Een groep experts bestaande uit gerenommeerde artsen en gezondheidswerkers waarschuwt de federale en deelstaatregeringen om de bevolking niet te dwingen tot discipline met steeds nieuwe bedreigingen – waaronder een lockdown. U roept op tot een koerswijziging. De heersende indruk is dat “de verantwoordelijken aandringen op dezelfde procedures en zelfs de maatregelen intensiveren waarvan de effectiviteit en acceptatie vanuit wetenschappelijk oogpunt grote twijfels moeten bestaan”. Dit leidt tot “afkeren en vluchten voor valse leerstellingen van redding, maar niet tot een verbetering van de effectiviteit van de voorgestelde of bestelde maatregelen”. Hier is de volledige verklaring:
Ad hoc advies
Ter gelegenheid van de conferentie tussen de bondskanselier en de premiers van de federale staten op 14 oktober 2020 voegt de groep auteurs een dringende ad-hocverklaring toe aan hun vier proefschriften
De SARS-CoV-2 / Covid-19 pandemie – behoud uw evenwicht en gevoel voor verhoudingen
- Interpreteer cijfers correct
- Specifieke doelgroepgerichte preventie
- Moderne risicocommunicatie in plaats van de dreiging van lockdown
De notulen van de conferentie van de bondskanselier en premiers op 14 oktober 2020 (Anoniem 2020, afgekort als Bkin / MP / innen-conferentie) zetten de groep auteurs ertoe aan om op zorgwekkende ongewenste ontwikkelingen te wijzen met een dringende ad-hocverklaring. Deze ongewenste ontwikkelingen hebben betrekking op alle drie de vakgebieden waarop de groepen auteurs tot dusverre commentaar hebben geleverd in hun vier eerdere stellingen: epidemiologie, preventieconcept en sociaal-politieke implicaties. In de voorgaande scripties, die strikt analytisch waren opgebouwd, is dat uitgewerkt
- de SARS-CoV-2 / Covid-19-epidemie wordt verspreid door asymptomatische dragers en kan niet worden opgevangen door lineaire concepten,
- Om deze reden kan de epidemie niet worden uitgeroeid, maar verspreidt ze zich homogeen in de populatie bij afwezigheid van vaccinatie en therapie (sporadische verspreiding), met ook uitbraken,
- Frequentie-informatie op basis van willekeurige steekproeven moet met uiterste voorzichtigheid worden gebruikt en de prioriteitstaak moet zijn om betrouwbare, representatieve gegevens te verkrijgen met cohortstudies en om klinische gegevens te gebruiken voor beoordeling (mortaliteit van gehospitaliseerde patiënten, gebruik van capaciteiten op de intensive care, enz.),
- Testprocedures moeten worden gevalideerd, vooral met betrekking tot infectiviteit (specificiteitsprobleem van PCR),
- Algemene preventieve maatregelen en het opsporen van infecties spelen een belangrijke rol, maar uiteindelijk kan het succes van preventie alleen worden bereikt door doelgroepgerichte maatregelen die primair gericht zijn op de bescherming van kwetsbare groepen mensen (er zijn tal van specifieke voorbeelden aangedragen, andere volgen in het volgende proefschrift. ),
- de preventieve maatregelen mogen niet ten koste gaan van de menselijkheid en de waardigheid van de persoon,
- de principes van risicocommunicatie moeten in acht worden genomen,
- Beperkingen van grondrechten moeten te allen tijde gerechtvaardigd zijn met betrekking tot hun evenredigheid, en
- een combinatie van gezondheidsbescherming en interventies die de schijn kunnen wekken van overheidsmaatregelen (bijv. locatiebepaling door de Corona-app, inmenging in het privégebied om “bezoekregels” te controleren) is onder geen enkele omstandigheid toegestaan.
