De dood van de vrijheid van meningsuiting in Amerika?

Er zou bij niemand twijfel moeten bestaan ​​dat de “wag the dog”-relatie tussen de Verenigde Staten en Israël vreselijke schade heeft toegebracht aan Amerikaanse instellingen en constitutionele vrijheden.

De Amerikaanse bipartisan onvoorwaardelijke steun aan de voortdurende Israëlische genocide op het Palestijnse volk is niet onopgemerkt gebleven door de rest van de wereld, die nu Amerika’s corrupte politieke systeem en zijn steeds bizarrere en wereldvreemde leiderschap veracht. Er waren  zelfs berichten  afgelopen week dat Washington en Tel Aviv hebben gesproken over het verschepen van meer dan twee miljoen Palestijnen naar Soedan en Somalië, twee van de meest gewelddadige plekken op aarde, om de ontwikkeling van Trump Gaza resort en de annexatie van de rest van het historische Palestina door Israël mogelijk te maken.

Zeker, de kanker in het hart van de relatie tussen Israël en de VS, als je het zo mag noemen, zit er al een hele tijd, terwijl Amerikaanse politici zich haasten om hun deel van het geld van Joodse miljardairs te krijgen in ruil voor een  carte blanche  als het gaat om Israëlisch wangedrag. Ik herinner me hoe in mei 2023 de nieuw benoemde voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Kevin McCarthy sprak voor de Israëlische Knesset. McCarthy maakte er een punt van om zijn Israëlische gastheren te vleien door te benadrukken dat reizen naar Israël zijn eerste buitenlandse reis als voorzitter was, wat de waarde van de relatie onderstreepte.

McCarthy werd vergezeld door de gebruikelijke cast van congres-toegejuich die tijdens elke reces naar Israël trekken. De groep was bipartisan en omvatte de walgelijke Steny Hoyer uit Maryland die de kruipende entourage meer dan twintig keer heeft gevormd en zelfs geleid. De ambitieuze McCarthy, die nooit is beschuldigd van veel hersenkracht, hield een  voorspelbare toespraak die de pro forma staande ovaties van het publiek  opleverde   , maar ik zou de aandacht willen vestigen op een deel ervan in het bijzonder, waar hij het volgende zei: “Dit is de basis van onze speciale relatie: we zijn de enige twee landen in de geschiedenis die in vrijheid zijn verwekt en toegewijd aan de stelling dat we allemaal gelijk zijn.

Onze waarden zijn uw waarden. Ons erfgoed is uw erfgoed. Onze dromen zijn uw dromen. Amerika is dankbaar voor onze vriendschap met Israël. We zijn er een betere natie door. En we mogen er nooit voor terugdeinzen om het te verdedigen… Zolang ik spreker ben, zal Amerika de volledige financiering van veiligheidshulp in Israël blijven steunen.”

Bijna elke zin in dit deel van de toespraak van McCarthy is in feite een regelrechte leugen of een verdraaiing van de werkelijkheid in die mate dat het onbegrijpelijk is, maar het heeft gediend als het congreskader voor het plunderen van het Amerikaanse volk terwijl het hen ook van hun vrijheden beroofde. In ongeveer dezelfde periode werkte de in de VS gevestigde Israel Lobby afzonderlijk ijverig om elke kritiek op Joods collectief gedrag en/of de staat Israël te criminaliseren.

Niemand werkte harder aan deze taak dan de hyperambitieuze gouverneur van Florida en presidentskandidaat wiens kruiperige optreden in het buigen voor Joodse macht en geld tijdens zijn eigen reis naar Israël culmineerde in zijn ondertekening van een nieuwe staatswet die  onder meer  het “haat”-mechanisme uitbuit om bijna alle kritiek of zelfs scepsis met betrekking tot de Israëlische apartheid, het zogenaamde holocaustverhaal of het gedrag van Joodse groepen en individuen te criminaliseren.

