Indignatie redactie 
Hoe de president William Barr en andere functionarissen heeft gebruikt om de regering in zijn persoonlijke leengoed te veranderen
Het spook van diepe staatscomplotaties tegen president Trump is lange tijd een belangrijk retorisch en politiek wapen geweest in het arsenaal van het Trump White House.
Trump en zijn loyale enablers hebben het beeld van diepe staatsvijanden ingezet in de nationale veiligheid, volksgezondheid, wetshandhaving en andere overheidsinstanties – en naarmate hun doelen zich vermenigvuldigen, blijft de sub-rosa-samenzwering die hen verenigt zich uitbreiden en veranderen. Beschuldigingen van diepe oppositie van de staat tegen Trump hebben een allesomvattende grondgedachte opgeleverd om inlichtingen die Rusland zich bij de verkiezingen van 2016 heeft bemoeid, aan te vallen om hem te helpen winnen en doet dit opnieuw, en meer recentelijk om twijfels te zaaien over gezondheidsadviseurs en volksgezondheidsmaatregelen bestrijding van de verspreiding van Covid-19.
De diepe staat biedt een gemakkelijke dekking en een alibi voor allerlei machtsgrepen en misbruiken door uitvoerende macht, gebaseerd op alternatieve feiten en paranoïde voorwendsels. In september tweette de president bijvoorbeeld ongegronde beschuldigingen van diepe oppositie van de staat bij de Food and Drug Administration om het vermoeden te wekken dat diepgewortelde politieke krachten bij het bureau de snelle tests en goedkeuring van een Covid-19-vaccin blokkeerden ‘om uit te stellen het antwoord tot na 3 november. ” Diezelfde maand startte Michael Caputo, het communicatiefilmpje van Health and Human Services, een parallelle aanval in een nu beruchte Facebook-driftbui die beschuldigt van het feit dat de Centers for Disease Control and Prevention “deep state” -elementen herbergden die waren gericht op “opruiing”. (Caputo’s uitbarsting leidde ertoe dat hij medisch verlof nam van zijn post,
Maar temidden van al het gebrul en scheldwoorden gericht op het vage en vormveranderende beeld van een diepgaande anti-Trump-samenzwering genesteld in federale bureaucratieën, heeft iets heel dicht bij de tegenovergestelde dynamiek de kop ingedrukt: waarheidsgetrouwe loyalisten van de Trump-regering hebben een diepe staatscomplex om de agenda’s van Trump in de sanctums van de macht van Washington te beschermen en vooruit te helpen en om zijn campagnevooruitzichten in 2020 te vergroten.
Een rode draad in de Trumpiaanse theorie van de diepe staat is een blijvende minachting voor expertise en bewijs. Deze campagne tegen gespecialiseerde kennis heeft verschillende doelen gediend – van het zuiveren van hoge kabinetsfunctionarissen die de dictums van Trump niet volgen tot het vernietigen van informatie die Trump politiek schadelijk vindt, aldus voormalige hoge inlichtingendiensten en andere functionarissen.
Gewapend met dit botte geloofsartikel heeft Trump zijn eigen macht in grote lijnen uitgebreid, terwijl hij de controle van zijn regering over officieel gesanctioneerde desinformatie consolideerde. Het resultaat heeft de informatiestroom binnen de regering verlaagd tot een verheerlijkte soort agitprop, zeggen voormalige hoge functionarissen – en dit brengt het Witte Huis van Trump duidelijk in lijn met elementen van autoritaire regimes, waar echte diepe staten informatie controleren en wetten buigen.
“Trump trad aan als de meest onwetende en ahistorische president aller tijden”, vertelde John Sipher, die 28 jaar bij de CIA’s National Clandestine Services werkte, met een stint aan het hoofd van de Russische operaties. “Trump geloofde waarschijnlijk dat de federale bureaucratie het persoonlijke instrument van de president was om de politieke macht te behouden.”
“Hij kwam aan de macht met het idee dat deze instellingen van hem waren en zou zijn bevelen uitvoeren”, voegde Sipher eraan toe. ‘Hij probeert deze instellingen aan hem verplicht te stellen. Hij probeert zijn eigen diepe staat te creëren en probeert mensen medeplichtig te maken aan zijn smerige daden – zoals een maffiabaas. ”
Toch merkt Sipher verder op dat deze geplaagde visie van top-down berichtendiscipline ook duidelijke affiniteiten deelt met prominente antidemocratische regimes. ‘Trump wil een regering hebben die zijn persoonlijke wapen is. Dat heeft Poetin en Erdogan ook. Ik denk dat Trump een wild instinct voor macht heeft. ”
Dat instinct bezielt ook een drietal topfunctionarissen op kabinetsniveau in de juridische, nationale veiligheids- en inlichtingenwereld die de diepe staatsretoriek van Trump hebben herhaald en tegelijkertijd de oorzaak van de transformatie van de federale regering in zijn persoonlijke leengoed hebben geholpen. Procureur-generaal William Barr, waarnemend secretaris van Homeland Security Chad Wolf, en directeur van National Intelligence John Ratcliffe hebben allemaal geholpen om de campagne van Trump om inlichtingen over Russische bemoeienis in 2016 in diskrediet te brengen om hem te helpen winnen, en de steun van het Kremlin voor de herverkiezing van de president, congreskritiek en het zaaien van publieke verwarring.
