Indignatie redactie 
Gaza – Honderd jaar na de Arabische Opstand (1916-1918) tegen de heersende Ottomaanse Turken, te midden van de dreigende nederlaag van Duitsland en de Drievoudige Alliantie in de Eerste Wereldoorlog, is er opnieuw een gewapende opstand van de Arabieren uitgebroken.
Gaza – Deze keer is het tegen de Israëlische bezetting, tegen de achtergrond van de dreigende nederlaag van de Verenigde Staten en de NAVO in de oorlog in Oekraïne – wat een spektakel oplevert van een geschiedenis die zich onverkort herhaalt.
Het Ottomaanse Rijk viel uiteen als gevolg van de Arabische Opstand. Ook Israël zal zijn bezette gebieden moeten verlaten en ruimte moeten maken voor een staat Palestina, wat uiteraard een verpletterende nederlaag voor de VS zal zijn en het einde zal markeren van zijn mondiale dominantie. Het doet denken aan de Slag om Cambrai in Noord-Frankrijk (1918), waar Duitsers – omsingeld, uitgeput en met een uiteenvallend moreel te midden van een verslechterende binnenlandse situatie – geconfronteerd werden met de zekerheid dat de oorlog verloren was en zich overgaven.
De stortvloed aan gebeurtenissen van de afgelopen anderhalve week in de Gaza was adembenemend, te beginnen met een telefoontje van de Iraanse president Sayyid Ebrahim Raisi op 11 oktober met de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman om een gemeenschappelijke strategie te bespreken voor de situatie na de ramp. verwoestende aanval van de Islamitische Verzetsbeweging Hamas op Israël vier dagen eerder.
Vlak daarvoor benadrukte de Iraanse Opperste Leider, Ayatollah Ali Khamenei, in een krachtige verklaring het volgende:
“Vanuit militair en inlichtingenaspect is deze nederlaag (door Hamas) onherstelbaar. Het is een verwoestende aardbeving. Het is onwaarschijnlijk dat het (Israëlische) usurperende regime in staat zal zijn de hulp van het Westen te gebruiken om de diepe impact die dit incident op zijn heersende structuren heeft achtergelaten, te herstellen.”
(Zie mijn blog Iran waarschuwt Israël voor zijn apocalyptische oorlog .)
Een hoge Iraanse functionaris vertelde Reuters dat Raisi’s oproep aan de kroonprins bedoeld was om “Palestina te steunen en de verspreiding van oorlog in de Gaza en de regio te voorkomen. Het telefoontje was goed en veelbelovend.”
Nadat hij een brede verstandhouding met Saoedi-Arabië had opgebouwd, voerde de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Hossein Amir-Abdollahian een gesprek met zijn tegenhanger in de Emiraten, sjeik Abdullah bin Zayed, waarin hij de islamitische en Arabische landen opriep hun steun aan het Palestijnse volk uit te breiden, waarbij hij de urgentie benadrukte van de situatie.
Ook eind vorige week begon Amir-Abdollahian aan een regionale tournee naar Irak, Libanon, Syrië en Qatar voor een paar dagen om te coördineren met de verschillende verzetsgroepen. Hij ontmoette met name Hezbollah-leider Hassan Nasrallah in Beiroet en Hamas-leider Ismail Haniyeh in Doha.
Amir-Abdollahian vertelde de media dat, tenzij Israël zijn barbaarse luchtaanvallen op Gaza stopzet, een escalatie door het Verzet onvermijdelijk is en Israël een “enorme aardbeving” zou kunnen ondergaan, aangezien Hezbollah bereid is in te grijpen.
Ondertussen heeft Teheran via de VN een krachtige boodschap aan Tel Aviv afgeleverd dat het zal moeten ingrijpen als de Israëlische agressie tegen Gaza aanhoudt, meldde Axios afgelopen weekend, daarbij verwijzend naar twee diplomatieke bronnen.
Simpel gezegd: Teheran zal zich niet laten afschrikken door de inzet van twee Amerikaanse vliegdekschepen en verschillende oorlogsschepen en straaljagers voor de kust van Israël.
Afgelopen zondag erkende de nationale veiligheidsadviseur van het Witte Huis, Jake Sullivan, dat de VS niet konden uitsluiten dat Iran zou ingrijpen in het conflict.
In de tussentijd, terwijl Iran op het militaire front coördineerde met de verzetsgroepen, schakelden China en Saoedi-Arabië over op het diplomatieke spoor.
Op 12 oktober, toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken op weg was naar de Arabische hoofdsteden na gesprekken in Tel Aviv, op zoek naar hulp om de gijzelaars vrij te krijgen door Hamas, nam de Chinese speciale gezant voor het Midden-Oosten, Zhai Jun, contact op met de Saoedische vice-minister van politieke zaken . , Saud M. Al-Sati, over de situatie tussen Palestina en Israël, in het bijzonder de humanitaire crisis die zich in Gaza ontvouwt.
Het contrast kon niet scherper zijn.
