In deel 1 werden de rol van het staatsapparaat en de ideologie in klassenmaatschappijen, de verschillende sterke vormen van de diepe staat en de hoekstenen van de globalistische agenda en de ideologie van één wereld besproken.

EU als globalistisch instrument

De moderne burgerlijke staatsapparaten die zich hebben ontwikkeld sinds het Europese absolutisme waren lange tijd toegewijd aan de kapitalistische natiestaten, maar meer fundamenteel aan de kapitalistische heersende klasse. Met de transnationalisering van deze klasse worden ook de staatsapparaten dienovereenkomstig gewijzigd – namelijk: ze worden steeds meer dienstbaar gemaakt voor de globalistische agenda. Dit is een proces dat de afgelopen jaren in een stroomversnelling is gekomen en nog steeds aan de gang is.

In Europa verloopt dit proces tot dusver vooral via de Europese Unie (EU). De globalistische en pro-NAVO-leidende kringen van de EU werken al jaren aan een zogenaamde verdieping van de EU-integratie – economisch, politiek, legaal en militair. Er zullen steeds meer competenties naar EU-niveau worden verschoven en er zullen steeds meer wettelijke eisen centraal worden gesteld. Dit project wordt met verschillende middelen uitgevoerd: dit varieert van propaganda door bedrijven, media en scholen in deze richting, tot het gelijkstellen van Europa aan de EU, tot de Erasmus-programma’s voor studenten, die bedoeld zijn om toekomstige opiniemakers en leidinggevenden op te leiden als EU-burgers (1).

Het belangrijkste middel om de EU te verdiepen is echter het terugdringen van het belang van de natiestaten en uiteindelijk hun toenemende ontbinding in administratieve eenheden van de EU; Dit proces verloopt niet alleen ideologisch – kosmopolitisch en multicultureel “tegen nationalisme” – door de juridische verzwakking van natiestaten, maar vooral door massa-immigratie uit niet-Europese landen. Zoals de meesterbreinen van het project vrij openlijk uitleggen (2), zijn ze bedoeld om de relatieve etnische homogeniteit van de individuele Europese landen te doorbreken.

Achter dit hele project van diepere EU-integratie staan ​​natuurlijk de belangen van de grote banken en bedrijven, die het willen gebruiken om verdere neoliberale deregulering in Europa en internationaal te bevorderen.

En 25.000 lobbyisten in Brussel, voornamelijk vertegenwoordigers van bedrijven en globalistische netwerken, beïnvloeden het feit dat verschillende beslissingen van de EU-instellingen in het belang van de grote bedrijven komen.

De democratische medezeggenschapsmogelijkheden van de bevolking zijn in de EU zelfs nog minder dan in natiestaten. Het EU-parlement is een façade en zelfs geen echt parlement in de burgerlijk-democratische zin, omdat het noch budget noch initiatiefrecht heeft in wetten en het de top van de uitvoerende macht van de EU niet kan kiezen. Tegelijkertijd heeft de EU steeds meer mogelijkheden gecreëerd om nationale besluiten – die mogelijk meer overeenkomen met de wil van de bevolking – te ondermijnen door middel van EU-wetgeving en aldus de democratische wilsvorming van volkeren te negeren.

“De verzameling gezamenlijke rechtshandelingen, het zogenaamde acquis communautaire, dat de afgelopen 60 jaar is gegroeid, omvat naast de verdragen nu duizenden richtlijnen, verordeningen en resoluties. De Europese Unie heeft haar eigen begroting, een rechtbank en een rekenkamer, en de gemeenschappelijke munteenheid van de euro is het betaalmiddel in 19 van haar 28 lidstaten. Door de omvangrijke overdracht van bevoegdheden naar het Europese niveau heeft de nationale wetgeving vaak alleen de taak om de beslissingen die daar worden genomen uit te voeren ”(3).

Dit is bijvoorbeeld te zien op het gebied van “vervangende migratie” naar Europa, beheerd door globalisten. Het wordt naar voren geschoven door middel van rechterlijke uitspraken, ook tegen gekozen regeringen, en het verzet op nationaal niveau wordt gladgestreken met verwijzing naar het EU-recht. Voorstellen in Oostenrijk voor de deportatie van islamitische bedreigingen of beruchte gewelddadige criminelen – werken niet omdat deze mensen kunnen worden bedreigd met slechte gevangenissen in hun land van herkomst en dat zou in strijd zijn met de EU-richtlijnen. Mensen die het land moeten verlaten, kunnen niet naar Afghanistan worden overgebracht omdat ze Covid-tests weigeren en de handhaving ervan in strijd is met de mensenrechten van de EU – wat blijkbaar niet van toepassing is op honderdduizenden schoolkinderen.

