De dunne rode lijn: de NAVO kan het zich niet veroorloven Kabul en Kiev te verliezen

Rusland zal niet toestaan ​​dat het rijk Oekraïne controleert, wat er ook voor nodig is. Dat is onlosmakelijk verbonden met de toekomst van het Greater Eurasia Partnership.

Laten we beginnen met Pipelineistan. Bijna zeven jaar geleden liet ik zien hoe Syrië de ultieme Pipelineistan-oorlog was .

Damascus had het – Amerikaanse – plan voor een Qatar-Turkije gaspijpleiding afgewezen ten voordele van Iran-Irak-Syrië (waarvoor een memorandum van overeenstemming was getekend).

Wat volgde was een gemene, gecoördineerde ‘Assad moet gaan’-campagne: proxy-oorlog als de weg naar regimeverandering. De giftige wijzerplaat ging exponentieel omhoog met de instrumentalisering van ISIS – weer een ander hoofdstuk van de oorlog tegen terreur (cursief van mij). Rusland blokkeerde ISIS en verhinderde zo een regimewisseling in Damascus. De door het Empire of Chaos bevoorrechte pijpleiding beet in het stof.

Nu eiste het rijk eindelijk terugverdientijd door bestaande pijpleidingen op te blazen – Nord Stream (NS) en Nord Steam 2 (NS2) – die Russisch gas vervoeren of gaan vervoeren naar een belangrijke imperiale economische concurrent: de EU.

We weten inmiddels allemaal dat lijn B van NS2 niet is gebombardeerd, of zelfs maar is doorboord, en klaar is om te vertrekken. Het repareren van de andere drie – lekke – leidingen zou geen probleem zijn: een kwestie van twee maanden, aldus marine-ingenieurs. Staal op de Nord Streams is dikker dan op moderne schepen. Gazprom heeft aangeboden ze te repareren – zolang Europeanen zich als volwassenen gedragen en strikte veiligheidsvoorwaarden accepteren.

We weten allemaal dat dat niet gaat gebeuren. Geen van het bovenstaande wordt besproken in de NAVO en de media. Dat betekent dat Plan A volgens de gebruikelijke verdachten van kracht blijft: het creëren van een gekunsteld aardgastekort, leidend tot de de-industrialisatie van Europa, allemaal onderdeel van de Great Reset, omgedoopt tot “The Great Narrative”.

Ondertussen bespreekt de EU Muppet Show het negende sanctiepakket tegen Rusland. Zweden weigert met Rusland de resultaten te delen van het onbetrouwbare “onderzoek” binnen de NAVO naar wie de Nord Streams heeft opgeblazen.

Tijdens de Russian Energy Week vatte president Poetin de grimmige feiten samen.

Europa geeft Rusland de schuld van de betrouwbaarheid van zijn energievoorziening, ook al ontving het het volledige volume dat het op basis van vaste contracten had gekocht.

De “orkestleiders van de terroristische aanslagen van Nord Stream zijn degenen die ervan profiteren”.

Het repareren van Nord Stream-snaren “zou alleen zin hebben in het geval van continuïteit en veiligheid”.

Gas inkopen op de spotmarkt levert Europa een verlies van € 300 miljard op.

De stijging van de energieprijzen is niet te wijten aan de Speciale Militaire Operatie (SMO), maar aan het eigen beleid van het Westen.

Toch moet de Dead Can Dance-show doorgaan. Nu de EU zichzelf verbiedt om Russische energie te kopen, schiet de Brusselse Eurocratie haar schulden aan het financiële casino de pan uit. De keizerlijke meesters lachen de hele weg naar de bank met deze vorm van collectivisme – terwijl ze blijven profiteren van het gebruik van financiële markten om hele naties te plunderen en te plunderen.

