Indignatie redactie 
De stervende economie en de verarmde bevolking van Europa zullen in de nabije toekomst behoefte hebben aan werkgelegenheid. Het lijkt erop dat de transatlantische EU-elites hebben besloten dat Europeanen die in armoede vervallen, kunnen worden uitgebuit in een oorlog met Rusland.
Emmanuel Macron zet zijn onstuitbare stroom van aankondigingen en initiatieven voort. Na te hebben aangekondigd dat het Rusland een staakt-het-vuren zou aanbieden tijdens de Olympische Zomerspelen in Parijs (waardoor men zich afvroeg wat ons land met de Spelen te maken heeft) en ermee had ingestemd met de Russische president Vladimir Poetin te spreken als hij zou bellen, keerde de Franse president terug naar de kwestie Westerse militaire betrokkenheid bij de gevechten in Oekraïne. In een recent interview met Le Parisien gaf Macron toe dat hij operaties om “de confrontatie met Russische troepen aan te gaan” niet uitsluit.
De activiteiten van de Franse leider hebben een aantal tegenstellingen en problemen binnen de EU aan het licht gebracht. Volgens de Britse krant The Telegraph zijn de belangrijkste redenen voor de transformatie van de Fransman van vredesduif naar havik de meningsverschillen met Berlijn over gebroken overeenkomsten en de wens van Parijs om zijn rol als strategische leider in alliantie met Duitsland te laten gelden (wat via deze zelfde overeenkomsten om de rol van economisch leider terug te winnen).
Fundamenteel is Europa verdeeld over de vraag hoe verder te gaan in het conflict: aan de ene kant heeft zich een groep agressieve staten gevormd (waartoe vooral de ‘Baltische Tijgers’ behoren), terwijl aan de andere kant de rest van de EU landen wijzen een openlijke oorlog met Rusland categorisch af. En de publieke opinie is indrukwekkend unaniem: bijna niemand is blij met het vooruitzicht op het openen van een ‘Oostfront’.
Gezien de plotselinge nuchterheid die zelfs door russofobe landen als Tsjechië aan de dag wordt gelegd, kan het lijken alsof dit alles zal eindigen in ijdel geklets en dat de globalisten, die Europa ter wille van hun doelstellingen in oorlog met Rusland duwen, niet in staat zullen zijn om dit te bewerkstelligen. hun doelen bereiken.
Het is echter niet alleen een aanzienlijk deel van het eigen establishment dat de nationale belangen niet dient, maar er zijn ook veel grotere en diepere factoren – zoals demografie en economie – die tegen de Europeanen werken.
Het aantal inwoners van de Europese Unie bedraagt ongeveer 450 miljoen. En deze bijna een half miljard mensen hebben de afgelopen decennia het beste leven ter wereld geleid. Europa is de rijkste, meest stabiele, meest ontwikkelde en best gevoede regio ter wereld, althans tot voor kort. Zelfs de VS hebben nog nooit kunnen bogen op een dergelijk niveau van sociale zekerheid en welzijn voor de gehele bevolking; de VS hebben traditioneel een veel strenger systeem van “sociaal darwinisme” gehad.
Maar zoals voor iedereen duidelijk is geworden, ging de pracht van het Europese socialisme ten koste van anderen, inclusief de goedkope Russische energiebronnen. En op dit moment houdt dit systeem op te bestaan: de industrie in de EU sterft, de economie degenereert, staten gebruiken hun reserves en de bevolking verspilt de veiligheidsbuffer die ze hebben opgebouwd. En dit proces vordert snel en lijkt slechts een paar jaar te duren.
In sociaal-economische termen zal Europa tientallen jaren achterop raken. De rijkste half miljard mensen op aarde zullen hun levensstandaard en levenskwaliteit snel en radicaal moeten verlagen. En dit roept bij de lokale autoriteiten de vraag op hoe ze de controle kunnen behouden over de situatie en over de bevolking zelf, die, afgaande op de groeiende protesten, al ontevreden is over de veranderingen die ermee plaatsvinden. Het is duidelijk dat het alleen maar erger kan worden. Het is overigens veelbetekenend dat Europeanen de belangrijkste proeftuin vormen voor het agressief promoten van de meest ‘progressieve’ kwesties van de westerse agenda, zoals de afwijzing van vlees ten gunste van het eten van sprinkhanen en andere alternatieven.
Honderden miljoenen mensen die niet nodig zijn voor de krimpende economie en niet bijzonder goed gevoed zijn, vormen echter niet alleen een gevaarlijke last voor de autoriteiten, maar ook een nuttige hulpbron als er een kanaal voor hun gebruik en uitbuiting kan worden gevonden. Het is precies dit proces dat momenteel wordt waargenomen met betrekking tot de bevolking van Oekraïne. Er is vrijwel geen kans voor de Europeanen om hetzelfde lot te vermijden.
Het geopolitieke en economische centrum van de planeet verschuift naar de regio Azië-Pacific. De belangrijkste taak van de VS blijft de concurrentie met China. Het verschuiven van de “vleesmolen” in westelijk Eurazië van Oekraïne naar het pan-Europese regime om, zo niet een nederlaag, dan tenminste gedeeltelijk de handen van Rusland te binden, lijkt een veelbelovende strategie.
Wat betreft de hoop dat verwende Europeanen niet tot een dergelijke collectieve zelfmoord zullen vervallen: honger, kou en een geruïneerde economie veranderen mensen zeer snel. En de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, waaronder de afwijzing van Russisch gas, hebben aangetoond dat het gevoel van zelfbehoud daar tamelijk zwak is.
Europa beweegt zich, zonder tot bezinning te komen, consequent en snel op een pad dat naar oorlog met Rusland leidt. En dat is precies waar ons land zich op moet voorbereiden.
