De islam wacht zijn kansen af en zal dan toeslaan in een schokkende burgeroorlog zal zeer bloedig zijn
Indignatie redactie
26 min. lezen
Het oprukken van de Islam in de Westerse Wereld gaat dagelijks voort en met grote snelheid!
De vijand lokt ons een burgeroorlog in want dat levert hem de anarchie op waarin hij denkt te kunnen winnen. Dat blijkt uit een ánder in kringen van Isis gewaardeerd handboek, geschreven door Aboe Bakr Naji, achter wie zich volgens Libération waarschijnlijk een collectief van auteurs verbergt. Zij leggen uit hoe je eerst door middel van bloedbaden chaos creëert waarna de jihadi’s een schrikbewind vestigen om de grondslagen te kunnen leggen van een islamitische staat.
Permanent kleine acties
In plaats van grote slagen met duizenden slachtoffers adviseerde Al-Souri kleine acties overal in het westen. Permanent, steeds weer en op onverwachte plekken. Bloedig, wreed, zo meedogenloos mogelijk. Er hoefden in principe niet veel slachtoffers te vallen, als de echo maar vér door klonk. Op deze manier werden twee doelen bereikt: ten eerste verloren de ongelovigen hun vertrouwen in hun eigen autoriteiten. Die waren immers niet in staat hen tegen de halsafsnijders en bommenleggers van Allah te beschermen. Ten tweede ontwikkelden zij een diepe haat tegen álle moslims, die zij van medeplichtigheid gingen verdenken.
Toen in Europa het christendom werd verbreid kwam er in het Midden-Oosten een grote macht opzetten: de Islam. De naam van hun god was Allah. Deze naam werd als gemeenschappelijke godheid door de verschillende Arabische en Bedoeïenen nomadenstammen meegedragen, hoewel de stammen onderling hun eigen goden kenden. Vooral het geloof aan de ‘djinns’ – de geesten, zowel de goede als de slechte geesten – was dominant. Er waren overal ‘shrines’, heiligdommen aan deze goden gewijd, de voornaamste was de Kaäba, de zwarte steen in Mekka. Deze Kaäba was – zeggen de Arabieren – door Adam gebouwd en later, na de zondvloed – door Abraham en Ismaël verder verfraaid. In de muur van de Kaäba is een witte steen, door Gabriël uit het Paradijs naar de aarde overgebracht, aangebracht die zeer wordt vereerd. Mohammed trad op vijfentwintig jarige leeftijd in het huwelijk met een rijke Arabische weduwe, Chadidja, en krijgt kort daarna zijn openbaringen – sura’s genaamd – rechtstreeks van de engel Gabriël.
Althans zo wordt het gezegd. Aanvankelijk was Mohammed bevreesd bezeten te zijn van een boze geest, maar bij een tweede bezoek van de engel is hij zeker van zijn roeping tot profeet. Mekka weert de nieuwe profeet uit angst de inkomsten van de Kaäba te verliezen, omdat de boodschap van Mohammed niet in de lijn ligt van de goden-verering. Medina, voordien heette die stad Jathreb, erkent Mohammed als de gezant van Allah en hij wordt er in 622 feestelijk binnengehaald. Sindsdien heet Jathreb Medinaan-Nabi, stad van de profeet. Acht jaar later verovert Mohammed de stad Mekka en de grote zwarte steen, de Kaäba. Daarna volgen andere Arabische steden en wordt heel het Arabisch schiereiland aan Mohammed onderworpen en Allah de almachtige en strenge god. Alah Akhbar, Allah is groot en Mohammed is zijn profeet, zo luidt de ‘belijdenis’. Er zijn ook andere profeten geweest, zoals Adam, Mozes en ook Jezus, maar Mohammed is de grootste van hen, omdat aan hem de laatste waarheid is geopenbaard, de Koran.
Mohammed predikte de ‘jihad’ – de heilige oorlog. Met het zwaard moeten de ‘kafirs’ – de heidenen – worden onderworpen aan de wil van Allah, zoals die in de Koran is vastgelegd. Wie sneuvelde in de strijd zou direct het Paradijs binnengaan waarop volop genot was en alle zinnelijke wensen worden vervuld. De fanatieke moslimstrijders veroverden Syrië en Palestina op het Byzantijnse rijk. Kalief Omar onderwierp in 638 Jeruzalem. Perzië in het Oosten en Egypte in het Westen werden veroverd met het zwaard. Heel Noord-Afrika werd onderworpen, de christelijke kerk verwoest. Verder het Oosten in tot in India zaaide het zwaard van Mohammed dood en verderf. In het jaar 711 staken de moslimstrijders de zee over bij Gibraltar en onderwierpen Spanje aan Mohammed. Het christendom werd eenvoudig weggevaagd. De moedige keizer Leo III bood dapper weerstand aan de oostgrens van het Oost-Romeinse rijk en overwon de Arabische legers bij Constantinopel in 718 met de hulp van een strenge winter en de uitbraak van besmettelijke ziekten onder de Arabische moslimstrijders. De oostgrens van Europa werd met succes verdedigd en de Europese volkeren bewaard voor Islamitische overheersing. Maar in het Zuiden rukte de Islam verder op, over de Pyreneeën Zuid-Frankrijk in. Ze overwonnen het rijk van de West-Goten en trokken verder op naar het rijk der Franken. Onder de machtige aanvoering van Karel Martel werd een gezamenlijk leger opgebouwd van Franken, Friezen, Saksen, Hessen, Alemannen, Thuringers en wat er over was van de West-Goten.
