De drone die vorige week door Iran uit de lucht werd geschoten was een ‘Global Hawk’.

Een toestel van een kwart miljard Dollar, volgepropt met extreem geavanceerde apparatuur. Het tamelijk traag vliegende toestel werd vergezeld door een P-8 ‘Poseidon’ met een bemanning van 35 militairen. De route die de ‘Global Hawk’ aflegde, volgens Iran, hebben ze weergegeven op kaarten en gepubliceerd, inclusief de posities waarop ze claimen te hebben gewaarschuwd dat het toestel buiten het Iraanse luchtruim moest blijven. Op het kaartje waarop het laatste deel van de vlucht is weergegeven staat dat dat niet gelukt is. De resten van het toestel werden door Iran geborgen, en tentoongesteld.

Vooralsnog houden de Amerikanen vast aan hun lezing dat de ‘Global Hawk’ het Iraanse luchtruim niet heeft geschonden. En uiteraard laat men verder niets los over het doel van de missie. Het ligt voor de hand te veronderstellen dat het om ‘spionage’ of ‘verkenning’ ging, maar het kan ook zijn dat het toestel fungeerde als ‘lokeend’. Dat het een ‘uitgeklede’ versie was, bedoeld om Trump te ‘helpen’ de aanval op Iran te openen, zoals de ‘haviken’ in zijn omgeving, alsmede Israël en Saoedi Arabië eisen. Als dat het geval is, dan is dat spectaculair mis gegaan.

Trump claimt dat hij te elfder ure een aanval op Iran heeft afgeblazen, omdat er rond de honderdvijftig doden zouden zijn gevallen als hij die aanval door zou hebben laten gaan. Geloofwaardig is dat niet, want de wurgende economische sancties kosten dagelijks levens in dat land, en dat zijn voornamelijk burgers, die sterven als gevolg van een tekort aan medicijnen en andere zorg. En daar liggen ze in de Verenigde Staten, noch in Europa wakker van.

De minutieuze weergave van de route die de ‘Global Hawk’ aflegde, hoewel het toestel geen reguliere identificatiecode uitzond, geeft aan dat Iran niet snel verrast zal worden. De technische capaciteiten van het land zijn enigszins een mysterie. Zelf geven ze hoog op over hun moderne wapensystemen, maar in het westen neemt men alom aan dat ze geen partij zijn voor de Amerikanen als die besluiten het land aan te vallen. Al verraste Iran enkele jaren geleden al eens toen het claimde een drone te hebben ‘gehackt’, en de controle te hebben overgenomen, om het vervolgens middels ‘reverse engineering’ na te bouwen. Niemand claimt dat deze ‘Global Hawk’ hetzelfde lot onderging.

De ‘Good Cop’/‘Bad Cop’-strategie, met Europa in de rol van ‘Good Cop’, die Iran een worst voor moet houden terwijl de bevolking lijdt onder de moordende sancties van de ‘Bad Cop‘, waar de ‘Good Cop’ niks tegen onderneemt, werkt niet. In Iran weten ze nu dat ze ook de Europeanen niet kunnen vertrouwen, na een jaar te hebben gewacht op een Europees antwoord, en een integere invulling van de verplichtingen die voortvloeien uit het verdrag dat een jaar geleden eenzijdig werd opgezegd door de Verenigde Staten. Zoals elk verdrag dat de Verenigde Staten beperkt in haar Almacht. Dus wat nu?

De waarschuwing van Iran dat ze snoeihard terug zullen slaan als er ook maar één kogel in hun richting wordt afgevuurd, klinkt als de waarschuwing van Poetin dat als Rusland wordt aangevallen, ze direct opschakelen naar een nucleaire vernietigingsoorlog. Zij het dat Iran niet over dergelijke wapens beschikt, en in die zin inderdaad geen partij is voor de Verenigde Staten, Israël en Europa. Het komt mij echter voor dat het een kardinale fout zou zijn om aan te nemen dat Iran er voor terug zou schrikken haar vijanden op eigen bodem aan te vallen. Waarmee ik bedoel te zeggen dat ze het niet bij verdedigen zouden laten. En zich ook niet zouden beperken tot Amerikaanse bases in de regio.

