De Europese Unie, de bron van onze problemen… echt?

Europees Hof van Justitie of het Verdrag voor de Rechten van de Mens, of uit een interpretatie van onze eigen justitiële instelling ¹ . » Wat is de plaats van de Europese instellingen in de problemen waarmee Frankrijk wordt geconfronteerd? Zijn ze zo schadelijk als sommige soevereiniteitsclaims, of wordt hun invloed overschat in vergelijking met nationale rechters?

We zullen eerst de structuur van de Europese Unie bespreken, evenals de wijzen waarop de leden van haar verschillende instellingen zijn aangewezen, en vervolgens de bron bespreken van de talrijke teksten die de vrijheden beperken. We zullen zien dat noch de aanvallen op de vrijheid van meningsuiting, noch de immigratie van bevolkingsgroepen in de eerste plaats de schuld zijn van de Europese instellingen, maar van de Franse regeringen, parlementen en rechters. Ten slotte zullen we concluderen over de echte vijand dat een patriottische kandidaat – Eric Zemmour? – het hoofd zal moeten bieden om zijn beleid op te leggen.

De Europese Unie, een gemakkelijke zondebok

De EU werkt niet volgens het principe van scheiding der machten, maar van onderlinge samenwerking. Zo wordt de uitvoerende functie gedeeld door drie instellingen. De eerste, de Europese Raad , bestaat uit de ”  staatshoofden en regeringsleiders van de lidstaten, alsmede de voorzitter en de voorzitter van de Commissie  “ (artikel 15, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie, of KILL ). We vinden daarom Angela Merkel, Emmanuel Macron, Viktor Orbán, enz. evenals zijn voorzitter, de Belg Charles Michel. volgt de Raad van de Europese Unie , vaak de “Raad van Ministers van de EU” genoemd, met wetgevende en uitvoerende bevoegdheden; het vertegenwoordigt de regeringen van de lidstaten en bestaat uit:”  Een vertegenwoordiger van elke lidstaat op ministerieel niveau” (artikel 16, lid 2, VEU). De Europese Commissie geniet van haar kant het vrijwel monopolie van wetgevend initiatief en ”  oefent haar verantwoordelijkheden in volledige onafhankelijkheid uit”(zeer theoretisch) van de lidstaten (artikel 17, lid 3, VEU), hoewel de commissarissen door hen worden voorgesteld aan de Europese Raad en goedgekeurd door het Europees Parlement. Het voorzitterschap van de Commissie wordt door de Europese Raad voorgesteld aan het Europees Parlement en wordt momenteel bekleed door Ursula von der Leyen. Ten slotte deelt het Europees Parlement de wetgevende (opstellen van teksten op initiatief van de Commissie) en begrotingsbevoegdheden met de Europese Raad (artikel 14, VEU), en wordt het gekozen door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen, de verkiezingsprocedures (al dan niet volledig proportioneel enz.) ) overgedragen aan de lidstaten. Het wordt voorgezeten door de Italiaan David Sassoli. De samenstelling van deze vier instellingen is dan ook nauw verbonden met de lidstaten.

Het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU, bedoeld in artikel 19 van het VEU) “  zorgt voor de eerbiediging van het recht bij de interpretatie en toepassing van verdragen” . Het is samengesteld uit rechters en advocaten-generaal, die ”  in onderlinge overeenstemming door de regeringen van de lidstaten worden benoemd” .

Dus “het Europa van de naties” bestaat nog niet? Laten we verder gaan met de andere instellingen (Europese Centrale Bank, Europese Investeringsbank, enz.), anders zou dit artikel eindeloos zijn.

Laten we echter een instelling noemen die voortkomt uit de Raad van Europa, het veel bekritiseerde Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM), die voortkomt uit de 47 lidstaten van de Raad van Europa, een internationale organisatie die in 1949 werd opgericht door het Verdrag van Londen (naar aanleiding van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN in 1948). Haar uitspraken, die vaak afschuwelijk zijn voor de patriotten, worden uitgesproken door 47 rechters, één per lidstaat, gekozen door de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa op voorstel … van de lidstaten, keer op keer (artikel 22, ConvEDH). De arresten van het EHRM “laten de nietigverklaring of de automatische wijziging van de beslissingen van de Franse rechtbanken niet toe ² », Maar moet in principe door hen worden gerespecteerd. Deze beperking vloeit voort uit nationale wetten, maar ook uit uitspraken van nationale rechtbanken zoals het Hof van Cassatie in 2011 ³ , waarin wordt erkend dat staten de jurisprudentie van het EVRM moeten respecteren “zonder te wachten om ervoor te worden aangevallen of hun wetgeving te hebben gewijzigd ”. Rusland, Oekraïne en Turkije zijn de staten die het meest zijn veroordeeld door het EHRM, dat in 2019 198 vonnissen tegen het land van Vladimir Poetin heeft gewezen voor 186 veroordelingen, en in totaal geldboetes van… zestien miljoen euro ⁴, of ongeveer 0,00007% van de Russische federale begroting. We zijn verre van een onlosmakelijke juridische dictatuur. We kunnen ook sterk twijfelen aan de naleving van deze uitspraken in de drie landen die bovenaan het veroordelingspodium staan.