Er werd een krachtig front gevormd en tussen Tours en Poitiers kwam het tot een enorme veldslag. De uitkomst van die veldslag werd bepalend voor de vraag of West-Europa met geweld Islamitisch zou worden dan wel Christelijk zou blijven. De fanatieke Mohammedaanse strijders werden door de moedige Franken, Friezen en hun bondgenoten definitief verslagen. Grote delen van het Romeinse rijk werden aan de Islam onderworpen. Een bloeiende kerk in Noord-Afrika – voor de moslim is elke christen een ongelovige hond – werd vernietigd en velen vonden de dood. Het verlies was groot en voelbaar tot op vandaag.
Vandaag staat de Islam weer op het hoofdmenu van de wereldpolitiek. Eeuwen lag de Islam er wat slapend bij, afgezien van het Ottomaanse rijk (de Turken) dat een deel van Europa (delen van Oost-Europa en de Balkan) vier eeuwen lang, tot aan de Eerste Wereldoorlog, overheerste. Vandaag is de Islam ontwaakt en heft het zwaard van Mohammed opnieuw op. De wereld heeft er echter nog niet helemaal erg in. Bijna overal in onze wereld waar zich grote geweldsproblemen voordoen, is de Islam betrokken. Bosnië, Kosovo, Macedonië, Afghanistan, Tsjetsjenië, Pakistan, Indonesië, Filippijnen, Algerije, Nigeria, Niger, tal van andere Afrikaanse landen en vooral… het Midden-Oosten, Irak, Iran, Libanon en Israël. De volgende fase zijn misschien de steden van West-Europa in Amerika.
ISLAM EN ISRAËL
De grote steden van Duitsland, Frankrijk, Nederland tellen vele volle moskeeën op vrijdag en vele lege kerken op zondag. Er is in deze richting een ontwikkeling ingezet die zich met grote snelheid doorzet. Af te wachten valt wanneer de eerste moslim-burgemeester zal worden benoemd en waar. Wellicht zal aan Amsterdam deze twijfelachtige eer te zijner tijd te beurt vallen. Zeker is ook dat de Moslim-lobby in Amerika snel aan kracht groeit en de Islam ten aanzien van Israël en het Midden-Oosten grote invloed op de Amerikaanse politiek zal gaan uitoefenen. Europa is in dat opzicht misschien al verder opgeschoven. Niet voor niets eisen de Palestijnen telkens weer een stoel op voor Europa om aan de ‘vredesbesprekingen’ rond Israël deel te nemen. Men weet dat de stem van Europa krachtiger zal klinken tégen Israël en vóór de Palestijnse eisen. Europese politici moeten weten dat in de strijd om Israël ook de andere Arabische landen meepraten en dat de Islam een doorslaggevende stem heeft. Niet de politiek, maar de religie maakt de dienst uit in de strijd om Jeruzalem. En er komt geen vrede, maar meer strijd. De wereld dacht dat er slechts een haardun verschil was te overbruggen tussen Ehud Barak en Yasser Arafat op weg naar de vrede, maar de werkelijkheid was een diepe afgrond die de twee scheidde. Die afgrond is ontstaan door de Islam. Arafat erkende zogenaamd het bestaan van Israël maar legde in het Arabisch uit dat dit dezelfde tactiek was als die van Mohammed: als je vijand te sterk is sluit je eerst vrede en als hij niet oplet dan steek je hem een dolk in de rug. Precies zo ging het sinds de Oslo-akkoorden. Israël is moe, doodmoe, van oorlog en terreur. Maar de Islam wacht zijn kansen af. “We hebben geen grote oorlog tegen Israël meer nodig”, zei een Islamitische leider op de topconferentie in Sharm-el Sheikh enkele maanden geleden, “We krijgen het zo wel op de knieën”. Het raakvlak van de Islam met Europa ligt in Israël. Op elke Islamitische website (Internet) vindt men agressieve taal tegen Israël en politieke en religieus bepaalde berichtgeving over Israëls strijd om het bestaan.
In alle West-Europese landen en grote steden vinden we Moslimorganisaties die hun rechten gaan opeisen. Men schuwt niet om te zeggen dat de Europese cultuur ook is gevormd door de Islam en men verwijst naar Spanje uit de Morentijd en bouwwerken uit het Ottomaanse rijk, vooral in het voormalige Joegoslavië. Er wordt een beeld geschapen van onderdrukking van moslims in Europa, die voor jonge moslims een bron van haatgevoelens vormt jegens Europese overheden en burgers. Zij worden – en dat gebeurt over de hele wereld onder moslims – in een slachtofferrol gedreven, van waaruit men dan makkelijk tot geweld en ‘vrijheidsstrijd’ komt. De propaganda in Indonesië spreekt in dit opzicht boekdelen. Ook Arafat hamert voortdurend op dit aambeeld en zegt de moslims dat Israël de moslimheiligdommen verwoest.
In Europa eist de Islam steeds meer zijn rechten op. Citaat:
In deze redenering wordt niet geschuwd de geschiedenis van Europa als ‘christelijke beschaving’ te ontkennen. Men beroept zich daarbij op de Griekse mythologie waarin Europa door de oppergod Zeus tot ‘dochter van een Fenicische, een Palestijnse(!) koning wordt gemaakt’. De geschiedenis wordt in eigen voordeel verdraaid. Net als in Israël en rond Jeruzalem. Alsof er niet eeuwenlang een Joodse Tempel stond op de berg Moria.