Bovendien beschuldigen critici dat Barr, Wolf en Ratcliffe grotendeels zijn geselecteerd op basis van hun bereidheid om een door Trump gemerkte diepe staat op te richten die informatie beperkt die Trump zou kunnen schaden en Trump-vriendelijke verhalen op de hoogste regeringsniveaus pusht. Trump tikte alle drie sinds begin 2019 aan om kabinetsfunctionarissen te vervangen die politiek onverteerbaar advies hadden gegeven aan de president over bedreigingen variërend van Rusland tot China tot binnenlands terrorisme.
Het collectieve trackrecord dat Barr, Wolf en Ratcliffe op deze fronten hebben verzameld, lijkt veel op het functioneren van een echte diepe staat in autoritaire landen als Rusland en Turkije, zeggen ex-inlichtingenfunctionarissen. Begin september diende een vooraanstaande inlichtingenfunctionaris van het DHS bijvoorbeeld een klokkenluidersklacht in bij de inspecteur-generaal van het bureau, waarin hij beweerde dat Wolf hem had gezegd te stoppen met melden dat Rusland zich opnieuw bemoeide om Trump een boost te geven, anders zou het de president mishagen en hem ‘er slecht uit laten zien’. . ”
Eveneens in september leek Barr hetzelfde bestuurlijke mandaat te volgen om de Russische dreiging af te wijzen. Gevraagd in een CNN-interview om de belangrijkste buitenlandse slechte acteur in de verkiezingscyclus van 2020 te identificeren, beweerde Barr zonder enig overtuigend bewijs: “Ik geloof dat het China is”, alleen toevoegend dat hij “de intelligentie had gezien”.
Barr’s bewering bracht veel waarnemers in verwarring en verontwaardiging. De hoogste contraspionagedienst van Amerika, William Evanina, had het Congres begin augustus immers verteld dat Rusland “een reeks maatregelen gebruikt om voornamelijk de voormalige vice-president Biden te kleineren”, en dat het de meest actieve buitenlandse kracht is in de aanstaande verkiezingen. Evanina zei dat het verzet van China tegen Trump voornamelijk retorisch was en dat hij op basis van zijn zorgen “onvoorspelbaar” is. Vertegenwoordiger Adam Schiff, die de House Intelligence Committee leidt, zei botweg dat Barr “loog”.
Ratcliffe veroorzaakte eind augustus een tweeledige vuurstorm op Capitol Hill toen hij ronduit aankondigde dat hij niet langer persoonlijk belangrijke congrescomités zou informeren over buitenlandse bedreigingen voor de verkiezingen. Dit was een dramatische breuk met een precedent dat, net als de parallelle inspanningen van Wolf en Barr, een duidelijk patroon volgde van deze hoge functionarissen in gevoelige posten die de informatiestroom stopten om de politieke vooruitzichten van Trump te verbeteren.
Ratcliffe stopte uiteindelijk met zijn ‘niet vragen, niet vertellen’-houding over Russische inmenging nadat de’ Gang of Eight ‘- de elitegroep van congresleiders die op de hoogte zijn van geheime inlichtingen – hem had gedwongen om van koers te veranderen. Maar hij blijft de Trumpiaanse diepe staatspartij-lijn uitspreken over deze kwestie wanneer hij de kans krijgt: hij vertelde Fox News in augustus dat “China een grotere bedreiging voor de nationale veiligheid voor de VS vormt dan enig ander land, [inclusief] dreigingen van verkiezingsinvloed. en interventie. ” En eind september nam Ratcliffe de dramatische stap door een brief te sturen aan de rechterlijke macht van de senaat, Lindsey Graham, met daarin onbetaalde beweringen, afkomstig van Russische desinformatiebronnen, dat Hillary Clinton een plan had goedgekeurd om Trump in verband te brengen met de Russische hacking van Democratic National Comite computers als een campagnetruc uit 2016. Graham, een sterke Trump-loyalist die een recensie leidde over hoe de FBI de inmenging van Rusland in 2016 onderzocht, maakte Ratcliffe’s bericht snel openbaar.
