Indignatie redactie 
Onlangs kreeg ik via FB een vrienchapsverziek van een mij onbekende dame. Even dacht ik nog: wat zoekt een jonge meid aan vriendscchap met een oude bok als ik. Dat werd mij snel duidelijk toen ik op haar profielfoto klikte en direct in een grote open flamoes keek. Haar vraag was simpel en direct, of ik haar gratis wilde neuken, of anders een van haar andere vriendinnen die enerzijds eenzaam waren maar aan de de andere kant (ik citeer) zo geil als boter.
Kijk, dacht ik nog even, zal ik beider beeldtenissen met naam en toenaam nu op FB of Instagram zetten als dank voor de genomen moeite? Nou neu, onzinnig en te veel eer voor waarschinlijk een organisatie van goedkope hoeren dunkt mij. Maar wat zou ik doen als ik een soortgelijke afbeelding kreeg van een mij bekende vrouwelijke TV-personality die mij graag onder vier ogen wilde spreken in haar tuinhuisje? Hoe zou ik daar onder uit kunnen komen?
Dit dilemma besprak ik met Eega, net toen het onderwerp grensoverschrijdend gedrag een nieuw leven was ingeblazen door onder meer Jaap Rietbergen van The Voice en Marc Ovemars van AFC Ajax. Eega’s standpunt was ingegeven door haar werkzame verleden waarbij zij toentertijd regelmatig mannen achter haar mijns inziens fraaie lichaam op afstand moest houden. Hetgeen haar uitstekend afging. Haar stelling was simpel maar effectief: je moet je nooit kwetsbaar opstellen, maar zorgen dat je het initiatief houdt. Altijd en bij iedereen, van onderknuppel tot CEO. Een beetje flirten was prima, een beetje sexistische opmerking dat zag zij als een spel tussen mannen en vrouwen, maar verder was haar motto “handen thuis en je pik in je broek houden”. Bovendien bestond in die tijd nog geen FB, was de mobiele telefoon nog van het formaat koelkast, zonder cameramogelijkheden, en een dickpic te malen met een polaroid camera was buitengewoon onhandig en omslachtig. En een sexueel geladen bericht via de telex was het ook niet want die werden uitgegetikt op een bandje door het eigen secreriaat.
Eega sloeg zich er in de mannenwereld waarin zij professioneel vertoefde, soepeltjes door heen. Zij heeft dan ook een duidelijke mening mening over haantjes gedrag en apenrotsen. Deze laatste moet je nooit beklimmen tenzij je als vrouw vindt dat het de weg naar de top wat eenvoudiger maakt.
Uit statitieken blijkt dat 7 op de 10 vrouwen wel eens te maken krijgt met grensoverschrijdend gedrag. Dat is knap veel. Hoe kun je dit dan handlen als eerbare vrouw? Twee ondernemende dames die zeer bekend waren met dit fenomeen hebben daar een prachtig en uiterst hunoristisch antwoord op gevonden: in een mum van tijd hebben zij een Dickpic Scheurkalender geproduceerd op basis van talloze inzendingen van vrouwen die het zogeheten PiemelPlaatje uit voorraad konden leveren. Voor elke dag een nieuwe. Nou, daar word je volgels mij wel immuun van voor dit soort Stand Alones. En ook al zou deze productie geen zak opleveren, het helpt talloze dames die zich thans aanmelden als slachtoffer.
Maar het aardige is, dat de DickPic inmiddels een conversationpiece is geworden. Zelfs in de zogeheten betere kringen in het Gooi wordt tijdens de high tea het onderwerp uitgebreid besproken. Zelfs onze geliefde knuffelmarokaan Ali B gaat ernstig over de tong. Want die heeft hem er volgens horen zeggen een aantal jaren geleden bij een volwassen vrouw met wederzijds goedvinden een avondje ingehangen en is daardoor breed verklaard tot persona non grata. Zo zie je maar dat het gewoon een kutmarokaan is. Althans, dat vindt onze nationale roddelnicht Albert Verlinden en die kan het weten. Ja toch? Of overschrijd ik nu een grens?