Men gebruikt steeds weer termen, die bij ons afkeer oproepen, om die in eigen voordeel te gebruiken. Nog een citaat: “De eigen cultuur als universele waarde vooropstellen is een vorm van ‘fundamentalisme’. Ook bij ons (moslims) vind je fundamentalisten, maar zij vormen een minderheid, in tegenstelling tot het Westerse fundamentalisme, dat oververtegenwoordigd blijkt bij de blanke meerderheid. We vragen dat iedereen in dit land het rechtsstaatprincipe respecteert (alsof er in ons land geen moslims in het parlement zitten… ftv) met als gevolg gelijkheid van behandeling tussen alle culturen, godsdiensten, overtuigingen en rassen. Het is de enige manier om aan een conflictrijke toekomst te ontsnappen… (bedreiging? ftv).
Zo wordt de jonge moslim in Europa klaargemaakt voor de komende strijd. Dit soort dingen gaan samen met de oproep tot boycot van Israël-producten (namen en merken worden erbij genoemd). Men eist ook Islam-onderwijs op de openbare scholen.
De Vrije Universiteit van Amsterdam (opgericht door de gereformeerde Abraham Kuyper) wil een opleiding beginnen voor ‘imams’ – zeg maar: moslimdominees.
De Islam rukt op. De vraag is wanneer dit gaat leiden tot grotere conflicten. Onze minister Van Boxtel van het ‘grote steden beleid’ tikte een Marokkaanse imam op de vingers, omdat hij zich had uitgesproken over homoseksualiteit. Hij had “een goed gesprek” gehad, meldde hij. Maar een dag later stond er in de krant een verhaal waarin de imam zich afvroeg “hoelang ministers in dit land nog door denken te gaan met het betuttelen van de Islam”. Impliciet werd tot de moslims gezegd: “We pikken het niet langer”. Een nieuwe impuls tot verzet tegen een onderdrukkende (Nederlandse) overheid en de onderdrukte moslim in het christelijke Westen. Het kruitvat wordt klaargezet, het lont wordt erbij gelegd. Men kan terecht de vraag stellen: “Wanneer domineert de Islam Europa?”
Dat er binnen afzienbare tijd opnieuw een grote oorlog komt, is een zekerheid. Hier een aantal argumenten voor deze stelling:
– het gangbare economisch model is niet aangepast aan de demografische ontwikkelingen in de 21ste eeuw. Denk bijvoorbeeld aan de gevolgen van de vergrijzing of aan het tekort aan arbeidskrachten.
– door de gevolgen van de klimaatverandering gaat de landbouw in grote delen van de wereld achteruit en komt de voedselvoorziening in gevaar (dat zou een van de oorzaken geweest zijn van de burgeroorlog in Syrië). Bosbranden, overstromingen, de grote hitte en een tekort aan drinkbaar water maken het leven aldaar onmogelijk
– veel landen hebben torenhoge, niet meer aflosbare schulden
– de middenklasse gaat er in koopkracht op achteruit
– de scheiding tussen rijk en arm neemt almaar toe
– de situatie in de meeste islamitische landen en in zwart Afrika is hopeloos (een BBC-correspondent meldde onlangs dat de meeste jongeren in Kinshasa niet naar school gaan! In Zuid-Afrika kan 80 % van de tienjarigen simpele zinnetjes niet lezen)
– de politici van de traditionele partijen zijn ziende blind en durven niet te erkennen dat de islam de fundamenten van de westerse beschaving ondergraaft
– de afgelopen 10.000 jaar ging de mensheid van de ene oorlog naar de andere
– de wapens zijn tegenwoordig uitermate technisch geperfectioneerd, de ontwikkeling van nieuwe wapens neemt exponentieel toe, onder andere wat betreft biologische oorlogsvoering, drones en robotten of andere vormen van artificiële intelligentie, zodat de regeringsleiders makkelijk de controle erover kunnen verliezen. Ook is het mogelijk dat een oorlogshandeling of militaire interventie met een beperkt en tijdelijk doel, volledig uit de hand loopt. Het is niet ondenkbaar dat terroristische groeperingen de beschikking krijgen over gesofisticeerd wapentuig.
– de wederzijdse afschrikking met nucleaire wapens, die ons tijdens de Koude Oorlog behoedde voor een alles vernietigende oorlog, werkt niet als de tegenstanders een jihad wil voeren: sterven als martelaar is voor hen de hoogste verdienste. De aanwezigheid van atoomwapens in landen zoals Pakistan, houdt een onvoorstelbaar groot risico in.
– China is niet alleen een economische rivaal, maar heeft de afgelopen twintig jaar een enorme militaire macht opgebouwd. Niemand weet hoeveel atoomwapens en lange afstandsraketten liggen opgestapeld in een 3000 km lang netwerk van tunnels.
– de massa-immigratie leidt tot grote spanningen onder de bevolking en, in tegenstelling tot de VS, blijft de EU besluiteloos en zoekt naar een ’structurele oplossing’ die er nooit komt.
Wie zijn in dit moment de sterkste partijen?
– De Verenigde Staten, want die hebben het grootste en machtigste leger, met veel ervaring
– Rusland dat daarnaast ook nog een sterke leider heeft
– China: heeft een enorm groot leger en een oppermachtige leider
– Turkije: heeft een groot leger, is sterk nationalistisch en heeft een sterke leider die droomt van een herstel van het Ottomaanse Rijk
Wie zijn de zwakste partijen?
– de Europese Unie want die heeft nauwelijks een leger, er zijn geen echte leiders en de Unie is een bureaucratie met grote besluiteloosheid
– de Arabische landen
– Afrika
Wat kunnen we verwachten?
