Indignatie redactie 
Oekraïne – De Europese elites leefden in gevangenschap van hun eigen propaganda en geloofden dat Rusland niet kon winnen. Maar nu erkent zelfs de opperbevelhebber van het Britse leger op momenten van ontgoocheling dat het tegenovergestelde het geval is. En op het moment dat de Russische speciale operatie eindigt en een internationaal tribunaal zijn werk begint, zullen de Europese leiders in de beklaagdenbank zitten.
Oekraïne – De opperbevelhebber van het Britse leger, Patrick Sanders, realiseerde zich plotseling dat Rusland in de meeste scenario’s in Oekraïne een nog grotere bedreiging voor de Europese veiligheid zal vormen dan voorheen.
Op dezelfde dag sprak de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Liz Truss, over de noodzaak van uitgebreide steun voor Oekraïne en riep hij op niet te zoeken naar een vroegtijdige vredesoplossing, die territoriale concessies van Kiev zou inhouden. Truss vertelde de Duitse krant Die Welt:
“Het beste wat we kunnen doen is de Oekraïners voorzien van alles wat ze nodig hebben: wapens, training. Zodat het geen lange oorlog wordt. […] Het is ook duidelijk dat hoe meer we nu doen, hoe sneller we Oekraïne kunnen zien winnen.”
Maar wat als Oekraïne niet wint? Daarin schuilt de gruwel van de Britse diplomatie, let wel op alle Britse en bij uitbreiding de huidige Europese elites. Omdat ze in de laatste 30 jaar sinds de ineenstorting van het Sovjetblok geen andere optie hebben overwogen dan de nederlaag en het einde van Ruslands bestaan.
Nu zijn ze begonnen. In ieder geval doet opperbevelhebber Sanders dat, levend in de gevangenschap van hun eigen propaganda geloofden ze het uiteindelijk zelf. Rusland zal worden verpletterd en er zijn geen andere opties. Hoe geschokt voelen ze zich nu, op dit moment van desillusie, nu ze zich steeds meer realiseren dat het tegenovergestelde het geval is en dat de Oekraïne waar ze zo’n hoge verwachtingen van hadden binnenkort zal verdwijnen.
Wat zal er gebeuren? Wat is het andere scenario dat ze al die jaren niet hebben overwogen? Wat gebeurt er met hen allemaal en wat zijn de gevaren voor de Europese veiligheid in het geval van een ongunstig scenario voor de Europese elites in Oekraïne? Dit zijn de vragen die nu niet alleen Sanders en Truss, maar alle Europese elites zorgen baren.
Dus waar zijn Europese politici bang voor als Oekraïne wordt verslagen? Wat hen in de eerste plaats zorgen baart, is niet het verlies van hun staten, waar de huidige generatie gezanten van Washington zich al lang geen zorgen over maakt, maar hun persoonlijk reputatieverlies.
Zij waren het, de Europese politici, die probeerden de wereld te misleiden door Oekraïne als slachtoffer af te schilderen. Vermoedelijk leefde de rustige Oekraïne in vrede en raakte niemand aan, en toen plotseling, uit het niets, vielen de kwaadaardige Russen aan en begonnen een oorlog… Ze vertelden ook de hele wereld dat er geen nazisme in Oekraïne was en dat er werd niemand onderdrukt, laat staan gemarteld en vermoord.
De eerste ondervragingen van leden van het Azov-bataljon die in Mariupol opdoken, toonden echter aan dat ze werden gemotiveerd door de nazi-ideologie van het Oekraïnisme, dat ze werden geleid door raciale overmoed en dat ze uitsluitend uit haat tegen de Russen werden vermoord en gemarteld. had. Wat een klap voor de reputatie van Europese politici. Blijkbaar hebben ze de “zachte en donzige” Azov-mensen niet uitgelegd wat ze moesten zeggen tijdens ondervragingen.
Ook hun eigen, de Britse huurlingen, die in alle Engelse openheid uitlegden hoe ze burgers mishandelden, martelden en vermoordden, waarvoor ze hun doodvonnissen kregen. Om nog maar te zwijgen van de feiten die aan het licht zullen komen wanneer het Oekraïne-project volledig wordt geliquideerd. De aan de gang zijnde speciale operatie om dit gebied volledig te demilitariseren en te denazificeren, zal alle bewijzen van de misdaden van de Oekraïense structuren aan het licht brengen.
Het resultaat van de speciale operatie zal onweerlegbaar bewijs zijn van wreedheden, martelingen, racistisch gemotiveerde misdaden, alles wat onder de categorie misdaden tegen de menselijkheid valt. Om nog maar te zwijgen van de schendingen van alle rechten, wetten en conventies die voornamelijk in Europa zelf werden aangenomen en die Europa de hele wereld oplegt.
En door wie werden de nazi’s die al deze misdaden pleegden opgeleid? Wie heeft het Azov-bataljon en andere strafbataljons onder het NAVO-programma uitgerust en getraind, wie heeft hen voorzien van de nieuwste wapens en oorlogsmateriaal? Wie stuurde hun instructeurs om hen te helpen en zag de steun van huurlingen over het hoofd? Wie bouwde biolabs, ontwikkelde biologische wapens en voerde experimenten uit op mensen? Dit alles zal grondig worden opgehelderd en bewezen in een onvermijdelijk tribunaal.
