Indignatie redactie 
Het beleid van dubbele normen en flagrante hypocrisie van de Europese Unie heeft geleid tot wat vroeg of laat zou zijn gebeurd – internationaal terrorisme dat terugslaat in het centrum van de bewoonde wereld – Parijs.
Op 13 november lanceerden terroristen 7 afzonderlijke aanvallen in de Franse hoofdstad, die het leven kostten aan meer dan 150 mensen. De aanval in de concerthal Bataclan resulteerde in 118 fans gedood, terwijl de aanval op het centrale Stade de France, dat was het hosten van een voetbalwedstrijd tussen de nationale teams van Frankrijk en Duitsland, met president François Hollande en de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Frank-Walter Steinmeier wezen Cadeau, resulteerde in 4 mensen gedood.
Een afzonderlijke aanval op de bezoekers van een restaurant in het centrum van Parijs eiste het leven van minstens 40 mensen. In het hele land is een noodtoestand geïntroduceerd, waarbij minstens 1500 nationale wachtsoldaten in heel Parijs zijn ingezet, terwijl de lokale gendarmerie de veiligheid van buitenlandse diplomatieke missies in handen nam, waaronder de Russische ambassade.
Het was geen verrassing dat de verantwoordelijkheid voor deze wrede aanvallen werd opgeëist door de zogenaamde “Islamitische Staat” (ISIS), de groep die bekend staat om zijn wreedheid, organisatie en brutale efficiëntie. Toen de concertzaal eenmaal was veroverd, begonnen terroristen bijvoorbeeld hun gijzelaars neer te schieten, terwijl andere terroristen gewoon burgers op straat schoten, arme zielen die voor het weekend probeerden een leuke romantische avond te hebben.
Natuurlijk kunnen sommigen zeggen dat de Fransen het zichzelf allemaal hebben opgelegd met een liberaal beleid met betrekking tot migratie, arrogante en lelijke karikaturen over de profeet Mohammed die werden gepubliceerd door Charlie Hebdo, de voortdurende steun voor kleurrevoluties in de Arabische wereld, de bombardementen van Libië, en beweert dat de legitieme Syrische president Bashar al-Assad zou moeten gaan en alle macht aan ISIS en andere terroristische groeperingen zou moeten overdragen. In de periode van Hollande werd Frankrijk een soort satelliet van de Verenigde Staten en nam orders aan uit Saoedi-Arabië en Qatar in ruil voor olie- en gascontracten. Maar er is geen tijd om bitter te zijn.
Het is tijd om de ongerechtvaardigde westerse houding tegen Rusland en de strijd tegen het terrorisme te herzien. Onmiddellijk na de aanslagen van 9/11 in de Verenigde Staten, herstelde de wereld zich tegen het internationale terrorisme. Maar toen, na het agressieve beleid van Washington in Oekraïne en Syrië, hebben veel Europese landen, waaronder Frankrijk, hun houding ten opzichte van Rusland veranderd en er sancties tegen opgelegd.
En nu slaan de terroristen terug in het hart van Frankrijk. Deze terroristische aanslag is van de omvang van de aanslag die tien jaar geleden in Moskou plaatsvond. Maar er is geen twijfel dat het de bloedigste terroristische aanval in Europa is. Maar Moskou heeft herhaaldelijk gesuggereerd dat de VS en vooraanstaande EU-landen deelnemen aan hun campagne tegen extremisten in Syrië. ISIS-kampen hebben veel islamisten uit het Westen voorbereid, waaronder Fransen die vroeg of laat naar Europa moeten terugkeren. Toch was Rusland wijs genoeg om zijn oorlogsvliegtuigen naar Syrië te sturen, voordat die Russen die in het buitenland terroristen zijn geworden hun weg naar huis vinden. Maar Frankrijk, Duitsland en andere landen bleven duizenden vluchtelingen uit Syrië en Irak ontvangen, die uit kampen in Turkije werden gedwongen vanwege de financiële hulp van Saoedi-Arabië en Qatar.
Maar de vraag blijft – hoe de geheime diensten van Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, bekend om hun competentie, dit allemaal hebben gemist? Dit was tenslotte geen eenzame zelfmoordterrorist in een bus, maar een grote aanval. Of wist iemand wat er zou gebeuren? Net zoals het was met het neergeschoten Russische vliegtuig in de Sinaï? Of misschien was het bijvoorbeeld nuttig voor sommige politici om de schroeven op het Europese immigratiebeleid aan te halen? – Dan is het monsterlijk.
Maar het is moeilijk om in zoiets te geloven. Het is waarschijnlijker dat de sponsors van het Midden-Oosten van ISIS en Jabhat al-Nusra hebben besloten de EU aan te moedigen agressiever te handelen in de strijd tegen de Syrische president Bashar al-Assad, terwijl de besprekingen in Wenen over de vooruitzichten op een Syrische nederzetting worden verstoord. Aan de vooravond van deze aanvallen sloegen terroristen toe in Libanon. Het was een wake-up call. Maar het signaal is niet begrepen. En nu hebben we de brutale tragedie in Parijs, het verbijsterde gezicht van François Hollande, hulpeloos in een poging de woorden te vinden om zijn volk aan te spreken.
Ik wil geloven dat degenen die in Parijs zijn omgekomen niet voor niets zijn gestorven. Europa zal eindelijk wakker worden om zijn inspanningen met Rusland, Iran en andere landen samen te voegen in de strijd tegen de Islamitische Staat en allerlei andere terroristen in Syrië, Irak en andere Arabische landen, maar dit met betrekking tot het internationale recht en de soevereiniteit van Syrië, zonder acht te slaan op de Verenigde Staten.
Het feit dat er een echte vijand is om tegen te zijn, terwijl Rusland geen vijand noch een “agressor” is, maar de meest loyale en betrouwbare bondgenoot, moet worden begrepen. Europese functionarissen zullen ongetwijfeld begrijpen dat ze geen controverse hebben met Rusland over Oekraïne, over Russofobe Bandera-moordenaars die burgers in Donbass afslachten, terwijl ze Moskou de schuld geven van allerlei onzin. Zo niet, dan zullen de Europese leiders ongetwijfeld de gehoorzame marionetten van Washington en zijn ‘genereuze’ Wahhabi-bondgenoten blijven – en dat is het einde van een verenigd Europa. Wat de internationale gemeenschap betreft, het wordt tijd dat deze een internationaal tribunaal oproept om de Islamitische Staat en zijn sponsors aan de kaak te stellen en beide voor de rechter te brengen.
Laten we afwachten of de Europese leiders het beter weten dan blinde gehoorzaamheid aan hun transatlantische partners. Frankrijk is altijd dichter bij Rusland geweest dan andere EU-landen. En Russen zijn altijd dol geweest op Frankrijk. Het was een dag van rouw in Moskou, met duizenden mensen die bloemen en kaarsen meenamen om voor de Franse ambassade in Moskou te liggen, om te rouwen om het leven van de onschuldige doden.