Eerst moet een gebeurtenis de lont in het kruitvat zijn. Zolang dit niet plaatsvindt, zal er geen oorlog zijn. Nu leven we hier vrij comfortabel, althans de meesten onder ons in het Westen. Er zullen daarom ook geen grote politieke verschuivingen zijn. De traditionele partijen zullen hun macht behouden. Het kan dus nog enige tijd goed gaan, zodat de meeste mensen zich geen al te grote zorgen maken. Ik hoop natuurlijk dat het zo blijft. Deze tekst is slechts bedoeld om voorbereid te zijn.
Het zal niet altijd duidelijk zijn of we al of niet in oorlog zijn. Is cyberwar een echte oorlog? Indien ja, dan is er nu al een wereldoorlog aan de gang. In een symposium voor militairen aan de Norwich University (een militaire academie) in september 2019 werd benadrukt dat de komende oorlogen een mengsel zullen zijn van allerlei soorten bedreigingen en aanvallen, op gebied van internet, op economische en financiële markten, oorlogshandelingen in de ruimte, gevechtshandelingen achter vijandelijke linies, enzovoort. Artificiële intelligentie zal een steeds grotere rol spelen, waarbij de vraag moet worden gesteld in hoeverre de militairen hun beslissingen hiervan moeten laten afhangen (zoals bij drones die in vijandelijk gebied opereren en vanuit een bunker duizenden km verder worden ingezet). Op het wereldtoneel zien we veel barbaarse daden, zoals het doden van burgers met gifgas. De wereld kijkt vaak toe, waardoor het moreel besef steeds verder wordt uitgehold. In dit symposium werd benadrukt dat het opvolgen van morele regels voor militairen uiterst belangrijk is, vooral met alle nieuwe technologieën. Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen professionele militairen en barbaren. Barbaren zijn diegenen die afweergeschut plaatsen bij scholen en ziekenhuizen, die milities vervoeren in ambulances en onvoorstelbare wreedheden begaan (iedereen weet ondertussen wel wie hiermee wordt bedoeld. Helaas zijn de barbaren ook vertegenwoordigd in de VN).
Professionele militairen houden zich aan een morele code. De geschiedenis leert dat professionelen het altijd winnen van barbaren. Zij winnen de harten en het vertrouwen van de mensen. De morele code betekent ook dat er empathie is voor de volkeren die lijden in de strijd. Een wereld zonder empathie zou de hel op aarde zijn.
Wat er de komende jaren precies zal gebeuren is moeilijk te voorspellen. Verderop volgen enkele denkbare scenario’s. Het gaat er niet om of deze scenario’s realistisch zijn, maar om de vraag of we voorbereid zijn op de komende calamiteiten en over hoe we ons kunnen voorbereiden. Het gaat ook niet om pessimisme of optimisme, want de toekomst bepalen we grotendeels zelf. Hier gaat het om een risico-analyse, die kan helpen ons goed voor te bereiden voor wat komen gaat.
Een waarschuwing van een oud-directeur van de CIA
Een oud-directeur van de CIA, George Beebe beschrijft, in zijn boek „The Russia trap: How our shadow war with Russia could escalate to World War III” (2019), hoe een samenloop van omstandigheden kan leiden tot een door niemand gewenste Derde Wereldoorlog. Beebe waarschuwt voor een te simpele voorstelling van zaken, zoals de aanname dat Rusland een ambitieuze, agressieve staat is die zijn macht steeds verder wil uitbreiden. Dit zou vergelijkbaar zijn met de Tweede Wereldoorlog waar Duitsland de agressor was. De situatie nu lijkt meer op de Eerste Wereldoorlog. Ook toen wenste niemand die oorlog, maar de aanslag in Sarajevo was de trigger die leidde tot een verschrikkelijke escalatie. Toen was er geen agressieve staat die zijn territorium wilde uitbreiden. Beebe ziet de oorzaak van de Eerste Wereldoorlog als een ’systeemprobleem’: de combinatie van allerlei factoren zette landen tot de oorlog aan, zoals nieuwe technologieën die als een grote bedreiging werden gezien, allianties tussen landen, tegengestelde belangen en verkeerde percepties van de bedoelingen van ’vijandelijke’ mogendheden.
Nu zitten we in een gelijkaardige situatie. Na het einde van de Koude Oorlog ontstond in Oost-Europa een vacuüm. Dit werd opgevuld door een uitbreiding van de Navo. Voor Rusland was dit een bedreiging. In de beleving van de Russen wordt hun land omringd door vijandige staten, die tot doel hebben het regime in Rusland te veranderen en hun land in stukken te laten vallen. Met nieuwe technologieën proberen zowel de westerse landen als Rusland elkaar schade toe te brengen of de binnenlandse situatie te ondermijnen. Er woedt een ware cyberoorlog over en weer. Zelfs de Amerikaanse verkiezingen zouden door de Russen beïnvloed zijn.
Die cyberoorlog kan makkelijk escaleren tot een Derde Wereldoorlog. We kunnen ons daartegen nauwelijks verdedigen. Als ons computersysteem wordt gehackt, dan kunnen we dat weliswaar detecteren, maar het is vrijwel onmogelijk preventieve maatregelen te nemen. Het is dus mogelijk dat een vijandelijke mogendheid de Amerikaanse satellieten hackt, de stroomvoorziening in het hele land platlegt en de nucleaire installaties saboteert. Als dit wordt ontdekt, is het te laat. In deze situatie geldt het principe van wederzijdse afschrikking, zoals ten tijde van de Koude Oorlog, niet.
