Moslims in België steeds meer te zeggen: De islam maakt crimineler en gewelddadiger

Het rapport van de terreurcommissie naar aanleiding van de jihad-aanslagen in Brussel van 22 maart 2016 vermeldde wel de spreekwoordelijke olifant in de kamer, namelijk de islam, maar alleen om te concluderen dat er meer belastinggeld naartoe moet. De commentaren naar aanleiding van de rellen en vernielingen in Brussel gaan van ‘armoede’ en ‘sociaaleconomische achterstelling’ over ‘discriminatie’ en ‘racisme’ tot het papegaaien van wat het Vlaams Belang al decennia zegt: het beleid is te pamperend en er heerst tolerantie en straffeloosheid.

Ook Jean-Marie Dedecker verhult

Zelfs Jean-Marie Dedecker, die een voor het overige prima column schreef, gaat eigenlijk niet naar de kern: de moslimimmigratie en de islam. Als een van de enigen wijst Dedecker wel op de ‘haat die ze koesteren tegen de samenleving waarvan ze nu deel uitmaken’. ‘Ze’, dat zijn volgens Dedecker ‘immigranten van de derde generatie’, ‘allochtone minderheden’ en ‘expatvoetbalhooligans’. Die laatste term getuigt van vindingrijkheid, maar eigenlijk zijn al die begrippen verhullend taalgebruik dat niet alleen schofferend is voor een groot deel van de ‘allochtonen’ en ‘immigranten van de derde generatie’, maar ook staat het een fundamentele analyse in de weg. Voorts spreekt Dedecker over ‘crimineel gedrag’ van lieden ‘die zichzelf zien als krijgers in een culturele nationalistische burgerstrijd’, en tot slot maakt hij ook gewag van ‘rootisten’ die ‘ervan overtuigd zijn dat hun eigen identiteit bepaald wordt door hun biologische afstamming, en dat ze die roots van nationaliteit, cultuur en godsdienst trouw moeten blijven’.

Geen Chinezen, wel moslims

Nu zeggen sommigen mij dat het voor iedereen wel duidelijk is over welke ‘nationaliteit’, ‘cultuur’ en ‘godsdienst’ het gaat. Ik durf daar echter sterk aan te twijfelen, vooral omdat politiek correcte journalisten, academici en politici die aspecten juist zoveel mogelijk willen doodzwijgen. Bovendien maakt het niet expliciet benoemen blind voor de kern van het probleem: de fundamenten van de islamitische leer. De daders waren immers weer maar eens géén al dan niet rootistische en/of achtergestelde en/of gediscrimineerde en/of racistisch bejegende Chinezen, joden, boeddhisten, sikhs, Assyriërs, Perzen, Armeniërs of Indiërs, maar wel moslims, in dezen veelal Marokkaanse moslims.

‘Rootisme’ en ‘fundamentalisme’

De term ‘rootisme’ (gemunt door Etienne Vermeersch) is een beetje zoals de term ‘fundamentalisme’: hij zegt weinig wanneer hij niet wordt ingevuld met een bepaalde cultuur, religie of ideologie. Niemand heeft dat beter verwoord dan de bekende Amerikaanse filosoof en auteur Sam Harris: ‘Het is tijd dat we toegeven dat we niet in oorlog zijn met “terrorisme”. We zijn in oorlog met de islam. Dat betekent niet dat we in oorlog zijn met alle moslims, maar we zijn zéker in oorlog met de levensvisie die de Koran aan alle moslims voorschrijft. De enige reden dat moslimfundamentalisme een bedreiging voor ons is, is omdat de fundamenten van de islam een bedreiging voor ons zijn.’ Daarbij merkt Harris op dat het jaïnisme werkelijk een religie van de vrede is, omdat de fundamenten van het jaïnisme het tegenovergestelde van die van de islam zijn. Met andere woorden: in tegenstelling tot islamitisch fundamentalisme leidt jaïnistisch fundamentalisme wél tot vredelievende woorden en daden. Net zoals fundamentalisme hoeft rootisme dus niet per se een serieus probleem te zijn, afhankelijk van wat die roots precies zijn.

‘Gangsterislam’

En zo belanden we bij de schrandere Nederlandse psycholoog en publicist Timon Dias, die schreef over de ‘gangsterislam’ als ‘grote uitdaging voor Europa’. Hij stelt vast dat ‘dat de culturele uitdrukkingen van criminelen en straatjongeren met een islamitische achtergrond doortrokken zijn van islamitische thema’s en symbolen’, en voorts: ‘Ongeacht hoe subversief en ontwrichtend hun criminele activiteiten zijn, zullen zij zich nooit minachtend over de islam uitlaten of de “islamitische zaak” tegenwerken.’ Dias concludeert: ‘Terwijl islamisten hun gastsamenlevingen op hun religieus geïnspireerde manier ondermijnen, doen criminelen en straatjongeren met een islamitische achtergrond het op hun eigen areligieuze en “aardse” manier door intimidatie van wijkbewoners, overvallen, drugshandel, enzovoort. Vanuit islamistisch perspectief, dat uiteindelijke annexatie beoogt, is dit zeer gunstig.’