Het EU-mensenrechtenhof, dat vol zit met mensen uit de Soros-netwerken, speelt hierin meestal een centrale rol. Deze grandioze rechtbank oordeelde op 8 april 2021 dat verplichte vaccinatie geen schending van de mensenrechten is, maar in het belang van kinderen – heel praktisch en actueel voor het Corona-regime. Het Grondwettelijk Hof van de EU bestaat natuurlijk ook uit aanhangers van het globalistische partijkartel.

Dergelijke benoemingen bij de rechterlijke macht gaan ook terug naar het nationale niveau. Toen Angela Merkel in 2015 de grenzen opende voor honderdduizenden migranten en dus blijkbaar verschillende Duitse en Europese wetten negeerde – met betrekking tot hogere moraal – werd dit opgemerkt door Duitse rechtbanken. Als de regering-Merkel in de loop van de Covid-“pandemie” nu verschillende basisrechten opschort, zal dit worden doorgewuifd. Geen wonder, aangezien de president van het Federale Constitutionele Hof, samen met Stephan Harbarth, een voormalig CDU-politicus is. Van de 880 aanvragen tegen de coronamaatregelen van de overheid werden op drie na alle afgewezen (4).

In het vizier van justitie en politie in Europa

De simulatie van de EU-democratie is de laatste tijd steeds duidelijker geworden. Met wetten tegen “aanzetten tot haat”, paragrafen tegen “aanzetten tot haat” en maatregelen tegen “nepnieuws” werd de vrijheid van meningsuiting van de bevolking steeds meer beperkt. Met de komst van het coronaregime werden bestaande tendensen verder versneld. Het is altijd erg onthullend tegen wie het staatsapparaat is gericht. Hieruit blijkt heel duidelijk welke bewegingen en activiteiten door het regime gewenst zijn en welke niet.

Hoewel de rechtbanken geen bezwaar maken tegen de acties van Merkel, moeten de regeringen in de EU die zich verzetten tegen de globalistische agenda ook worstelen met enorme problemen. De Griekse regering, bestaande uit het linkse populistische Syriza en de rechtse populistische “Onafhankelijke Grieken”, die de neoliberale regelingen in twijfel trokken, werd economisch en politiek door de EU afgemaakt. Viktor Orbán wordt voortdurend bedreigd met procedures en sancties door de post-ridders van de EU-instellingen vanwege zijn sabotage van het EU-immigratiebeleid.

Matteo Salvini, die net als Orbán het vervangende migratieproject afwijst en zich bovendien relatief pro-Rusland positioneert, werd blootgesteld aan een systematische campagne, zijn regering bestaande uit de rechts-populistische Lega Nord en de linkse populistische vijfsterren beweging financieel gechanteerd en uiteindelijk uit zijn ambt gezet, sleepte Salvini zelf voor de rechtbank omdat hij wilde stoppen met ongecontroleerde immigratie. In Oostenrijk werd de anti-migratie en Rusland-vriendelijke FPÖ zelfs met een gerichte val uit de regering geschoten, uitgevoerd door een man die connecties had met de binnenlandse geheime dienst, en opgepikt door Duitse globalistische kranten die zich inzetten voor de agenda van de EU. .

Het feit dat de staat en de media van de heersers zich zo vaak tegen rechtse krachten keren, zou links, die beweren kritiek te hebben op het kapitalisme en het systeem, moeten nadenken.

In het interbellum werden rechtse gewelddadige criminelen vaak losgelaten, in plaats daarvan werden communisten lastiggevallen door de rechterlijke macht en politie, na de Tweede Wereldoorlog, de vervolging in het McCarthy-tijdperk tegen sympathisanten van de Sovjet-Unie of de infiltratie van de trotskistische Socialistische Arbeiderspartij (SWP) door honderden FBI-agenten, in Duitsland het KPD-verbod in 1956 en 1972 het beroepsverbod voor linkse radicalen op het postkantoor, de spoorwegen en op scholen. En de overgrote meerderheid van de media was strikt conservatief.