Zowel het Westen als Rusland zijn in dit internettijdperk erg kwetsbaar geworden. Deze situatie is volgens Beebe zeer riskant. Er hoeft slecht iets verkeerd te gaan en er kan een escalatie volgen. Nu zien we al dat Rusland en de VS in Syrië, Oekraïne en Iran tegengestelde belangen hebben. Ook hier kan makkelijk een ’systeemprobleem’ ontstaan en zitten we, zonder dat iemand het wenselijk acht, in de Derde Wereldoorlog.
Vormt China een grote bedreiging voor de wereldvrede?
Volgens Bill Gertz, national security columnist bij de Washington Times, in zijn op 19 september 2019 verschenen boek „Deceiving the sky: Inside communist China’s drive for global Supremacy ”, wordt China meer en meer een grote bedreiging voor de wereldvrede. Het Westen is decennia lang naïef geweest door te denken dat China slechts een economische rivaal is. Ondertussen heeft China een arsenaal van kernwapens opgebouwd, waarvan niemand de omvang weet. In een 3000 km lang netwerk van tunnels liggen de lange afstandsraketten verborgen.
We moeten ons volgens Gertz ook geen illusies maken over de Chinese leiders. China wordt geregeerd door een meedogenloze maffiabende en het is gewoon een communistische dictatuur met als doel wereldoverheersing (persoonlijke opmerking: vanuit Chinees standpunt zouden de superrijken in het Westen ook een maffiabende zijn en de wereldoverheersing van de VS lijkt voor de hand te liggen). Meer dan één miljard mensen hebben weliswaar nu een betere levensstandaard, maar in wezen leven ze in slavernij. De controle van de staat over de bevolking is, met behulp van de meest geavanceerde IT, vrijwel waterdicht. In China beschikken de organisaties voor binnenlandse veiligheid over alle mogelijke middelen en mankracht om iedereen in de gaten te houden.
Die technologie is trouwens gestolen van het Westen en wordt ook gebruikt voor spionage, voor financiële manipulaties en kan ook ingezet worden om de essentiële infrastructuur van het Westen, zoals het elektriciteitsnetwerk of de satellieten, te ontregelen. De VS en Europa zijn uiterst kwetsbaar omdat ze zo afhankelijk zijn van het netwerk van satellieten. Het is niet voor niets dat de VS zich verzet tegen de verspreiding van een 5G netwerk door een Chinees bedrijf.
Het streven naar wereldoverheersing door China is nu al zichtbaar in de wijze waarop het ontwikkelingslanden in de greep krijgt via leningen en infrastructurele werken. Deze landen kunnen die leningen nooit terugbetalen en verkopen daarom aan China belangrijke delen van hun infrastructuur.
Niet alleen op militair gebied, maar ook op economisch vlak doet China er alles aan om het Westen voorbij te streven. Zogenaamd private bedrijven zijn in feite staatsbedrijven die sterk worden gesubsidieerd. Naast oneerlijke handelspraktijken, is de manipulatie van de valuta een andere methode om het Westen op oneerlijke wijze te beconcurreren.
Om de Chinese dreiging tegen te gaan, doet Gertz een aantal aanbevelingen. Eerst en vooral moet het Westen Rusland als een bondgenoot zien. Door de huidige politiek, onder andere door Rusland sancties op te leggen, wordt dit land in de armen van China gedreven. Een tweede strategie is om rondom China een anti-missile netwerk op te bouwen in met het Westen bevriende landen zoals India en Japan. Ten derde moet het Westen China treffen in de meest kwetsbare sector, namelijk het dictatoriale regime. Chinezen die verlangen naar vrijheid en democratie moeten waar mogelijk gesteund worden en in de politieke debatten, bijvoorbeeld in internationale organisaties, moeten steeds opnieuw voorstellen worden gedaan om democratie in China op vreedzame wijze te realiseren.
Wat mij persoonlijk opvalt, is dat Europa in de wereldpolitiek geen enkele rol van betekenis speelt als het gaat om het machtsstreven van China. President Trump voert een correcte politiek ten aanzien van China, maar Europa verspilt zijn energie in interne twisten en afwijzing van alle acties van Trump.
De voorbeeldfunctie van Europa: een voorstel
Een mogelijk scenario:
Burgeroorlogen breken in meerdere landen uit. Rusland onderneemt nieuwe pogingen om zijn grondgebied uit te breiden en reageert met militaire middelen tegen de uitbreiding van de Navo.
De Verenigde Staten doen niets, want die hebben niets te verliezen of weinig te duchten. Waarom zouden ze risico nemen voor een Europese Unie die het vertikte een volwaardig leger op te bouwen?
Turkije profiteert van de gelegenheid om in het Midden-Oosten orde op zaken te stellen. De rijkdommen van de oliesjeiks worden geconfisqueerd voor een groot Marshallplan voor het Midden-Oosten.
In meerdere Europese landen onderneemt het leger, samen met de politiemacht, een staatsgreep. Deze landen sluiten met elkaar een verbond om een Groot-Europa te vormen.
Dit Groot-Europa sluit met het nieuwe Ottomaanse Rijk een deal om Afrika te bezetten, zodat daar een begin wordt gemaakt van vrede, welzijn en welvaart voor de bevolking.
China neemt een afwachtende houding aan en concentreert zich op uitbreiding van haar machtsbasis in Azië. Ook hier ondernemen de Verenigde Staten niets.
