DE ENORM SUCCESVOLLE UITROEIING VAN OPIUM DOOR DE TALIBAN ROEPT VRAGEN OP OVER WAT DE VS AL DIE TIJD DEDEN

De Taliban-regering in Afghanistan – het land dat tot voor kort 90% van de heroïne in de wereld produceerde – heeft de opiumteelt in het hele land drastisch verminderd. Westerse bronnen schatten een reductie tot wel 99% in sommige provincies. Dit roept serieuze vragen op over de ernst van de Amerikaanse inspanningen om drugs uit te roeien in het land gedurende de afgelopen twintig jaar.

En nu de mondiale heroïnevoorraden opdrogen, vertellen experts aan MintPress News dat ze vrezen dat dit zou kunnen leiden tot het toenemende gebruik van fentanyl – een medicijn dat tientallen keren sterker is dan heroïne en waaraan jaarlijks al meer dan 100.000 Amerikanen overlijden.

DE TALIBAN DOET WAT DE VS NIET DEDEN

Het wordt al ‘de meest succesvolle bestrijding van narcotica in de geschiedenis van de mensheid’ genoemd . Gewapend met weinig meer dan stokken reizen teams van drugsbestrijdingsbrigades door het land om de papavervelden van Afghanistan om te hakken.

In april vorig jaar kondigde de regerende Taliban-regering het verbod op de papaverteelt aan, daarbij verwijzend naar zowel hun sterke religieuze overtuigingen als de uiterst schadelijke sociale kosten die heroïne en andere opioïden – afgeleid van het sap van de papaverplant – in heel Afghanistan hebben veroorzaakt.

Het is niet allemaal blunder geweest. Uit nieuw onderzoek van het georuimtelijke databedrijf Alcis blijkt dat de papaverproductie sinds vorig jaar al met ongeveer 80% is gedaald. Uit satellietbeelden blijkt dat in de provincie Helmand, het gebied dat meer dan de helft van de oogst produceert, de papaverproductie met maar liefst 99% is gedaald. Nog maar twaalf maanden geleden waren de papavervelden dominant. Maar Alcis schat dat er nu minder dan 1.000 hectare papaver groeit in Helmand.

In plaats daarvan planten boeren tarwe, waarmee ze de ergste hongersnood helpen voorkomen die de Amerikaanse sancties hebben helpen veroorzaken . Afghanistan verkeert echter nog steeds in een gevaarlijke situatie, waarbij de Verenigde Naties waarschuwen dat zes miljoen mensen de hongerdood nabij zijn.

De Taliban wachtten tot 2022 met het opleggen van het langverwachte verbod om het groeiseizoen niet te verstoren. Dit zou onrust onder de plattelandsbevolking hebben veroorzaakt door een gewas uit te roeien dat boeren maandenlang hadden verbouwd. Tussen 2020 en eind 2022 is de prijs van opium op de lokale markten met maar liefst 700% gestegen . Maar gezien de aandrang van de Taliban – en hun efficiëntie bij de uitroeiing – zijn weinigen in de verleiding gekomen om klaprozen te planten.

Het papaververbod ging gepaard met een soortgelijke campagne tegen de methamfetamine-industrie, waarbij de regering zich richtte op de ephedra-oogst en efedrine-laboratoria in het hele land sloot.

EEN DREIGENDE CATASTROFE

Afghanistan produceert bijna 90% van de heroïne in de wereld. Daarom zal de uitroeiing van de opiumoogst wereldwijd diepgaande gevolgen hebben voor het drugsgebruik. Deskundigen waarmee MintPress sprak, waarschuwden dat een tekort aan heroïne waarschijnlijk een enorme piek zou veroorzaken in het gebruik van synthetische opioïden zoals fentanyl, een medicijn dat volgens de schattingen van het Center for Disease Control 50 keer sterker is en verantwoordelijk is voor het nemen van de levens van meer dan 100.000 Amerikanen. elk jaar.

