De komende afvoer van het Europese moeras

Er is geen twijfel dat Europa snelle veranderingen ondergaat; de bevolking van Europa neemt de macht terug van de heersende globalistische elite. Vandaag zien we opnieuw een fenomeen dat voor het laatst werd waargenomen tijdens de ineenstorting van de communistische regimes in Oost-Europa: prominente figuren die van kant verwisselden, politici en zakenmensen die zich omdraaiden. “We moeten oppassen dat we niet het moeras omarmen dat we willen afvoeren”, waarschuwt Vávra Suk, de in Tsjechië geboren redacteur van het Zweedse weekblad Nya Tider.

De verkiezingsoverwinningen van patriottische partijen zoals Lega en FPÖ laten niet alleen een politieke verschuiving in Europa zien, ze vormen een overwinning van het volk op het establishment. De mensen nemen de democratie terug van de politici die hun kiezers verachten en loyaliteit voelen voor hun globalistische vrienden in plaats van hun eigen land.

Het is een gezond proces, om af en toe stagnerende krachtstructuren te krijgen en het systeem te “resetten”: met andere woorden, “het moeras af te tappen”.

De afgelopen twee of drie jaar hebben we een nieuw fenomeen gezien. Mensen uit het etablissement, zelfs enkele prominente figuren die nog niet zo lang geleden normaal deel zouden uitmaken van het handhaven van het “cordon sanitaire” tegen volksbewegingen, zijn plotseling overgestapt naar de kant van de “populisten”.

Sommigen doen dit onbedoeld. Ze “liken” de verkeerde meme op Facebook of hebben een slip van de tong tijdens een interview – en plotseling worden ze verstoten door hun eigen politieke vrienden. In het hypocriete systeem van politieke correctheid is niemand veilig, degenen die vandaag politiek correct zijn, kunnen morgen worden beschuldigd.

Anderen transformeren op een berekende, tactische manier en schatten hoe de wind waait. Ze nemen dezelfde retoriek op die ze eerder ‘onmenselijk’ en ‘fascistisch’ noemden en deden alsof dit altijd hun beleid was. De Zweedse sociaal-democraten, wanneer zij een hardere opstelling beloven voor de verkiezingen, beschrijven het als “een terugkeer naar het traditionele sociaal-democratische beleid”.

Ze vallen de oppositie nog steeds aan en noemen ze ‘hatelijk’ en ‘racistisch’, hoewel ze nu precies dezelfde dingen zeggen als de oppositie al tientallen jaren doet. Ze verontschuldigen het door te zeggen dat hoewel ze ‘naïef’ zijn geweest, om met de Zweedse premier Stefan Löfven van de sociaal-democraten te spreken, de oppositie gemotiveerd is door ‘verkeerde en dwaze redenen’.

We hebben dit eerder gezien. Ik ben geboren in Tsjechoslowakije en kon na de val van de muur vaak terugkeren en het land bezoeken. Plots was iedereen tegen de communisten. Voormalige politici en veiligheidsagenten werden zakenmensen. Mensen die connecties hadden van het voormalige regime werden jas en gingen door met hun corrupte operatie alsof er niets was veranderd.

Ja, er waren veel verbeteringen. Politieke gevangenen werden vrijgelaten, het gerechtelijk apparaat werd transparanter, er lag eigenlijk merchandise in de winkelrekken en er werd een meerpartijenstelsel geïntroduceerd. Het systeem is veranderd, maar veel mensen uit het oude systeem zijn gebleven.

De politieke strijd tussen links en rechts heeft vandaag zijn relevantie verloren. Het liberale economische systeem heeft de socialistische ideeën verslagen, geen enkele partij met enige invloed pleit vandaag voor een geplande economie. Evenzo heeft rechts gecapituleerd op cultureel gebied, waardoor links hun ideeën over geslacht, het alternatieve gezin, moderne kunst enz. Kon uitvoeren.