De kans bestaat dat de Verenigde Staten van de chaos in de wereld gebruik maken om een deel van Latijns Amerika te bezetten om zowel de drugshandel als de massa-immigratie de kop in te drukken. Gezien het aantal moorden in Latijns-Amerika en de massa’s die de terreur van gangsterbendes willen ontvluchten, zouden we kunnen zeggen dat de VS een heilige plicht hebben om in te grijpen.
Er is een zekere kans dat er niet veel slachtoffers zullen vallen in deze oorlogen. Ook zal de oorlog wellicht kort duren omdat de wapens zo effectief en krachtig zijn en allerlei verschillende wapens (biologisch, cyberwar, nucleair, …) met zeer diverse doelen gebruikt zullen worden. Misschien zullen we in eerste instantie niet eens beseffen dat de oorlog al begonnen is.
Als sommige leiders, zoals de kolerieke Franse president Macron of de onvoorspelbare Donald Trump, de Russische stoomwals met grove middelen willen bestrijden, breekt de door mensen gecreëerde Apocalyps uit. Blijft dit antwoord uit dan zullen de Russische en Turkse legers die in actie komen, nauwelijks weerstand ontmoeten omdat ze zo machtig zijn. Europa, de landen van het Midden-Oosten en Afrika ondergaan lijdzaam hun lot.
Misschien is de belangrijkste conclusie dat we in Europa te weinig of niets doen om ons voor te bereiden op de uitdagingen die, met grote zekerheid, in deze 21ste eeuw te wachten staan. Vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog namen landen als Frankrijk en Engeland ook geen voorbereidende acties. De Blitzkrieg overviel hen als een volkomen verrassing.
De EU is de slechtst denkbare instantie om ons voor te bereiden op mogelijke agressie van buitenaf. Een staatsman krijgt in deze constructie geen kans. Elke vorm van leiderschap wordt door de technocraten ondermijnt. Alleen een staatsgreep in meerdere landen kan ons redden.
Persoonlijk pleit ik voor een Europese Confederatie van nationale staten, want in de nationale staat kunnen we de macht en de solidariteit vinden om ons krachtig op te stellen. Sterke nationale staten kunnen goede afspraken maken voor een gemeenschappelijke defensie en een solidaire economie.
Hoe kunnen we al deze ellende voorkomen? Niets dat gevaarlijker is dan een cumulatie van spanningen op meerdere gebieden. Dan gaat het erom ons verstand te gebruiken zodat we op een volwassen wijze zoeken naar een oplossing. Mijn voorstellen heb ik uitgewerkt in de teksten waarvan de links onderaan deze pagina staan. Maar eerst nog enkele andere mogelijke scenario’s.
Worst case scenario 1: om de zaken eens op scherp te stellen, wil ik tot slot enkele worst case scenario’s schetsen. Nogmaals, ik doe dit niet uit pessimisme. Het gaat om een mogelijkheid, waarbij we ons kunnen afvragen of en hoe we er ons op moeten voorbereiden.
Stel dat islamitische terroristen de beschikking krijgen over atoomwapens. Dit is niet zo onwaarschijnlijk, want Pakistan, Iran of Noord-Korea kunnen de grondstoffen leveren. Deze landen hebben trouwens banden met terroristische groeperingen (Al Quada en Hezbollah). Deze terroristen plaatsen in enkele Europese steden atoombommen en laten er een ontploffen. Dan dreigen ze ook andere te laten ontploffen om zo Europa op zijn knieën te krijgen. Wat dan?
Het is ondenkbaar dat Europa zal buigen voor de eisen van de terroristen. We nemen het grote aantal slachtoffers op de koop toe. De bevolking van de grote steden wordt geëvacueerd. Wat moet er gebeuren om herhaling te voorkomen? U raadt het al: we kunnen geen enkel risico nemen. Alle moslims en al wie enige band heeft met de islam moeten per direct uit Europa vertrekken. Een handjevol resolute fanatici zal het lot bepalen van miljoenen moslims.
Worst case scenario 2: in dit tweede scenario worden helemaal geen oorlogshandelingen verricht en vallen geen gesneuvelden. Het gaat om een metafysische oorlog, een jihad der geesten, waarbij de waarden en de tradities van het Westen sneuvelen. De overwinnaars zullen dit geen worst case noemen, maar de eindzege.
Ten gevolge van dramatische ontwikkelingen komen jongeren massaal tot het inzicht dat de westerse beschaving eindigt of, gezien de gebeurtenissen die ons zulen overweldigen, binnenkort zal eindigen in een Apocalyps. Ze zien in hoe nihilistisch de mensen zijn en hoe zinledig hun leven is geworden. Deze jongeren vinden hun heil in de islam. De islam biedt zekerheid. De moslims getuigen van een vast geloof en een diepe overtuiging. De geboden waaraan zij gehoorzamen, in hun uiterlijke verschijning en in hun gedrag, spreken de jongeren aan omdat zij hier hun zoektocht naar identiteit kunnen bevestigen.
Het volk ervaart dat de islam inderdaad de religie van de vrede is. Moslims plegen geen terroristische aanslagen meer, want voor de overwinning van de islam is geweld nu overbodig. Er hoeft niemand gedwongen te worden tot gehoorzaamheid aan de islamitische geboden. Er is geen sprake van onderdrukking, want er is een massale spontane bekering tot de islam.