Maar dat is de afgelopen decennia enorm veranderd. De media worden gedomineerd door krachten die doen alsof ze “links” zijn en een lijn volgen die bestaat uit een mengeling van globalisme en “antifa”. Ze steunen verschillende projecten van de heersers en zijn gericht tegen koppige delen van de bevolking die worden bestempeld als “nazi’s” of worden veracht als “verliezers”. Grote bedrijven zijn politiek correct, multicultureel en gendersensitief en ontwerpen hun advertenties dienovereenkomstig. “Linkse” structuren ontvangen miljoenen overheidsfinanciering via “antiracismeprojecten”, politiereacties bestaan ​​alleen wanneer “linkse” groepen echt overboord gaan. Links radicaal verleden vormt geen belemmering voor een carrière als leraar, aan universiteiten,

Aan de andere kant bestaan ​​er werkverboden in de openbare dienst, het blokkeren van bankrekeningen en op “sociale media” voor identiteiten. In Oostenrijk werden de identiteiten er zelfs van beschuldigd een ‘criminele organisatie’ te zijn en maandenlang verlamd door een proces – enerzijds gebaseerd op opiniemisdaden alias ‘agitatie’ en anderzijds door het aanbrengen van stickers, ‘schade aan eigendom ”met straatkrijt en het verstoren van een evenement door een spandoek op te hangen. Als je zelf al heel lang actief bent in radicaal links en je hebt gemerkt hoe veel meer lijmen en posters werden aangebracht, muren werden versierd met sprays en gebeurtenissen daadwerkelijk met geweld werden opgeblazen, dan moet dit proces niet alleen absurd lijken voor de een, maar ook voor de ogen die daarvoor openstaan

Het verschil in het omgaan met politiek gewenste bewegingen zoals ‘Fridays for Future’ (FFF) of ‘Black Lives Matter’ (BLM) en degenen die zich verzetten tegen de agenda van globalistisch financieel kapitaal is opvallend: de eerste worden niet alleen gepromoot door de media, maar ook gesteund door de staat. In Oostenrijk werden leraren gemobiliseerd voor de FFF-demo’s op scholen, zoals ooit het geval was in de DDR voor marsen door het regime, de BLM-demo’s van tienduizenden die ondanks de Corona-noodsituatie op vriendschappelijke wijze bijeen werden gedreven door de politie. Tegen laterale denkers en andere verdedigers van de grondrechten in Duitsland en Oostenrijk zijn er daarentegen demoverbodems, brute politieoperaties, absurde rapporten, intimidatie in het dagelijks leven, ontslagen, de intrekking van medische vergunningen, accountverboden voor de ‘Democratische Resistance ‘, bijvoorbeeld.

Als de heersende klasse en haar regering in een van de centrale landen geconfronteerd worden met ernstig verzet van de bevolking, nemen ze ook hun toevlucht tot brute repressie: tijdens de protesten van de Franse ‘gele hesjes’ tegen het neoliberale beleid van Emmanuel Macron, kwamen ongeveer 3.000 demonstranten raakten gewond door de politie. 400 van hen waren moeilijk. Een tiental demonstranten werden gedood! 50 paramedici en journalisten behoorden tot de gewonden (5). Als er zo’n record was van politieoperaties tegen demonstraties tegen Vladimir Poetin of Viktor Orbáan, dan zouden deze doden en gewonden het resultaat zijn als Matteo Salvini of Herbert Kickl (FPÖ) de politie tegen demonstranten hadden gestuurd – stel je eens voor wat er dan gebeurt in de politiek en De media zouden gaande zijn. Macron is echter een centrale vertegenwoordiger van het globalistische project van EU-kapitaal en daarom was er geen media- of politieke opwinding. Overigens was Salvini de enige regeringsvertegenwoordiger van een ander EU-land die Macron openlijk bekritiseerde en de kant van de gele hesjes koos.