Israël is zich er terdege bewust van dat het deze ronde meer risico loopt dan bij de aanval op Irak, destijds eveneens vurig gewenst door Israël. Dat land ziet het militaire apparaat van de Verenigde Staten, en geselecteerde Europese landen, als haar eigendom, dat met het juiste ‘management’ doet wat nodig is om de Israëlische invloed in het Midden-Oosten uit te breiden. De Saoedi’s en de Emiraten kregen die boodschap al wat langer geleden, en capituleerden. Ze hebben ook het meest te verliezen als de ‘Petrodollar’ het onderspit delft. En ik ben het met Lee Camp eens dat het daar om gaat.

Het is niet onlogisch om te veronderstellen dat Iran ‘pro-actief’ nu al druk is met het toebrengen van schade aan haar meest fanatieke opponenten. Dus dat de materiële schade die werd toegebracht aan tankers in de regio inderdaad de invulling zijn van haar eerdere belofte om er voor te zorgen dat als haar eigen export lam zou komen te liggen, ze ervoor zouden zorgen dat ook de export van de andere olieproducerende landen in het Golfgebied schade zou ondervinden. En wie weet, is die brand in de raffinaderij in Philadelphia vorige week ook wel een Iraanse sabotage-actie? Bewijzen zijn er niet, maar dat weerhoudt westerse ‘hitsers’ er hoe dan ook niet van om met de beschuldigende vinger te wijzen, ook al kan het net zo goed een ‘False Flag’-incident zijn om een militair treffen uit te lokken, zoals Iran stelt.

In 2007 startte China met de uitbouw van een vloot supertankers. China heeft geen boodschap aan de Amerikaanse sancties. En in het huidige klimaat ziet China ook geen ruimte meer om met het westen tot een vergelijk te komen in het handelsconflict. Het ligt voor de hand dat China en Iran elkaar vinden, en in een handel die zich onttrekt aan de ‘Petrodollar’, de lijnen uitzetten om te overleven zonder westerse ‘markt’. Rusland gaf het voorbeeld. Het land werd getroffen door een wolk aan sancties, maar het houdt zich staande, en de economie groeit tegen de verdrukking in. Daarbij worden westerse ‘cijfers’ over de Russische economie steeds onbetrouwbaarder. Een ontwikkeling die onomkeerbaar is vanaf het moment dat Russische olie, en Russisch gas twee kanten op kunnen. Naar China, of naar Europa.

China, Rusland noch Iran willen oorlog, want dat doorkruist hun plannen voor de toekomst. En die plannen verdwijnen niet in de ijskast omdat Trump de handel uit China de nek om probeert te draaien. Integendeel! Ze zullen er eerder door in een stroomversnelling komen. Waarmee niet gezegd is dat die landen blij toe zijn met Amerikaanse sancties, en Europese labberdekakkerige lafheid. De overplaatsing van de Chinese ambassadeur van Canada naar Frankrijk onderstreept nog eens dat de Chinezen geen geduld hebben met ‘slaven’ van ‘Washington’. Tot op zekere hoogte ook een waarschuwing aan de Europese landen, die zich nu nog mogen verheugen in beleefde pogingen om hen te interesseren voor de ‘Nieuwe Zijderoute’, maar als we kiezen voor vijandschap, dan zoeken we het maar uit.

Met andere woorden, Iran, Rusland én China zijn zéker bereid om snoeihard van zich af te slaan, en hun huid zo duur mogelijk te verkopen als ze direct worden aangevallen. Maar als westerse landen geen handel meer willen drijven, zullen we er nog achter komen wat dat betekent. Als de Amerikanen, samen met haar illustere bondgenoten, de olietransporten tussen China en Iran zouden blokkeren, breekt de pleuris uit. Maar als Europa liever geen Iraanse olie koopt, omdat ze in bed liggen met de Saoedi’s, en bang zijn voor de Amerikanen en Israël, zie ik nog niet dat Iran zal proberen dat te saboteren. Al zullen ze er geen traan om laten als hun vrienden de Houthi’s de oliewinning in Saoedi Arabië onder vuur nemen, of als Syrië op enig moment terug gaat schieten als het weer door Israël wordt aangevallen.

Alle dreiging met oorlog, en alle oorlogen die op dit moment woeden in de wereld, dragen het stempel van de ‘Warparty’. Waarom we ze voeren? De ‘Petrodollar’, c.q. de banken, en de wapenindustrie. Dan ben je als biologisch experiment echt gruwelijk mislukt.