De diepe, verwrongen wortels van QAnon: van sci-fi uit de jaren 40 tot 19e-eeuwse anti-maçonnieke agitprop

De QAnon-wanen zijn niet eens origineel: fantasieën over demonen-kannibale samenzweringen gaan minstens 150 jaar terug

Degenen onder jullie die bekend zijn met het vreemde rijk van de UFOlogie, kennen misschien William Cooper, een van de meest schandalige figuren die in de jaren tachtig op het UFO-lezingencircuit verscheen en auteur van de underground bestseller ‘ Behold a Pale Horse ‘ uit 1991 . Niemand anders kon destijds de wildheid van Coopers beweringen verslaan, waaronder het idee dat het Amerikaanse leger, snode buitenaardse krachten en oude geheime genootschappen zoals de Illuminati zich hadden verenigd met het uitdrukkelijke doel om de Verenigde Staten en godvrezende mensen overal te vernietigen . 

Hoe idioot Cooper ook kon lijken, in bijna elke lezing die ik ooit heb gezien, pauzeerde hij vaak om iets in de volgende zin te zeggen: “Geloof me niet. Doe je eigen onderzoek. Kijk naar mijn bronnen en vertel me dat ik ben mis!” Hij wijdde ooit een hele aflevering van een uur van zijn kortegolfradioshow ‘Hour of the Time’ aan het bekijken van de lange lijst met boeken die hij had gelezen om zijn epische, 43-delige serie getiteld ‘ Mystery Babylon ‘ te produceren. diepgaande analyse van hoe hermetische filosofieën de wereldgeschiedenis hadden beïnvloed. Je kon het niet eens zijn met de excentrieke conclusies van Cooper, maar je moest echt respect hebben voor iemand die het lef had om een ​​bibliografie van een uur over de radio uit te zenden. Nog verrassender was dat zijn toehoorders aan elk woord hingen

Als de luisteraars van Cooper zouden besluiten zijn advies op te volgen om zijn talrijke beweringen te controleren, zouden ze zulke lange en moeilijke boekdelen moeten lezen als ‘ The Secret Teachings of All Ages ‘ van Manly P. Hall en ‘ Morals and Dogma of the Ancient and Accepted Scottish Rite of Freemasonry “door Albert Pike – en dat krabt alleen maar aan de oppervlakte. 

Bovendien schuwde Cooper nooit details over zijn persoonlijke achtergrond, de soms sensationele periodes van zijn militaire carrière bij de marine, zijn jarenlange gevechten in Vietnam of de ruïnes van zijn vele huwelijken. Hij was een echt persoon. Hij was niet “anoniem”. Het was mogelijk om de feiten over de militaire achtergrond van Cooper te verifiëren, die cruciaal waren voor zijn beweringen dat hij toegang had tot voorkennis.

Aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig geloofden reguliere ufologen met academische achtergronden (onderzoekers als Jacques Vallée en Stanton Friedman) dat Cooper de bodem van het PT Barnum-achtige hucksterisme vertegenwoordigde op het gebied van UFOlogie en samenzwering. Geen van beiden had kunnen voorspellen wat er zou komen: een 21e eeuw waarin QAnon-sekten – een woord dat ik niet lichtvaardig of luchthartig gebruik – geloven dat het uitvoeren van ‘onderzoek’ betekent dat je een paar namen in Google-afbeeldingen moet typen, terwijl je QAnons eigen berichten ziet verschijnen , en binnen enkele seconden concluderen dat de theorieën van QAnon allemaal zijn bevestigd. Waarom zou je Hall’s 578 pagina’s tellende “Secret Teachings” lezen als je gewoon een blik kunt werpen op een onderwerpkop in Reddit en jezelf ervan kunt overtuigen dat je de mysteries van het universum hebt opgelost? 

Vergeleken met QAnon was William Cooper Buckminster Fuller.

Er is niet veel onderzoek voor nodig om erachter te komen dat veel van de beweringen van QAnon teruggaan tot het einde van de 19e eeuw, en sommige zelfs eerder dan dat. Dit is een van de redenen waarom het belangrijk is om complottheorieën te bestuderen. Als meer mensen hun oorsprong zouden begrijpen, zouden ze misschien wat sceptischer zijn als ze zien dat deze theorieën strategisch worden herverpakt als politieke propaganda die gericht is op een nieuwe generatie gemakkelijke tekens.

De vermeende banden tussen duivelsaanbidding tussen de “elites” en geheime genootschappen zoals de Illuminati kunnen op zijn minst teruggevoerd worden tot in de jaren 1870, toen de Franse journalist Léo Taxil “Les mystères de la Franc-Maçonnerie” publiceerde, een boek dat beweerde onthullen de ooggetuigenverslagen van een vrouw genaamd Diana Vaughan. Nadat hij zich tot het katholicisme bekeerd had, bekende Vaughan dat hij zich met vrijmetselaars bezighield met talloze satanische rituelen. Tijdens een van deze rituelen zag ze een demonische vorm veranderen in een krokodil en piano spelen. Het boek was een enorm succes onder rooms-katholieken, van wie velen gretig de meest krankzinnige beweringen wilden opzeggen, zolang ze de vrijmetselaars er maar slecht uitzagen. Toen, op 25 april 1897, publiceerde de Franse krant Le Frondeur de bekentenis van Taxil dat Vaughan volledig fictief was. dat zijn boek “de meest fantastische hoax van onze tijd” was.

