Indignatie redactie 
Het coronavirus zal de geschiedenis ingaan als het politieke, sociale en economische probleem dat de ware aard van de relatie tussen verschillende staten en hun burgers aan het licht bracht … het zou inmiddels duidelijk moeten zijn dat dit veel meer is dan een simpele epidemie of gezondheidscrisis.
De mensheid, die met de aanslagen van 11 september de 21ste eeuw is ingegaan, staat aan de vooravond van een nieuwe fase als gevolg van de Corona-epidemie, en het is duidelijk dat de dingen erger worden voordat ze beter worden.
Terwijl de eerste fase van de epidemie de wanhoop aan het licht bracht van westerse ‘democratieën’ op basis van individualisme, particulier eigendom en liberalisme, hebben we sindsdien de gevolgen gezien van een wereldwijde economische recessie en de ’tijdelijke’ ineenstorting van de wereldbeurs .
DRIE VERSCHILLENDE BENADERINGEN OM DE EPIDEMIE TE BESTRIJDEN
Er zijn drie verschillende benaderingen ontstaan in de strijd van verschillende staten tegen de epidemie:
1. De Chinese methode; China, een samenleving die is gebouwd op socialistische grondslagen, heeft strenge quarantainemaatregelen geïmplementeerd in de gebieden waar de epidemie zich voordoet zonder tijd te verspillen en, ondanks de kosten voor de economie, het menselijk leven boven economische belangen te stellen.
De Chinese aanpak omvatte de bouw van enorme quarantainecentra, uitgaansverboden en verplichte gezondheidsvoorzorgsmaatregelen, die allemaal binnen een maand zeer positieve resultaten opleverden. Tegenwoordig zetten mensen in Wuhan, de nul van de epidemie, hun maskers af en keren ze terug naar hun normale leven.
2. Verzoening; In mediterrane landen zoals Italië, Spanje en Frankrijk en andere plaatsen over de hele wereld, zoals de VS, Iran en Israël, werden maatregelen zoals quarantaines niet meteen uitgevoerd om de economie in beweging te houden. Quarantainemaatregelen in deze landen werden pas genomen nadat de uitbraak uit de hand liep.
3. Het protestantse model; Duitsland en Groot-Brittannië hebben vergelijkbare benaderingen ontwikkeld voor de aanpak van de epidemie … Ik laat de vraag of deze gelijkenis voortkomt uit het feit dat deze landen een gemeenschappelijk Luthers erfgoed delen aan onze gerespecteerde historici.
Pexels
Terwijl de Britse premier Boris Johnson aankondigde dat ze de epidemie zouden bestrijden via de doctrine van “kudde-immuniteit”, zei zijn Duitse tegenhanger Angela Merkel dat 60% tot 70% van de Duitsers mogelijk besmet zou raken, met de nadruk: “Het is onze plicht om te redden levens, maar ook om ervoor te zorgen dat de economie blijft draaien. ” De maatregelen die ze heeft genomen (of het gebrek daaraan), geven aan dat ze van plan is hetzelfde pad te volgen als het VK.
Het kudde-immuniteitsmodel bevat sporen van sociaal-darwinisme: er wordt berekend dat er door de verspreiding van het virus een gemeenschappelijke immuniteit in het publiek zal ontstaan, wat betekent dat er geen serieuze maatregelen hoeven te worden genomen.
Het cruciale element van de Britse en Duitse aanpak is ervoor te zorgen dat het virus langzaam wordt overgedragen om vernauwingen in de gezondheidsinfrastructuur van het land te voorkomen.
Terwijl de Financial Times kudde-immuniteit beschrijft als een “gok”, als het virus zich verspreidt naar 80% van het VK, dat 66 miljoen inwoners heeft en het sterftecijfer wordt genomen als 1%, betekent dit dat ongeveer 500.000 mensen zullen sterven.
Het zou niet moeilijk zijn om te zeggen dat het model van “kudde-immuniteit”, dat ouderen en mensen die aan chronische ziekten lijden aan de genade van de epidemie overlaat, sporen van nazi-ideologie bevat.