Supremacistisch apartheidsdenken

Het gebruik van de term ‘islamisme’, wat natuurlijk gewoon de expansionistische, totalitaire kern van de islam is, vergeef ik hem. Maar hoe komt het dat die criminele moslims, dixit Dias, ‘subversieve intenties koesteren jegens de maatschappijen waarin zij wonen’? Het is fout om te denken dat een moslim die zelden bidt en nauwelijks of nooit naar de moskee gaat en regelmatig zondigt met seks, eten, alcohol en/of drugs, vrij is van bepaalde islamitische ideeën. Bepaalde niet-islamitische gedragingen of een (tijdelijk) verwesterst leven van jihadisten en islamitische criminelen, relschoppers of vandalen komt de politiek correctelingen goed uit om de islam uit de wind te zetten, maar het is misleidend. Wat in het Westen totaal wordt onderschat, is hoe de islamitische opvoeding en cultuurkring de modale moslim infecteert met supremacistisch apartheidsdenken. Daarvoor hoeft hij echt niet de Koran of de sharia (goed) te kennen. Net zoals zowat iedereen die hier wordt geboren en opgroeit in een westerse of Europese cultuurkring doordesemd is met typische aspecten van onder meer christelijke en humanistische principes, zoals de gulden regel: behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden.

De gulden regel

Maar behalve voor goede medemoslims kent de islam die gulden regel niet. Karl Marx had de essentie van de islam heel goed begrepen toen hij samenvatte: ‘De islam veroordeelt de natie van de ongelovigen en creëert een toestand van permanente vijandigheid tussen moslims en ongelovigen.’ Wim van Rooy verwoordde het als volgt: ‘Moslims zijn mensen zoals niet-moslims, maar ze zijn tot vijandigheid jegens niet-moslims geconditioneerd door de ideologie die Mohammed vastlegde in de Koran.’ Ziedaar de verklaring voor de moslimbendes die in Rotherham (Verenigd Koninkrijk) alleen niet-islamitische, blanke jonge meisjes seksueel misbruikten en uitbuitten (1.400 slachtoffertjes); ziedaar de reden waarom Marokkanen geen bejaarde Marokkaanse vrouwtjes overvallen; ziedaar de verklaring voor de massa-aanrandingen van niet-islamitische vrouwen op oudejaarsavond in Keulen (het gros van die vrouwen zal overigens nooit gerechtigheid krijgen); ziedaar de islamitische haathetze en juridische jihad tegen Juf Magalie van de Blokkendoos in Antwerpen. De voorbeelden zijn legio. Het is een ongemakkelijke waarheid die in onze islambundel door de Deense gevangenispsycholoog Nicolai Sennels uit de doeken wordt gedaan in zijn essay: ‘Een verslag vanuit de praktijk: de islam maakt veel moslims crimineler en gewelddadiger’, met name ten opzichte van de niet-moslim, de kafir. Wanneer minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) het geweld in Brussel ‘onbegrijpelijk’ noemt en hij het over ‘een bepaald type jongeren’ heeft, moet ik denken aan zijn uitspraak dat ‘je respect moet hebben voor de Koran’ (De Zondag, 21/06/2015): gevaarlijke waanzin van de N-VA-vicepremier.

De moskee heeft niets te vrezen

‘Maar er sneuvelden in Brussel toch ook etalageruiten van mensen uit moslimlanden?’ Bij zo’n hatelijke geweldsuitbarsting is collateral damage zelden uitgesloten, en het valt niet te onderschatten hoe de hardwerkende Afghaan of Iraniër die ook alcohol verkoopt als een verrader of afvallige (via ‘takfir’) wordt geminacht en gehaat. Maar de moskee en de islamitische boekenwinkel in Molenbeek die Filip Dewinter en Geert Wilders van de burgemeesters niet mochten gaan bezichtigen, hebben niets te vrezen. Net zoals wij niets te vrezen hebben van al dan niet rootistische en/of achtergestelde en/of gediscrimineerde en/of racistisch bejegende Chinezen, joden, boeddhisten, sikhs, Assyriërs, Perzen, Armeniërs, Indiërs …

Aanhoudende moslimimmigratie

Dat brengt mij bij het laatste en essentieelste punt. Jean-Marie Dedecker heeft gelijk wanneer hij schrijft: ‘Onze ministers kijken telkens de andere kant op achter een sluier van zelfbedrog en partijbelang. Ze voeren dan telkens een riedeltje van verontwaardiging op en roepen om een strenger beleid om de goegemeente te sussen. Hun mantra van “lik-op-stuk beleid” is even geloofwaardig als “de onderste steen bovenhalen” in elk onderzoeksrapport.’ Maar wat te denken van Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken die met name via de kanalen asiel, migratie en gezinshereniging maandelijks nog altijd duizenden moslims dit land binnenlaat? Roept Francken naast zijn cursusje ‘Hoe omgaan met vrouwen’ nu ook een cursusje ‘Hoe omgaan met (het gezag van) een niet-islamitische samenleving’ in het leven (met uw belastinggeld)? Het is hopeloos naïef en gevaarlijk om te geloven dat zo’n cursusje moslimmigranten tot fundamenteel andere ideeën en inzichten zal brengen, dat weet ook deze eerlijke ervaringsdeskundige dame: ‘No eastern man can be changed by a class he goes to every Thursday.(…) As soon as they get their residency, they say goodbye to what they were taught.’

Je kunt niet zeggen dat je het probleem van rellende moslimjongeren structureel wilt oplossen terwijl je ondertussen massaal dragers van dezelfde problematische cultuur blijft binnenloodsen in onze samenleving, en met name in grote steden als Brussel en Antwerpen (zie de cijfers). En dat geldt voor alle problemen die voortkomen uit de islam en die ons steeds meer belastinggeld kosten. In die zin faalt de voltallige Belgische regering.