De opvallende toewijding van het trio om de Russische dreiging te bagatelliseren, levert een momentopname van de MO van de Trumpiaanse diepe staat in actie. Een hele reeks voormalige functionarissen en critici merken op dat de opkomst van Barr, Wolf en Ratcliffe de gezamenlijke inspanning van Trump heeft beperkt om kritische informatie te verbergen of te verdraaien die hem politiek zou kunnen schaden over een breed scala aan buitenlandse en binnenlandse kwesties die hem zouden kunnen schaden. campagne.
“Trump voert zuivering uit van mensen die het niet met hem eens zijn, en heeft een kabinet, een onderkabinet en een staf van het Witte Huis opgericht die het grotendeels met hem eens zullen zijn, ongeacht wat juist of legaal is, als de president dat wil. iets doen ”, zegt Miles Taylor, een voormalig stafchef onder twee hoofden van DHS uit het Trump-tijdperk. “Hij heeft de hogere rangen van het DHS uitgehold met als doel ervoor te zorgen dat het DHS de meer onverstandige aspecten van zijn agenda ongeremd implementeert.”
“De president, als hij ergens in geslaagd is, is erin geslaagd een regering op te richten die hem vertelt wat hij wil horen, niet wat hij moet horen”, legt Taylor uit. “Het toont de ongekende manieren waarop Trump’s personeelsbeslissingen zich hebben vertaald in het beleid dat hij wil, maar die ongepast, onethisch of zelfs on-Amerikaans kunnen zijn.”
Voormalige inlichtingenleiders zeggen dat Trump de gave heeft om sycofantische volgers te creëren – een vaardigheid die wordt gedeeld door sterke autoritaire leiders over de hele wereld.
“Trump heeft sycophants gecreëerd die zijn ego voeden”, zegt Doug Wise, een voormalig adjunct-directeur van de Defense Intelligence Agency en een CIA-veteraan. “Hij beheert en manipuleert ze met giftig leiderschap. De hele diepe staat is de oprichting van Trump voor de manipulatie en eenwording van zijn aanhangers. ”
“Trump is de klassieke giftige leider. Dit is een leider die niet wil luisteren, die zich bezighoudt met buitensporige zelfpromotie en eigenbelang, inconsistent is in berichten en leugens, morele en ethische kernwaarden mist, loyalen en incompetenten beloont, verantwoording schuwt, zichzelf omringt met sycofanten, en pest zowel supporters als vijanden. ”
“Trump verenigt mensen door angst en intimidatie, en door echte of denkbeeldige externe vijanden te creëren”, voegde Wise eraan toe. “Hij heeft zo’n ideologische en emotionele externe vijand in de diepe staat gecreëerd.” Het is niet anders dan de ‘diepe staat-achtige’ demagogie van Joseph McCarthy, suggereert Wise – een passende analogie in veel opzichten, aangezien Trump zelf in het openbare leven kwam onder de persoonlijke voogdij van McCarthy’s voormalige rechterhand in Washington, advocaat Roy Cohn, die Trump vroeg in zijn carrière in dienst nam als zakenconsulent.
Ex-functionarissen benadrukken dat Trump, net als andere autoritaire figuren, een voorliefde heeft getoond voor het afzetten van functionarissen die zich niet aan zijn politieke grillen en dictaten houden. “Trump gaat fundamenteel over eigenbelang”, zegt Paul Rosenzweig, een voormalig hoge DHS-ambtenaar en ex-aanklager van het ministerie van Justitie. “Hij heeft langzaam maar zeker de regering tot zijn dienst gebogen.”
Rosenzweig merkt op dat Trumps eerste reeks vooraanstaande kabinetsfunctionarissen, zoals procureur-generaal Jeff Sessions, minister van Defensie James Mattis en DNI-hoofd Dan Coats, ‘sterke acteurs waren die zich verzetten tegen zijn grootste excessen’. Toen Trump ze eenmaal had ingepakt, maakte hij er een punt van om die-hard loyalisten in hun plaats te rekruteren. Hun vervangers, zegt Rosenzweig, zijn “allemaal sycofanten die hem nooit zouden durven oversteken.”
De kosten van het uitspreken over kwesties die Trump politiek beledigend acht, kunnen hoog zijn, zoals FBI-directeur Chris Wray onlangs heeft vernomen.
Minder dan 24 uur nadat Wray half september aan de House Homeland Security Committee had verteld dat Rusland in 2020 “zeer actieve inspanningen” deed om Biden te “kleineren”, schoot Trump Wray in een venijnige tweetstorm. Nogmaals zonder enig bewijs te noemen, verklaarde Trump China als een “VEEL grotere bedreiging dan Rusland, Rusland, Rusland.”