Maar zelfs na zijn bekentenis bleven mensen geloven in zijn 12-jarige grap. Inderdaad, fundamentalisten van alle soorten staan ​​er tot op de dag van vandaag op om Taxil te citeren . Jack T. Chick, de enorm succesvolle cartoonist die Chick Publications oprichtte (een in Californië gevestigde christelijke uitgeverij die door het Southern Poverty Law Center werd aangeduid als een ‘actieve haatgroep’ ), gebruikte Taxil als bron in zijn meest populaire anti-maçonnieke traktaat, ” De vloek van Baphomet .”

De wilde verhalen van Rick en Gene over “ondergrondse oorlogen” tussen “witte hoeden” en “zwarte katten” – besproken in de eerste aflevering van deze serie – lijken een recentere bron te hebben: de Lovecraft-verbogen horrorverhalen uit de jaren 40 van Richard Sharpe Shaver.In 1943, op 36-jarige leeftijd, werd Shaver berucht onder Amerikaanse sciencefictionfans vanwege een reeks naar verluidt waarheidsgetrouwe verhalen die hij begon te publiceren in het pulpmagazine Amazing Stories. Shaver beweerde dat hij een ras van prehistorische buitenaardsen had ontdekt dat bekend staat als de Titanen. De meeste Titanen hadden de aarde lang geleden verlaten, maar een paar overblijfselen van hun samenleving waren achtergelaten. Er waren nog steeds twee soorten Titanen op aarde, hoewel ze diep onder de grond verborgen waren: de engelachtige Teros (‘witte hoeden’ die soms positief tussenbeide kwamen in menselijke aangelegenheden) en de demonische Deros (‘zwarte hoeden’, wiens hele bestaan ​​draaide om ontvoering. mensen martelen en eten)

Buiten medeweten van de nepnieuws-spuwende reguliere media, grijpen de Deros vaak mensen van de oppervlaktewereld en slepen ze naar hun ondergrondse grotten waar ze hun gevangenen op creatief sadistische manieren verkrachten, martelen en doden. Hoe wist Shaver van het bestaan ​​van de Deros? Omdat hij, zo beweerde hij, acht jaar lang in hun onderaardse rijk had gezeten. Dit komt uit het boek van Walter Kafton-Minkel uit 1989, “Subterranean Worlds: 100,000 Years of Dragons, Dwarfs, the Dead, Lost Races & UFOs from Inside the Earth”:

Shaver was getuige van veel van de vreselijke dero-martelsessies, waarin jonge vrouwen die van de oppervlakte werden ontvoerd, werden gegeseld, aan stukken gescheurd, geroosterd of verslonden door de kwaadaardige dwergen.

Meer dan wat dan ook zijn de dero seksuele perverselingen. Hoewel ze zich op de een of andere manier moeten voortplanten, schijnen ze geen conventionele seks te hebben; zij… vinden hun opwinding in marteling en verbrokkeling. Sadomasochistische seks was een van de grootste genoegens van de dero. Een van de vreemdere verhalen in [Shaver’s magazine] The Hidden World werd geïllustreerd met een grove tekening van Shaver van een dero die dartpijlen met dolkpunten gooide in een ongelukkige jonge vrouw die naakt was uitgekleed en vastgeketend aan de muur van een grot.

En hier is een korte passage uit Fred Nadis ‘boek uit 2013 “The Man From Mars”, een biografie van Amazing Stories-redacteur Ray Palmer:

[Shaver] herinnerde zich een vrouw met het lichaam van een spin die hem in zijn cel bezocht en zowel afschuw als extase bood. Hij rapporteerde: ‘Het klom op me en beet me speels – zijn tanden spoten me vol gif – tabakssap weet je – met gepaste seksuele sensaties van impregnatie. het miljoen. ” [Een behulpzame Tero genaamd] Sue … had een blinde dochter op wie hij verliefd werd. Hij noemde haar Nydia. Ze werden geliefden. Nydia hielp hem naar een ondergrondse grot te teleporteren waar hij verbazingwekkende machines zag en een kamer waar de gedachtenverslagen en de geschiedenis van de Elder Races werden vastgelegd.

Zelfs na de dramatische ontsnapping van Shaver uit hun ondergrondse rijk, bleven de Deros negatieve berichten in zijn hoofd stralen. In feite gebruikten de Deros hun “verbazingwekkende machinerie” om de geesten van mensen eeuwenlang binnen te dringen en hen te manipuleren om de donkerste zonden te begaan die je je kunt voorstellen. 

