Indignatie redactie 
Biden – Deze blunder zal de Democraten tijdens de volgende Trump-regering parten spelen.
De gratieverlening van president Joe Biden aan zijn zoon Hunter is een uitgemaakte zaak. De president heeft niet alleen de bestaande rechtszaken tegen Hunter voorkomen; de gratieverlening maakt zijn zoon effectief immuun voor vervolging voor alle federale misdaden die hij in de loop van meer dan een decennium heeft gepleegd.
Deze gratieverlening is een vreselijk idee – “zowel oneervol als onverstandig “, in de woorden van de Bulwark -redacteur Jonathan Last – en, zoals mijn collega Jonathan Chait gisteren schreef , weerspiegelde het Bidens keuze “om zijn eigen gevoelens voorrang te geven boven de verdediging van zijn land.”
Maar het was ook een enorme strategische blunder, een blunder die de Democraten zal achtervolgen nu ze de eerste jaren van een nieuwe Trump-regering ingaan.
De grondwet geeft Amerikaanse presidenten de macht om iedereen gratie te verlenen voor misdaden tegen de Verenigde Staten. (Ze kunnen mensen niet gratie verlenen voor overtredingen op staatsniveau.) Meestal omvatten zulke gratieverleningen gratie voor gewone criminelen; af en toe omvatten ze onaangename persoonlijke of politieke gunsten aan vrienden, bondgenoten en in zeldzamere gevallen familie. Donald Trump heeft echter beloofd om het proces van het verlenen van zeer controversiële gratieverleningen te starten zodra hij aantreedt.
Misschien wel het meest verontrustend is dat hij heeft gezegd dat hij de zaken van de opstandelingen van 6 januari gaat herzien, die hij “krijgers” en “gijzelaars” noemde , en dat hij velen van hen uit de gevangenis zal laten. Niets zal Trump ervan weerhouden om zulke dingen te doen, noch zal hij een politieke prijs betalen voor zulke toekomstige gratieverleningen: het enige waar hij ooit om gaf, was het Witte Huis winnen om uit de gevangenis te blijven, en die missie heeft hij volbracht.
Maar de Republikeinse Partij is nu een volledige dochteronderneming van Trump World, en als Biden zijn zoon niet had gratie verleend, hadden gekozen Republikeinen op elk niveau verantwoording moeten afleggen voor Trumps acties, zonder verwijzing naar de Bidens. Ze hadden officieel moeten zeggen of ze het ermee eens waren dat Trump mensen die het Capitool bestormden en politieagenten aanvielen uit de gevangenis liet.
Hoewel Trump buiten bereik van de kiezers zou zijn gebleven, zouden de kwetsbare Republikeinen die zich kandidaat stelden voor herverkiezing hem hebben gesmeekt om een aantal van de potentieel walgelijke gratieverleningen te vermijden.
Vergeet dat allemaal. Joe Biden heeft nu elke Republikein — en vooral degenen die zich in 2026 kandidaat stellen voor het Congres — een kant-en-klaar hitteschild geboden tegen elke kritiek op Trumps gratieverleningen, in het verleden of heden. Biden heeft gratieverleningen effectief geneutraliseerd als een politiek probleem, en erger nog, hij heeft onbedoeld macht gegeven aan Trumps verhaal over de onbetrouwbaarheid van Amerikaanse instellingen.
Biden beloofde eerst het oordeel van de jury in Hunters wapenproces te respecteren en zwoer dat hij Hunter geen gratie zou verlenen — en zei toen dat hij moest handelen omdat “rauwe politiek” “dit proces had geïnfecteerd”. En dus kan elke Republikein nu zeggen: als het op gratieverleningen aankomt, weet ik alleen dat ik het met Joe Biden eens ben dat het ministerie van Justitie niet te vertrouwen is om Amerikanen eerlijk te behandelen. Ik ben blij dat hij eindelijk het licht heeft gezien .
Sommige mensen zien Joe’s gratieverlening aan Hunter als een daad van genade, een uiting van de liefde van een vader voor een zoon die door de hel van verslaving is gegaan. Ik begrijp die argumenten. (In 2020 schreef ik over de relatie tussen Joe en Hunter.) Ik weet ook dat veel Amerikanen geloven dat Hunter volgend jaar door het ministerie van Justitie zou zijn aangepakt als onderdeel van Trumps wraakcarnaval.