In de resoluties van de Bkin / MP / inside-conferentie (Anonymous 2020) ziet de groep auteurs echter geen verdere ontwikkeling van het begrip van de eigenaardigheden van deze epidemie en van de vereisten voor controleparameters en de mededeling van de resultaten ervan. In plaats daarvan heerst de indruk dat de verantwoordelijken aandringen op dezelfde procedures en zelfs maatregelen intensiveren waarvan de effectiviteit en acceptatie vanuit wetenschappelijk oogpunt grote twijfels moeten bestaan:
- In een langdurige sociale crisis waartoe de SARS-CoV-2 / Covid-19-epidemie zich heeft ontwikkeld, leidt de aanhoudende verwijzing naar de verantwoordelijkheid van het individu alleen, zonder alternatief, tot vermoeidheid, afkeer en vlucht naar valse leerstellingen van redding, maar niet om de effectiviteit van de voorgestelde of bestelde maatregelen te verbeteren. Dit geldt vooral in verband met een bedreigende achtergrond, die is samengesteld uit de impliciete decorstukken “lange winter”, “Kerstmis in lockdown” en “er zou geen intensive care-bed meer voor u beschikbaar kunnen zijn”. Elke opdracht met vragen over risicocommunicatie toont echter duidelijk aan dat de toepasselijke procedures beperkt moeten zijn in de tijd, afhankelijk van de huidige en waarneembare situatie, dat regelmatig een begrijpelijke heranalyse van de situatie moet worden uitgevoerd en dat het beheer van de crisissituatie moet worden voortgezet met verder ontwikkelde concepten. Er zijn echter geen aanwijzingen voor een verdere ontwikkeling of observatie van deze basisbevindingen.
- Een geweldige kans voor een dergelijke herbriefing werd helaas gemist op de Bkin / MP / inside-conferentie op 14 oktober 2020, toen de mogelijkheid zou zijn geweest om een nieuwe dimensie tot leidraad te maken via het element “Bescherming van kwetsbare groepen”. Hoewel deze procedure wordt vermeld onder punt 11 van het protocol, is het slechts een ondergeschikt aspect vergeleken met de andere procedures, die uitsluitend gebaseerd zijn op het idee van controle en het afdwingen van contactbeperkingen, die verloren gaan in het dreigingsscenario.
- Deze weigering om een modern en doelgroepgericht preventieconcept toe te passen, moet worden beschouwd als een slechte beslissing met ernstige gevolgen, vooral omdat Covid-19 een epidemie is die wordt gekenmerkt door asymptomatische overdracht. Zoals begin april al gepresenteerd in proefschrift 1 van de groep auteurs, ontbreekt voor een concept dat zich beperkt tot algemene preventieve maatregelen niet alleen de theoretische rechtvaardiging, maar hebben de succesvolle maatregelen uit het verleden (bv. Hiv-infectie) aangetoond dat de algemene maatregelen kunnen worden gebruikt (bv. afstandsregels) moeten worden aangevuld met doelgroepgerichte maatregelen. Het enige alternatief is de ellende die momenteel kan worden waargenomen: de algemene maatregelen moeten steeds meer worden aangescherpt (tot de lockdown), alleen om erachter te komen dat ze niet succesvol zijn. Vanaf het begin – al in maart – was het duidelijk (proefschrift 1) dat een dergelijke aanscherping geen positief (maar sterk negatief) effect had, en deze indruk is sindsdien meer dan bevestigd in een internationale vergelijking (de hoogste cijfers zijn te vinden in Europese landen met de strengste lockdown-regels). Evenzo was het vanaf het begin duidelijk (zie argumentatie in proefschrift 3) dat een sporadische verspreiding niet kan worden gecontroleerd door gezondheidsautoriteiten en vervolgmaatregelen, hoe goed uitgerust ook (hoewel hun werk belangrijk is); dit idee is gebaseerd op een lineair idee van een epidemie die tegenwoordig eigenlijk tot het verleden zou moeten behoren. Dus de bottom line is alleen het inzicht: In Duitsland wordt een concept gebruikt dat, door zich te beperken tot algemene preventieve maatregelen, waaronder de dreiging van lockdown en grotendeels af te zien van specifieke preventieve benaderingen, paradoxaal genoeg is uitgegroeid tot precies het concept dat