Geleidelijk wordt alles wat herinnert aan de westerse beschaving vernietigd of afgeschaft. Kerken worden afgebroken of omgebouwd tot moskeeën. In de musea wordt alles wat mensen verbeeldt, kapot geslagen of op de brandstapel gelegd. Er zijn geen concerten meer. Literatuur en andere kunst worden overbodig geacht. Er zijn geen nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen meer, want dat is niet meer nodig. Dank zij Allah en de islam is de wereld volmaakt geworden (*).
Slechts in een ver afgelegen abdij ergens in Latijns-Amerika, wordt de Heilige Graal van het christendom bewaard. Dat is de enige plek waar geldt dat: „Waar er twee of drie bijeengekomen zijn in mijn Naam, daar ben Ik in hun midden” (Mattheüs 18:20).
Worst case scenario 3. Zie deze link: De gevreesde massadeportatie
EUROPE AND ISLAM CAN SAVE THE WORLD
Nabeschouwing (10 juni 2019): Wat is het juiste antwoord als bovenstaande worst case scenario’s zich voordoen? Dit hangt af van hoe we het doel en de zin van ons leven bepalen. Hier zijn twee mogelijkheden: narcistisch streven naar geluk of gehoorzaamheid aan de Wet. We leven nu in een tijd waar het narcisme hoogtij viert. De mens wil zelf bepalen wat het doel is van zijn leven. Zinvol is wat hem geluk verschaft. Het narcistisch individu bepaalt zelf zijn waarden en normen. In dit narcistisch tijdperk gaat het voortdurend over de rechten van het individu, ook over de rechten van het eigen volk of van de eigen groep en zelden of nooit over de plichten van het individu of van een land. Als het narcisme ons gedrag en de politiek bepaalt, wordt het bij een worst case scenario een strijd van allen tegen allen. Dat wordt dan het definitieve einde van de geschiedenis. Het zelf bepalen van het doel en de zin van het eigen leven leidt tot eenzaamheid en heel veel ellende.
Gehoorzaamheid aan de Wet is gehoor geven aan het appel dat van de medemensen naar het individu wordt gericht: een appel om zich verantwoordelijk te gedragen, om goed te zijn tegenover de Anderen. Waar komt dit appel vandaan: via de Ander spreekt God mij toe (en voor wie niet in God gelooft: via de Ander word ik geroepen mij menselijk te gedragen). De Wet werd drie keer aan de mensheid verkondigd: door Mozes die de Tien Geboden verkondigde, door Jezus die de liefde predikte en door Marx die opkwam voor de gelijkheid van alle mensen. Deze drie joden hebben de Wet in de wereld gebracht. Dit is tevens de oorzaak van de haat tegen het joodse volk: een verzet van het narcisme tegen de gehoorzaamheid aan de Wet. Narcistische mensen nemen het de joden heel erg kwalijk dat ze de Wet in de wereld hebben gebracht; vandaar de haat tegen de joden, de ontkerkelijking en de strijd tegen het marxisme.
Willen we in tijden van grote ellende gehoorzamen aan de Wet, dan moet het narcistisch tijdperk gewijzigd worden in een tijdperk van de spiritualiteit. Dit laatste betekent dat we ons laten inspireren door het Hogere, door God of door wat de mens menselijk maakt. Die gehoorzaamheid aan de Wet volgt niet uit dwang, maar is een van harte aanvaarden van de Wet, een bestuderen van de Wet en, liefst in discussie met anderen, ontdekken wat de zin en de betekenis is van de Wet. In deze zin leidt gehoorzaamheid aan de Wet tot de ware bevrijding van de mens en tot emancipatie om een menselijke mens te worden.
Tot slot een paar concrete voorbeelden van gehoorzaamheid aan de Wet: de hierboven beschreven deportatie gaat samen met hulp en solidaire ondersteuning om de anderen te helpen de landen van herkomst op te bouwen. De scheiding van de etnische of religieuze groepen is niet gebaseerd op verwerping of haat, maar wordt gezien als een noodzaak om in tijden van grote spanningen een alles vernietigende oorlog of burgeroorlog te voorkomen. Bij grote voedseltekorten elders in de wereld, springen we bij en verdelen ons voedsel op rechtvaardige wijze of zoals Levinas zei: ’het brood uit je mond halen om de Ander te voeden’.
IS OORLOG TE VOORKOMEN?
(*) Een argument ten voordele van de islam zou kunnen zijn: het Westen heeft door het overwicht van de rede en het natuurwetenschappelijk onderzoek aan de ene kant heel veel diensten bewezen aan de mensheid, maar aan de andere kant is dit de oorzaak van de ecologische ramp en de verspreiding van alles vernietigende wapens. Uiteindelijk leidt de westerse beschaving tot de ondergang van de mensheid. In de islam daarentegen ligt het overwicht bij de de relatie tot Allah. Hier zijn het wereldse en het materiële slechts een tussenstap naar de eeuwige vrede. Wees tevreden met wat is en richt je naar Allah. lndien het Westen niet in de islamitische landen was geïnfiltreerd, dan leefden ze daar nog in vrede en in harmonie met de natuur.
De EU brengt ons grote ellende: een groot gevaar voor een eindeloze burgeroorlog
Mensen kunnen niet zien wat niet past in hun mens- en wereldbeeld. Ook al gaat het om glasheldere feiten. Ik kan hier een voorbeeld van geven, maar de lezer zij gewaarschuwd. Wat men niet kan en wil zien, lokt weerstand en woede op.