Tot ontsteltenis van rationalistische sciencefictionfans over de hele wereld, begonnen hordes lezers brieven aan het tijdschrift te schrijven waarin ze erop aandrongen dat Shaver gelijk had – ook zij waren de ondergrondse Deros tegengekomen! Al snel werden de volgelingen van Shaver onderdeel van de voortdurende saga, en voegden suggestieve weetjes van intriges toe die vervolgens door Shaver en Ray Palmer in het groeiende tapijt werden geweven. 

Vrijwel hetzelfde wordt vandaag gedaan door QAnon, wiens berichten vaak slechts een paar woorden of een enkele afbeelding bevatten, maar wiens cryptische berichten eindeloze internetspeculatie zullen veroorzaken die bijdragen aan het zich ontvouwende drama, waarop QAnon dan weer een nieuwe laag zal bouwen. Niet lang geleden, op 29 mei van dit jaar, plaatste QAnon een link naar Mike Rothschild’s Daily Dot-artikel getiteld “Inside the First Church of QAnon, Where Jesus Helps Fight the Deep State”, waarin Rothschild de sekte-achtige aspecten van QAnon analyseert. :

Sinds de eerste 4chan-berichten in 2017 is de QAnon-complottheorie een beweging geworden die alles omvat, van commercie tot politiek. 

En in toenemende mate omvat dit ook religie, aangezien QAnon-gelovigen hun complexe mythos doordrenken met elementen van spirituele oorlogsvoering en bijbelse theologie. 

Maar sommige christelijke QAnon-volgelingen gaan nog verder met deze fusie en gebruiken de tekst van Q-drops als schriftgedeelte om een ​​schijnbaar hybride Q / christelijke denominatie te vormen.

En het zou de toekomst van QAnon kunnen zijn.

Samen met de link plaatste QAnon het volgende bericht: “Angst. Paniek. Verlies van narratieve controle. Jij bent nu het nieuws.”

Hoor je dat? Jij bent nu het nieuws . Participatieve fictie. Kies je eigen avontuur. Een rollenspel voor christenen. Virtuele realiteit, maar zonder bril nodig.

Het strekt Shaver tot eer dat hij nooit heeft geprobeerd een kerk op zijn theorieën te baseren. Wat bekend werd als “The Shaver Mystery”, bleef ongeveer 10 jaar een populair, hoewel zeer controversieel onderwerp in de sciencefictionfandom. Uiteindelijk raakte Shaver in de vergetelheid en begon zijn aandacht te richten op meer artistieke bezigheden, waarbij hij het ene wonderbaarlijke bizarre schilderij na het andere produceerde, die allemaal in de categorie vallen die we nu ‘outsider art’ zouden noemen. Na zijn dood heeft Shaver tientallen bizarre verhalen achtergelaten waaruit de echte geestmanipulatoren – niet de ondergrondse Deros, maar mensen die voor politieke denktanks werken – handige ideeën kunnen plunderen en ze opnieuw kunnen opstarten voor onze nieuwe donkere tijd van Unenlightenment. 

Een vreemde fascinatie voor ondergrondse wezens die mensen kidnappen, ondergronds slepen en seksueel misbruiken, komt terug in de QAnon-theorieën die zich sinds 2017 over het internet verspreiden. Soortgelijke obsessies lopen ook door in de beruchte memoires van Cathy O’Brien uit 1995, ” Trance Formation of America “, dat, net als de theorieën van QAnon, een fascinerende mengeling is van waarheid en onwaarheid, informatie en desinformatie, realiteit en onwerkelijkheid. Op een gegeven moment in “Trance Formation” beweert O’Brien dat ze seksueel werd misbruikt door Hillary Clinton in een hotelkamer. Ze beschrijft deze ontmoeting met zo’n intense aandacht voor detail dat men niet anders kan dan het gevoel hebben dat het ware doel van het boek iets anders is dan pamfletten. 

Ik stuurde ergens rond 2001 een exemplaar van dit boek naar mijn vriend Damien. Hij werkte als frituur in San Diego en had geen enkele academische achtergrond. Zijn onmiddellijke reactie op het boek was om te zeggen: “Dit is gewoon pornografie voor rechtse christenen!” Aangezien Damien eigenlijk betaald was om pornografie te schrijven (voor een bedrijf genaamd Evil Angel Productions gevestigd in Van Nuys, Californië), geloof ik zijn woord ervoor. Zijn instinctieve conclusie was dat christenen zich veilig voelden bij het lezen van O’Brien’s lugubere verhaal, omdat ze onbewust op pornografische details konden afstappen terwijl ze zich tegelijkertijd verontwaardigd voelden. Wie anders dan christelijke conservatieven zou kunnen bedenken hoe seksuele bevrediging kan worden gecombineerd met veroordelende afkeer?