel § 223 StGB, gevaarlijk opzettelijk lichamelijk letsel § 224 StGB, ernstig lichamelijk letsel § 226 StGB of lichamelijk letsel met de dood tot gevolg § 227 StGB.

De daders van het strafbare feit kunnen de politici zijn die een strafbare verplichte vaccinatie toepassen. Hulp daarbij wordt geboden door al diegenen die ofwel de vaccinaties uitvoeren of op een andere manier bijdragen aan het vaccineren van mensen.

De dader is degene die het misdrijf zelf of via iemand anders pleegt. Indirecte dader is iemand die het misdrijf begaat via iemand anders, d.w.z. niet of niet alle elementen van het misdrijf door directe actie gebruikt, maar eerder een “gereedschap” gebruikt door onder bepaalde omstandigheden dwang uit te oefenen op zijn “gereedschap”. Deze man achter heeft een dominante positie ten opzichte van zijn “gereedschap”. In het hier te onderzoeken geval gaat het om indirecte daders op grond van organisatorische regel, dat wil zeggen dat het instrument – de agent – onderworpen is aan een staatsmachtsapparaat dat het door zijn eigen handelen dwingt om het misdrijf direct te plegen.

Hulp is een opzettelijke hulp aan de dader om een ​​opzettelijke onrechtmatige daad te plegen. Hier is in het kader van de handhaving van de indirecte verplichte vaccinatie de zogenaamde psychologische hulpverlening strafbaar, dat wil zeggen een ondersteunende bekrachtiging van het plan, de beslissing tot het plegen of de wil tot het plegen van het misdrijf. Het heeft een objectieve ondersteunende functie voor de richting van de wil van de dader en de uitvoering van het besluit tot handelen. De psychologische hulp is een soort verzwakte ophitsing. Het is voldoende dat het de daad van de hoofdschuldige faciliteert of bevordert.

1. Dwang § 240 StGB

Met de invoering van de 2- tot 3-G-regel oefenen de politiek verantwoordelijken een indirecte verplichte vaccinatie uit. Ze dwingen de niet-gevaccineerden om te tolereren, dwz vaccinatie, door een gevoelig kwaad te bedreigen. Ze begeleiden hun dreigement met een laster van de niet-gevaccineerden als co-idioten, corona-ontkenners, tirannen, complottheoretici, eden, enz. Een gevoelig kwaad is elke verandering in de buitenwereld die door de betrokkene als nadelig wordt ervaren.

Het uitsluiten van niet-gevaccineerden door de 2-G- en 3-G-regel wordt door niet-gevaccineerden ervaren als een nadelige verandering in hun sociale omstandigheden. Ze zijn grotendeels uitgesloten van het sociale en openbare leven. Uw professionele activiteit wordt onder bepaalde omstandigheden moeilijk of zelfs onmogelijk gemaakt. Ook deze beperkingen zijn als gevoelig aan te merken, omdat ze bijna alle levensgebieden van de betrokkene in belangrijke mate raken, zodat de regeling van de 2-G- of 3-G-regel of de voorgeschreven contactverboden en de avondklok geschikt lijken om bescherming te bieden. de bedreigde i. S.d. Om het verzoek van de dader te motiveren, dat wil zeggen toe te geven aan de dwang. De 2-G- en 3-G-regels, inclusief uitreis- en contactverboden, uitgevaardigd door de verantwoordelijke politici voldoen aan de objectieve criteria van artikel 240 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze handeling is onrechtmatig indien de dreiging van het kwaad als laakbaar moet worden beschouwd voor het beoogde doel. Rekening houdend met de beperkte beschermende werking van de vaccinatie, maar vooral de bijwerkingen tot en met de dood, is het verwerpelijk om te proberen een persoon tot vaccinatie te dwingen door een gevoelig kwaad op te leggen.

De onrechtmatigheid van de dwang is evident, aangezien het gebruik van de dwangmiddelen – ontneming van de door de grondwet beschermde vrijheidsrechten – voor het beoogde doel – het accepteren van een vaccinatie met mogelijk fatale gevolgen – laakbaar is.

Een dwang wordt gerealiseerd in bijzonder ernstige gevallen, omdat de dreiging van een gevoelig kwaad misbruik maakt van het gezag of de positie van politieke ambtsdragers.

De verantwoordelijke politici handelen ook bewust – voorwaardelijk oplossen is voldoende – want het gaat hun erom de mensen, en nu steeds meer degenen die nog niet zijn ingeënt, te dwingen te vaccineren met hun daden van dwang en laster. Ze weten dat hun acties, het intrekken van basisrechten om een ​​medische ingreep af te dwingen met mogelijk fatale gevolgen, illegaal zijn. De dwang wordt voltooid met de inenting van wat wordt gedwongen. De politiek verantwoordelijken maken zich in een bijzonder ernstige zaak schuldig aan dwang.