Amerikaanse staat voor de globalisten

Een blik op de VS bevestigt de Europese indrukken. Hoe ver de storm op het Capitool in Washington werd aangewakkerd of zelfs georganiseerd door de globalistische Deep State om de protesten tegen mogelijke verkiezingsfraude te onderdrukken, is voorlopig open. Feit is dat Proud Boys-leider Enrique Tarrio jarenlang als informant voor de autoriteiten werkte, dat BLM-activist John Earle Sullivan de bestormende mensen opzette en dat politieagenten deuren openden. Een politieagent en vijf demonstranten kwamen om bij de schermutselingen. Het gevolg was dat de rechterlijke macht en de politie met alle ernst handelden, honderden demonstranten werden aangeklaagd en velen hun baan verloren. De media voerden een verwoestende campagne tegen het Trumpisme en de censuur op ‘sociale media’ werd uitgebreid. Dat mag ook niet als een verrassing komen:

Ter vergelijking: de BLM-campagne: de leiderschapsgroep rond Alicia Garza staat in nauw contact met het netwerk rond de linkse “Freedom Road Socialist Organization” (FRSO), die goede banden heeft met de naaste medewerkers van Barack Obama en al tientallen jaren eerder 2020 Miljoenen dollars van superrijke stichtingen – Ford Foundation, Rockefeller Foundation, Kellogg Foundation, Hewlett Foundation, Soros Foundation et cetera – BLM ontving naar verluidt 133 miljoen dollar in 2016. Aanvullende donaties aan BLM gingen via de non-profitorganisatie “Thousand Currents “Bestuurslid is Susan Rosenberg, een veroordeelde extreem-linkse terrorist wiens ondergrondse groep overvallen, bombardementen en dodelijke aanvallen op politieagenten uitvoerde (6).

BLM is geenszins een grassroots-beweging die spontaan is ontstaan ​​uit ontzetting en verontwaardiging, maar een professionele en gevestigde organisatie van meerdere miljoenen dollars die wordt gefinancierd door globalistische grote bedrijven. Linkse extremisten zoals Garza en Rosenberg zijn misschien cynische profiteurs of geloven in feite dat ze de miljoenen bedrijven voor hun eigen doeleinden gebruiken. Maar de staart kwispelt niet met de hond. In werkelijkheid zijn mensen als Garza of Rosenberg instrumenten – of, om Lenin te gebruiken, ‘nuttige idioten’ – van de globalisten die zaken doen met internationaal financieel kapitaal (7).

De door de media aangewakkerde BLM-protesten in 2020 leidden tot meer dan 20 doden, massale gewelddaden en plunderingen. Als resultaat van de mediacampagne reageerde de Amerikaanse politie defensief en rustgevend. Op veel plaatsen trokken ze zich, uit angst voor verdere incidenten en zeker op instructie van politieagenten, terug en lieten talloze vertrekken over aan de ‘activisten’ en plunderaars. In Duitsland politieagenten knielden zelfs voor de BLM-demonstranten die hun solidariteit kwamen betuigen, in Oostenrijk liet de politieleiding de slogan “Black Lives Matter” op een hulpvoertuig zien – een ongekende daad van ondankbaarheid en partijdigheid.

Het feit dat het burgerlijke staatsapparaat op deze manier op de BLM reageerde, is geen toeval, maar geeft eerder aan hoeveel het kapitaal achter de BLM-campagne zit. Amazon, Mercedes-Daimler, BMW en General Motors, maar ook Goldman-Sachs, McDonald’s, Microsoft, Ikea, H&M, Nike en Adidas en talloze anderen vielen vooral op voor BLM (8).

Naast de algemene stuwkracht speelde BLM ook een belangrijke rol voor de globalisten om Donald Trump, die begin 2020 nog steeds zeer goede opiniepeilingen had, uit zijn ambt te krijgen. In hoeverre hiervoor gebruik is gemaakt van verkiezingsfraude is momenteel moeilijk in te schatten. Enkele onregelmatigheden waren duidelijk: dode mensen die hun stem uitbrengen, vreemde sprongen in de procentuele verdeling na telpauzes, hele pakken ingevulde stembiljetten vinden van militairen die, gezien de plannen voor het terugtrekken van troepen, vermoedelijk voor Trump waren, verkiezingen houden waarnemers op afstand, et cetera.

Diverse aantijgingen werden niet in detail onderzocht, maar slechts afgewezen door de rechtbanken. Het is ook een feit dat stemmen per brief meer manipulatie mogelijk maakt en dat het massaal wordt gepromoot in de VS door het globalistische establishment. Deze krachten hebben uiteindelijk ook controle over de structuren die de tellingen uitvoeren.

En het is ook een feit dat Amerikaanse geheime diensten in talloze landen verkiezingsfraude of staatsgrepen hebben gepleegd – ze kunnen in feite alles doen om de essentiële belangen van de heersende klasse van de VS op te komen.