Bij de ondertekening  pochte DeSantis  dat de wetgeving heel duidelijk over de bescherming van Israël ging, en  betoogde dat  het verwerpen van “Israëls recht om te bestaan ​​antisemitisme is”, wat de lijn is die momenteel heerst onder zowel Democratische als Republikeinse politici en die ook door veel andere staatswetgevers is gekopieerd. Naast Florida  hebben 36 andere staten iedereen gestraft  die Israël wilde boycotten of dat wilde accepteren, soms inclusief het ontzeggen van overheidsbanen of -voordelen.

Toevallig hebben Donald Trump en zijn bende zionistische handlangers de afgelopen twee weken eindelijk het dieptepunt bereikt met hun arrestatie en dreigende deportatie van een student die naar eigen zeggen had geholpen bij het organiseren van geweldloze campusdemonstraties tegen de Israëlische slachting van de inwoners van Gaza. Dit werd gevolgd door bedreigingen van Trump aan het adres van een zeer gerespecteerd congreslid dat kritisch is geweest over een aantal kwesties met betrekking tot zowel het buitenlandse beleid van de regering als het congres.

In wezen waren en zijn beide kwesties van vrije meningsuiting van het Eerste Amendement en beide vertrouwen op een veronderstelling van het Witte Huis dat omdat het iemand als een “bedreiging” benoemt, het geen bewijs hoeft te leveren dat dat ook daadwerkelijk het geval is. En daar is de uitzonderingsregel voor Israël die de Joodse staat toestaat om alle consequenties voor zijn daden te vermijden.

Alle “vrije meningsuiting” die kritisch is op of beledigend is voor de buitenlandse natie waaraan de meeste Amerikaanse politici en een groot deel van de vleiende Amerikaanse mainstream media hun primaire loyaliteit verschuldigd zijn, wordt duidelijk beschouwd als buiten de grenzen van acceptabel gedrag, zelfs wanneer het elke waarde en principe ondersteunt waaraan Amerikaanse regeringen hypocriet genoeg beweren zich te houden.

Tegelijkertijd zet de overheid Amerikaanse hogescholen en universiteiten onder druk om iedereen die demonstreert ter verdediging van de Palestijnen hard aan te pakken, met behulp van de DeSantis-formulering dat ze zowel antisemieten als terrorisme-ondersteuners zijn. Columbia University wordt bijzonder hard getroffen en heeft $ 400 miljoen aan federale onderzoeksfondsen geblokkeerd gekregen.

De regering-Trump  heeft geëist dat  Columbia drastische veranderingen doorvoert in de studentendiscipline en toelatingen voordat het de annulering van het geld zou kunnen bespreken en heeft ook gezegd dat het ultimatum noodzakelijk was vanwege wat het beschreef als Columbia’s falen om Joodse studenten te beschermen tegen intimidatie. De regering-Trump heeft geëist dat de universiteit haar definitie van antisemitisme formaliseert om kritiek op Israël op te nemen en de afdeling Midden-Oosten, Zuid-Azië en Afrikaanse studies van de school onder “academisch curatorschap” te plaatsen, het equivalent van constante controle door de overheid.

De universiteit heeft zich omgedraaid en gereageerd door een aantal studenten die betrokken waren bij de geweldloze demonstraties te ontslaan nadat ze hen hadden geschorst en in sommige gevallen hadden weggestuurd. Interessant genoeg kregen Joodse tegendemonstranten die verantwoordelijk waren voor het grootste deel van het geweld geen straf of sancties omdat, zo luidt het argument, het allemaal om antisemitisme gaat. Om de ernst ervan aan te tonen,  heeft het ministerie van Justitie een taskforce  naar vier Amerikaanse steden gestuurd (New York, Chicago, Boston, Los Angeles) om het probleem van antisemitisme en Palestijnse protesten te onderzoeken.

De student die werd gearresteerd, behaalde in december vorig jaar zijn masterdiploma aan Columbia. Hij is  Mahmoud Khalil,  een Palestijnse man die getrouwd is met een Amerikaanse vrouw die naar verluidt acht maanden zwanger is. Khalil heeft een legale permanente verblijfsstatus in de VS, de zogenaamde “green card”. De regering van Trump heeft, zonder precedenten of geschiedenis van crimineel gedrag aan te halen, volgehouden dat  ze Khalil kunnen vasthouden  zonder hem aan te klagen en dat ze met hem kunnen doen wat ze willen, ook al is het enige probleem met hem dat hij zijn vrijheid van meningsuiting uitoefende, gegarandeerd door het Eerste Amendement van de Amerikaanse Grondwet.

