Indignatie redactie 
Het is één van de grootste journalistieke en regelgevende tekortkomingen van onze tijd – het gebrek aan serieuze aandacht van onderzoeksjournalisten wat er precies op de beurzen plaatsvindt. Zo zijn de meeste mensen onwetend van het schokkende feit dat de grootste banken van Wall Street hun eigen en elkaars bankaandelen verhandelen, in hun eigen “Dark Pools”. Allemaal buiten het zicht van de burgers en de toezichthouders.
De grootste banken van Wall Street hebben van de federale toezichthouders toestemming om ongecontroleerde quasi-aandelenbeurzen, de zogenaamde “Dark Pools”, te bezitten en te exploiteren, waar ze in het geniep in aandelen die genoteerd staan aan de New York Stock Exchange en de Nasdaq verhandelen. Het enige wat hierover naar buiten komt is dat drie weken na de handel, wanneer de zelfregulerende instantie van de banken, FINRA, de weektotalen voor elke Dark Pool bekendmaakt.
Er is geen informatie over wie aan de koop- en verkoopzijde actief is (geweest) of op welk tijdstip van de dag of dag van de week de transacties plaatsvonden. Om het nog wat erger te maken heeft een aantal banken meer dan één Dark Pool.
Het enige dat het grote publiek te weten kan komen is dat het mogelijk is dat een bank aan zowel de koop- als de verkoopzijde van dezelfde transactie zit – waardoor de koers van de aandelen kunstmatig wordt verhoogd als deze een koopclassificatie (buy) heeft of dat de aandelenkoers kunstmatig omlaag geduwd wordt als het een underperform-classificatie heeft, of de inmiddels zeldzame verkoopclassificatie (sell).
Dark Pools functioneren als niet-gereguleerde beurzen in de krochten van de grootste banken van Wall Street. Om de situatie nog meer in het ongewisse te brengen, bezitten – zoals zojuist gezegd – sommige grote banken meer dan één Dark Pool, wat de mogelijkheid vergroot dat er cross-trading tussen die pools zou kunnen zijn om de aandelenprijzen kunstmatig te verhogen of te verlagen.
JPMorgan Chase bezit twee Dark Pools; Citigroup bezit er momenteel minstens twee, hoewel het in het verleden veel meer had; Morgan Stanley bezit er drie; en dan is er de Dark Pool die een consortium van Wall Street-banken stilletjes bij elkaar heeft. Die heet Level ATS. Volgens de zelfregulator van Wall Street, FINRA, is Level ATS eigendom van Citigroup, Credit Suisse, LB I Group, Merrill Lynch LP Holdings en Fidelity Global Brokerage Group.
Nadat mondiale banken herhaaldelijk zijn aangeklaagd is de vraag gerechtvaardigd of banken wereldwijd mogen samenwerken op de duisterste handelsmarkten, d.w.z. op de Dark Pools? Een andere mooie vraag is ook: mogen criminele banken zoals Citigroup en JPMorgan Chase de aandelen van hun eigen bank verhandelen? Mag überhaupt wel een bank van Wall Street in het duister zijn eigen aandelen verhandelen?
Na de grote beurscrash in 1929 voerde de U.S. Senate Banking Committee gedurende drie jaar een uitgebreid onderzoek uit naar de handelsstructuur en handelspraktijken op Wall Street. Wat het vond was een addersnest van corruptie en stiekeme afspraken. De Senaatsonderzoeken waren uitgebreid gericht op de vuile dealtjes in “Pools”, het verschijnsel dat nu gereïncarneerd is als Dark Pools.
De senaat vond het volgende:
Een pool, volgens beursambtenaren, is een overeenkomst tussen verschillende mensen, meestal meer dan drie, om actief in één enkele transactie te handelen. Uit het onderzoek is gebleken dat het doel van een pool in het algemeen erin bestaat de prijs van een aandeel te verhogen door de gezamenlijke activiteiten van de leden van de pool, en om hen daardoor in staat te stellen hun belangen met winst te verkopen aan het publiek dat door de activiteit wordt aangetrokken of verleid wordt door informatie die verspreid is over het aandeel. Pooloperaties voor een dergelijk doel zijn onverenigbaar met het onderhouden van een vrije en ongecontroleerde markt.
Het Senate Banking Committee van 1934 besloot het volgende:
De conclusie is onontkoombaar dat leden van de georganiseerde beurzen die deelnamen aan of het beheer voerden over pools, terwijl ze tegelijkertijd fungeerden als makelaars voor het grote publiek, onverenigbare belangen vertegenwoordigden en probeerden tegenstrijdige functies te vervullen. Toch konden de beursautoriteiten in deze situatie niets onethisch waarnemen.
