Indignatie redactie 
De neoconservatieven die de rampzalige oorlogen met Afghanistan, Irak, Syrië en Libië hebben georkestreerd, en die nooit ter verantwoording zijn geroepen voor de buitensporige verspilling van 8 biljoen dollar aan belastinggeld en de 69 miljard dollar die in Oekraïne is verspild, lijken ons opnieuw in een militair fiasco met Iran te willen lokken.
Iran is niet Irak. Iran is niet Afghanistan. Iran is niet Libanon. Iran is niet Libië. Iran is niet Syrië. Iran is niet Jemen. Iran is het zeventiende grootste land ter wereld, met een landoppervlakte die gelijk is aan die van West-Europa. Het heeft een bevolking van bijna 90 miljoen – tien keer meer dan Israël – en zijn militaire middelen, evenals bondgenootschappen met China en Rusland, maken het een geduchte tegenstander.
Iran heeft vandaag vergeldingsaanvallen op Israël uitgevoerd na golven van Israëlische aanvallen op nucleaire installaties, waarbij verschillende Iraanse topmilitairen en zes kernwetenschappers om het leven kwamen. Er zijn tientallen explosies geweest boven de skyline van Tel Aviv en Jeruzalem. Er zijn videobeelden van ten minste één grote explosie op de grond in Tel Aviv, vermoedelijk een raketaanval, en er zijn meldingen van andere explosies op een zestal locaties in en rond Tel Aviv.
“Onze wraak is nog maar net begonnen. Ze zullen een hoge prijs betalen voor het doden van onze commandanten, wetenschappers en mensen”, vertelde een hoge Iraanse functionaris aan Reuters. De functionaris voegde eraan toe dat “nergens in Israël veilig zal zijn” en dat “onze wraak pijnlijk zal zijn”.
“Ze denken dat het een makkelijke oorlog zal worden”, vertelde Alastair Crooke, een voormalig Brits diplomaat en lid van de Britse inlichtingendienst (MI6) die tientallen jaren in het Midden-Oosten heeft doorgebracht, me over de neocons toen ik hem interviewde. “Ze willen de Amerikaanse macht en leiderschap herstellen. Ze vinden dat het af en toe tegen de muur zetten en verpletteren van een klein land hier goed voor is.”
Deze neocons, verbonden met de Israëlische leiding van Benjamin Netanyahu, vervolgde hij, “zullen geen enkele rivaliserende macht, geen enkele uitdaging aan het Amerikaanse leiderschap en de Amerikaanse grootheid dulden.” Ze zullen feiten op de grond creëren – een oorlog tussen Israël en Iran – die “Trump in een oorlog met Iran zullen lokken.”
Hoewel de Iraanse luchtmacht zwak is, met veel gevechtsvliegtuigen die tientallen jaren oud zijn, is ze goed bevoorraad met Russische luchtafweerbatterijen en Chinese anti-scheepsraketten, evenals mijnen en kustartillerie. Ze kan de Straat van Hormuz afsluiten, ’s werelds belangrijkste knelpunt voor olie, dat de doorvoer van 20 procent van de wereldwijde olievoorraad mogelijk maakt. Dit zou de olieprijs verdubbelen of verdrievoudigen en de wereldeconomie verwoesten. Iran beschikt over een groot arsenaal aan ballistische raketten dat het kan afvuren op Israël, evenals op Amerikaanse militaire installaties in de regio. Hoewel eerste aanvallen kunnen worden onderschept, zouden herhaalde aanvallen de Israëlische en Amerikaanse luchtafweervoorraden snel uitputten.
Israël is niet toegerust op een uitputtingsoorlog, zoals het acht jaar durende conflict tussen Iran en Irak dat – ondanks de Amerikaanse steun aan het regime van Saddam Hussein – in een patstelling eindigde. Of zoals de achttien jaar durende bezetting van Zuid-Libanon door Israël, waardoor het land zich in mei 2000 moest terugtrekken, nadat het herhaaldelijk verliezen had geleden door Hezbollah.
Toen Iran op 13 en 14 april 2023 tijdens Operatie True Promise ruim 300 ballistische raketten en kruisraketten afvuurde op Israëlische militaire en inlichtingenbasissen, als vergelding voor een Israëlische aanval op de Iraanse ambassade in Damascus, wisten de VS het overgrote deel daarvan te onderscheppen.