Op dezelfde dag vond er een buitengewone gebeurtenis plaats op het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken toen de Arabische gezanten in Peking een groepsbijeenkomst zochten met speciaal gezant Zhai Jun om hun collectieve standpunt te onderstrepen dat er een “zeer ernstige” humanitaire crisis is ontstaan na de aanval van Israël op Gaza. en “de internationale gemeenschap heeft de verantwoordelijkheid om onmiddellijk actie te ondernemen om de spanning te verminderen, de hervatting van vredesgesprekken te bevorderen en de wettige nationale rechten van het Palestijnse volk te beschermen.”
De Arabische ambassadeurs bedankten China “voor het handhaven van een rechtvaardig standpunt over de Palestijnse kwestie … en spraken de hoop uit dat China een positieve en constructieve rol zal blijven spelen.”
Zhai sprak zijn volledige begrip uit voor het feit dat “de topprioriteit het bewaren van kalmte en terughoudendheid is, het beschermen van burgers en het scheppen van de noodzakelijke voorwaarden voor het verlichten van de humanitaire crisis .”
Na deze buitengewone bijeenkomst plaatste het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken om middernacht op zijn website een verklaring van minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi met de titel “ China staat aan de kant van de vrede en het menselijk geweten in de kwestie Palestina .” Dit was naar verluidt aanleiding voor een telefoontje van de Saoedische minister van Buitenlandse Zaken Prins Faisal bin Farhan naar Wang Yi.
Interessant is dat ook Blinken Wang Yi op 14 oktober vanuit Riyad belde, waar hij, volgens de voorlezing van het ministerie van Buitenlandse Zaken , “de Amerikaanse steun herhaalde voor het recht van Israël om zichzelf te verdedigen en opriep tot een onmiddellijke stopzetting van de aanvallen van Hamas en de vrijlating van alle gijzelaars” en benadrukte het belang van “het ontmoedigen van andere partijen (lees Iran en Hezbollah) om deel te nemen aan het conflict.”
Kort en bondig gezegd: bij al deze uitwisselingen waarbij Saoedi-Arabië betrokken was – vooral tijdens de ontmoetingen van Blinken in Riyad met de Saoedische minister van Buitenlandse Zaken en kroonprins Mohammed bin Salman, terwijl de VS zich concentreerden op de gijzelingskwestie – richtte de Saoedische kant de aandacht op de humanitaire crisis in Gaza.
De uitlezingen van het ministerie van Buitenlandse Zaken ( hier en hier ) brengen de uiteenlopende prioriteiten van de twee partijen naar voren.
Een gecoördineerde Saoedisch-Iraanse strategie, gesteund door China, oefent druk uit op Israël om in te stemmen met een staakt-het-vuren en te de-escaleren. De steun van de VN isoleert Israël nog verder.
Het vertrek van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu is te verwachten, maar hij zal niet zonder slag of stoot de handdoek in de ring gooien. De banden tussen de VS en Israël kunnen onder druk komen te staan.
Biden zit in de problemen en grijpt terug op de hachelijke situatie van Jimmy Carter tijdens de gijzelaarscrisis in Iran in 1980, die een einde maakte aan zijn bod op een tweede termijn als president. Biden keert al terug .
Waar gaan de dingen vanaf hier? Het is duidelijk dat hoe langer de Israëlische aanval op Gaza voortduurt, de internationale veroordeling en de eis om een humanitaire corridor toe te staan alleen maar zal intensiveren. Niet alleen zullen landen als India, die hun “solidariteit” met Israël betuigden , hun gezicht verliezen in het Mondiale Zuiden, zelfs de Europese bondgenoten van Washington zullen het zwaar te verduren krijgen. Het valt nog te bezien of een invasie van Gaza door Israël überhaupt realistischer is.
In de toekomst zal de Arabisch-Iran-Chinese as het lot van Gaza ter sprake brengen in de VN-Veiligheidsraad. [Woensdag hebben de VS hun veto uitgesproken over een ontwerpresolutie waarin wordt opgeroepen tot een humanitair staakt-het-vuren. Een Rus die een ontwerpresolutie voorstelde, mislukte maandag.]
Ondertussen verliest het Amerikaanse project om de Abraham-akkoorden nieuw leven in te blazen grip en wordt het complot om de door China bemiddelde Saoedi-Iraanse toenadering te ondermijnen een plotselinge dood bedreigd.
Wat de machtsdynamiek in West-Azië betreft, kunnen deze trends alleen maar in het voordeel van Rusland en China werken, vooral als de BRICS op een gegeven moment een leidende rol zouden spelen bij het navigeren door een vredesproces in het Midden-Oosten dat niet langer het monopolie is van de VS Dit is terugverdientijd voor Rusland.
Het tijdperk van de petrodollar loopt ten einde – en daarmee ook de mondiale hegemonie van de VS. De opkomende trends dragen daarom in grote mate bij aan de versterking van de multipolariteit in de wereldorde.