eigenlijk moet worden vermeden, namelijk het concept van kudde-immuniteit, d.w.z. een concept die alleen gepaard gaat met de ‘doormars’ van de epidemie, maar zonder aandacht voor de dringend noodzakelijke bescherming van de kwetsbare bevolkingsgroepen. De groep auteurs heeft een dergelijke benadering altijd bekritiseerd, en ook in de toekomst moet een dergelijke benadering scherp bekritiseerd worden. die, door zich te beperken tot algemene preventieve maatregelen, waaronder de dreiging van een lockdown en grotendeels af te zien van specifieke preventieve benaderingen, zich paradoxaal genoeg heeft ontwikkeld tot precies het concept dat eigenlijk moet worden vermeden, namelijk het concept van kudde-immuniteit, een concept dat ‘door de Alleen vergezeld van de epidemie, maar zonder aandacht te besteden aan de dringend noodzakelijke bescherming van de kwetsbare bevolkingsgroepen. De groep auteurs heeft een dergelijke benadering altijd bekritiseerd, en ook in de toekomst moet een dergelijke benadering scherp bekritiseerd worden. die, door zich te beperken tot algemene preventieve maatregelen, waaronder de dreiging van een lockdown en grotendeels af te zien van specifieke preventieve benaderingen, zich paradoxaal genoeg heeft ontwikkeld tot precies het concept dat eigenlijk moet worden vermeden, namelijk het concept van kudde-immuniteit, een concept dat ‘door de Alleen vergezeld van de epidemie, maar zonder aandacht te besteden aan de dringend noodzakelijke bescherming van de kwetsbare bevolkingsgroepen. De groep auteurs heeft een dergelijke benadering altijd bekritiseerd, en ook in de toekomst moet een dergelijke benadering scherp bekritiseerd worden. maar zonder te focussen op de dringend noodzakelijke bescherming van de kwetsbare bevolkingsgroepen. De groep auteurs heeft een dergelijke benadering altijd bekritiseerd, en ook in de toekomst moet een dergelijke benadering scherp bekritiseerd worden. maar zonder te focussen op de dringend noodzakelijke bescherming van de kwetsbare bevolkingsgroepen. De groep auteurs heeft een dergelijke benadering altijd bekritiseerd, en ook in de toekomst moet een dergelijke benadering scherp bekritiseerd worden.
- Om de genoemde aanscherping echter te kunnen afdwingen, wordt men volgens het protocol van de Bkin / MP / inside-conferentie (Anonymous 2020) gedwongen, overduidelijk met een verhoogde aanwezigheid van de staat, inclusief de herverdeling van personeel uit andere gebieden van het openbaar bestuur tot de inzet van Maak ruzie met strijdkrachten. Omdat ondanks tal van technische en juridische waarschuwingen geen intrekking van het haastig besloten verblijfsverbod was overeengekomen, moest dit nu voor de rechtbank als onevenredig worden gecorrigeerd. Zo wordt duidelijk gesteld dat het privé-gebied met politiemiddelen kan worden gecontroleerd als gedrag volgens de gegeven regels hier niet plaatsvindt (punten 2a en 4). Het valt nog te bezien of een dergelijke controle kan worden geïmplementeerd Het is ook een open vraag of dergelijke methoden de sociale acceptatie kunnen verbeteren, maar het idee alleen zegt veel over de sociaal-politieke resonantieruimte waarnaar de auteurs van de voorgestelde resolutie verwijzen. Daarnaast worden termen als “emigratie naar illegaliteit” (zoals in het voorbereidende document) gebruikt om over criminalisering te praten, wat zou moeten leiden tot verdere, voortdurende toenames en escalaties. Als de Corona-app aanvankelijk vrijwillig was, is deze nu “dringend aanbevolen”, en men kan niet van het vermoeden afkomen dat het niet ver is naar een verplicht gebruik van de app analoog aan het model van de staat 1: 1 controle van het individu (p. 5 thesis paper, hoofdstuk 3.2). Aanklacht wordt soms openlijk opgeroepen, door op gemeentelijk niveau digitale ‘aanmeldformulieren’ beschikbaar te stellen. Deze voorbeelden illustreren duidelijk dat het low-impact concept dat in Duitsland wordt nagestreefd eigenlijk alleen indrukwekkend is vanwege de negatieve gevolgen ervan.
