“De invasie van Europa – De cijfers van de grote vervanging”: bewijs door de feiten

Veel Europese landen kennen al tientallen jaren een steeds grotere en aanhoudende immigratie van buiten Europa. Hoe zijn we hier gekomen ? Wat zijn de gevolgen ? De invasie van Europa – De cijfers van de Grote Vervanging , het recente essay van Jean-Yves Le Gallou en de Polémia-stichting presenteert, met ondersteunende figuren, de ingrijpende transformatie van de bevolking en van de samenleving in dertien landen van West- en Zuid-Europa. Een boek zonder taboes, waarbij vooral politiek incorrecte onderwerpen niet uit de weg gaan.

In de zomer en herfst van 2019 publiceerde stichting Polémia op haar site dertien monografieën van Europese landen in een reeks met als titel ”  De grote vervanging in Europa  “. Te oordelen naar zijn weerklank in Frankrijk en zelfs in het buitenland (Canada, Zwitserland, België, enz.), Beantwoordde dit onderwerp aan een sterke verwachting van de lezers. Een verwachting om woorden en vooral feiten te vinden om deze ervaring te ondersteunen, die Renaud Camus beschrijft in zijn boek Le Grand Ronnement : “ Hoeveel van ons ervaren elke dag hetzelfde gevoel, […] langs de trottoirs van onze steden, in het openbaar vervoer, in de metro van Parijs, voor de beelden of de realiteit van onze scholen of onze universiteiten? Alsof Frankrijk in de tijd van ons leven, en nog minder, mensen veranderde.  “

Het beschrijven van de verandering in een ons bekende wereld is geen probleem als het om milieuschade gaat. Een Australische filosoof die door de media-geestelijken op het hoogtepunt werd gebracht, vond zelfs een woord uit om deze indruk van vreemdheid te beschrijven: ”  de solastalgie  “ .

Aan de andere kant geniet de beschrijving van de bevolkingsverandering en van het nederzettingenbeleid, georganiseerd door verschillende Europese regeringen, niet dezelfde welwillendheid, alsof het een verboden debat is. Het was daarom essentieel om te proberen deze grote omwenteling die in Europa plaatsvindt voor onze ogen te herzien.

Een beoordeling die nog nooit is gedaan

De voormalige president van Tsjechië Václav Klaus en Jiri Weil benadrukt in een boek gepubliceerd in 2015 het feit dat, in de gebureaucratiseerd Europa dat wij kennen, “  je kunt niet elke enigszins belangrijk project uit te voeren zonder een studie over het effect van milieu, hygiëne, medisch-epidemiologische aandoeningen, enz.  “ . De auteurs merkten ook op dat, ondanks dit zeer strikte kader, de georganiseerde massa-immigratie in Europa niet heeft geleid tot enige eerdere studie of tot een evaluatie van eerdere immigratiegolven.

In deze context, terwijl de voordelen van immigratie de hele dag in de media worden aangeprezen, was het belangrijk om te proberen de vele kosten in Frankrijk en in andere Europese landen te begrijpen.

Het zou aanmatigend zijn om de 212 pagina’s van het essay in één artikel samen te vatten. Desalniettemin benadrukken de verschillende portretten van Europese landen in het boek, geschreven door Jean-Yves Le Gallou en medewerkers van de Polémia Foundation, gebaseerd op officiële of journalistieke bronnen, trends die veel landen gemeen hebben:

• Immigratie naar West-Europa begon significant te worden tijdens de naoorlogse hausse. Veel Europese landen deden in deze periode een beroep op buitenlandse arbeidskrachten. Van Europese en christelijke immigratie, immigratie naar Europa is de afgelopen decennia steeds meer buiten-Europees en moslim geworden.
• Immigranten maken vaker gebruik van sociale bijstand dan staatsburgers.
• Ze hebben bijna systematisch een hoger werkloosheidspercentage dan staatsburgers.
• De integratie van “migranten” op de arbeidsmarkt wordt belemmerd door verschillende obstakels, waaronder taal en vaak een vrij laag opleidingsniveau.
• Het islamisme wint terrein in verschillende Europese landen en betreft niet alleen nieuwkomers, maar ook nakomelingen van tweede en zelfs derde generatie immigranten. Er is een “herislamisering” van een groeiende marge van moslims, tegen de hoop in van de seculariserende autoriteiten.
• De invloed van de landen van herkomst van migranten komt soms op een verborgen manier tot uiting dankzij de financiering van moskeeën, wat het acculturatieproces vertraagt.
• Als er statistieken over dit onderwerp beschikbaar zijn, blijkt dat buitenlanders oververtegenwoordigd zijn onder delinquenten en gevangenen.
• In de afgelopen decennia zijn er in Europa aan de rand van grote steden wetteloze gebieden met een hoge concentratie van populaties van buitenlandse afkomst vermenigvuldigd. Op zeldzame uitzonderingen na, zoals in Denemarken, zijn de pogingen van de autoriteiten om de orde te herstellen mislukt.
• De vrijheid van meningsuiting neemt af, met name sinds de publicatie van de cartoons van Mohammed en de islamitische terroristische aanslagen die in Europa veel slachtoffers hebben geëist.

Recht bij de immigratiedienst

In deze context lijkt het recht een centraal element te zijn. Zowel nationale wetten als internationale verdragen en Europese richtlijnen en verordeningen hebben ertoe geleid dat Europese landen steeds minder kiezen voor het niveau en de herkomst van immigratie. In de loop der jaren, van arbeidsmigratie tot herkomst, is gekozen immigratie steeds meer onderwerp geworden. De cijfers in het essay belichten een echte regeling die de historische continuïteit van veel Europese landen bedreigt.

Het essay belicht ook de verschillen in reacties van Europese landen op een invasie die zijn naam niet spreekt. Als we de verschillende monografieën lezen, kunnen we zien dat de toename van de stemmen voor de zogenaamde ‘populistische’ politieke partijen een stimulans heeft gehad op dit gebied. Dit fenomeen, dat de groeiende ergernis weerspiegelt, heeft verschillende landen ertoe aangezet hun immigratiebeleid te wijzigen. Ter vergelijking: Frankrijk lijkt goed geïsoleerd met een president die het “  opvangen  ” van illegalen tot een van zijn prioriteiten maakte vanaf het begin van zijn mandaat en wiens regering een ongeëvenaard budget heeft besteed aan het verwelkomen van nieuwkomers.

The Invasion of Europe probeert het migratieverschijnsel in een lange geschiedenis te plaatsen. Het verzet van de landen van Oost-Europa en dat wat in opkomst is in West- en Zuid-Europa is hoopgevend. Concluderend, het is een grote omwenteling, ideologische, media en gerechtelijke waartoe Jean-Yves Le Gallou oproept.

In een context waarin informatie over immigratie steeds meer wordt gecorseerd en georiënteerd, kunnen we er zeker van zijn dat dit essay, met de vele feitelijke elementen die het bevat, het evenwicht zal herstellen van een slinger die buitensporig is gegaan in een betekenis, dat wat beoogt om ons te doen geloven dat immigratie van buiten Europa niet alleen onvermijdelijk is, maar ook noodzakelijk.