De Deep State heeft er alles aan gedaan om Trump uit te schakelen, wat nu?

Als Donald Trump op 13 juli met een listige huurmoordenaar van de baan was gegaan, zou de presidentsrace in het voordeel van Joe Biden zijn omgeslagen. Maar dat pakte niet goed uit.

Het is vreselijk misgegaan voor de deep state. Donald Trump op 13 juli met een listige huurmoordenaar uit de weg ruimen, zou de presidentsrace in het voordeel van Joe Biden hebben doen kantelen.

Maar het werkte niet. En vanuit het oogpunt van de deep state kon het niet veel erger worden. Trump ontsnapte met een geschaafd oor en een iconische fotomoment als Amerikaanse held die hem voortstuwde om het Witte Huis terug te veroveren. De G-krachtverhoging in het politieke momentum heeft Biden er uiteindelijk toe gedwongen de handdoek in de ring te gooien, wiens zwakheid geen partij is voor de energieke Trump-campagne.

Belangrijke spelers in het Amerikaanse establishment – ​​de imperiale deep state – gingen uit noodzaak een weddenschap aan. Trump is niet hun soort man. Hij heeft het te veel gehad over het beëindigen van een lucratieve oorlogsracket in Oekraïne tegen Rusland. Maar er is te veel eigenbelang om die proxy-oorlog gaande te houden. Het gaat niet alleen om winst voor het militair-industriële complex en Wall Street. Het gaat ook om geopolitieke confrontaties met Rusland om de Amerikaanse hegemonie te behouden.

Trumps uitgesproken verzet tegen de praktijken en zijn belofte om het conflict onmiddellijk te beëindigen als hij in november verkozen wordt, zetten hem in het vizier.

Er is een grote gelijkenis met het geval van John F Kennedy. JFK was tegen het opvoeren van de proxy-oorlog tegen de Sovjet-Unie in Vietnam en wilde in het algemeen de Koude Oorlog terugschroeven. Zijn verzet tegen de enorme gevestigde belangen van de deep state leidde tot de “executive action” in Dallas op 22 november 1963.

Het boek van James Douglass, JFK and the Unspeakable, is waarschijnlijk het beste verslag van een afschuwelijke moord door de Amerikaanse staat en een staatsgreep tegen een gekozen president. Als je het eenmaal begrijpt, verandert het voorgoed de kijk op de Amerikaanse politiek.

Net als bij de moordpoging op Trump in Butler, Pennsylvania, was er in Dallas sprake van een schijnbare situatie van een eenzame schutter. In tegenstelling tot Thomas Matthew Crooks die meerdere keren op Trump schoot, was de 24-jarige Lee Harvey Oswald niet degene die op JFK schoot toen hij in de open auto in Dealey Plaza meereed. Oswald was slechts een sukkel die door de deep state was opgezet om de echte moordenaars te verdoezelen: meerdere sluipschuttersteams die dag door de deep state waren ingezet.

De 20-jarige Crooks was ook een slechte speler, maar het verschil was dat hij wel een zwaarbeveiligde ruimte in mocht en een paar schoten mocht lossen voordat hij werd uitgeschakeld.

Net als de handig neergeschoten Oswald, praten dode mannen niet. Dus we zullen misschien nooit weten in hoeverre Crooks die dag in Butler hulp had om op de een of andere manier politieagenten en geheime diensten te ontwijken en op een dak te klimmen voor een duidelijk schot op Trump.

Net als bij JFK is de doofpotaffaire begonnen. Te midden van woedende kritiek op het falen, onderzoeken het Department of Homeland Security en de FBI de gebeurtenissen die leidden tot de poging tot moord op Trump. Hoe kan van organisaties die betrokken zijn bij medeplichtigheid worden verwacht dat ze zichzelf op de juiste manier onderzoeken? Dat kunnen ze niet – en dat zullen ze per definitie ook niet doen.

Na de moord op Kennedy onderzocht de Warren Commission de gebeurtenissen in Dallas. De commissie werd geleid door Allen Dulles, die voorheen directeur was van de CIA, het agentschap dat betrokken was bij de moord op JFK. Zoals verwacht produceerde de Warren Commission een whitewash-rapport waarin de moord werd toegeschreven aan Lee Harvey Oswald die als eenzame schutter optrad. Dat de Amerikaanse media zich 60 jaar lang aan deze kluchtige doofpotaffaire hebben overgegeven, toont de diepgang van de hersenspoelpropaganda en de parodie van de zogenaamde “onafhankelijke journalistiek”.

Maar wat Trump betreft, zijn de mensen van de deep state slordig geworden. In plaats van professionele geheime schutters te gebruiken om een ​​reeks schoten te lossen, gebruikten ze een kind om te schieten, die naar alle berichten geen hotshot was en wiens AR-stijl geweer het beste wapen was voor de klus.

Nu heeft de deep state een vergroot probleem. Trumps nipte ontsnapping heeft hem tot icoonstatus verheven met een bebloed gezicht en een trotse vuist in de lucht. De publieke woede over het louter verdenken van de deep state van een lafhartige, smerige zet heeft zijn presidentiële campagne een ongekende boost gegeven. Zelfs onder neutrale kiezers zou de minachting voor het Amerikaanse establishment in Trumps voordeel kunnen werken.

Tegen Trumps energieke campagne moest Biden aftreden. Zijn dementie, die in het tv-debat van 27 juni aan het licht kwam, zorgde al voor paniek onder Democratische partijfunctionarissen en donoren. Maar tegenover een heldhaftige overlevende van een moord, had Biden geen schijn van kans.

In dit late stadium is het twijfelachtig of de Democraten een levensvatbare kandidaat tegen Trump zullen vinden. Biden heeft zijn vicepresident Kamala Harris gesteund, maar haar matige profiel is nauwelijks een winnend ticket. De Democratische Nationale Conventie is pas op 19 augustus, wanneer er officieel een kandidaat wordt genomineerd. Dat is nog maar ongeveer twee maanden tot de verkiezingsdag op 7 november.

De Democraten zijn het favoriete instrument van de diepe staat geworden als het gaat om Amerikaanse oorlogen en imperialistische machtsprojectie.

Trump is te veel een non-conformist voor de imperiale agenda. Zijn vice-presidentiële running mate, senator JD Vance, heeft ook sterke tegenstand geuit tegen de proxy-oorlog in Oekraïne. Het Republikeinse ticket zegt dat het het regime in Kiev zal dwingen om onderhandelingen te beginnen met Rusland om een ​​vredesregeling te vinden voor de tweeënhalf jaar durende oorlog. Vance heeft voorgesteld dat Oekraïne de eis van Rusland accepteert om nooit toe te treden tot de NAVO-alliantie.

De Amerikaanse verkiezingen worden een acuut dilemma voor de deep state. Ze hebben alles op het spel gezet om Trump uit te schakelen, maar hem uiteindelijk naar het Witte Huis gekatapulteerd. De lucratieve oorlogsracket in Oekraïne en de geopolitieke confrontatie met Rusland staan ​​nu op het spel.

Het lijdt geen twijfel dat de VS afstevent op een crisis die haar gelijke niet kent sinds de Burgeroorlog.