Een dag later liet Trump zelfs duister doorschemeren dat hij erover nadacht om Wray te vervangen en tegen verslaggevers zei: “We kijken naar veel verschillende dingen.”
“Ik hield niet van zijn antwoorden gisteren”, vervolgde Trump. ‘Ik weet niet zeker of hij ze ook leuk vond. Ik weet zeker dat hij het waarschijnlijk met me eens zou zijn. ”
Trump heeft ook de boeman van diepe staatsopstand uitgebuit om congres- en onafhankelijk toezicht af te wenden en steeds meer posten op hoog niveau te politiseren.
Alleen dit jaar hebben Trump en bondgenoten van de topadministratie agressief opgetreden om verschillende inspecteurs-generaal te verdrijven omdat ze onderzoek deden naar vermeend misbruik door hoge functionarissen bij Staat, Defensie en Inlichtingen. Als reactie hierop hebben House Democrats wetgeving voorgesteld om waakhonden van de overheid te isoleren en te beschermen tegen politieke vergelding.
Evenmin stopt het politieke offensief met meerdere fronten van de regering aan de waterkant: staatssecretaris Mike Pompeo heeft eveneens de missie van zijn bureau bewapend om de door het Witte Huis gesanctioneerde diepe staatsoperatie na te bootsen.
“Pompeo heeft de afdeling meer gepolitiseerd dan enige secretaris die ik me kan herinneren, onder meer door zijn opmerkingen aan de RNC vanuit Jeruzalem, een reis betaald door Amerikaanse belastingbetalers”, zegt David Kramer, een hoge staatsambtenaar in de regering van George W. Bush. “Pompeo’s inspanningen om in de gunst te komen bij de president wierpen hun vruchten af toen hij Trump ervan overtuigde de inspecteur-generaal van de staat te ontslaan – die de secretaris over verschillende zaken onderzocht, waaronder zijn misbruik van afdelingsmiddelen.”
Wise, de voormalige nummer twee van de inlichtingendienst van Defensie, merkte op dat alle ontslagen inspecteursgeneraals dezelfde stigmatiserende behandeling kregen toen ze de deur uit gingen; ze “waren deep-state agenten voor Trump.”
Zelfs in een regering die gedijt op het aanjagen van diepe staatscomplotaties met minimale aandacht voor feiten en bewijs, valt William Barr op. In een vrij korte tijdsspanne van 19 maanden in functie heeft Barr zichzelf gevestigd als de brutaalste sycofant van Trump, door zijn brede bevoegdheden als procureur-generaal in te zetten om de campagneagenda van Trump te helpen, in schaamteloze schending van de normen en het beleid van het ministerie van Justitie, zeggen verschillende voormalige afdelingsfunctionarissen.
In een golf van media-interviews heeft Barr de niet-ondersteunde, bijna dagelijkse tirades van Trump naar behoren versterkt die ongebreidelde kiezersfraude voorspellen als gevolg van de grote toename van mail-in-stemmen bij de presidentsverkiezingen van volgende maand. Barr heeft ten onrechte beweerd dat “er geen geheime stemming meer is met stemmen via mail-in”, en beschuldigde in Fox News-interviews dat de democratische pogingen om het aantal mail-in-stembiljetten uit te breiden “roekeloos” en “schromelijk onverantwoordelijk” waren, terwijl de Trump-campagne legaal blijft toenemen. uitdagingen voor uitgebreide mail-in stemmen als gevolg van de pandemie.
Door Trump verder te channelen, heeft Barr het verhaal van de samenzweerderige campagne van de president gehyped over bedreigingen van de openbare orde door Black Lives Matter – van wie hij sommigen ‘bolsjewieken’ bestempelde met een ‘machtswellust’ in een interview met August Fox News – en grotendeels vreedzame protesten over de moord op George Floyd door de politie, terwijl het schrikbeeld wordt opgewekt van vermeende gecoördineerde terroristische activiteiten die worden gesponsord door netwerken van antifa-demonstranten. Tegelijkertijd heeft Barr het geweld van rechtse milities gebagatelliseerd. Barr is ook begonnen met een spraakmakend – en door Trump onderschreven – onderzoek naar de vroege federale onderzoeken naar Russische inmenging in 2016. In verdere strijd met de normen van de instanties heeft de procureur-generaal delen van dit onderzoek van de onderzoekers publiekelijk gedetailleerd en onjuist besproken. zeggen voormalige justitie handen.