De journalisten en redacteuren van de relevante media hadden psychologische hulp kunnen bieden aan deze criminele dwang van de ambtenaren. De vertegenwoordigers van de media staan ​​volledig achter de vaccinatiecampagne van de ambtenaren en verhogen de druk op degenen die niet willen vaccineren door hun toevlucht te nemen tot laster. Degenen die zich niet willen laten vaccineren, worden genoemd als boosdoeners voor de aanhoudende pandemie. Ze worden beschuldigd van egoïsme, gebrek aan solidariteit en zelfs tirannie. De journalisten en redacteuren, evenals de vertegenwoordigers van medische verenigingen, staatsorganisaties, particuliere instellingen en zelfs de kerk steunen de dwangsituatie die door de ambtenaren is gecreëerd, de indirecte verplichte vaccinatie zonder beperking en eisen een staatsvaccinatieverplichting, die moet worden afgedwongen met verplichte maatregelen indien nodig.

III. Lichamelijk letsel § 223 ev StGB

Iedereen die een ander fysiek mishandelt of zijn gezondheid schaadt, is een strafbaar feit.

Vaccinatie is een aantasting van de lichamelijke integriteit Volgens vaste jurisprudentie voldoet elke medische behandeling die de lichamelijke integriteit aantast aan de objectieve criteria van lichamelijk letsel.

Het feitelijk medisch ingrijpen kan met name gerechtvaardigd worden door toestemming. Deze toestemming heeft in principe echter alleen betrekking op een therapeutische behandeling die wordt uitgevoerd in overeenstemming met de erkende regels van de kunst (Lege Artis). De vaccinatie is bedoeld om mensen te beschermen tegen besmetting met het coronavirus en vooral om het beloop van de ziekte na een infectie aanzienlijk te helpen verlichten. Vaccinatie vervult dit doel slechts in beperkte mate.

Het is daarom nu al de vraag of gevaccineerde personen überhaupt wel effectief toestemming kunnen geven, omdat de coronavaccinatie geen curatieve behandeling is volgens de erkende regels van de kunst vanwege de beperkte werking in combinatie met mogelijk ernstige bijwerkingen.

In ieder geval moet de behandelaar de te vaccineren persoon er uitdrukkelijk op wijzen dat de bescherming van de vaccinatie beperkt is, dat het niet zeker is dat een ernstig beloop van de ziekte Covid-19 kan worden uitgesloten, dat ernstige bijwerkingen tot en met waaronder overlijden kan voorkomen, dat de vaccins alleen onder bepaalde voorwaarden zijn toegestaan ​​en wat dit betekent en dat de fabrikanten niet alleen productaansprakelijkheid voor hun vaccins afwijzen, maar er ook uitdrukkelijk op wijzen dat op dit moment noch de beschermende werking, noch de gevolgen van de vaccinatie bekend zijn . Zonder deze instructie is er geen toestemming die de medische ingreep rechtvaardigt.

Toestemming moet worden gegeven met kennis van de reden, het type, de omvang en de beoogde en mogelijke gevolgen van de ingreep. De medische informatieplicht staat dan ook centraal bij de verantwoording. In de regel moet de informatie worden verstrekt via een briefing, die wordt ondersteund door gestandaardiseerde patiënteninformatie (formulier), maar niet kan worden vervangen. De verstrekte informatie moet ervoor zorgen dat de patiënt de mogelijkheid heeft tot eigen afweging en besluitvorming. In het bijzonder moet de informatie betrekking hebben op risico’s en mogelijke bijwerkingen die te verwachten zijn bij het type interventie. Als de interventie – voorwaardelijke goedkeuring van de vaccins – op zich al twijfelachtig is, moeten er speciale eisen worden gesteld aan het onderwijs.

De informatie die hoort bij de coronavaccinatie is gebaseerd op de anamneseformulieren die zijn uitgegeven door het Robert Koch Instituut, samen met de toestemmingsverklaring en het informatieblad van het Robert Koch Instituut over vaccinatie tegen Covid-19. In de toestemmingsverklaring wordt verwezen naar het informatieblad, waarin staat dat de te vaccineren persoon kennis heeft genomen van het informatieblad en gelegenheid heeft gehad om uitgebreid met een vaccinateur te praten.