Trump was een doorn in het oog van deze heersende klasse. Er valt veel over hem te bekritiseren, van vrouwenhaat tot een kapitaalvriendelijk fiscaal beleid. Maar zijn protectionistische aanpak ging tegen de stroom van de globalisten in en hij belemmerde hun agenda. Vooral in de coronapolitiek was het voor Klaus Schwab, Bill Gates, Jeff Bezos, Angela Merkel en de dominante kapitaalgroepen erachter onbetrouwbaar, een potentieel ontwrichtende factor voor de geplande Grote Reset die absoluut moest worden verwijderd. Een bedrijfsongeval van het systeem zoals in 2016, toen de buitenstaander Trump door de stemmen van de arbeidersklasse het Witte Huis binnen werd gehesen, mocht geen tweede keer gebeuren. Het is heel goed mogelijk dat de Deep State in de VS min of meer heeft geholpen.

De jaren 68, de staat en het wereldwijde financiële kapitaal

Tegenwoordig is de heerschappij van het kapitaal progressief, kosmopolitisch, humanistisch, sociaal liberaal, antiracistisch en divers. ‘Kleurrijkheid’ is bijna een – infantiel – kwaliteitscriterium geworden voor politiek, staatsinstellingen en bedrijfsreclame. Waar komt deze links-liberale dominantie in de heersende ideologie vandaan? Velen zien de oorzaak vooral op ideologisch niveau. Veel “linksen”, maar ook nieuw rechts Björn Höcke en Martin Sellner, verwijzen naar de opmars van de 68’ers door de instellingen van de staat. Ze verwijzen naar de Italiaanse marxist Antonio Gramsci en zijn concept van culturele hegemonie die voorafgaat aan een politieke overname. Höcke en Sellner nemen dit concept en de 68ers als model voor hun ‘mozaïekrechten’ en pre-politieke ruimte.

Het legitieme en correcte protest van de activisten uit 1968 tegen reactionaire structuren en, in Duitsland en Oostenrijk ook tegen de continuïteit van de nazi’s in bedrijven, staatsapparaat en universiteiten, ontstond in de jaren zeventig en tachtig in bewustwording en herwaardering. Met de nederlagen van de arbeidersbeweging tegen het neoliberaal kapitalisme, de verdediging van het marxisme en de integratie van de 68ers in het heersende systeem en hun ontwikkeling tot de nieuwe intellectuele ‘elite’ in de controlecentra van de media, universiteiten, staatsinstellingen en, in sommige gevallen, bij bedrijven, vond er ook één politieke aanpassing plaats.

Alles kon bekritiseerd en “gedeconstrueerd” worden, alleen de heerschappij van het kapitaal en zijn staat werd steeds taboe. De handen die je voeden, werden steeds minder gebeten. In de ideologische productie die door staten en stichtingen werd gepromoot, werd het nazisme bijvoorbeeld steeds meer ontdaan van zijn klasseninhoud. Steeds meer universitair ‘onderzoek’ leidde absurd tot het feit dat steeds minder begrepen werd dat het Duitse en deels ook internationale grootkapitaal de nazi’s financierde, zodat ze de arbeidersbeweging met hun kleinburgerlijke en proletarische massabasis kapot sloegen en aldus de winst en oorlogsbelangen van de bedrijven afdwingen.

Verantwoordelijk voor het fascisme / nazisme in de nieuwe links-liberale ideologie zijn niet langer de kapitalisten en de relevante delen van het staatsapparaat, maar ‘de Duitsers’, het Duitse volk als een collectief dat is gedefinieerd als het ‘dadervolk’ bij uitstek .

De wortels van het fascisme werden niet langer gezien in de kapitaalbelangen en de kleinburgerlijke beweging, maar in de Duitse cultuur en geschiedenis, die op een steeds anachronistische manier werden geïnterpreteerd als bijzonder reactionair.

In de loop van deze tijd ontwikkelde Duits en Oostenrijks links onder invloed van de universiteit – die toen ook gedeeltelijk functionarissen in de sociaal-democratie en de Groenen te pakken kregen – steeds meer een verstoorde relatie met de bevolking en de cultuur van hun eigen land.