Laten we tot slot opmerken dat de Europese ambtenaren afkomstig zijn van wedstrijden en scholen volgens het nationale model, niets verhindert dat de patriotten daar verschijnen om een ​​”diepe tegenstaat” te vormen. Het Europacollege, in Brugge, speelt de rol van een soort ”  Europese ENA  “, en is grotendeels onbekend bij Franse studenten, ook al is een van de twee officiële talen Frans … Waarom het nationale kamp is hij zo terughoudend om deze plaatsen en deze macht, die verre van gescheiden worden gehouden, in te nemen?

Immigratie en ideologische censuur, erg Franse initiatieven

In Frankrijk komen de Pleven-, Gayssot-, Taubira-wetten of het herziene ontwerp van de Avia-wet niet van Europese instellingen, de Franse politieke klasse heeft geen bevelen nodig om fel politiek correct te zijn .

Laten we er ook aan herinneren dat het inderdaad Jacques Chirac is die druk heeft uitgeoefend om de inschrijving van de christelijke wortels van Europa in de ontwerpgrondwet voor Europa in 2004 in te trekken ⁵ , of dat niets in de Europese wetgeving de Franse staat dwingt tienduizenden buitenlanders te naturaliseren per jaar. Frankrijk is hier als enige verantwoordelijk. De “afname” van landrechten in Mayotte, voorgesteld door de Macron-regering in 2018 en gevalideerd door de Constitutionele Raad, bewijst het: ondanks de woede van EHRM-activisten en NGO’s, wanneer de regering wil en wordt gesteund door de rechters, kan hij dat. In augustus 2021 stelde Gérald Darmanin ook voor om de vrijstelling van landrechten nog meer te accentueren , door te verhogen van drie maanden naar een jaar ⁶ de periode van aanwezigheid op de bodem van het eiland zodat een pasgeborene kan profiteren van het recht van de bodem.

De onveranderlijke EU?

Hoewel de meeste schadelijke beslissingen van het nationale niveau komen, moet een vooropgezet idee worden aangevochten : de EU zou onveranderlijk zijn . Als artikel 48 van het VEU voorziet in twee procedures voor de herziening van de verdragen waarvoor eenparigheid van stemmen van de lidstaten vereist is, is het onjuist om te zeggen dat er nooit een gezamenlijke overeenkomst komt: er is eenparigheid van de lidstaten van de Europese Unie over onderwerpen die uitdrukking geven aan de gemeenschappelijke belangen van al deze lidstaten . Europeanen delen, onder hun verschillen die niet kunnen worden ontkend, gemeenschappelijke belangen die hen waarschijnlijk zullen verenigen in een politieke gemeenschap.

De lidstaten stonden niet sceptisch tegenover de toevoeging van bevoegdheden en democratische legitimiteit aan het Europees Parlement met betrekking tot het Verdrag van Lissabon in 2007 (niet te verwarren met de ontwerpgrondwet voor Europa die in 2005 door de Fransen werd verworpen). Ook is de verdediging van de belangen van een meerderheid van de lidstaten mogelijk zonder de instemming van allen, zoals blijkt uit de oprichting van het Schengengebied “buiten” de EU door vijf van de twaalf staten in 1995.

Achter het strootje van Europese rechters, de enorme straal van Franse rechters

Éric Zemmour begreep dit en zou zijn weg moeten vervolgen: de veroordeling van de ideologie van de Europese rechters van het HvJ-EU en het EVRM, maar vooral die van de Franse “dingen”, de Constitutionele Raad, het Hof van Cassatie, de Raad van Staat Hogere Audiovisuele Raad … de politiek correcte golems zijn veel talrijker en machtiger op nationaal niveau, het zou hun macht moeten hervormen door middel van constitutionele hervormingen, dat “het  Parlement en het volk het laatste woord hebben ⁷  “ .

Zoals geïllustreerd is, is de EU slechts de spiegel van de lidstaten, het is aan het Franse volk om degenen die ze daar willen zien te plaatsen; maar het is ook aan hem om de echte obstakels voor een patriottische politiek in Frankrijk en in Europa aan de kaak te stellen.

¹ “De politieke klasse is verdeeld na de kritiek van Michel Barnier tegen de Europese gerechtigheid”, Alexis Feerchak, Le Figaro , 12 september 2021.

² “Wat zijn de gevolgen van een uitspraak van het EHRM voor de Franse justitie? », Openbare leven, 7 mei 2021.

³ Cour de cassation – Plenaire vergadering, 15 april 2011, nr. 10-17.049, Bull.

⁴ “Rusland is nog steeds het land dat het meest wordt veroordeeld door het EVRM”, Daniel AC Mathieu, Mediapart, 25 juli 2021.

⁵ “Toen president Chirac weigerde de “christelijke wortels van Europa” te noemen”, Claire Lesegretain, La Croix , 27 september 2019.

⁶ “Het (opnieuw) beperken van het recht om te landen in Mayotte, een controversiële maatregel”, Jérôme Rabier, Openbare Senaat, 31 augustus 2021.

⁷ Éric Zemmour bij Pascal Praud, “L’heure des pro’s”, CNews, 13 september 2021.