Het informatieblad bestaat uit 4 nauwkeurig beschreven pagina’s. Het bevat een grote hoeveelheid informatie die zelfs een medische professional in veel opzichten nauwelijks kan begrijpen. Desondanks kost het veel tijd om het informatieblad te lezen en te begrijpen.

Doorslaggevend is echter dat het informatieblad alleen essentiële vragen onvolledig behandelt of onjuiste antwoorden geeft, rekening houdend met een groot aantal onderzoeken. Met betrekking tot de effectiviteit van de vaccinatie wordt beweerd dat vaccinatie met Covid-19 mRNA-vaccins een hoge mate van effectiviteit biedt in vergelijking met de overheersende Delta-variant tot ongeveer 90% bescherming bij het voorkomen van een ernstige ziekte. Het is wetenschappelijk bewezen dat deze bescherming bij ernstige kuren hoogstens relevant kan zijn, uiterlijk na 6 tot 7 maanden statistische significantie verliest en dat gevaccineerde en niet-gevaccineerde mensen de infectie evenzeer kunnen doorgeven.

De vaccinatiereacties die optreden na vaccinatie worden niet of onvolledig genoemd. Vaccinatiecomplicaties worden als onbeduidend gepresenteerd. Het feit dat vaccinatie dodelijk kan zijn, wordt genoemd als een atypisch geïsoleerd geval bij overwegend jongere mannen. Het wordt geheim gehouden dat de fabrikanten van de vaccins een vrijstelling van aansprakelijkheid zijn overeengekomen in de contracten met de Europese Unie en de Bondsrepubliek Duitsland en in de overeenkomst hebben bepaald dat de effecten van de vaccinatie en de effectiviteit ervan niet bekend waren en dat het ook niet bekend welke bijwerkingen het vaccin had. Kan vaccinatie hebben. Met name het feit dat er slechts sprake is van een voorwaardelijke goedkeuring wordt achterwege gelaten en daardoor is een definitief oordeel over de werkzaamheid en bijwerkingen van de vaccins niet mogelijk.

Gezien de constante jurisprudentie over toestemming die lichamelijk letsel rechtvaardigt, is het informatieblad van het Robert Koch Instituut ongeschikt. Het kwalificeert als een bewuste misleiding.

Gezien de frequente mislukte vaccinaties en de ernstige bijwerkingen van vaccinatie tot aan de dood, is het onverantwoord dat massale vaccinaties worden uitgevoerd in vaccinatiecentra, waardoor een arts de te vaccineren persoon niet het informatieve gesprek kan geven dat vereist is door de jurisprudentie. De toestemming is bedoeld om een ​​individuele patiëntbeslissing te garanderen, die ervoor zorgt dat iedereen het laatste woord heeft over welke maatregelen aan zijn lichaam worden uitgevoerd; een essentieel onderdeel van de menselijke waardigheid, artikel 1 van de basiswet en het recht op zelfbeschikking, artikel 2, lid 1 van de basiswet.

Hierdoor kan gesteld worden dat noch het informatieblad van de RKI, noch de modaliteiten van een massavaccinatie garant staan ​​voor een informatief gesprek dat leidt tot toestemming die kan voldoen aan de in de jurisprudentie ontwikkelde principes van rechtvaardiging van toestemming.

De coronavaccinaties voldoen daarmee aan de criteria van opzettelijk lichamelijk letsel § 223 StGB.

De vaccinatie kan gevaarlijk lichamelijk letsel veroorzaken i. S.d. Sectie 224, paragraaf 1, nr. 5, aangezien dit volgens de ervaring met vaccinatie een levensbedreigende behandeling is.

Ernstig lichamelijk letsel art. 226 lid 1 lid 3 kan ook aanwezig zijn indien de vaccinatie tot gevolg heeft dat de gevaccineerde persoon blijvend lichamelijk of geestelijk gehandicapt wordt.

Voor zover de vaccinatie de dood van de gevaccineerde persoon veroorzaakt, wordt ook lichamelijk letsel met de dood tot gevolg op grond van artikel 227 van het Wetboek van Strafrecht vermeld.

Als de vaccinatie geen bijwerkingen heeft, is het gewoon lichamelijk letsel, een misdrijf. Als er echter ernstige gevolgen voor de gezondheid zijn, is het een misdrijf op grond van artikel 12 van het Wetboek van Strafrecht.