De voormalige linksen van 1968 en de volgende generatie geesteswetenschappers die door hen zijn beïnvloed, bekleden belangrijke posities in universiteiten, media, overheidsinstellingen en de reclameafdelingen van bedrijven, en hun wezen bepaalt hun bewustzijn. Ze hebben goede en comfortabele posten, ontvangen overheidssubsidies uit belastinginkomsten en verachten de “primitieve” mensen die deze belastingen heffen. Hun “marxisme” is beroofd van zijn klasseninhoud en is verworden tot “cultureel marxisme”. Ze werken aan alle mogelijke identiteiten en overtreffen elkaar in politieke correctheid en merken niet eens hoeveel ze vastzitten in de agenda van de grote bedrijven.

De heersende klasse instrumentaliseert heel slim de mensheid en progressiviteit voor hun belangen. De VS / NAVO-aanvalsoorlog tegen Irak werd gevoerd met de ideologische onderbouwing dat Saddam Hoessein de “nieuwe Hitler” was. En omdat dat zo goed had gewerkt, trommelde ex-RAF-sympathisant Joschka Fischer, als Duitse minister van Buitenlandse Zaken voor de NAVO-oorlog tegen Joegoslavië in 1999, met de woorden “nooit meer Auschwitz”. In beide oorlogen werd met verschillende leugens gewerkt – met betrekking tot Kosovo zelfs met de uitvinding van concentratiekampen die Servië zou exploiteren – werden in beide oorlogen ontelbare mensen gedood en in beide gebruikten de VS uraniummunitie, die de bevolking uitstraalde.

Ook in andere opzichten zijn de globalistische big business en zijn politieke vertegenwoordigers allesbehalve ‘progressief’, ondanks de oorverdovende propaganda van de mensheid. Ze maken consequent politiek voor de grote bedrijven en banken en tegen de arbeidersklasse. Door handelsovereenkomsten met Afrika vernietigen ze de lokale economieën en voeden ze zo migratiegolven en oorlogen. Ze begonnen de burgeroorlog in Oekraïne – en werkten nauw samen met echte nazi’s (9) – en voeren oorlog in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië en hebben deze oorlogen echt aangewakkerd met de steun van islamisten (10).

Niettemin heeft de modern-humanistische façade zich zo goed bewezen voor de heersende klasse dat ze uiterlijk sinds de NAVO-oorlog in 1999 steeds kleurrijker is geworden. Een groot voordeel hiervan was en is dat het in belangrijke mate bijdraagt ​​aan het neutraliseren van links als potentiële tegenstander of zelfs om het in onze eigen wateren te brengen.

Marxisten benaderen de politiek van de heersende klasse met een fundamentele scepsis en vragen zich altijd af waarom een ​​bepaalde koers wordt gevolgd, welke belangen erachter schuilgaan. Als het grootkapitaal sinds ongeveer 30 jaar zijn oorlogen, zijn imperialistische project EU en diverse andere zaken steeds vaker met slogan als vrede, mensenrechten, internationale solidariteit enz. Bedekt, dan doet het niet alleen denken aan het totalitaire “Newspeak” in George Orwells roman “1984”, Maar bovenal is wantrouwen aan de orde van de dag! Als min of meer alle grote bedrijven, het gehele financiële kapitaal van de EU en de meeste media de neoliberale agenda voor volksoverdracht naar Europa of het huidige Corona en Great Reset-beleid steunen, dan moet dat verdacht zijn!

De overgrote meerderheid van de linksen is niet achterdochtig noch achterdochtig, maar raakt eerder verstrikt in de “progressieve” propaganda van het kapitaal. Dit geldt vooral voor degenen wier politieke socialisatie niet op een klassieke marxistische manier werd uitgevoerd, maar door groen-linkse leraren of aan de cultureel-linkse universiteiten. Dit linkse student-academische milieu benadert verschijnselen niet vanuit een klassenstandpunt, maar met diffuse postmoderne moraliserende concepten. Als gevolg hiervan zijn ze een politiek aanhangsel geworden van het neoliberale financieringskapitaal. De sociaaldemocratie en de groenen maken deel uit van het globalistische partijkartel, ze voeren neoliberale deregulaties uit, imperialistische agressieoorlogen, waar ze ook zijn in de regering,Wereld Economisch Forum WEF .

De opmars van 1968 naar de instellingen van de staat is niet de oorzaak van de globalistische politiek van de banken en bedrijven. De oorzaak ligt eerder in de logica van kapitaaluitbreiding en in het belang van de dominante kapitaalgroepen. “Diversiteit” is van oorsprong een managementconcept. Als ideologie van gedomesticeerd cultureel links past het echter perfect bij de globalistische agenda. Daarom wordt deze ideologie op universiteiten en in de media zo gepromoot en tot een religieuze mantra gemaakt dat ketters aan de schandpaal worden genageld.