“Het is belangrijk om voorbije periodes van heroïnetekorten te kijken en de impact die deze hebben gehad op de Europese drugsmarkt”, vertelde het Europees Waarnemingscentrum voor Drugs en Drugsverslaving (EMCDDA) aan MintPress, en voegde eraan toe :

Ervaringen in de EU met eerdere perioden van verminderd heroïneaanbod wijzen erop dat dit kan leiden tot veranderingen in de patronen van het aanbod en gebruik van drugs. Dit kan een verdere stijging inhouden van het gebruik van polysubstanties onder heroïnegebruikers. Er kunnen extra risico’s voor bestaande gebruikers ontstaan ​​door de vervanging van heroïne door schadelijkere synthetische opioïden, waaronder fentanyl en zijn derivaten en nieuwe krachtige benzimidazol-opioïden.”

Met andere woorden: als heroïne niet langer beschikbaar is, zullen gebruikers overstappen op veel dodelijkere synthetische vormen van de drug. Een rapport van de Verenigde Naties uit 2022 kwam tot een soortgelijke conclusie, waarin werd opgemerkt dat het harde optreden tegen de heroïneproductie zou kunnen leiden tot de “vervanging van heroïne of opium door andere stoffen… zoals fentanyl en zijn analogen.”

“Het brengt wel het gevaar in macro-economische zin met zich mee, dat als je al die heroïne van de markt haalt, mensen naar andere producten gaan kijken”, vertelde Matthew Hoh aan MintPress . Hoh is een voormalige functionaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken die in 2009 ontslag heeft genomen uit zijn functie in de provincie Zabul, Afghanistan

. “Maar de reactie mag niet zijn Afghanistan opnieuw binnen te vallen, het opnieuw te bezetten en de drugsbaronnen weer aan de macht te brengen, wat eigenlijk is wat mensen impliceren als ze betreuren de gevolgen van het stopzetten van de drugshandel door de Taliban”, voegde Hoh eraan toe; “De meeste mensen die op deze manier spreken en zich er hardop zorgen over maken, zijn mensen die een reden willen vinden voor de VS om de regimeverandering in Afghanistan te beïnvloeden.”

Er is zeker veel handwringing geweest vanuit Amerikaanse bronnen. ‘Buitenlands beleid’ schreef over ‘hoe de ‘oorlog tegen drugs’ van de Taliban averechts zou kunnen werken;” Het door de Amerikaanse overheid gefinancierde ‘Radio Free Europe/Radio Liberty’ beweerde dat de Taliban, ondanks het officiële verbod, ‘een oogje dichtknijpen voor de opiumproductie’.

En het United States Institute of Peace, een door het Congres opgericht instituut dat “gewijd is aan de stelling dat een wereld zonder gewelddadige conflicten mogelijk is”, stelde nadrukkelijk dat “het succesvolle opiumverbod van de Taliban slecht is voor de Afghanen en de wereld”.

Deze dreigende catastrofe zal echter niet onmiddellijk plaatsvinden. Er bestaan ​​nog steeds aanzienlijke voorraden drugs langs de smokkelroutes. Zoals het EWDD tegen MintPress zei :

Het kan ruim twaalf maanden duren voordat de opiumoogst als heroïne op de Europese drugsmarkt verschijnt. Het is dus nog te vroeg om in dit stadium de toekomstige impact van het teeltverbod op de beschikbaarheid van heroïne in Europa te voorspellen. Als het verbod op de opiumteelt echter wordt gehandhaafd en gehandhaafd, kan dit een aanzienlijke impact hebben op de beschikbaarheid van heroïne in Europa in 2024 of 2025.”

Toch zijn er weinig aanwijzingen dat de Taliban allesbehalve serieus zijn met het uitroeien van de oogst, wat erop wijst dat er inderdaad een heroïnecrisis op komst is.

Een soortgelijke poging van de Taliban om de drug uit te bannen vond plaats in 2000, het laatste volledige jaar dat ze aan de macht waren. Het was buitengewoon succesvol: de opiumreductie daalde van 4.600 ton naar slechts 185 ton. Destijds duurde het ongeveer achttien maanden voordat de gevolgen in het Westen merkbaar waren.