“Israël kan een Iraanse raketaanval niet afslaan”, vertelde John Mearsheimer, afgestudeerd aan West Point en professor aan de faculteit politicologie aan de Universiteit van Chicago, me. “Je hebt een zeer interessante situatie waarin Israël deze oorlogen niet alleen niet kan winnen, maar ze zelfs heeft veranderd in langdurige oorlogen” waarin “Israël sterk afhankelijk is van de Verenigde Staten.”
“We hebben veel middelen in het Midden-Oosten en het oostelijke Middellandse Zeegebied, maar ook in Israël zelf en in de Rode Zee,” zei hij. “Deze [zijn] bedoeld om Israël te helpen in zijn verschillende oorlogen. Dit geldt niet alleen voor Iran. Het geldt ook voor de Houthi’s. Het geldt ook voor Hezbollah. Dus we zijn nauw betrokken bij hun strijd. Dat was niet het geval in 1973 of vóór deze oorlog.”
Israël en zijn neoconservatieve bondgenoten geloven dat ze het Iraanse nucleaire verrijkingsprogramma met geweld kunnen uitroeien en de Iraanse regering kunnen onthoofden om een vazalregime te installeren. Dat dit niet-realiteitsgerichte geloofssysteem in Afghanistan, Irak, Syrië en Libië faalde, ontgaat hen.
Israël wil tegelijkertijd de aandacht van de wereld afleiden van de genocide en massale hongersnood in Gaza en de versnelde etnische zuivering op de Westelijke Jordaanoever. De internetverbinding in Gaza is volledig afgesloten . De Westelijke Jordaanoever is volledig geblokkeerd .
“De Israëliërs begrijpen dat als er een algemene brand uitbreekt, mensen niet veel aandacht aan de Palestijnen zullen besteden,” zei Mearsheimer. “Mensen zullen bereid zijn Israël meer vrij te laten dan in vredestijd. Laten we dus echt het gaspedaal indrukken. Laten we een algemene brand uitzetten, en het eindresultaat zal zijn dat we op grote schaal Gaza en hopelijk ook de Westelijke Jordaanoever kunnen zuiveren.”
Iraanse aanvallen zouden uiteindelijk honderden, en later duizenden doden veroorzaken. Iran zal een beroep doen op sjiitische moslims in de regio in wat de Iraanse leiders zullen omschrijven als een oorlog tegen het sjiisme, de op één na grootste stroming binnen de islam. Saoedi-Arabië – dat de aanvallen op Iran veroordeelde – telt twee miljoen sjiieten die in de olierijke oostelijke provincie wonen. Er zijn aanzienlijke sjiitische gemeenschappen in Pakistan, Bahrein en Turkije. Sjiieten vormen de meerderheid in Irak.
De door sjiieten gedomineerde regering in Bagdad zal de kant van Iran kiezen. Jemen zal het scheepvaartverkeer in de Rode Zee blijven verstoren en Israël met droneaanvallen aanvallen. Hezbollah, hoe verzwakt ook, zal opnieuw aanvallen uitvoeren op Noord-Israël. Verwacht terroristische aanslagen op Amerikaanse bases in de regio en mogelijk zelfs op Amerikaanse bodem, evenals grootschalige sabotage van de olieproductie in de Perzische Golf.
Iran zal binnenkort over voldoende splijtbaar materiaal beschikken om een kernwapen te produceren. Een oorlog zal een krachtige stimulans zijn om een bom te bouwen, vooral nu Israël honderden kernwapens bezit. Als Iran een kernwapen verwerft, is Saoedi-Arabië de volgende, gevolgd door Turkije, Irak en Egypte. De pogingen om de verspreiding van kernwapens in het Midden-Oosten tegen te gaan, zullen verdampen.
Mearsheimer wijst erop dat een oorlog de alliantie tussen Iran, Rusland en China zal versterken.