Vandaag de dag hullen de Securities and Exchange Commission, het Amerikaanse ministerie van Justitie en de honderden journalisten die de handel op Wall Street verslaan, zich in griezelig stilzwijgen over het feit dat banken van Wall Street hun eigen aandelen en die van hun collega-banken verhandelen op plekken waar voor het publiek elke vorm van transparantie ontbreekt.
Op 2 juni 2014 lichtte de FINRA, de zwaar tegenstrijdige zelfregulerende instantie op Wall Street, een tipje van de sluier (en niet meer dan dat) op, nadat er in het openbaar wat werd gepraat werd over Dark Pools en gemanipuleerde aandelenmarkten. Vanaf toen worden drie weken oude handelsgegevens gepubliceerd over de Dark Pools. Maar die handelsgegevens waren toen net zo transparant als matglas.
In plaats van dagelijkse handelsrapporten, met inbegrip van uitvoeringstijden, worden de gegevens gedurende de hele week bij elkaar opgeteld. Als een nieuwsgierige onderzoeksjournalist of wetenschapper wil zien of transacties bij het openen of sluiten van de handel bedoeld waren om de markten te manipuleren, kan hij dat onmogelijk doen. Als publieke onderzoekers wilden zien of een Dark Pool zijn eigen aandelen kocht op het moment dat de aandelenkoers kelderde, was dat ook onmogelijk.
Wat we wel weten, is dat er heel veel wordt verhandeld door dezelfde mondiale banken in de aandelen van dezelfde mondiale banken.
Neem bijvoorbeeld de week van 3 december 2018 – een maand waarin de aandelenkoersen van banken wereldwijd kelderden. In die week verhandelden Dark Pools 6.761.313 aandelen van JPMorgan Chase in 41.898 afzonderlijke transacties. Het overgrote deel van de deals in de JPMorgan Chase-aandelen die in Dark Pools werden verhandeld (71%), werd gedaan door slechts zeven banken in de wereld, waaronder JP Morgan Chase zelf.
De UBS Dark Pool (UBSA) was verantwoordelijk voor 1.648.238 aandelen of 25% van het totaal aantal aandelen JPMorgan die werden verhandeld in Dark Pools; het bankenconsortium genaamd Level ATS verhandelde 805.798 aandelen; Credit Suisse’s Crossfinder Dark Pool verhandelde 668.453 aandelen; Sigma X2 van Goldman Sachs verhandelde 457.701 aandelen; Deutsche Bank, de bankroete bank die vorig jaar 58% van zijn aandelenkoers kwijtraakte, verhandelde die week 424.900 aandelen JPMorgan Chase in zijn Dark Pool bekend als SuperX; één van de drie Dark Pools van Morgan Stanley, bekend als ATS-4, verhandelde die week 404.800 aandelen JP Morgan Chase; en JPMorgan Chase zelf verhandelde 349.305 aandelen in 1790 afzonderlijke transacties in één van de twee Dark Pools die bekend staan als JPM-X.
Nog grotere hoeveelheden in Dark Pool-handel deden zich voor in de aandelen van andere mondiale banken, met grote deelname door de eigen Dark Pools van de banken. Bank of America, eigenaar van Merrill Lynch, zag 44.946.549 aandelen in zijn aandelen verhandeld worden in Dark Pools, in de week van 3 december 2018, in maar liefst 133.671 transacties. Citigroup had 11.159.604 aandelen die in 57.504 transacties werden verhandeld.
Dat zijn vreselijk veel duistere dealtjes voor een Amerikaanse aandelenmarkt die nog maar tien jaar geleden onder het gewicht van corruptie – begaan door dezelfde grootbanken – onder haar eigen gewicht ineenstortte.
Nemen we een recent voorbeeld: Boeing.
Op zondag 10 maart 2019 crashte een Boeing 737 Max 8 van de Ethiopian Airlines Group enkele minuten na het opstijgen en vonden alle 157 mensen aan boord de dood. Dat volgde op een vergelijkbare crash van een 737 Max 8 op 29 oktober 2018 door een Lions Air-vlucht in Jakarta, Indonesië, die alle 189 passagiers en bemanningsleden aan boord het leven kostte, toen het vliegtuig kort na het opstijgen in zee stortte.
Op de vrijdag vóór de crash met Ethiopian Airlines, 8 maart 2019, was de koers van het aandeel Boeing gesloten op $ 422,54. Bij opening van de beurs op de maandagochtend nà de crash opende de koers op $ 371,27, een daling van 12%. Maar op miraculeuze wijze had de aandelenkoers aan het einde van de handelsdag een mooie rally opgebouwd en sloot het op $ 400,01.