In het Verenigd Koninkrijk daalde de gemiddelde zuiverheid van heroïne van 55% naar 34%, terwijl in de Baltische staten Estland, Letland en Litouwen heroïne grotendeels werd vervangen door fentanyl. Maar zodra de Verenigde Staten in 2001 binnenvielen, schoot de papaverteelt weer terug naar eerdere niveaus en werd de toeleveringsketen hervat.

AMERIKAANSE MEDEPLICHTIGHEID AAN DE AFGHAANSE DRUGSHANDEL

De succesvolle campagne van de Taliban om de drugsproductie uit te roeien heeft een schaduw van twijfel geworpen over de effectiviteit van de door de Amerikanen geleide pogingen om hetzelfde resultaat te bereiken. “Het roept de vraag op: ‘Wat hebben we daar eigenlijk bereikt?!’” merkte Hoh op en onderstreepte:

Dit ondermijnt een van de fundamentele uitgangspunten achter de oorlogen: het vermeende verband tussen de Taliban en de drugshandel – een concept van een verband tussen narcoterreur en narcotica. Deze opvatting was echter misleidend. De realiteit was dat Afghanistan verantwoordelijk was voor maar liefst 80 tot 90 procent van de illegale opiaatvoorraad in de wereld. De voornaamste controleurs van deze handel waren de Afghaanse regering en het leger, entiteiten die wij aan de macht hielden.”

Hoh verduidelijkte dat hij nooit persoonlijk getuige was geweest van of enige melding had ontvangen van directe betrokkenheid van Amerikaanse troepen of functionarissen bij de handel in verdovende middelen. In plaats daarvan beweerde hij dat er sprake was van een “bewuste en weloverwogen afkeer van de zich ontvouwende gebeurtenissen” tijdens zijn ambtstermijn in Afghanistan.’

Suzanna Reiss, een academicus aan de Universiteit van Hawaï in Manoa en auteur van ‘ We Sell Drugs: The Alchemy of US Empire ’, demonstreerde een nog cynischer perspectief op de Amerikaanse inspanningen op het gebied van de bestrijding van narcotica, zoals ze aan MintPress vertelde:

De VS zijn nooit echt gefocust geweest op het terugdringen van de drugshandel in Afghanistan (of elders). Afgezien van alle verheven retoriek hebben de VS graag samengewerkt met drugshandelaars als deze stap bepaalde geopolitieke belangen zou bevorderen (en deden dat ook, of knepen op zijn minst willens en wetens een oogje dicht, toen groepen als de Noordelijke Alliantie afhankelijk waren van drugs om financieren hun politieke beweging tegen het regime.).”

De transformatie van Afghanistan naar een vooraanstaande narcostaat heeft veel te danken aan de acties van Washington. De papaverteelt was in de jaren zeventig relatief beperkt. Het tij keerde echter in 1979 met de start van Operatie Cyclone, een massale geldstroom naar Afghaanse Mujahideen-fracties met als doel het Sovjet-leger uit te putten en zijn aanwezigheid in Afghanistan te beëindigen.

De VS schonken miljarden aan de opstandelingen, maar hun financiële behoeften bleven bestaan. Als gevolg hiervan verdiepten de Mujahideen zich in de illegale drugshandel. Op het hoogtepunt van Operatie Cyclone was de opiumproductie in Afghanistan vertwintigvoudigd. Professor Alfred McCoy, veelgeprezen auteur van “The Politics of Heroin: CIA Complicity in the Global Drug Trade”, gedeeld met MintPressdat ongeveer 75% van de illegale opiumproductie op aarde nu afkomstig is uit Afghanistan, waarbij een substantieel deel van de opbrengst naar door de VS gesteunde rebellenfracties vloeit.

HET ONTRAFELEN VAN DE OPIOÏDENCRISIS: EEN DREIGENDE RAMP

De opioïdencrisis is de ergste verslavingsepidemie in de Amerikaanse geschiedenis. Eerder dit jaar beschreef minister van Binnenlandse Veiligheid, Alejandro Mayorkas, het Amerikaanse fentanylprobleem als “de grootste uitdaging waarmee we als land worden geconfronteerd.” In 2021 stierven bijna 110.000 Amerikanen aan een overdosis drugs, waarbij fentanyl veruit de belangrijkste oorzaak was.