Naarmate de verkiezingen dichterbij komen, zeggen critici ook dat Barr veel agressiever is geweest in het gebruik van afdelingsmiddelen en discretionaire handhavingsbevoegdheden om de vooruitzichten van de president in 2020 te bevorderen. Eind september waarschuwde Barr bijvoorbeeld Trump als eerste voor een prille onderzoek in Pennsylvania dat negen stembiljetten – waarvan naar verluidt zeven waren ingevuld voor Trump – ten onrechte waren weggegooid. Trump maakte deze tip prompt bekend tijdens een Fox News-interview, om zijn verhaal te vertellen over hoe de vroege mail-in-stemming al bezweek aan ongebreidelde fraude georkestreerd door de democratische oppositie. Ondertussen gaven ambtenaren van Justitie en Staat later een paar persberichten uit, zonder melding van fraude, om te verduidelijken dat de stembiljetten in een vuilnisbak waren weggegooid door een tijdelijke aannemer die werd ontslagen – wat aanleiding was voor het onderzoek.
Barr’s onbetamelijke lekken van een lopend staatsonderzoek in combinatie met de aankondiging van het ministerie van Justitie “was in strijd met het eigen beleidshandboek van DOJ over het onderzoeken van zaken”, zegt Gerry Hebert, een voormalig ambtenaar van Justitie die 21 jaar op het departement in de stemrechtenafdeling heeft doorgebracht. “Barr’s briefing van de president over dat onderzoek voordat het zelfs maar openbaar werd gemaakt, zodat Trump het op Fox News kon aankondigen, is een verder bewijs dat Barr de macht van zijn kantoor misbruikt en probeert het vertrouwen in onze verkiezingen te ondermijnen. Barr en Trump sluiten zich aan bij de heup en houden zich bezig met een patroon en praktijk van stemonderdrukkingsactiviteiten. ”
Barr, voegt Hebert toe, heeft “herhaaldelijk geprobeerd twijfel te zaaien over de geldigheid van verkiezingen door valse verklaringen af te leggen”, zoals beweren dat 1700 frauduleuze stembiljetten in Texas per post werden uitgebracht – een verzinsel dat het ministerie van Justitie later moest terugdraaien. .
Voormalige afdelingsfunctionarissen benadrukken verder dat Barr’s juridische wereldbeeld, dat doordrenkt is van de vermeende vooraanstaande positie van “de unitaire uitvoerende macht” in het Amerikaanse politieke systeem, zeer nauw aansluit bij Trumps eigen sterke impulsen. “Barr werkt over de hele linie aan het verslaan van de checks and balances die de uitvoerende macht beperken, met als doel van de president een virtuele autocraat te maken met bevoegdheden om vrijwel alles te doen wat hij wil”, zegt Donald Ayer, een veteraan van de afdeling van 10 jaar. en een plaatsvervangend procureur-generaal in de regering van George HW Bush die Barr al bijna vier decennia kent. Ayer merkt op dat, vooral tijdens dit verkiezingsjaar, “Barr de volledige bevoegdheden van zijn kantoor heeft gebruikt om de campagnethema’s van Trump te promoten en hem herkozen te krijgen” – opnieuw in weerwil van de al lang bestaande post-Watergate-normen op de afdeling,
Barr’s ambtstermijn als procureur-generaal stond nog in de kinderschoenen toen hij een ongebruikelijke persconferentie hield om een misleidende samenvatting van vier pagina’s te promoten van de bevindingen van het tweejarige onderzoek van speciale raadsman Robert Mueller naar Russische inmenging bij de verkiezingen van 2016 en mogelijke samenspanning met de campagne van Trump . Barr’s gewiekste verslag van het Mueller-rapport – voorafgaand aan de publicatie ervan – hielp de vroege berichtgeving in de pers over het bijna 450 pagina’s tellende rapport van de ex-FBI-directeur, waarin werd geconcludeerd dat Rusland tussenbeide kwam om Trump op “ingrijpende en systematische” wijze te helpen; dus Barr vertroebelde effectief het debat rond de nauwe banden van de Trump-campagne met Rusland in 2016 om het verhaal te dienen dat door Trump zelf werd uitgelokt – die ‘deep-state’-vijanden bij de FBI en andere inlichtingendiensten probeerden zijn campagne en presidentschap te ondermijnen.
Hetzelfde algemene patroon geldt voor Barr’s eigen spraakmakende onderzoek naar de onderzoekers bij de FBI en de CIA die in 2016 een onderzoek lanceerden naar de mogelijke samenzwering van Rusland met de Trump-campagne.
Afgelopen mei tikte Barr John Durham, een federale officier van justitie in Connecticut, aan om het onderzoek te leiden: terwijl Barr actief betrokken is geweest bij de sonde en er toezicht op houdt, heeft hij ook publiekelijk de sonde van Mueller bespot als ‘een van de grootste travesties in de Amerikaanse geschiedenis. ”
Het Durham-onderzoek is nog gaande, maar veteranen van het ministerie van Justitie merken op dat Barr ten onrechte verschillende sterke aanwijzingen heeft laten vallen in media-interviews dat het aanzienlijke aanklachten zal opleveren – naast een pleidooi vorige maand door een mid-level FBI-advocaat dat hij een document heeft gewijzigd om te verlenen aftappen autoriteit.