De ontvoering van Mahmoud Khalil is een fascistische zet – en universiteiten moeten hierop reageren

Afgelopen maandag bevestigde president Trump dat “Khalils arrestatie en poging tot deportatie deel uitmaken van de inspanningen van zijn regering om ‘studenten aan Columbia en andere universiteiten in het hele land die zich bezighouden met pro-terroristische, antisemitische, anti-Amerikaanse activiteiten’ hard aan te pakken… Dit is de eerste arrestatie van vele die nog zullen volgen.” Khalil is overgebracht naar een federale gevangenis in Louisiana, duizend mijl van zijn huis in Manhattan, vermoedelijk om hem te distantiëren  van zijn aanhangers in New York , ook al kan de overheid geen enkel bewijs leveren dat hij iemand heeft bedreigd of een misdaad heeft begaan.

Op woensdag  publiceerde het Department of Homeland Security een document  waarin een vermeende bepaling in de immigratiewet wordt aangehaald die de overheid de bevoegdheid geeft om iedereen te deporteren als “de minister van Buitenlandse Zaken heeft vastgesteld dat [zijn/haar] aanwezigheid of activiteiten in de Verenigde Staten ernstige nadelige gevolgen voor het buitenlands beleid van de Verenigde Staten zouden hebben.” Wat die “gevolgen” in het geval van Khalil zouden kunnen zijn, werd niet beschreven en zou door de verdedigingsadvocaten als aanvechtbaar moeten worden beschouwd.

De congresman die onder druk wordt gezet  is Tom Massie  uit Kentucky. Hij overweegt zich kandidaat te stellen voor de binnenkort vrijkomende Senaatszetel van de staat, maar Trump heeft opgeroepen om hem door de Republikeinse Partij te laten “primeren”, zodat hij de nominatie niet eens zal ontvangen. Ook heeft de Republikeinse Joodse Coalitie beloofd  “onbeperkte uitgaven te doen om Massie te blokkeren”  als hij besluit zich kandidaat te stellen.

Massie is een van de  meest consistente tegenstanders van wetgeving  ter ondersteuning van Israël en om zogenaamd antisemitisme in het Huis van Afgevaardigden te criminaliseren, dus het vooruitzicht van zijn kandidatuur “wekt al felle tegenstand op van de lokale en nationale Joodse gemeenschap.” Massie is in sommige kringen het meest bekend omdat hij tijdens een  interview in het programma van Tucker Carlson volhield  dat hij de enige congresman is die  geen “AIPAC-man ” in zijn staf heeft die fungeert als een “babysitter” van de Israëlische lobby.

Massie  is ook tegen  het hebben van leden van het Congres die geheime “dubbele nationaliteiten” hebben, wat vermoedelijk de meeste impact zou hebben op Joods-Amerikaanse wetgevers die ook het Israëlische staatsburgerschap hebben. Massie wordt zeer gerespecteerd in zowel conservatieve als libertarische kringen en is consequent anti-oorlog en ook een criticus van corruptie en overbestedingen van de kant van de federale overheid. Dat is wat tegenwoordig doorgaat voor kwaadaardig gedrag.

Als de Trump-regering, hand in hand met de Israëlische regering en de Amerikaanse Israël-lobby, weg kan komen met het vernielen van de meest fundamentele vrijheid van de Amerikaanse grondwet, namelijk de vrijheid van meningsuiting, dan zal er een “hel te betalen” zijn, om Donalds favoriete metafoor te gebruiken. Zodra het principe is vastgesteld dat het staatshoofd geen kwaad kan doen, zelfs niet als wat er wordt gedaan zichtbaar zelfmoordachtig is, zullen de Verenigde Staten die wij Amerikanen nu kennen voorgoed verdwenen zijn. En de tragedie wordt nog groter omdat het grotendeels zal zijn ontstaan ​​in onnodige dienst aan een klein racistisch land dat duidelijk en openlijk de meest kwaadaardige plek op aarde is.