Tussen 2015 en 2021 registreerde het National Institute of Health een bijna 7,5-voudige toename van het aantal sterfgevallen door overdoses. Het medische tijdschrift The Lancet voorspelt dat in 2029 1,2 miljoen Amerikanen zullen sterven aan een overdosis opioïden.

Amerikaanse functionarissen geven de Mexicaanse kartels de schuld voor het smokkelen van de synthetische pijnstiller over de zuidgrens en China voor het produceren van de chemicaliën die nodig zijn om het medicijn te maken.

Blanke Amerikanen misbruiken dit soort drugs vaker dan andere rassen. Volwassenen tussen 35 en 44 jaar ervaren de hoogste sterftecijfers, hoewel de sterfgevallen onder jongeren stijgen. Vooral het platteland van Amerika is zwaar getroffen; Uit een onderzoek uit 2017 van de National Farmers Union en de American Farm Bureau Federation bleek dat 74% van de boeren rechtstreeks getroffen is door de opioïdenepidemie. West Virginia en Tennessee zijn de zwaarst getroffen staten.

Voor schrijver Chris Hedges, afkomstig uit het landelijke Maine, is de fentanylcrisis een voorbeeld van een van de vele ‘wanhoopsziekten’ waaraan de VS lijden. Het is volgens Hedges “ontstaan ​​uit een vergane wereld waar de kansen, die status, zelfwaardering en waardigheid verlenen, voor de meeste Amerikanen zijn opgedroogd. Het zijn uitingen van acute wanhoop en morbiditeit.” Toen de Amerikaanse droom uitdoofde, werd deze feitelijk vervangen door een Amerikaanse nachtmerrie. Dat blanke mannen de voornaamste slachtoffers zijn van deze wanhoopsziekten is een ironisch gevolg van ons oneerlijke systeem. Zoals Hedges uitlegde :

Blanke mannen, die zich gemakkelijker laten verleiden door de mythe van de Amerikaanse droom dan mensen van kleur die begrijpen hoe het kapitalistische systeem tegen hen is opgezet, lijden vaak aan gevoelens van mislukking en verraad, in veel gevallen wanneer ze op middelbare leeftijd zijn. Ze verwachten dat ze in opkomst zullen zijn, vanwege noties van blanke suprematie en kapitalistische platitudes over hard werken dat tot vooruitgang leidt. Ze geloven in succes.”

In die zin is het belangrijk om de opioïdenverslavingscrisis in een bredere context van het Amerikaanse verval te plaatsen, waar de kansen op succes en geluk steeds verder uiteen liggen dan ooit, in plaats van deze aan individuen toe te schrijven. Zoals de ‘Lancet’ schreef : ‘Er moet een einde komen aan de bestraffende en stigmatiserende benaderingen. Verslaving is geen moreel falen. Het is een medische aandoening en vormt een constante bedreiging voor de gezondheid.”

EEN ‘UNIEK AMERIKAANS PROBLEEM’

Bijna 10 miljoen Amerikanen misbruiken elk jaar opioïden op recept, en in een veel hoger tempo dan vergelijkbare ontwikkelde landen. Sterfgevallen als gevolg van een overdosis opioïden komen in de Verenigde Staten bijvoorbeeld tien keer vaker voor per hoofd van de bevolking dan in Duitsland en ruim twintig keer zo vaak in Italië.

Een groot deel hiervan is te danken aan het op winst gerichte gezondheidszorgsysteem van de Verenigde Staten. Het is veel waarschijnlijker dat Amerikaanse particuliere verzekeringsmaatschappijen de voorkeur geven aan het voorschrijven van medicijnen en pillen dan aan duurdere therapieën die de oorzaak van het probleem dat de verslaving in de eerste plaats veroorzaakt, aanpakken. Als zodanig wordt de opioïdencrisis gewoonlijk een ‘uniek Amerikaans probleem’ genoemd .