Ik ben hier minder van overtuigd, niet in de laatste plaats omdat Joe Biden had kunnen wachten tot Hunter later deze maand werd veroordeeld voor zijn federale misdaden en vervolgens zijn straffen had kunnen omzetten terwijl hij een beperktere gratie voor andere kwesties had kunnen bedenken. In plaats daarvan gaf de vader de zoon een vrijbrief voor alle federale misdaden die hij in meer dan een decennium van zijn leven had gepleegd.
En ik begrijp volledig dat smeekbeden over normen weinig impact hebben op Democraten die het zat zijn om vast te houden aan zulke ouderwetse ideeën terwijl Trump ze naar believen afkraakt. Het is misselijkmakend om te zien hoe Republikeinen Biden bekritiseren voor deze gratie nadat Trump ze tijdens zijn eerste termijn uitdeelde als een man die drankbonnen uitdeelt voor een casino. En bovendien , zouden sommigen kunnen zeggen, wie geeft er om normen en de rechtsstaat als Trump weer aan de macht is? De Bidens zouden moeten krijgen wat ze kunnen krijgen terwijl ze Trump de middelvinger geven, toch?
Ik denk dat iedereen die deze nihilistische argumenten aanvoert, er spijt van zal krijgen, maar dat is een discussie voor een andere dag. In de tussentijd maak ik me meer zorgen over de Hunter-pardon als een praktische politieke kwestie.
Biden heeft nu een effectief argument tegengehouden dat zijn eigen partij in 2026 had kunnen maken, zelfs tegen Trump. De meeste mensen begrijpen corruptie, en hoewel ze er misschien niet zoveel om geven, vinden ze het niet prettig als het in hun gezicht wordt geduwd. Sommige van Trumps gratieverleningen hadden politiek schadelijk kunnen zijn voor Republikeinen: iets meer dan een week geleden bleek uit een peiling dat 64 procent van de Amerikanen bezwaar zou maken tegen gratieverlening aan degenen die zijn veroordeeld voor misdrijven die verband houden met 6 januari.
Maar hoe maken Democraten dat punt nu Biden zo veel op Trump lijkt als het gaat om het rechtssysteem? Bidens verklaring over de gratie had een soort Trumpiaanse, niet-specifieke paranoia: “In hun poging om Hunter te breken,” verklaarde de president, “hebben ze geprobeerd om mij te breken—en er is geen reden om te geloven dat het hier zal stoppen. Genoeg is genoeg.”
Zoals Chait vraagt: “Proberen Hunter te breken? En zijn vader? Met welk doel?” Deze gratie heeft meer dan een zweem van paniek om zich heen, en als president Biden zenuwachtig is over de uitkomst van een proces dat wordt aangestuurd door zijn eigen ministerie van Justitie , hoe kunnen we dan bezwaar maken tegen een toekomstige president Trump die mensen uit de gevangenis laat op basis van dezelfde angsten? De realiteit is natuurlijk dat Trumps kwaadaardige en trollachtige gratieverlening aan verschillende dwazen en vriendjes niet in hetzelfde universum valt als een gekwelde vader die zijn zoon gratie verleent, maar president Biden heeft er nu voor gezorgd dat niemand zich echt druk zal maken om het verschil.
Joe Biden is aan het einde van zijn carrière en boos op een politieke wereld die zijn zoon tot een object van haat en spot heeft gemaakt. Met een pennenstreek redde hij Hunter en gaf hij iedereen de schuld, inclusief misschien de mensen die hem dwongen zijn campagne op te geven terwijl Hunter hem naar verluidt smeekte om door te zetten. Elke ouder kan begrijpen waarom hij ‘ fuck you into the wind’ wilde schreeuwen voordat hij de deur uitging. Helaas heeft hij in het proces misschien ook veel leden van zijn eigen partij genaaid, en de vastberadenheid ondermijnd die ze nodig hebben om de rechtsstaat te verdedigen.