Nora Dannehy, een senior officier van justitie en topassistent in het team van Durham, nam ontslag in september, een abrupte exit naar verluidt gevoed door bezorgdheid dat het team te maken kreeg met ongepaste politieke druk van Barr, misschien om een tussentijds rapport voor de verkiezingen naar buiten te brengen. Haar vertrek was slechts de laatste aanwijzing dat de hele sonde gepland staat om Trump een “oktoberverrassing” te bezorgen om tijdens het laatste deel van de campagne gebruik van te maken. Barr zelf heeft zoveel publiekelijk laten doorschemeren: “Er zullen ontwikkelingen zijn, belangrijke ontwikkelingen, vóór de verkiezingen”, beloofde hij het publiek in augustus.
In de nasleep van het aftreden van Dannehy riepen acht democraten in de Senaat op tot een inspecteur-generaal onderzoek naar de vraag of de Barr-Durham-sonde politiek werd gedreven om de Trump-campagne te helpen. Vier huisdemocraten – waaronder de voorzitter van het inlichtingenpanel, vertegenwoordiger Adam Schiff – stuurden op 18 september een soortgelijke brief naar de inspecteur-generaal van het ministerie van Justitie waarin ze aandrongen op een “noodonderzoek”.
Barr heeft de inspecteur-generaal bezig gehouden. Twee andere onderzoeken waren al gericht op zijn gretige voogdij over de politieke belangen van Trump ten tijde van Dannehy’s aftreden. Een daarvan is te kijken of Barr de bieding van de president uitvoerde toen hij overging op lagere aanbevelingen voor veroordelingen door officieren van justitie van het Amerikaanse ministerie van Justitie voor Trump-vertrouweling en zelfbenoemde ‘vuile bedrieger’ Roger Stone nadat Stone was veroordeeld op zeven punten, waaronder liegen tegen het Congres en getuige knoeien. Stone werd later veroordeeld tot 40 maanden gevangenisstraf – wat viel binnen de drie tot vier jaar die Barr onderschreef – maar dagen voordat hij zich in de gevangenis moest melden, zette Trump de straf om.
De inspecteur-generaal kondigde in juli ook een onderzoek aan naar het gebruik van geweld door de federale wetshandhaving – waarop Barr toezicht hield – om voornamelijk vreedzame demonstranten rond Washington, DC’s Lafayette Square, te verwijderen in de nasleep van de moord op George Floyd, net voordat Trump vertrok. het Witte Huis en liep naar een nabijgelegen kerk voor zijn mislukte foto met een bijbel ondersteboven.
Veteranen van het ministerie van Justitie betreuren dat de schade van Barr’s door samenzwering aangewakkerde regering veel verder reikt dan het hoofd van de politie. In de ogen van ex-plaatsvervangend procureur-generaal Ayer: “Barr is actief betrokken geweest bij het misleiden van het publiek op een manier die de Big Lie-techniek van Joseph Goebbels waardig was, door herhaaldelijk de Democraten te beschuldigen dat zij degenen zijn die ons systeem afbreken en normen verscheuren en eisen zichzelf de mantel van de rechtsstaat en vooral trouw aan een evenwichtige rechtspraak. ”
Het laatste front dat zich opent in de retorische oorlog van het Witte Huis tegen de diepe staat, betreft natuurlijk de woedende Covid-19-pandemie, aangezien de Trump-campagne verwoed heeft geprobeerd de jammerlijke staat van dienst van het Witte Huis te hype om de verspreiding van het virus in te dammen.
Trump heeft voortdurend de prestaties van hoge gezondheidsfunctionarissen aangevallen om het flagrante bewijs te weerleggen dat hij de nationale reactie op de Covid-crisis ernstig heeft verknoeid.
“Iedereen begrijpt de levensreddende waarde van maskers”, vertelde dr. Howard Koh, een professor aan de volksgezondheidsschool van Harvard, me. “Maar de boodschap van Trump is consequent inconsistent.”
“Er is geen gevoel van eerbied in de administratie voor wat wetenschappelijke feiten en op bewijzen gebaseerd beleid is,” benadrukte Koh. “De president heeft herhaaldelijk kritiek geuit op de CDC en de FDA. We bevinden ons in de ergste volksgezondheidscrisis in ons land in een eeuw. Op een moment als deze moet je je wenden tot de beste gezondheidsexperts. ”
In plaats daarvan heeft Trump een reeks aanvallen op de CDC en haar directeur, Robert Redfield, gepleegd, vooral nadat Redfield voor het Congres had getuigd over de ernstig gebrekkige federale reactie op Covid-19.