Een deel van de reden waarom Amerikaanse artsen veel gevoeliger zijn voor het uitdelen van uitzonderlijk sterke pijnstillers dan hun Europese tegenhangers, is dat ze onderworpen waren aan een hyperagressieve marketingcampagne van Purdue Pharma, fabrikanten van het krachtige opioïde OxyContin. Purdue lanceerde OxyContin in 1996, en zijn agenten zwermden naar dokterspraktijken om het nieuwe ‘wondermiddel’ te promoten.

Toch wordt het bedrijf in rechtszaak na rechtszaak beschuldigd van liegen over zowel de effectiviteit als de verslavende werking van OxyContin, een medicijn dat talloze Amerikanen aan opioïden heeft gehangen. En toen de legale maar ongelooflijk verslavende opioïden op recept opdroogden, gingen Amerikanen over op illegale middelen als heroïne en fentanyl als vervangers.

De eigenaren van Purdue Pharma, de familie Sackler, worden regelmatig omschreven als de meest kwaadaardige familie in Amerika, waarbij velen de schuld voor de honderdduizenden sterfgevallen door overdoses regelrecht bij hen in de schoenen schuiven. In 2019 heeft Purdue Pharma, onder het gewicht van duizenden rechtszaken ertegen, het faillissement aangevraagd. Een jaar later pleitte het schuldig aan strafrechtelijke vervolging vanwege de verkeerde marketing van OxyContin.

Niettemin waren de Sacklers door hun daden als bandieten te onderscheiden. Zelfs nadat ze vorig jaar gedwongen werden bijna 6 miljard dollar in contanten te betalen aan de slachtoffers van de opioïdencrisis, blijven ze een van de rijkste families ter wereld en hebben ze geweigerd zich te verontschuldigen voor hun rol in het opbouwen van een imperium van pijn dat honderdduizenden doden heeft veroorzaakt. .

In plaats daarvan heeft de familie geprobeerd hun imago wit te wassen door middel van filantropie, door veel van de meest prestigieuze kunst- en culturele instellingen ter wereld te sponsoren. Deze omvatten het Guggenheim Museum en het Metropolitan Museum of Art in New York City, Yale University en het British Museum en de Royal Academy in Londen.

Eén groep die onevenredig zwaar getroffen wordt door opioïden als OxyContin, heroïne en fentanyl zijn veteranen. Volgens de National Institutes of Health hebben veteranen twee keer zoveel kans om te overlijden aan een overdosis dan de algemene bevolking. Eén reden hiervoor is bureaucratie. “De Veterans Administration heeft de afgelopen decennia heel slecht werk geleverd met hun pijnbestrijding, vooral hun afhankelijkheid van opioïden,” vertelde Hoh, een voormalig marinier, aan MintPress, waarbij hij opmerkte dat de VA gevaarlijke opioïden in een hoger tempo voorschreef dan andere gezondheidszorginstellingen .

Ex-soldaten hebben vaak te maken met chronische pijn en hersenletsel. Hoh merkte op dat ongeveer een kwart miljoen veteranen uit Afghanistan en Irak traumatisch hersenletsel hebben. Maar daarbij komen nog de diepe morele verwondingen die velen hebben geleden – verwondingen die doorgaans niet zichtbaar zijn. Zoals Hoh opmerkte:

Veteranen wenden zich tot [opioïden zoals fentanyl] om met de mentale, emotionele en spirituele gevolgen van de oorlog om te gaan, gebruiken ze om de nood te onderdrukken, proberen verlichting te vinden, te ontsnappen aan de depressie en om te gaan met de demonen waarmee ze thuiskomen veteranen die aan die oorlogen deelnamen.”

Als het opiumuitroeiingsprogramma van de Taliban doorgaat, zou dit dus een fentanylcrisis kunnen veroorzaken die meer Amerikanen zou kunnen doden dan de twintig jaar durende bezetting ooit heeft gedaan.

GEBROKEN SAMENLEVING

Wanhoopsziekten zijn in de Verenigde Staten al gebruikelijk, maar in Afghanistan zelf tieren ze welig. Uit een mondiaal rapport dat in maart werd gepubliceerd, bleek dat Afghanen veruit de meest ellendige mensen op aarde zijn. Afghanen beoordeelden hun leven met een score van 1,8 op 10 – de laatste doden en ver achter de top van de stapel Finland (7,8 op 10).