DE BELANGRIJKSTE CONTRADICTIE: SOCIALISME OF BARBARISME
Hoewel we drie benaderingen van de strijd tegen de epidemie bespraken, zijn er in wezen maar twee: het socialistische model dat de mensen boven alles plaatst, en de reactie van westerse ‘democratieën’, waar de verzoening zich langzaam richt op nazi-achtige oplossingen.
Het is schokkend en veelzeggend dat de verzoeken om hulp van Italië werden beantwoord door China en Cuba in plaats van door andere EU-leden.
Met deze epidemie is gebleken dat democratieën van het westerse type niet in staat zijn om hun eigen burgers gezondheidszorg te bieden, laat staan om hun buren te helpen.
De strikte reactie van de Verenigde Staten op de oproep van Iran om de sancties te verlagen om de epidemie het hoofd te bieden, is ook veelzeggend. Ondertussen sturen China en Cuba dokters en medische benodigdheden. Dit zou ons moeten helpen te beantwoorden of de belangen van de mensheid het beste bij Washington of Beijing zijn.
De strijd tegen de epidemie is verder gegaan dan een keuze in gezondheidszorgsystemen en is een keuze geworden tussen liberalisme en collectivisme.
NA DE CORONAVIRUS
Hoewel het nog te vroeg is om te praten over de nasleep van de epidemie, aangezien we nu pas de eerste golf meemaken, kunnen we nog steeds de volgende conclusies trekken:
1. Westerse ‘democratieën’ hebben de tekst van de epidemie niet doorstaan. De appeasement-aanpak die het grootste deel van het continent domineert, is hiervan een duidelijke indicatie.
2. Het Chinese model, gebaseerd op de collectieve strijd en de strijd van de statisten, is voor de hele wereld succesvol gebleken. Mensen die in quarantaine in Italië vastzitten in hun huizen, groeten de hulp van Peking en reciteren slogans ter ondersteuning van China vanaf hun balkons.
3. De Verenigde Staten zijn zelfs niet in staat om zelfs maar een uniek model te produceren in de strijd tegen de epidemie, waardoor deze blijft bestaan in interne strijd en besluiteloosheid. Trump heeft aangegeven dat het Chinese model een optie is, een goede indicatie dat Washington zich overgeeft aan het sociale, economische en politieke leiderschap van China.
4. Naarmate de economische crisis verergert en de epidemie de opkomst van totalitaire tendensen in Europa dreigt te veroorzaken, zou productieve actie van linkse / socialistische bewegingen een vruchtbare grond kunnen vinden om op weg te gaan naar het Chinese model. Als de anti-Chinese vijandigheid onder West-links aanhoudt, zal dit echter niet gebeuren, en in plaats daarvan zullen de anti-EU-nationalistische bewegingen die goede betrekkingen met China ondersteunen, toenemen.
5. De economische ineenstorting die we na de epidemie nog ernstiger zullen voelen, zal de sociale bewegingen helpen zich te ontwikkelen in verzet, vooral in verband met het verdiepen van wereldwijde conflicten.
George Friedman, de oprichter van een denktank genaamd Stratfor (bekend als de schaduw van de CIA), zei het volgende over de epidemie:
‘Toen het coronavirus voor het eerst verscheen, was de natuurlijke reactie van het publiek om te eisen dat de regering het stopte. De volgende fase was om de regering de schuld te geven van het niet beschermen. In de derde fase wordt de regering aangevallen omdat ze de maatregelen heeft genomen die ze heeft genomen om hen te beschermen. ‘
Het zou naïef zijn te denken dat Friedman deze woorden tevergeefs sprak.
Het is duidelijk te zien dat het imperialisme gebruik zal maken van de post-epidemische financiële crisis en het resulterende wereldwijde wantrouwen jegens de natiestaat.
Op dit punt zullen zich zeker twee tegengestelde partijen voordoen: de ene ondersteunt de nationale / linkse / socialistische bewegingen tegen de verzwakte regeringen in Europa, de andere sluit zich aan bij de VS, ongeacht wat er is gebeurd, en ondersteunt deze verzwakte westerse staten onder alle omstandigheden.
Het Coronavirus heeft de mensheid op een economisch, sociaal en politiek keerpunt gebracht. Op dit moment lijkt Fredrich Engels ‘klassieke tweedeling van’ socialisme of barbarisme ‘relevanter dan ooit.