In de week van 11 maart 2019 had UBS een buy-rating op Boeing; Credit Suisse had een outperform rating op Boeing; en JPMorgan Chase had een overwogen positie in het aandeel met een koersdoel van $ 450 van analist Seth Seifman.
Al deze die megabanken van Wall Street bezitten Dark Pools. In de week van 11 maart, blijkt uit de FINRA-gegevens, verhandelde de Dark Pool van UBS 3.051.722 aandelen Boeing, terwijl het de week ervoor slechts 394.044 aandelen had verhandeld.
Credit Suisse’s Dark Pool, bekend als Crossfinder, verhandelde 1.300.300 aandelen Boeing tegen 159.634 aandelen de week ervóór. JPMorgan Chase’s Dark Pool, genaamd JPM-X, verhandelde 964.628 aandelen Boeing in de week van 11 maart en haar andere Dark Pool, JPB-X, verhandelde 107.996 aandelen (dus een totaal van 1.072.624 aandelen). De totalen van JPMorgan’s twee Dark Pools in de voorgaande week waren samen 218.764 aandelen Boeing.
Volgens de gegevens van FINRA verhandelden alle Dark Pools cumulatief 791% méér Boeing-aandelen tijdens de week van de crash dan de week ervoor. Het aantal individuele Dark Pool-transacties ging van 16.225 in de week voorafgaand aan de crash naar 127.746 in de week na de crash van 10 maart.
Er is nog een ander belangrijk aspect aan dit verhaal. Boeing is één van de 30 aandelen die deel uitmaken van de Dow Jones Industrial Average, de meest bekeken beursindex ter wereld. Voor veel mensen staat “de Dow” synoniem voor de Amerikaanse aandelenmarkt. Boeing is niet alleen een Dow 30-component, maar het is verreweg het duurste aandeel in de Dow. Dat maakt veel uit voor hoe goed of hoe slecht de Dow eruit ziet, simpelweg omdat de Dow Jones Industrial Average een prijsgewogen index is.
Een prijsgewogen aandelenindex weegt zijn voorraadcomponenten in verhouding tot hun koers per aandeel. In dit (voor de beurs) uitgekiende systeem krijgen aandelen met hogere koersen een groter gewicht in de index, ongeacht de marktkapitalisatie van de onderneming of het aantal uitstaande aandelen. Met andere woorden, als de koers van het aandeel Boeing veel stijgt, kan de Dow Jones Industrial Average ook een gezonde stijging laten zien, zelfs als andere Dow-componenten dalen.
Zowel president Donald Trump als Wall Street willen dat de Dow Jones Industrial Average er gezond uitziet. Een gezonde aandelenmarkt zal een herverkiezing voor Trump als president helpen. Trump heeft herhaaldelijk op zijn Twitter-pagina opgeschept over het feit dat hij (en zijn beleid) verantwoordelijk is voor de goede aandelenmarkt. Afgelopen zondag twitterde hij dat de aandelenmarkt nog eens 5.000 tot 10.000 punten had kunnen stijgen, als de Federal Reserve de rentetarieven niet wat had laten oplopen.
De met grote regelmaat aangeklaagde megabanken van Wall Street willen ook dat de Dow Donald Trump, het Congres en het publiek tevreden houdt. Op deze manier proberen ze te bereiken dat Trump in staat is om greep te behouden op de federale regelgeving en de federale agentschappen, die naar hun talloze duistere handels- en boekhoudpraktijken (en hun privésfeer) kijken. De criminele grootbanken hebben belang bij een rechtssysteem met verplichte (of bindende) arbitrage, waardoor zowel klanten als werknemers worden buitengesloten van de nationale rechtbanken.
Wat het publiek op dit moment wanhopig nodig heeft, is om net als in de jaren ’90 twee nieuwsgierige universiteitsprofessoren naar voren te laten komen en de handel in Dark Pools te laten onderzoeken, net zoals ze toen deden waarbij zij de Nasdaq prijsafspraken blootlegden. We hebben het over de professoren William Christie van Vanderbilt University en Paul Schultz van de staat Ohio. Zonder hen zouden de mega-banken van Wall Street nog steeds een prijsafsprakenkartel hanteren op de Nasdaq.
Vandaag de dag laat de toezichthouder SEC de Dark Pools gewoon hun gang gaan en heft het minuscule boetes, terwijl de zeer verdachte activiteiten gewoon worden voortgezet, inclusief de buitensporige activiteiten van de mega-banken van Wall Street, die nog steeds volop handelen in hun eigen aandelen.
