De echte nieuwscrisis is geen nepnieuws

Een recente studie suggereert dat online desinformatiecampagnes slechts een beperkte impact op de kiezers hebben gehad.

In de nasleep van de dubbele schokken van 2016 – Brexit aan de ene kant van de Atlantische Oceaan, Donald Trump aan de andere kant – identificeerden velen in de media “nepnieuws” als de dader en als een van de opkomende kwaden van de moderne wereld. Het werd ingeroepen zoals terrorisme na 9/11 was: schimmig, staatloos, destabiliserend. Het is geen verrassing dat in juni 2019 50 procent van de Amerikanen het als een grotere bedreiging dan terrorisme beschouwde, waarbij 70 procent zei dat het het vertrouwen in overheidsinstellingen sterk aantastte.

‘Nepnieuws’ heeft natuurlijk een dubbelleven geleid. De term beschrijft de verspreiding van desinformatie door Russische trollenboerderijen. Het is ook een van Donald Trump’s favoriete zinnen , die hij blaft naar de verslaggevers die zijn corrupte administratie documenteren. Beschuldigingen van nepnieuws brachten ooit cijfers zoals Trump in diskrediet – als de verkiezing die hem aan de macht bracht, was besmet door bots die propaganda slingeren, kan hij geen legitieme president zijn – maar ze worden nu ook gebruikt om nieuwsorganisaties in diskrediet te brengen die proberen de machtigen verantwoordelijk te houden.

Toch is nepnieuws in de oorspronkelijke betekenis een blijvende zorg. We zijn overspoeld met statistieken die de miljoenen nepnieuwsverhalen op Facebook en Twitter documenteren en die waarschijnlijk voor hen zouden vallen . Er zijn congreshoorzittingen gehouden over nepnieuws en Fiona Hill, een voormalige adviseur van het buitenlands beleid in het Witte Huis van Trump, waarschuwde voor interferentie van buitenlandse verkiezingen tijdens haar getuigenis tijdens de hoorzittingen in november. Afkeer van nepnieuws heeft geleid tot een sterke daling van de populariteit van bedrijven als Facebook en Twitter, die terecht de schuld krijgen dat ze te weinig doen om de verspreiding ervan op hun platforms te stoppen.

Maar ondanks alomtegenwoordigheid wordt nepnieuws zelf niet bijzonder goed begrepen. We beginnen eindelijk studies te krijgen over de daadwerkelijke werkzaamheid ervan. En de vroege academische literatuur suggereert dat de angst voor de unieke destructieve kracht van nepnieuws misschien overdreven is.

In februari 2018 keek professor Brendan Nyhan, Dartmouth, naar het opkomende academische werk en concludeerde dat, hoewel er nog veel te leren valt over de effecten van dit soort online-activiteiten, we er niet van mogen uitgaan dat ze enorme effecten hadden. , er is weinig bewijs dat suggereert dat nepnieuws een grote invloed heeft gehad op hoe mensen huidige gebeurtenissen bekijken. Bovendien zal nepnieuws waarschijnlijk ‘zware nieuwsconsumenten’ bereiken, wiens meningen al zijn vastgesteld.

Een vorige week gepubliceerde studie versterkt de conclusies van Nyhan en biedt nog een broodnodige dosis realiteit voor degenen die nepnieuws zien als een existentieel risico voor liberale democratieën. Het onderzoek, geschreven door acht academici van de Duke University, toont weinig voorbeelden van Russische trollen die kiezers in schuimende Trumpers veranderen. “Hoewel er talloze redenen zijn om bezorgd te zijn over de Russische trollingcampagne – en toekomstige inspanningen van andere buitenlandse tegenstanders, zowel online als offline – is het opmerkelijk dat de mensen die het meeste risico lopen om met trollen te communiceren – mensen met een sterke partijovertuigingen – ook de het minst waarschijnlijk om hun houding te veranderen, ‘schrijven de auteurs.

“Met andere woorden,” zeggen ze, “Russische trollen hebben het Amerikaanse publiek misschien niet significant gepolariseerd omdat ze meestal in wisselwerking stonden met degenen die al gepolariseerd waren.” Deze trollen kunnen een rol spelen om ons gepolariseerd te houden, maar er zijn geen aanwijzingen dat ze kiezers in Trump-kiezers veranderd of trouwens dat ze een belangrijke rol hebben gespeeld in de buitengewone polarisatie van de Amerikaanse samenleving die nu het politieke leven bepaalt.

De nepnieuwsbots zijn natuurlijk nog steeds vervuilend. Ze worden verergerd door de bedrijfsmodellen van Facebook en Twitter, die idiote en schadelijke gesprekken belonen ten koste van doordacht en gerapporteerd werk. Maar het echte nepnieuwsprobleem is het probleem dat we al meer dan een generatie hebben: een rechtse nieuws-ecosysteem dat niet meer aan de realiteit is onttrokken. Conservatieve verkooppunten, of ze nu Fox News of Breitbart zijn, hebben hun lezers consequent een vast dieet van propaganda gegeven.

Zoals Yochai Benkler, een van de auteurs van de studie, in een interview met The Washington Post zei :

Rechts, omdat het publiek de verkooppunten buiten hun eigen ecosysteem niet vertrouwt of er aandacht aan besteedt, is er geen realiteitscontrole om de concurrentie te beperken. Verkooppunten concurreren op politieke zuiverheid en stakende identiteitbevestigende verhalen. Verkooppunten en politici die zich verzetten tegen de stroom door zich te concentreren op feiten, worden verlaten of belasterd … Dit dwingt media en politieke elites om de onwaarheden te valideren en te legitimeren, althans door stilte, waardoor een propagandafeedbacklus ontstaat.

Dit wil niet zeggen dat er niet meer moet worden gedaan om de bots en trollen te stoppen die al memes voorbereiden op de verkiezingen in 2020. Maar ze zijn een symptoom van onze gepolariseerde politieke omgeving, niet de oorzaak ervan. Er zijn meedogenloos propagandistische acteurs die onvermoeibaar werken om het publiek te misleiden. Maar ze zijn geen trollenleger uit Sint-Petersburg. Het zijn Amerikanen die werken bij rechtse media.