“De Verenigde Staten hebben China, Rusland, Noord-Korea en Iran heel dicht bij elkaar gebracht”, merkte hij op. “Ze vormen een hecht blok. Grotendeels als gevolg van de oorlog in Oekraïne zijn de Russen en de Chinezen naar elkaar toe gedreven, en gezien wat er in het Midden-Oosten gebeurt, zijn de Iraniërs en de Russen naar elkaar toe getrokken. De Verenigde Staten helpen Israël misschien, maar het is belangrijk om te begrijpen dat de Russen Iran helpen. Het is niet in het voordeel van Amerika dat China en Rusland zich nauw tegen Washington verenigen. Het is niet in het belang van Amerika dat Rusland en Iran samenwerken tegen Israël en de Verenigde Staten.”
“Er bestaat altijd de mogelijkheid dat als er een oorlog ontstaat waarbij Iran aan de ene kant staat en de Verenigde Staten en Israël aan de andere kant, de Russen op een gegeven moment in die oorlog worden meegesleurd. De Russen hebben nu immers een persoonlijk belang bij het steunen van Iran”, voegde hij toe.
Een oorlog zou maanden, zo niet jaren kunnen duren. Het zal een luchtduel worden, grotendeels tussen Israëlische gevechtsvliegtuigen en raketten en Iraanse raketten. Maar om Iran te onderwerpen, zullen misschien wel een miljoen Amerikaanse troepen moeten worden ingezet om het land binnen te vallen en te bezetten. Een bezetting van Iran zal eindigen met dezelfde vernederende nederlaag die de VS in Irak en Afghanistan hebben geleden.
De fantasie van Israël en de neocons is dat ze Iran kunnen breken met luchtaanvallen, een geactualiseerde versie van Shock and Awe, de bombardementen op Irak in 2003. Maar de hoeveelheid munitie die nodig is, vooral om de ondergrondse nucleaire installaties van Iran te vernietigen, zal enorm zijn. Israël moest, om de leiding van Hezbollah in Beiroet te onthoofden, inclusief Hezbollah’s secretaris-generaal Hassan Nasrallah, Joint Direct Attack Munition (JDAM) bunkerbommen van 2000 pond inzetten.
“Als je F-35’s met JDAM-raketten gaat vliegen, weegt elk ongeveer 14 ton,” zei Crooke. “Het gaat niet alleen om het gewicht, maar ook om de brandstof die ze gebruiken. Je moet dus misschien één keer, twee keer tanken, en dan zul je je vliegtuig moeten uitdagen om hun verdediging te onderdrukken. Je hebt het over enorme prestaties. Gaat Amerika dit waarmaken? De Iraniërs hebben meerdere luchtverdedigingssystemen en goede radars, en ook over-the-horizon radars.”
Dus waarom zouden we oorlog voeren met Iran? Waarom zouden we ons terugtrekken uit een nucleair akkoord dat Iran niet heeft geschonden? Waarom zouden we een regering demoniseren die de aartsvijand is van de Taliban, samen met andere takfiri-groeperingen, waaronder al-Qaida en Islamitische Staat in de Levant (ISIL)? Waarom zouden we een regio die toch al gevaarlijk instabiel is, verder destabiliseren?
De generaals, politici, inlichtingendiensten, neocons, wapenfabrikanten, zogenaamde experts, beroemde commentatoren en Israëlische lobbyisten zijn niet van plan de schuld op zich te nemen voor twee decennia aan militaire fiasco’s. Ze hebben een zondebok nodig. En dat is Iran. De vernederende nederlagen in Afghanistan en Irak, de mislukte staten Syrië en Libië, de proliferatie van extremistische groeperingen en milities, waarvan we er veel aanvankelijk hebben getraind en bewapend, en de aanhoudende wereldwijde terroristische aanslagen, moeten wel de schuld van iemand anders zijn.
De chaos en instabiliteit die we hebben ontketend, vooral in Irak en Afghanistan, hebben Iran tot het dominante land in de regio gemaakt. Washington heeft zijn aartsvijand in zijn macht gezet. Het weet niet hoe het dit kan terugdraaien, behalve door het aan te vallen.
Het internationaal recht, samen met de rechten van bijna 90 miljoen mensen in Iran, wordt genegeerd, net zoals de rechten van de bevolking van Afghanistan, Irak, Libië, Jemen en Syrië werden genegeerd. De Iraniërs, wat ze ook van hun leiderschap vinden, zien de Verenigde Staten niet als bondgenoten of bevrijders. Ze willen niet aangevallen of bezet worden. Ze zullen zich verzetten. En wij, en Israël, zullen ervoor boeten.