De strijd is nu tussen de mensen, vertegenwoordigd door de zogenaamde “populisten”, en de elites.

Het is interessant om te zien dat de heersende klasse nu totaal niet kan begrijpen waarom de mensen hun beleid afkeuren. Voor hen heeft het globalisme goedkope arbeid en producten gebracht, en dat kunnen ze voor de meeste mensen niet begrijpen dat heeft geleid tot oneerlijke concurrentie en lagere levensstandaarden. Terwijl globalisten open grenzen prijzen, hebben de meeste gewone mensen niet het geld om ervan te profiteren en kunnen ze zich de beveiligingssystemen niet veroorloven die nodig zijn om hen te isoleren van de negatieve kanten van de samenleving die de globalisten hebben geproduceerd.

Maar als de heersende klasse in één ding goed is, overleeft het. De sociaal-democratische partij van Denemarken heeft, na getuige te zijn geweest van de uitroeiing van hun collega’s bij verkiezingen in Europa, een totale stopzetting van immigratie-asiel voorgesteld. In een totale ommekeer van hun vorige beleid, pleiten zij nu dat zelfs asielzoekers die hun aanvraag hebben goedgekeurd, zich niet in Demark zullen mogen vestigen, maar naar veilige havens in Noord-Afrika zullen worden verplaatst.

Wat doen we met degenen die zulke abrupte veranderingen in hun politiek hebben aangebracht, degenen die gisteren onze natie vernietigden, de belangen van de heersende klasse verdedigden en de stemmen van gemiddelde mensen onderdrukten? Ik herinner me dat in Tsjechoslowakije velen zouden zeggen “we waren allemaal op de een of andere manier deel van het systeem”, en probeerden hun acties te verontschuldigen.

Ik zeg niet dat ik alle antwoorden heb, maar dit zijn de vragen die we onszelf op dit moment in de geschiedenis moeten stellen. We hebben alle steun nodig die we kunnen krijgen, maar we moeten ook zien dat de mensen die naar ons kamp springen niet noodzakelijk onze visie delen. Een groot probleem is dat deze mensen meestal veel meer professionele ervaring hebben, zij het in de politiek, media, marketing of management. Ze zijn niet van school gegooid of hebben geen baan geweigerd vanwege hun politieke opvattingen: integendeel, ze hebben zich kunnen concentreren op het perfectioneren van hun vaardigheid. En nu zullen hun vaardigheden hen waardevol maken en hen in staat stellen snel invloed te bereiken.

Op dit moment hebben we niet de luxe om mensen af ​​te wijzen die met ons de krachten willen bundelen, zelfs als ze ooit deel uitmaakten van het liberale establishment. Wat het etablissement zwakker maakt en systemische verandering dichterbij brengt, is goed. Maar we moeten onze geschiedenis onthouden om het moeras echt te kunnen afvoeren. We kunnen niet elke medewerker verantwoordelijk houden. Er zou een soort amnestie en verzoening moeten komen, maar we moeten er ook voor zorgen dat we het moeras aftappen van degenen die de mensen actief hun democratische rechten ontzegd hebben en hebben gewerkt om onze naties te ontmantelen.

Een essentiële manier om deze taak te volbrengen is om organisaties op te bouwen, om mensen bij alle aspecten van de samenleving te betrekken. Politieke partijen zijn vooral belangrijk: degenen die vanwege hun politieke succes financiering ontvangen, moeten hun middelen gebruiken om een ​​breed lidmaatschap en draagvlak te organiseren. Politieke organisaties kunnen de vaardigheden van hun leden helpen perfectioneren en een nieuw systeem bouwen om het huidige te vervangen. Dit is de manier waarop de sociaal-democraten de Zweedse samenleving in de 19e eeuw hebben getransformeerd. Door dit proces kunnen de behoeften om middelen uit het oude systeem te gebruiken worden geminimaliseerd.