Op 16 september vertelde Redfield een senaatspanel dat het dragen van een masker effectiever zou kunnen zijn om de verspreiding van Covid-19 te vertragen dan een vaccin wanneer het uiteindelijk arriveert. Hij merkte ook op dat het onwaarschijnlijk is dat een vaccin algemeen verkrijgbaar zal zijn tot het einde van het tweede of derde kwartaal volgend jaar.
Dit alles zat de president niet goed, die prompt de raad van een vooraanstaande gezondheidsfunctionaris probeerde te ondermijnen. Enkele uren na Redfields getuigenis organiseerde Trump een persconferentie in het Witte Huis waarin hij beweerde, zonder enig bewijs, dat de CDC-directeur “een fout had gemaakt” en dat het “masker niet zo belangrijk is als het vaccin.”
In plaats van consequent en volledig de richtlijnen van de CDC over het dragen van maskers, sociale distantie en andere aanbevelingen te onderschrijven, koos Trump er in augustus voor om een nieuwe senior Covid-adviseur te rekruteren, Dr.Scott Atlas, een radioloog die geen ervaring heeft met de volksgezondheid of infectieziekten. Atlas prijst maskervrije reacties op de pandemie, zoals de “kudde-immuniteit” -benadering die in Zweden en het VK op verschillende manieren wordt toegepast, met een minimaal praktisch effect en met een sterk verhoogd risico op massale Covid-overdracht.
In overeenstemming met die van de andere bewaarders van de Trumpiaanse diepe staat, zijn de belangrijkste geloofsbrieven van Atlas ideologisch: hij is een fellow aan het rechtse Hoover Institute van Stanford University en een frequente Fox News-commentator. De opvattingen van Atlas hebben vooral Redfield geïrriteerd, die tijdens een vlucht werd afgeluisterd en iemand vertelde dat “alles wat hij zegt onjuist is”, zoals NBC News voor het eerst onthulde en Redfield bevestigde.
Zelfs voordat Atlas arriveerde, begon het Witte Huis hard te vechten om de CDC-richtlijnen over de risico’s van heropening van scholen dit najaar te bagatelliseren en te wijzigen, aldus Olivia Troye, een voormalige topassistent van vice-president Mike Pence.
Volksgezondheidsexperts zijn in toenemende mate geschokt door het gepolitiseerde beleid van Trump over Covid-19, waarvan zij zeggen dat het de strijd tegen de pandemie in gevaar brengt.
“Als dit een oorlog is, hebben we een opperbevelhebber die met partizanen van de andere kant heeft gediend – de kant die de effectiviteit van het virus vergroot”, zegt dr. Jeffrey Koplan, die de CDC leidde van 1998 tot 2002 en leidt nu een wereldwijd gezondheidsprogramma aan de Emory University. De gepolitiseerde non-respons op de Covid-crisis betekent dat Trump en de door hem gekozen binnenste cirkel weigeren “de wetenschappers te versterken” – en dat, merkt Koplan op, “duidelijk iets is dat het virus een extra kans geeft.”
De risico’s van de ongegronde beweringen van Trump werden onderstreept door een peiling in september waaruit bleek dat tweederde van de Amerikanen zegt dat ze geen vaccin zullen nemen zodra het beschikbaar is. Die cijfers bevestigen de getuigenis van Redfield voordat het Congres de optimistische vaccinprognoses van Trump ontmaskerde. “Tenzij we dat niveau van (publiek) wantrouwen omkeren, zal de pandemie voor onbepaalde tijd aanhouden”, voorspelde Koh.
Nu de verkiezingen in aantocht zijn, sluiten Trump en zijn hechte gezelschap van loyalisten de rijen voor teercritici binnen en buiten de regering met het brede penseel van de diepe staat.
Trump-loyalisten lijken hun aanvallen op belangrijke overheidsfunctionarissen te versnellen, waaronder FBI-directeur Wray. Slechts een dag na Wray’s getuigenis van 24 september voor een senaatspanel dat FBI-functionarissen ‘historisch gezien geen enkele vorm van gecoördineerde nationale fraude met kiezers hebben gezien bij een grote verkiezing, of het nu per post is of anderszins’, legde de stafchef van Trump Mark Meadows uit. in hem in een CBS-interview. “Met alle respect voor directeur Wray, hij vindt het moeilijk om e-mails te vinden in zijn eigen FBI, laat staan om erachter te komen of er enige vorm van kiezersfraude is.” Meadows herhaalde de aanval een paar dagen later in een ander CBS-interview. ‘Dat is mijn probleem met directeur Wray,’ zei Meadows. “Ze moeten” claims van kiezersfraude “onderzoeken en ervoor zorgen dat de stemgerechtigde bevolking – ervoor zorgt dat hun stem telt en die van niemand anders.”