De opiumverslaving in Afghanistan is uit de hand gelopen: ongeveer 9% van de volwassen bevolking (en een aanzienlijk aantal kinderen) is verslaafd. Tussen 2005 en 2015 is het aantal volwassen drugsgebruikers gestegen van 900.000 naar 2,4 miljoen, volgens de Verenigde Naties , die schatten dat bijna één op de drie huishoudens rechtstreeks door verslaving wordt getroffen. Omdat opium vaak wordt geïnjecteerd, komen via bloed overdraagbare aandoeningen zoals HIV ook vaak voor.

Het opioïdenprobleem heeft zich ook verspreid naar buurlanden zoals Iran en Pakistan. In een rapport van de Verenigde Naties uit 2013 wordt geschat dat bijna 2,5 miljoen Pakistanen opioïden misbruikten, waaronder 11% van de mensen in de noordwestelijke provincie Khyber Pakhtunkhwa. Elke dag sterven er ongeveer 700 mensen aan een overdosis.

IMPERIUM VAN DRUGS

Gezien hun geschiedenis is het misschien begrijpelijk dat Aziatische landen over het algemeen veel autoritairdere maatregelen hebben genomen om de problemen met drugsverslaving tegen te gaan. Eeuwenlang is het gebruik van de illegale drugshandel om imperiale doelstellingen te bevorderen een gebruikelijke westerse tactiek geweest. In de jaren veertig en vijftig gebruikten de Fransen opiumgewassen in de ‘Gouden Driehoek’-regio van Zuidoost-Azië om de groeiende Vietnamese onafhankelijkheidsbeweging tegen te gaan.

Een eeuw eerder gebruikten de Britten opium om een ​​groot deel van China te verpletteren en te veroveren. De onverzadigbare honger van Groot-Brittannië naar Chinese thee begon het land failliet te laten gaan, aangezien China in ruil daarvoor alleen goud of zilver wilde accepteren. De Britten gebruikten daarom de macht van hun marine om China te dwingen Hong Kong aan het land af te staan. Van daaruit overspoelde het het vasteland van China met opium uit Zuid-Azië (inclusief Afghanistan).

Het effect van de Opiumoorlog was verbazingwekkend. In 1880 overspoelden de Britten China met meer dan 6.500 ton opium per jaar – het equivalent van vele miljarden doses. De Chinese samenleving stortte ineen, niet in staat om te gaan met de sociale en economische ontwrichting die miljoenen opiumverslaafden met zich meebrachten. Tegenwoordig noemen de Chinezen deze periode nog steeds de ‘eeuw van vernedering’.

Ondertussen dwongen de Britten in Zuid-Azië boeren om papavervelden te planten in plaats van eetbare gewassen, waardoor golven van gigantische hongersnoden ontstonden , zoals nooit tevoren of daarna nog nooit was gezien.

En in de jaren tachtig verkochten de Verenigde Staten in Midden-Amerika wapens aan Iran om extreemrechtse Contra-doodseskaders te financieren. De Contra’s waren diep betrokken bij de cocaïnehandel en voedden hun vuile oorlog via de verkoop van crack-cocaïne in de VS – een praktijk die, volgens journalist Gary Webb, de Central Intelligence Agency mogelijk maakte.

Imperialisme en illegale drugs gaan daarom vaak samen. Nu de inspanningen van de Taliban om opium uit te roeien volledig van kracht zijn, in combinatie met het unieke Amerikaanse fenomeen van opioïdenverslaving, is het echter mogelijk dat de Verenigde Staten de komende jaren een aanzienlijke terugslag zullen krijgen.

De dodelijke fentanyl-epidemie zal waarschijnlijk alleen maar erger worden en onnodig honderdduizenden Amerikaanse levens eisen. Dus zelfs als Afghanistan probeert zich te ontdoen van zijn dodelijke drugsverslavingsprobleem, kunnen zijn acties een epidemie veroorzaken die belooft meer Amerikanen te doden dan welke imperiale pogingen van Washington dan ook tot nu toe.