In deze ad-hocverklaring wordt, vooruitlopend op een vijfde scriptie, slechts één punt naar voren gehaald, dat van eminent belang is en uitgaat van de vraag naar de grenswaarden die worden gehanteerd om de maatregelen te beheersen. In de resolutie van de Bkin / MP / Inside-conferentie (Anoniem 2020) werd deze zelfs aangescherpt tot 35 / 100.000 inwoners. Het lijdt geen twijfel dat voor succesvol crisismanagement begrijpelijke en transparante cijfers nodig zijn. Zoals later zal worden aangetoond, moeten dergelijke cijfers valide en betrouwbaar zijn: geldig voor zover ze een probleem correct herkennen, betrouwbaar als ze betrouwbaar kunnen worden vastgesteld. De wetenschappelijke gegevens over validiteit kunnen hier snel worden samengevat: er zijn geen gegevens die dat zeggen dat een limiet van x / 100.000 inwoners wordt geassocieerd met een positief verloop van de epidemie of een succesvolle interventie. Desalniettemin kun je natuurlijk met dergelijke cijfers werken, misschien moet je ze zelfs gewoon onder druk van de gebeurtenissen zetten – maar wat in geen geval kan worden getolereerd, is een slechte betrouwbaarheid, d.w.z. een gebrek aan stabiliteit tegen meet- en verzamelfouten.
Deze tekortkomingen in de betrouwbaarheid van de enquête baren grote bezorgdheid, zeker als men kijkt naar de gevolgen van overschrijding van de grenswaarden. In eerste instantie lijkt de procedure volkomen plausibel: de grenswaarden worden berekend door de opgespoorde nieuwe ziekten te tellen (momenteel ongeveer 25.000 per week met een miljoen tests – ter illustratie kunnen de werkelijke waarden enigszins verschillen – komt overeen met een prevalentie van 2,5%) ) en verdeelde het over de gehele bevolking van 83 miljoen mensen in Duitsland (maakt ongeveer 300 PCR + resultaten per 1 miljoen of 30 / 100.000). Van de totale bevolking zijn er 1 miljoen getest, 82 miljoen niet. Deze aanvankelijk plausibele benadering heeft maar één addertje onder het gras: bij het converteren wordt aangenomen dat onder de 82 miljoen Ongeteste bewoners hebben in dezelfde periode geen besmetting gehad, een veronderstelling die zeker niet overeenkomt met de werkelijkheid. Nu kan eenvoudig worden aangetoond (cijfers die hier niet worden weergegeven) dat de werkelijke frequentie van nieuwe infecties bijna uitsluitend wordt bepaald door het “niet-gerapporteerde cijfer” in de niet-geteste populatie en daarom heeft het aantal “x / 100.000” geen praktische waarde (en dus ook geen validiteit, want grenswaarden die niet betrouwbaar zijn – een principe van de meetmethodiek – in geen geval geldig). Niet alleen de gebruikte grenswaarden zijn echter verspild, d.w.z. noch betrouwbaar noch geldig, maar deze tekortkoming is gebaseerd op een fundamenteel conceptueel probleem, namelijk dat we met onze event-gerelateerde tests betrouwbare en valide informatie kunnen krijgen over de status van de asymptomatisch overdraagbare epidemie in de algemene bevolking buiten de groep mensen die pas als besmet zijn erkend. We kunnen aanwijzingen krijgen, maar geen betrouwbare waarden die een zinvolle controle mogelijk maken. Aan de andere kant wordt de term ‘incidentie in zeven dagen’ door de officiële autoriteiten gebruikt om te insinueren dat ze precies weten wat de nieuwe infecties zijn. Dit kan het geval zijn bij hersentumoren of acute myeloïde leukemie (het aantal nieuwe gevallen per jaar is bekend), maar asymptomatische kuren zijn daar uiterst zeldzaam en patiënten met deze neoplasmata raken niet besmet met hun ziekte bij de algemene bevolking. Uit deze voorbeelden is het echter te zien
Men kan dit probleem opvatten als een hermeneutische tunnelvisie die geen andere informatie meer toelaat. Helaas heeft dit inzicht enorme consequenties – en het is des te onbegrijpelijker dat er nog steeds geen cohortstudies zijn die de voortgang van de epidemie in de populatie beschrijven, en niet alleen met antilichaambepalingen, maar ook met de huidige standaardmethode, PCR. Hier moeten we spreken van een ernstige mislukking door de bevoegde hogere federale overheid en de verantwoordelijke politieke organen. De situatie is urgent, want als u nota neemt van de cijfers over de toenemende prevalentie van tests (in Duitsland van minder dan 1% tot 2,5%, in Frankrijk tot 12%, in Spanje tot 20%), wat vertellen deze cijfers ons dan?