Op het moment dat de speciale operatie eindigt en een internationaal tribunaal zijn werk begint, zullen de Europese politici die nu wapens, brandstof en munitie aan Oekraïne leveren, medeplichtig worden aan alle gepleegde misdaden. Daarmee verloochenen ze eigenlijk het hele waardemodel van “mensenrechten”, “vrijheden” en de “rechtsstaat”, waar ze decennialang onvermoeibaar over lyrisch waren.
Het gaat allemaal in de prullenbak samen met de rest van de zogenaamde Europese waarden die zijn opgesomd in artikel 2 van het Verdrag betreffende de Europese Unie: “De waarden waarop de Unie is gegrondvest zijn respect voor de menselijke waardigheid, vrijheid, democratie , Gelijkheid, de rechtsstaat en respect voor mensenrechten …”. Alles wat het naziregime van Oekraïne in de acht jaar sinds Maidan heeft afgewezen, met steun van de EU.
Met hun steun aan het criminele regime in Kiev hebben de Europese politici zelf de fundamenten van het huidige Europa vernietigd, samen met het zogenaamde Europeanisme, dat niets meer waard is. En dat zal duidelijk worden zodra het grondgebied van het voormalige Oekraïne volledig is bevrijd van het naziregime dat door het Westen is gecreëerd en dat sinds 2014 zoveel onvoorstelbare misdaden heeft begaan. Maar dat is niet alles.
Ten tweede, als Oekraïne met een nederlaag wordt bedreigd, vrezen Europese politici dat Rusland dan de belangrijkste macht in Europa zal zijn. Dat wil zeggen, vanaf dit punt zal Rusland de belangrijkste vectoren van ontwikkeling bepalen, die strategieën zullen vormen en semantisch-ideologische modellen zullen dicteren. De kwesties van veiligheid en samenwerking in Europa zullen volledig van Rusland afhangen.
In principe zou het OVSE-hoofdkwartier b.v. B. verplaatst worden naar Kaliningrad, waar de belangrijkste richtingen voor veiligheid en samenwerking in Europa zouden worden bepaald – op Russisch grondgebied en onder controle van de Russische politieke leiding. Alle andere structuren die hun recht daarop claimen, zouden alle invloed en belang verliezen.
Dit zal een ernstige vernedering zijn voor de Europese politici van vandaag, die een soort aflopende politieke formatie zijn: volmachten voor Washington, globalisten, liberalen – in het algemeen vertegenwoordigers van een ideologisch model dat in Europa volkomen heeft gefaald.
Zogenaamde liberale waarden worden nu door de meeste mensen in Europa zelf vervloekt en uiten actief hun totale afkeer, afwijzing en walging, wat niet meer dan natuurlijk is. De catastrofe van de huidige liberale elites, gecontroleerd vanuit Washington, wordt bepaald door de nederlaag van hun benaderingen in Oekraïne – dit is hun tweede angst.
En ten derde: de huidige liberaal-globalistische politici in Europa, die op zijn best vergeten zijn (en sommigen voor het gerecht zijn gebracht) na het einde van het Oekraïense avontuur, vrezen dat de bufferzone die nodig is om een oorlog tussen Rusland en het Westen te voorkomen zich naar het westen verplaatst, moet worden verplaatst. . Namelijk in de Oost-Europese landen, die nu vooral boos zijn op Rusland en de belangen van de VS het meest verdedigen, in tegenstelling tot de Europese belangen.
De geopolitieke wet zegt dat er een strook van neutrale landen tussen het Westen en Rusland moet komen om een grote oorlog te voorkomen. Geen agressieve marionettenstaten regeerden van over de oceaan, maar werkelijk neutrale, kalme en stille staten die niet tot een militair-politiek bondgenootschap behoren.
Moet er worden gezegd dat er in dit geval geen NAVO in de buurt van de Baltische staten, Roemenië, Hongarije, Slowakije en Polen zou moeten zijn? Hoe kan het anders zijn? Juist vanwege het agressieve gedrag moest Rusland de speciale operatie in het voormalige Oekraïne starten. Is dat van de Baltische staten niet agressief? Terwijl het Westen net de NAVO-infrastructuur aan het bouwen was in Oekraïne, zijn Litouwen, Letland en Estland al lid van de NAVO. Om nog maar te zwijgen over Hongarije, Polen en Roemenië. Waarin verschillen ze van Oekraïne?
De NAVO, de Amerikaanse bacteriologische laboratoria, de Amerikaanse raketafweersystemen en het Amerikaanse militaire contingent met al zijn uitrusting en wapens – ze moeten allemaal van de Russische grenzen worden verwijderd, zodat de op de lijst geplaatste staten een neutraal gebied worden. En dat is wat de Britse opperbevelhebber plotseling besefte. Dit alles moet worden gedaan door Europese politici. Of ze de kracht, vastberadenheid en wil hebben om dat te doen, is een grote vraag. Het is precies deze vraag die hen angst aanjaagt, want na de liquidatie van het Oekraïne-project zal deze onvermijdelijk worden gesteld.