Dat brengt ons bij de clincher: de Straussiaanse/neo-con-psycho’s die het buitenlands beleid van Washington beheersen, zouden uiteindelijk – en het operatieve woord is “misschien” kunnen stoppen met het bewapenen van Kiev en pas onderhandelingen beginnen met Moskou nadat hun belangrijkste industriële concurrenten in Europa failliet zijn gegaan.

Maar zelfs dat zou niet genoeg zijn – want een van de belangrijkste “onzichtbare” mandaten van de NAVO is om, met welke middelen dan ook, te kapitaliseren op voedselbronnen in de Pontisch-Kaspische steppe: we hebben het over 1 miljoen km2 voedselproductie uit Bulgarije, de hele weg naar Rusland.

Judo in Charkov

De SMO is snel overgegaan in een “zachte” CTO (Counter-Terrorist Operation), zelfs zonder een officiële aankondiging. De no-nonsense aanpak van de nieuwe algemene commandant met volledige carte blanche van het Kremlin, generaal Surovikin, alias “Armageddon”, spreekt voor zich.

Er zijn absoluut geen aanwijzingen voor een Russische nederlaag waar dan ook langs de meer dan 1.000 km lange frontlinie. De doodsbange terugtrekking uit Charkov was misschien een meesterzet: de eerste fase van een judobeweging die, gehuld in legaliteit, volledig werd ontwikkeld na de terroristische bomaanslag op Krymskiy Most – de Krimbrug.

Laten we de terugtocht uit Charkov zien als een valstrik – zoals in Moskou grafisch “zwakte” demonstreert. Dat bracht de Kiev-troepen – eigenlijk hun NAVO-handlers – ertoe om te glunderen over het ‘vluchten’ van Rusland, alle voorzichtigheid op te geven en door te breken, zelfs in een terreurspiraal terecht te komen, van de moord op Darya Dugina tot de poging tot vernietiging van Krymskiy Most.

In termen van de publieke opinie in Global South is al vastgesteld dat General Armageddon’s Daily Morning Missile Show een legaal (cursief van mij) antwoord is op een terroristische staat. Poetin heeft misschien een tijdje een stuk op het schaakbord opgeofferd – Kharkov: het SMO-mandaat is tenslotte niet om terrein te behouden, maar om Oekraïne te demilitariseren.

Moskou won zelfs na Charkov: al het Oekraïense militaire materieel dat zich in het gebied had verzameld, werd in offensieven gegooid, alleen voor het Russische leger om vrolijk non-stop schietoefeningen uit te voeren.

En dan is er nog de echte doorslag: Kharkov zette een reeks bewegingen in gang waardoor Poetin uiteindelijk schaakmat kon gaan, via de raketzware ‘zachte’ CTO, waardoor het collectieve Westen werd gereduceerd tot een stel kippen zonder kop.

Tegelijkertijd blijven de gebruikelijke verdachten meedogenloos hun nieuwe nucleaire “verhaal” draaien. Minister van Buitenlandse Zaken Lavrov is gedwongen tot misselijkheid te herhalen dat volgens de Russische nucleaire doctrine een aanval alleen mag plaatsvinden als reactie op een aanval “die het hele bestaan ​​van de Russische Federatie in gevaar brengt”.

Het doel van de DC-psychomoordenaars – in hun wilde natte dromen – is Moskou te provoceren tot het gebruik van tactische kernwapens op het slagveld. Dat was een andere factor in het overhaasten van de timing van de terreuraanslag op de Krimbrug: de Britse inlichtingenplannen waren immers al maanden aan het wervelen. Dat liep allemaal op niets uit.

De hysterische Straussiaanse/neocon-propagandamachine geeft in paniek, preventief, Poetin de schuld: hij is ‘in het nauw gedreven’, hij ‘verliest’, hij ‘wordt wanhopig’, dus hij zal een nucleaire aanval lanceren.

Het is geen wonder dat de Doomsday Clock die in 1947 door het Bulletin of the Atomic Scientists werd opgesteld, nu op slechts 100 seconden vanaf middernacht wordt geplaatst. Rechts op “Doom’s doorstep”.