In dit opzicht zullen Höcke en Sellner in de voorzienbare toekomst geen culturele hegemonie kunnen bereiken met hun mozaïekrechten. Hun concepten passen niet in de plannen van globalistisch kapitaal, in tegenstelling tot de aangepaste 68ers, kunnen ze niet omhoog zwemmen op de golf van kapitaalbelangen. Alleen een diepe crisis van het kapitalisme en een terugkeer van essentiële kapitaalgroepen naar protectionisme zouden de behoefte kunnen creëren aan nieuwe rechtse ideologische begeleiding. Wie de projecten van het globalisme wil stoppen, kan dat niet doen met, maar alleen tegen, groot kapitaal.

Deel 3 belicht de effecten van de globalistische agenda op het staatsapparaat, het sociale karakter van het onderwijzend personeel en de rol van politieagenten en docenten in het Corona-regime en schetst op basis hiervan de perspectieven van de vrijheidsbeweging.

Bronnen en opmerkingen:

(1) MAGIS: Verkiezingen in Oostenrijk, EU-globalisme en verdwaald links, https://ground-verlag.de/spaetkapitalistische-systemententwicklung/wahl-in-oesterrreich-eu-globalismus-und-die-verirrte-linke-eine – marxistische-einschaetzung /
(2) Een voorbeeld is Peter Sutherland, voormalig EU-commissaris voor mededinging, directeur-generaal van de Wereldhandelsorganisatie (WTO), voorzitter van de raad van toezicht van Goldman Sachs en 2015 speciale VN-gezant voor migratie. In een toespraak van 2008 aan de London School of Economics stelde hij dat nationale identiteiten en natiestaten obstakels zijn voor de noodzakelijke immigratie en multiculturalisme. In 2012 voegde hij er voor het Britse House of Lords aan toe dat de EU “haar best moet doen om de etnische homogeniteit van Europese staten te ondermijnen”.
(3) Andreas Wehr: geen echt parlement – over de positie van het Europees Parlement in de institutionele structuur van de EU, https://www.andreas-wehr.eu/kein-echtes-parlament.html .
(4) Markus Gelau: in twijfelachtige toestand, https://www.rubikon.news/artikel/in-bedenklicher-verfassung .
(5) Sophia Slamani: De radicaliteit van de gele vesten – perspectieven van een beweging, https://lowerclassmag.com/2019/03/05/die-radikalitaet-der-gelbwesten-perspektiven-einer-bewegung-gilet-jaunes/ .
(6) William Engdahl: Amerika’s eigen kleurenrevolutie, https://linkezeitung.de/2020/06/19/amerikas-eigene-farben-revolution/ , Gabriel Black: Billionaires steunen de “Black Lives Matter” -beweging in de VS,https://www.wsws.org/de/articles/2016/10/14/blac-o14.html en Valerie Richardson: Black Lives Matter incasseert $ 100 miljoen van liberale stichtingen, https: //www.washingtontimes. com / nieuws / 2016 / aug / 16 / black-lives-matter-cashes-100-miljoen-liberale-stichter / .
(7) MAGIS: escalatie in de VS – “Black Lives Matter”, Donald Trump en de globalisten, https://ground-verlag.de/spaetkapitalistische-systemententwicklung/magis-zuspitzung-in-den-usa-black-lives- matter-donald-trump-and-the-globalists / .
(8) Een gedetailleerde lijst van de Pro-BLM-bedrijven is te vinden in de genoemde tekst: MAGIS: escalatie in de VS – “Black Lives Matter”, Donald Trump en de globalisten,https://ground-verlag.de/spaetkapitalistische-systemententwicklung/magis-zuspitzung-in-den-usa-black-lives-matter-donald-trump-und-die-globalisten/ .
(9) Hannes Hofbauer geeft een goede en beknopte samenvatting van de gebeurtenissen in Oekraïne van 2013 tot 15 in de sectie “Slag om Oekraïne”, in: Hannes Hofbauer: Feindbild Russia – History of a Demonization, Wenen 2016.
(10) Zie ook : Ulrich Mies (redacteur): De diepe staatsstakingen – hoe de westerse wereld crises creëert en oorlogen voorbereidt, Wenen 2019.