Nogmaals, de poging van het Witte Huis om diepe tegenstanders van de staat op te roepen, dient voornamelijk om de aandacht af te leiden van een daadwerkelijke verkiezingsgerelateerde samenzwering die zich (min of meer) in het volle zicht verbergt: het hernieuwde spookbeeld van Russische inmenging in de verkiezingscyclus van 2020. De FBI en inlichtingenveteranen zien steeds meer tekenen dat het Kremlin gebruik maakt van Trumps voortdurende aanroeping van verkiezingsfraude om zijn eigen campagne uit te breiden om de laatste weken van de Amerikaanse verkiezingen door elkaar te gooien om Biden te kwetsen en wantrouwen in het verkiezingsproces aan te wakkeren.
Eerder in september getuigde FBI-directeur Wray tweemaal voor congrescomités over inlichtingen dat Rusland ernaar streeft “Biden te kleineren” en “verdeeldheid en verdeeldheid te zaaien”. Wray meldde ook dat het Kremlin sociale media en “proxy’s, staatsmedia, online tijdschriften” gebruikt om Biden pijn te doen. En eind september waarschuwden de FBI en het DHS gezamenlijk dat buitenlandse actoren onder leiding van Rusland desinformatie verspreiden en ongegronde beschuldigingen van Trump nabootsen, zoals de bewering van de president dat post-in-stembiljetten zullen leiden tot “massale verkiezingsfraude en vervalste verkiezingen voor 2020”.
CIA-veteranen melden ook dat we nu getuige zijn van een ruime kruisbestuiving tussen de samenzweerderige berichten die door Trump en Moskou worden verspreid. “Trump’s pogingen om van kritiek af te wenden dat hij op één lijn ligt met de Russische belangen, zijn steeds moeilijker te vermijden”, zegt John Sipher. “Hij heeft een patroon laten zien van het uitspreken van praatpunten en desinformatie in het Kremlin tot het punt waarop hij een bron van materiaal is geworden voor de inlichtingendiensten van Poetin. In tegenstelling tot 2016 hoeven de Russen nauwelijks desinformatie te verzinnen – in plaats daarvan kunnen ze eenvoudig Trumps eigen woorden citeren en versterken om chaos aan te wakkeren en verwarring te zaaien bij het Amerikaanse electoraat. “
“Samenzweringstheorieën zijn het domein van de onwetende en ongeschoolden, die verlangen naar een verklaring voor gebeurtenissen of omstandigheden die buiten hun bereik liggen”, zegt Marc Polymeropoulos, die 26 jaar in de CIA-inlichtingendienst werkte. “Wanneer politici ze adopteren, vooral degenen met aanhang op nationaal niveau, zijn het wapens die voor kwaadwillige doeleinden kunnen worden gebruikt, en vijandige inlichtingendiensten kunnen deze complottheorieën tot wapens maken, met de hulp van onze politici (bewust of onbewust), en veroorzaken chaos en chaos voor hun tegenstanders. ”
“Trumps obsessie met de diepe staat valt in deze categorie”, legt Polymeropoulos uit. “Hij vindt dat iedereen die bezwaar maakt tegen zijn beleid of overtuigingen – waarvan de meeste ver buiten de mainstream van het traditionele rationele denken vallen – diepe staters zijn die zijn agenda willen blokkeren.”
De onderliggende logica is eenvoudig, merkt hij op – en kan gemakkelijk worden hergebruikt om de geloofwaardigheid te schaden van elke instantie of functionaris die de regering-Trump verkiest aan te wijzen als de vijand van het moment. “De [inlichtingengemeenschap] beoordeelt dat Rusland onze vijand is – alsjeblieft, het is weer de diepe staat. Hij gelooft in een nieuw medicijn om Covid te bestrijden, maar de CDC en FDA zeggen dat er niet genoeg onderzoeken zijn om definitief te stellen dat het medicijn werkt. Nogmaals, de diepe staat blokkeert zijn agenda. “
Er is geen duidelijke uiterlijke limiet aan het aanpassen van diepe staatscredo’s om de kale politieke agenda van het Witte Huis van Trump en zijn campagne te dienen – behalve om te erkennen dat de Trumpiaanse versie van de diepe staat hard bewijs en wetenschap blijft trotseren, terwijl ze opereert zonder verantwoording en transparantie. Ongeacht hoe de stemronde zich afspeelt bij de verkiezingen van volgende maand, het lijkt duidelijk dat een belangrijke erfenis van het presidentschap van Trump in één simpele zin kan worden samengevat: “The deep state – c’est moi.”