Dit is waar een stel Amerikaanse psycho’s ons naartoe leidt.

Het leven voor de deur van Doom

Terwijl het rijk van chaos, leugens en plundering versteend is door de verrassende dubbele mislukking van een massale economische/militaire aanval, bereidt Moskou zich systematisch voor op het volgende militaire offensief. Zoals het er nu uitziet, is het duidelijk dat de Anglo-Amerikaanse as niet zal onderhandelen. Het heeft het de afgelopen 8 jaar niet eens geprobeerd, en het staat ook niet op het punt van koers te veranderen, zelfs niet aangespoord door een engelenkoor variërend van Elon Musk tot paus Franciscus.

In plaats van naar Full Timur te gaan en een piramide van Oekraïense schedels te verzamelen, heeft Poetin eeuwenlang taoïstisch geduld opgeroepen om militaire oplossingen te vermijden. Terreur op de Krim-brug was misschien een game-changer. Maar de fluwelen handschoenen zijn niet helemaal uit: de dagelijkse luchtroutine van generaal Armageddon kan nog steeds worden gezien als een – relatief beleefde – waarschuwing. Zelfs in zijn laatste historische toespraak, die een wrede aanklacht tegen het Westen bevatte, maakte Poetin duidelijk dat hij altijd openstaat voor onderhandelingen.

Maar inmiddels weten Poetin en de Veiligheidsraad waarom de Amerikanen gewoon niet kunnen onderhandelen. Oekraïne is misschien slechts een pion in hun spel, maar het is nog steeds een van de belangrijkste geopolitieke knooppunten van Eurazië: wie het controleert, geniet van extra strategische diepgang.

De Russen zijn zich er terdege van bewust dat de gebruikelijke verdachten geobsedeerd zijn door het opblazen van het complexe proces van de integratie van Eurazië – te beginnen met China’s BRI. Geen wonder dat belangrijke machtsposities in Peking ‘ongemakkelijk’ zijn met de oorlog. Want dat is heel slecht voor de handel tussen China en Europa via verschillende trans-Euraziatische corridors.

Poetin en de Russische Veiligheidsraad weten ook dat de NAVO Afghanistan in de steek heeft gelaten – een absoluut ellendige mislukking – om al hun chips op Oekraïne te zetten. Dus zowel Kabul als Kiev verliezen zal de ultieme dodelijke slag zijn: dat betekent dat de ^21e Euraziatische eeuw moet worden overgelaten aan het strategisch partnerschap tussen Rusland, China en Iran.

Sabotage – van de Nord Streams tot Krymskiy Most – verraadt het wanhoopsspel. De arsenalen van de NAVO zijn vrijwel leeg. Wat overblijft is een oorlog van terreur : de Syrianisering, eigenlijk ISIS-isering van het slagveld. Beheerd door hersendode NAVO, gehandeld op het terrein door een horde kanonnenvoer besprenkeld met huurlingen uit ten minste 34 landen.

Dus Moskou kan worden gedwongen om tot het uiterste te gaan – zoals de Totally Unplugged Dmitry Medvedev onthulde: dit gaat nu over het elimineren van een terroristisch regime, het volledig ontmantelen van zijn politiek-veiligheidsapparaat en vervolgens de opkomst van een andere entiteit vergemakkelijken. En als de NAVO het nog steeds blokkeert, zal een directe botsing onvermijdelijk zijn.

De dunne rode lijn van de NAVO is dat ze het zich niet kunnen veroorloven om zowel Kabul als Kiev te verliezen. Toch waren er twee terreurdaden nodig – op Pipelineistan en op de Krim – om een ​​veel scherpere, brandende rode lijn af te drukken: Rusland zal niet toestaan ​​dat het rijk Oekraïne controleert, wat er ook voor nodig is. Dat is onlosmakelijk verbonden met de toekomst van het Greater Eurasia Partnership. Welkom in het leven voor de deur van Doom.