Neem nu eens de islam. Je moet wel stekeblind, doof en verbijsterd zijn van verstand om niet te zien welk gevaar de islam voor Europa betekent. Hadden we in Europa maar weer een staatsman zoals generaal De Gaulle , die zich goed bewust was van het islamitische gevaar (hij zei ook dat diegenen die geloven in de integratie van de moslims in Europa de hersenen van een kolibri hebben). In islamitische landen wordt een strijd op leven en dood geleverd, vrouwen worden schromelijk onderdrukt, jonge meisjes worden kermend van pijn besneden en daarna uitgehuwelijkt, afvalligheid of keuze voor een andere religie wordt met de dood bestraft, kritisch denken wordt vanaf de eerste levensjaren in de kiem gesmoord waardoor die landen geen beschavingsontwikkeling kennen, in de koran staan 164 oproepen tot geweld, terrorisme is bijna een monopolie voor de moslims, enzovoorts.
Het is heel triest dat partijen zoals Groenlinks de moslims in bescherming nemen, eenzijdig de blanke mensen verwijten dat ze racistisch zijn en immigranten discrimineren, terwijl talloze moslimvrouwen ook binnen Europa een triest leven leiden en racisme tussen bijvoorbeeld Turken en Marokkanen of tussen Turken en Koerden vaak extreme vormen aanneemt. We moeten inderdaad vrezen voor een groene dictatuur. Dezelfde mensen hebben ooit gejuicht voor Stalin en Mao. Persoonlijk doe ik er alles aan om tot een rationele oplossing te komen, zonder elementaire ethische normen te negeren. De teksten in deze website spreken voor zichzelf.
De EU en de regeringen van Europese landen die de massa-immigratie van moslims hebben mogelijk gemaakt en nog steeds verder toelaten, zijn verantwoordelijk voor de grote ellende die ons te wachten staat.
Dat deze laatste conclusie niet zo vreemd is, kan ik met een voorbeeld uit de geschiedenis verduidelijken. Ten tijde van de Inquisitie werden tienduizenden, vaak onschuldige, mensen gemarteld en gedood omdat ze van het ’ware’ geloof waren afgeweken. Ook werd de Roomse Kerk steeds rijker omdat de bezittingen van ketters verbeurd werden verklaard en eigendom werden van de Kerk. In veel gevallen werd een grootgrondbezitter ten onrechte als ketter gebrandmerkt omdat de Kerk aasde op zijn bezit (zoals in Avignon het geval was). Vanuit ons standpunt nu was de katholieke Kerk toen een criminele organisatie die door haar terreur enorm veel ellende heeft teweeggebracht.
De islam is een macht die uit is op wereldhegemonie. Al wie afwijkt van het geloof moet worden bestreden. Iedereen moet zich onderwerpen aan de islam. De feiten spreken voor zich dat de islam door fysieke en psychische terreur het einde zal betekenen van de vrijheid en de vooruitgang in Europa.
Helaas zullen de mensen te laat inzien dat onze regeringen en de EU, in naam van het ’ware’ geloof van de mensenrechten of omwille van de religie van de globalisering, zich nu zo onverantwoordelijk gedragen. Het zal te laat zijn omdat Europa het nieuwe Midden-Oosten geworden zal zijn. Wie hiervan een voorproefje wil hebben, kan een bezoek brengen, op eigen risico, aan bepaalde voorsteden in Frankrijk.
Misschien komt er toch nog een Hervorming en een Renaissance van de Europese beschaving en wordt Europa moslimvrij. Wie is de Luther die een Plakkaat zal spijkeren op het Berlaymontgebouw in Brussel?
Europa kan worden gered als een nieuwe generaal De Gaulle opstaat. Deze leider zal dan kunnen waarmaken wat de generaal heeft gezegd: “Cette guerre n’est qu’un épisode d’un affrontement de peuples et de civilisations. Ce sera long mais j’ai confiance. Le dernier mot restera à la civilisation la plus élevée et la plus désintéressée : la nôtre, la civilisation chrétienne” ( Deze oorlog is een confrontatie tussen volkeren en beschavingen. Dit zal lang duren, maar ik heb vertrouwen. Het laatste woord zal bestemd zijn voor de hoogste en meest onthechte beschaving: de onze, de christelijke beschaving). Tijd dus om in actie te komen, maar dat zal slechts slagen als we de fundamenten van onze beschaving herstellen.
naschrift: Wie mijn teksten op deze website heeft gelezen, weet dat het mij niet gaat om kritiek op de islam. Voor anderhalf miljard mensen is dit hun dierbare religie. Wij moeten hen, net zoals alle andere volkeren, met respect behandelen. Het Westen hoeft trouwens niet trots te zijn op de verschrikkingen van de vorige eeuw en op het uit de hand gelopen consumentisme, wat een vernietigend effect heeft op het milieu. De toekomstige generaties zullen ons daarvoor vervloeken.
Waar het mij om gaat is dat de islam en de westerse cultuur niet kunnen samengaan. De massa-immigratie leidt tot een explosief mengsel (op 12 januari 2018 stond in de krant dat volgens de werkgeversorganisatie de werkloze allochtone jongeren de stad Antwerpen jaarlijks een half miljard euro kosten; wat een drama. Dat geld zou veel constructiever besteed kunnen worden, bijvoorbeeld voor de heropbouw van Syrië en Lybië, waaraan die jongeren zouden kunnen meewerken). Veel beter is ervoor te zorgen dat in de islamitische landen er vrede, welzijn en welvaart heerst. Dan kunnen Europeanen en moslims een alliantie sluiten om een nieuwe wereldmacht te vormen die de ethiek in de politiek en de economie zal waarborgen.
