Indignatie redactie 
Weet iemand waar COP25 voor staat? Waarschijnlijk heel weinig. Het is onbelangrijk. Even onbelangrijk als de hele roadshow zelf. Gewoon voor de hel, voor degenen die dit artikel lezen, betekent COP Conferentie van de partijen (COP) bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC). De 25 staat voor het 25e jaar dat dergelijke jaarlijkse conferenties hebben plaatsgevonden – elk jaar in een ander land – wat een toeristische bonanza voor de honderden, zo niet duizenden bezoekers en deelnemers die – per vliegtuig – velen van hen business class reizen, naar deze meest twijfelachtige, zelfs nutteloze conferenties.
De eerste van de COP-toppen vond plaats in maart 1995 in Berlijn, Duitsland. Het COP-voorzitterschap roteert tussen de 5 door de VN erkende regio’s en zo ook de conferenties – om ‘ecotoerisme’ meestal voor dezelfde VN en regering te maken bureaucraten en grappenmakers aantrekkelijker. Ik kan het niet helpen om te denken aan de enorme kosten van deze conferenties – reizen, eten, onderdak en alles daartussenin – voor twee weken – in het geval van COP25 Madrid (2-16 december 2019), twee dagen meer dan gepland, want na de geplande twee weken werden geen afspraken gemaakt, dus werd besloten om twee dagen toe te voegen. Voeg hier alle voorbereidende vergaderingen en gerelateerde reizen aan toe – tientallen miljoenen dollars, mogelijk meer, worden voor niets uitgegeven, absoluut nul, nada. Dat is het officieel erkende resultaat aan het einde van de verlengde COP25 in Madrid – niets.
Er zijn VN-medewerkers, meestal directeuren, bij de VN in Genève en in New York, die met honderdduizenden per jaar enorme salarissen verdienen, waarvoor? Sommigen van hen wijzen hun personeel op het voorbereiden van de extravagante, maar meestal nutteloze COP’s – en ze zijn natuurlijk ook aanwezig. Als ik zulke monetaire cijfers zie en we het nu hebben over slechts één soort VN-conferenties, komt het mij voor dat dit geld is gestolen van de armen. Het is afkomstig van de mensen die de VN met haar Handvest heeft willen helpen. – Hoeveel eenvoudige drinkwatervoorziening en sanitaire systemen zou je met al dit geld kunnen bouwen? Hoeveel miljoenen mensen zou u kunnen dienen met het verspilde geld voor dergelijke conferenties met veilig drinkwater en veilige sanitaire voorzieningen?
Volgens het WHO-UNICEF Joint Monitoring Program (JMP) hebben ongeveer 2,1 miljard mensen thuis geen veilig drinkwater en meer dan twee keer ontbreekt dit aantal aan veilige sanitaire voorzieningen. Tegelijkertijd houden deze instanties ook toezicht op het dodental onder minder dan 5-jarige kinderen door onveilig water en sanitaire voorzieningen, door het gebrek aan hygiëne, door diarreeziekten – bijna 400.000 sterven per jaar. Bovendien dragen vervuild water en slechte sanitaire voorzieningen ook bij aan de overdracht van cholera, dysenterie, hepatitis A en tyfus. Dit houdt zelfs geen rekening met degenen die sterven door een hongersnood verminderd immuunsysteem.
Kostbaar geld dat van het VN-systeem is afgeweken door door mensen bedachte nogal onproductieve, maar meestal weelderige conferenties – waarvan de COP’s slechts één categorie zijn – kunnen miljoenen levens redden.
Dit is een echt milieuprobleem, zelfs belangrijker dan alleen het milieu, het is de gezondheid van het milieu. Het concurreert zeker in belang met het door de mens veroorzaakte CO2-probleem. Klimaatverandering is ongetwijfeld aan de orde in de 4,5 miljard jaar van het bestaan van Moeder Aarde. Maar de manier waarop het Westen hiermee omgaat is een pure farce; nee, het is eigenlijk erger, veel erger, het is crimineel, omdat het willens en wetens een commerciële geglobaliseerde winstgevende onderneming is geworden. Wetend, omdat de elite die de touwtjes in handen heeft achter deze gebeurtenissen – dezelfde die Greta Thunberg financiert – zich goed bewust is van wat ze doen en waarom ze doen wat ze doen. Het helpt niemand anders dan wereldwijde bedrijfsfinanciering. Degenen die het meest lijden zijn de mensen die in het Zuiden wonen, wat, zoals bij de meeste natuurrampen,
Het is nog erger, want de westerse propagandaboodschap belooft acties om de wereld te redden van klimaatverandering die volledig misleidend zijn. Dus de armen worden opnieuw voorgelogen. Ze worden gelokt in het doen van grote investeringen met enorme leningen – de Wereldbank, het IMF en bilaterale kredietinstellingen, laat staan Wall Street, staan klaar – leningen en rente die de lenende landen moeten terugbetalen. Als ze dat niet kunnen, moeten ze hun onderpand geven, dat wil zeggen, het westen hun openbare diensten en activa laten privatiseren en hun natuurlijke hulpbronnen voor een schijntje pakken. Dat is hoe het werkt – het westen voorkomt klimaatverandering.