Voor de strafrechtelijke aansprakelijkheid van opzettelijk lichamelijk letsel maakt het niet uit of het lichamelijk letsel is voorafgegaan door dwang. Het is van cruciaal belang dat de ambtenaren en hun assistenten, die zich bewust zijn van de soms ernstige bijwerkingen van de vaccinatie, die bij miljoenen mensen zijn uitgevoerd of hebben uitgevoerd, en dat de onrechtmatigheid van het daarmee gepaard gaande lichamelijk letsel niet wordt uitgesloten door de effectieve toestemming van de persoon te vaccineren § 228 StGB, aangezien de essentiële informatie vóór de medische ingreep niet voldeed aan de eisen die de jurisprudentie in de loop van decennia heeft ontwikkeld.

Sinds het begin van de coronacrisis voeren de beslissers in de politiek massaal campagne om het coronavirus met een vaccinatie te bestrijden. Intussen is vaccinatie het wondermiddel geworden voor de politiek verantwoordelijken, de ultima ratio om een ​​einde te maken aan de door hen uitgeroepen epidemische situatie is van nationaal belang. Inmiddels is de meerderheid van hen voorstander van verplichte vaccinatie. Ze gebruiken het staatsmachtsapparaat om hun doel van vaccinatie te bereiken. Ze promoten de productie van het vaccin met subsidies. Ze kopen het vaccin in bij de fabrikanten, ze zorgen voor de voorwaardelijke goedkeuring van het vaccin, en nadat ze hun doel van 100% vaccinatiedekking voor de bevolking nog niet hebben bereikt, gebruiken ze hun staatsmonopolie op het gebruik van geweld, om indirect degenen die weigeren te vaccineren te dwingen te vaccineren. Zij organiseren de vaccinatiecentra en leveren zo de essentiële bijdrage aan het welslagen van de daad, de vaccinatie. Je hebt de rechtsstaat. Ze voeren hun besluit uit via anderen, de organisatoren van de vaccinatiecentra en de vaccinerende artsen en paramedici.

De ambtenaren zijn op de hoogte van de onvoldoende effectiviteit van de vaccinatie, ze kennen de gevolgen van de vaccinatie en keuren deze in ieder geval goed om hun doel om hun mensen te vaccineren te bereiken en ze weten dat er een gebrek is aan effectieve toestemming van de mensen om gevaccineerd worden.

De politiek betrokkenen bij de coronapandemie hebben zich volgens §§ 223 ev StGB strafbaar gesteld; je maakt je schuldig aan opzettelijke opzettelijke mishandeling.

Of de acties van hun instrumenten – de organisatoren van de vaccinatiecentra, de vaccinerende artsen en paramedici – strafrechtelijk relevant zijn, hangt af van het feit of ze optreden als kwaadaardige of ondragelijke instrumenten van de ambtenaren. Gezien het grote aantal publicaties over coronavaccinatie, moet worden aangenomen dat de gevaccineerden en de organisatoren van de vaccinatiecentra op de hoogte zijn van de negatieve gezondheidsgevolgen van een vaccinatie en dat ze weten dat er geen gerechtvaardigde toestemming is van de persoon om gevaccineerd worden. Volgens artikel 17 Sr was voor hen in ieder geval het gebrek aan inzicht in het doen van onrecht voor hen vermijdbaar bij het plegen van de handeling.

Er kan worden uitgegaan van een voorwaardelijke oplossing, dat wil zeggen dat de gevaccineerde en degenen die op een andere manier bij de vaccinatie betrokken zijn, niet de realisatie van de feiten mogen nastreven, noch veilig, maar mogelijk mogen achten. Artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht wordt gestraft als een assistent die opzettelijk – voorwaardelijke oplossing is voldoende – een ander helpt bij zijn opzettelijk gepleegde onrechtmatige daad. Onder bepaalde omstandigheden kan de straf worden opgelegd in overeenstemming met 17 van het Duitse Wetboek van Strafrecht in combinatie met: In overeenstemming met 49 (1) worden StGB – vermijdbare fout in verbod – verminderd.

Om de bovengenoemde redenen zijn de vertegenwoordigers van de media, staats- en particuliere instellingen, voorzieningen en verenigingen die de vaccinatiecampagne van ambtenaren “met raad en daad” en vaccinatie en paniekpropaganda promoten, assistenten bij hun misdaden volgens §§ 223 ff StGB i. S. een psychologische hulp.

Of de publieke of private werkgevers daders of slechts assistenten zijn, in die zin dat ze eisen dat hun werknemers worden gevaccineerd of het betreden van de werkplek afhankelijk maken van een negatieve corona-antigeen-sneltest, moet een open vraag blijven.

“ Iedereen die de waarheid niet kent, is gewoon een dwaas.
Maar wie het weet en het een leugen noemt, is een crimineel.” Bertolt Brecht