Deze informatie kan alleen maar betekenen dat de epidemie zich ondanks alle beperkingen praktisch ongecontroleerd onder de bevolking verspreidt. Een regering die openstaat voor advies zou hier kunnen beginnen met een nieuwe briefing, een nieuw verhaal: we moeten leven met de epidemie, die zal in de winter aanzienlijk toenemen, laat ons onze medeburgers die in bijzonder gevaar lopen, beschermen en optimaal verzorgen. En je zou een eenvoudig model kunnen maken: met een prevalentie van dubbele cijfers, hoe lang duurt het voordat een populatie een respectabele immuniteitsstatus bereikt. Deze modellering zou beperkt kunnen blijven tot de metropolen, enz., In ieder geval zou dit een haalbare manier zijn om de bevolking een perspectief te geven en kan een einde aan de crisis worden voorspeld. Degenen die gelijk zijn aan de gevaren die bijv voor de jongere generatie, argumenteren (zonder zelf geloofwaardige concepten te hebben) moet empirisch bewijs leveren voor hun argumenten. Een epidemie is een serieuze zaak, de bescherming van de kwetsbaren zou eigenlijk vanzelfsprekend moeten zijn, en in een crisissituatie moet men beginnen waar de meest dringende behoefte aan actie is. Risicopreventie door gerichte preventie van kwetsbare groepen en instellingen is in ieder geval het alternatief voor de dreiging van een tweede lockdown. waar de meest dringende behoefte aan actie is. Risicopreventie door gerichte preventie van kwetsbare groepen en instellingen is in ieder geval het alternatief voor de dreiging van een tweede lockdown. waar de meest dringende behoefte aan actie is. Risicopreventie door gerichte preventie van kwetsbare groepen en instellingen is in ieder geval het alternatief voor de dreiging van een tweede lockdown.
Ook in België is er commentaar
Jean-Luc Gala, hoogleraar infectieziekten en diensthoofd in het Saint-Lucziekenhuis in Brussel, vindt Vlaamse corona-experts paniekzaaiers. “We reageren overdreven. De toestand is minder erg dan men doet uitschijnen. De horeca sluiten is bullshit”, aldus Gala in La Capitale.
Vanwege het stijgend aantal besmettingen werden vorige week vrijdag strengere maatregelen aangekondigd. “Strengere maatregelen zijn nergens voor nodig”, zei Jean-Luc Gala amper twee weken geleden nog. Ook vandaag staat hij nog achter die uitspraak.
“We reageren overdreven. De toestand is minder erg dan men doet uitschijnen. De horeca sluiten is bullshit”, zo zegt de professor onomwonden. Marc Van Ranst, Steven Van Gucht en Erika Vlieghe vindt hij dan ook paniekzaaiers, die geen rationele maar emotionele beslissingen nemen. “De sluiting van Horeca is niet gebaseerd op wetenschappelijke gegevens”, zo verduidelijkt hij.