Om nog maar te zwijgen van de enorme arrogantie waarmee de vooraanstaande COP-aanwezigen doen alsof mensen de temperatuurschommelingen van Moeder Aarde kunnen beheersen, dwz tot minder dan 2 graden C. Of ruzie maken of ‘wij’ (almachtige mensen) het eens moeten worden over het beperken van een temperatuurstijging in de volgende 30 of 50 of 100 jaar tot 2 of 3 graden C, overtreft elk redelijk niveau van menselijke absurditeit en verwaandheid. Onze veronderstelde macht over de natuur is op zijn best belachelijk.
Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) is het orgaan van de Verenigde Naties voor het beoordelen van de wetenschap in verband met klimaatverandering. IPCC heeft 195 leden en ongeveer 2000 wetenschappers die bijdragen aan het werk van IPCC. Elke serieuze wetenschapper weet dat de belangrijkste oorzaak van klimaatverandering variaties van zonne-activiteiten zijn, maar ze verkopen ons CO2 als hoofdschurk, goed wetende, dat de wereld, vooral de westerse wereld, functioneert onder een turbo-neoliberaal kapitalistisch systeem dat door bedrijven en financiën wordt aangedreven. , gebaseerd op ‘eeuwige’ consumptie en eeuwige groei – die de steeds groeiende winstmarges aandrijft – zal zijn gedrag ten opzichte van de natuur niet veranderen, tenzij het instort onder zijn eigen gewicht. Niet met een miljoen COP’s zal het zijn winstgevende denken en zakelijke motieven veranderen. – Deze meestal beroemde wetenschappers weten het. Als ze de lijn niet volgen,
IJskernrecords bestudeerd door wetenschappers, gecombineerd met vele soorten proxyrecords om vroegere atmosferen en omgevingscondities te reconstrueren, terug van duizenden tot vele miljoenen jaren, suggereren dat klimaatveranderingen in grote cycli, en binnenin, in kleinere cycli. Zo blijkt bijvoorbeeld dat tijdens het Plioceen-tijdperk tussen 2,6 en 5,3 miljoen jaar geleden de CO2-niveaus vergelijkbaar waren met die van vandaag. Modellen suggereren dat de mondiale temperaturen 3 tot 4 graden C warmer waren dan pre-industriële niveaus .
Soortgelijke patronen werden 400.000 tot 600.000 jaar geleden herhaald. Wat echter belangrijk is om op te merken, is dat de temperatuur eerst stijgt, gevolgd door CO2-niveaus, wat logisch is, omdat de zon de aarde bekoort. Het is het tegenovergestelde van wat de klimaatgoeroes van vandaag ons vertellen. In de tweede helft van de jaren 1900 bestudeerde NASA gedurende ongeveer 30 jaar temperatuurschommelingen in de Stille Oceaan en onderzocht het oorzaken en gevolgen van El Niño. Het resultaat was vergelijkbaar; hoe hoger de watertemperatuur van de Stille Oceaan, hoe meer CO2 door de zee in de atmosfeer vrijkomt. Hoge CO2-niveaus worden uiteindelijk gevolgd door lagere temperaturen .
***
De wereld draait nog steeds voornamelijk op niet-hernieuwbare energie, voornamelijk koolwaterstoffen, olie, gas en zelfs kolen – de belangrijkste producenten van CO2. Natuurlijk moeten we stoppen met het gebruik van koolwaterstoffen en onze economische systemen omzetten in hernieuwbare energiebronnen. Koolwaterstoffen met hun uitstoot van kooldioxide vervuilen de wegen van lucht, bodem, oppervlakte en ondergronds water. Ze besmetten zelfs ons voedsel. Hun secundaire en tertiaire producten, plastic flessen en plastic-gerelateerd verpakkingsmateriaal, waarvan de meeste niet biologisch afbreekbaar zijn en onze oceanen, onze landschappen verontreinigen en dieren in het wild doden.
Maar wie overtuigt de zeer winstgevende benzinetitanen, verpakkingsreuzen – om nog maar te zwijgen van de farmaceutische industrie die ook gedijt op petrochemicaliën – om het wiel terug te draaien naar de jaren 1950 en 1960, toen we naar de hoekwinkels gingen om ons basisvoedsel, zoals rijst, te kopen , suiker, meel, aardappelen in bulk, doe het in gebruikte en herbruikbare papieren zakken. We waren niet ongelukkiger dan we vandaag zijn. Integendeel. Het aantal kankergevallen was aanzienlijk lager. In 1960 bedroeg het CO2-gehalte in de atmosfeer gemiddeld 316 ppm. We hadden geen mobiele telefoons. De tijd ging langzamer. En – belangrijker nog – in de jaren vijftig en zestig leefden we zelfs in het westen in een min of meer in evenwicht zijnde wereld; we gebruikten minder dan het totaal van de middelen die Moeder Aarde ons royaal biedt.