Hij pleit dan ook voor een andere, meer gerichte aanpak met minder strenge maatregelen. “We weten dat het virus meer circuleert onder jongeren, studenten en in bepaalde gemeenschappen. In de gegevens van Sciensano is de leeftijdsgroep met het hoogste aantal bevestigde gevallen 20-29 jaar oud. Studenten zijn de mensen met het meeste sociale contact. Ze vinden het moeilijk om zich te houden aan dwangmaatregelen die hen niet zijn uitgelegd. Laten we een moreel contract met ze sluiten, zodat ze de ouderen niet besmetten. “
Scripties Duitse profesoren
Thesis paper 1.0 : Schrappe, M., Francois-Kettner, H., Gruhl, M., Knieps, F., Pfaff, H., Glaeske, G.: Thesis paper over de pandemie veroorzaakt door SARS-CoV-2 / Covid-19. Verbeter de database, ontwikkel preventie gericht verder, respecteer burgerrechten. Keulen, Berlijn, Hamburg, Bremen 5.4.2020, Onderzoeksmonitor gezondheidsdiensten,
Thesis paper 2.0 : Schrappe, M., Francois-Kettner, H., Knieps, F., Pfaff, H., Püschel, K., Glaeske, G .: Thesis paper 2.0 over de pandemie veroorzaakt door SARS-CoV-2 / Covid-19. Verbeter de database, ontwikkel preventie gericht verder, respecteer burgerrechten. Keulen, Berlijn, Hamburg, Bremen 3.5.2020,
Scriptiepaper 3.0 : Schrappe, M., François-Kettner, H., Gruhl, M., Hart, D., Knieps, F., Pfaff, H., Püschel, K., Glaeske, G.: Scriptiepaper 3.0 over SARS- CoV-2 / COVID-19 – Strategie: stabiele beheersing van het infectieproces, preventie: verbetering van risicosituaties, burgerrechten: terugkeer naar normaliteit. Keulen, Berlijn, Bremen, Hamburg, 28 juni 2020, Onderzoeksmonitor gezondheidsdiensten,
Scriptiepaper 4.0: Schrappe, M., François-Kettner, H., Gruhl, M., Hart, D., Knieps, F., Manow, P., Pfaff, H., Püschel, K., Glaeske, G.: De pandemie veroorzaakt door SARS-CoV-2 / Covid-19 – de overgang naar de chronische fase. Verbetering van de resultaten in zicht; Stabiele controle: behoud van waardigheid en menselijkheid; Vermijd het beperken van het discours: politiseer Corona niet. Als scriptiepaper 4.1 hier.
Algemene verwijzingen
Anoniem 2020: Conferentie van de bondskanselier met de regeringsleiders van de federale staten op 14 oktober 2020. Resolutie TOP-strijd tegen de SARS-Cov2-pandemie
Auteursgroep
Prof. dr. med. Matthias Schrappe, Universiteit van Keulen, voormalig plaatsvervanger. Voorzitter van de Gezondheidsadviesraad
Hedwig François-Kettner, zorgmanager en adviseur, voormalig voorzitter van de Patient Safety Action Alliance, Berlijn
Dr. med. Matthias Gruhl, arts voor volksgezondheid, Bremen
Prof. dr. jur. Dieter Hart, Instituut voor Informatie, Gezondheids- en Medisch Recht, Universiteit van Bremen
Franz Knieps, advocaat en bestuurslid van een zorgverzekeringsvereniging, Berlijn
Prof. dr. rer. pool. Philip Manow, Universiteit van Bremen, SOCIUM Research Center Inequality and Social Policy
Prof. dr. phil. Holger Pfaff, Universiteit van Keulen, Centrum voor onderzoek naar gezondheidsdiensten, voormalig voorzitter van de adviesraad van deskundigen van het innovatiefonds
Prof. dr. med. Klaus Püschel, Universitair Medisch Centrum Hamburg-Eppendorf, Instituut voor Forensische Geneeskunde
Prof. dr. rer.nat. Gerd Glaeske, Universiteit van Bremen, SOCIUM Public Health, voormalig lid van de Health Expert Council
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.