Halverwege de jaren zestig, tijdens de economische bloei na de Tweede Wereldoorlog, begonnen we snel de balans van de hulpbronnen in de wereld te overschrijden. Tegenwoordig gebruikt het westen of het wereldwijde noorden zo’n vier keer zoveel middelen als moeder aarde kan bieden. In Afrika en sommige delen van Azië ligt die verhouding tussen 0,5 en 0,6. – Maar geen zorgen, er komt een moment dat Moeder Aarde zichzelf zal regenereren, dat wil zeggen met een pauze van ons, destructieve mensen. Kijkend naar de geogeschiedenis – dat is waarschijnlijk al een paar keer gebeurd: beschavingen verdwenen – vaak ‘zelfmoord door hebzucht’ – en als Moeder Aarde is hersteld, kan ze de mensheid nog een kans geven. Ze heeft veel geduld.
In 2009, ten tijde van de (in) beroemde klimaatconferentie in Kopenhagen, bedroeg het gemiddelde CO2-gehalte in de lucht 386 ppm (parts per million). Het doel was om het niveau tien jaar later te verlagen tot 350. De klimaatconferentie van Kopenhagen bedacht de “350-sologan”. In november 2019 heeft het koolstofdioxidegehalte 410 ppm overschreden – en stijgt. Het is een illusie om te geloven dat Big Business, Big Industry, Big Finance – en Big Growth-driven Profit – zullen toegeven aan bezorgdheid over het milieu of het klimaat.
En nogmaals, degenen die de schoten noemen, weten het, maar ze blijven de wereld voor de gek houden, waardoor de doelbewust gehersenspoelde en slecht geïnformeerde bevolking geloven dat speciale belastingen, bijvoorbeeld op vliegen, of andere belastingen op op koolwaterstof gebaseerde energie, een verschil zullen maken; of dat “koolstofkredieten” het milieu zullen verbeteren. Dit is natuurlijk onzin. En de belastingen belanden uiteindelijk in de zakken van de gebruikelijke schurk, het geglobaliseerde private banking-systeem, in plaats van toegewijd aan intens onderzoek naar alternatieve energieën. Dergelijke inspanningen vinden alleen plaats in China en Rusland.
In het westen is intensief onderzoek naar zonne-energie, de ultieme hernieuwbare energie, niet toegestaan. De grote energielobbies, koolwaterstof, kernenergie en zelfs waterkracht, zullen zo’n poging blokkeren. Kun je je voorstellen, de zon levert de aarde meer dan 10.000 keer zoveel energie per dag dan wat we in dezelfde periode in de hele wereld gebruiken.
Koolstofkredieten zijn de meest belachelijke bedrieglijke bank uitvinding van de afgelopen 50 jaar. Hoe werken ze? – Een groot bedrijf in het noorden van de wereld, in plaats van de nodige investeringen te doen om hun CO2-uitstoot te verminderen, kopen ze “koolstofkredieten” van een land in het zuiden van de wereld, waar het vervuilingsniveau onder een bepaalde limiet ligt, dus de noordelijke onderneming kan doorgaan met het uitstellen van de CO2-reducerende investeringen, en het land in het zuiden van de wereld zou theoretisch het geld dat ze uit de verkoop van “koolstofkrediet” hebben gekregen, moeten investeren in alternatieve energie of anderszins milieuvriendelijke projecten. Het gebeurt bijna nooit. Veel van deze landen missen de projecten en / of het absorptievermogen voor de vereiste investeringen. En zelfs als het gebeurt, gaat de kooldioxide-vervuiling van het monsterbedrijf in het noorden door. Wat een farce!
***
Misschien zal op een dag, in de niet al te verre toekomst, de doorbraak plaatsvinden. Het moet, als wij, de mensheid willen overleven en niet instorten als beschaving onder het gewicht van onze eigen verspillende, op groei gebaseerde luxe levensstijl. We zien plotseling het licht – het zonlicht – en gebruiken het, in plaats van CO2-genererende koolwaterstof – en we bevrijden ons van deze afschuwelijke afhankelijkheid van petro-ondernemingen. Onze arrogante houding ten aanzien van klimaatbeheersing, temperatuurstijging en mensmanipulatie door Celsius – verdwenen – uit het raam. Onze lineaire 30, 50- en 100-jarige projecties zijn verdwenen. Finito. Wat een gevoel! – Een gevoel van echte vrijheid. Een volledige verandering van levensstijl. Dit moment kan sneller komen dan we denken. De Chinezen, altijd bashed door het westen, hebben zich de afgelopen tien jaar grotendeels geconcentreerd op efficiënte en duurzame hernieuwbare energie – zonne-energie staat in hun focus. Het oosten is de toekomst. Het oosten is waar de zon opkomt.
