“De Man Was Duidelijk Geen Heilige. Waarom Was Het Dan Verkeerd Om Hem Te Doden? " INDIGNATIE AI & Politiek

“De man was duidelijk geen heilige. Waarom was het dan verkeerd om hem te doden? “

Indignatie redactie 13 januari 2020 3 min. lezen

Spread the love en help Indignatie

Inhoud

50 jaar geleden kondigde een Duitse kanselier aan: we willen een volk van goede buren zijn, we vertrouwen en willen vertrouwen opbouwen, we beschikken over de gecultiveerde vijandelijke beelden. 30 jaar geleden hebben we het succes van dit beleid gevierd en gezworen door het concept van “gemeenschappelijke veiligheid”. De toenmalige journalisten maakten deel uit van deze positieve ontwikkeling, ondanks alle bereidheid tot kritiek.

Ondertussen lijkt er een soort culturele revolutie te hebben plaatsgevonden, of een uitgebreide persoonlijke uitwisseling:

Vrede is een noodgeval – oude kaas! Militaire middelen en militaire interventies alleen in extreme noodsituaties – ouderwets!
We zijn op weg terug. Vijandelijke beelden worden gecultiveerd, wantrouwen gezaaid. Hier is slechts een typisch voorbeeld van de Süddeutsche Zeitung: “Angela Merkel ontmoet Vladimir Poetin – de begunstigde van de wereldwijde crises”, werd afgelopen zaterdag in het zwart gemarkeerd op de eerste pagina van de Süddeutsche Zeitung. Vervolgens op pagina 7 de geconstrueerde documenten.
En vandaag op maandag zijn onze beroemde media bijna allemaal teleurgesteld dat het zaterdag zo vredig en coöperatief was in Moskou tussen Merkel en Poetin. Dat alleen paste niet in het geschilderde beeld van de agressieve Poetin. En het past niet in het buitenlands beleid van de bijbehorende tijdschriften.
Het denkmodel voor buitenlands beleid kent alleen tegenstanders en partnerschap alleen in tegenstelling tot anderen. Daarom verschijnt het beeld van het swingbeleid. Bij Gabor Steingart bijvoorbeeld in de ochtendbriefing. Swingbeleid tussen oost en west! Waarom zou het geen partnerschap zijn? Partnerschap met beide. Is dat niet meer mogelijk? Alleen omdat een deel – in het specifieke geval de VS – alleen kan denken in het vriend-vijandschema?
Belangrijke media staan altijd klaar voor de (penetrerende) PR-campagne in het belang van de VS. Gisteren, op zondagavond in het Today Journal Regime van 9 minuten en 36 seconden verandert de propaganda tegen Iran om de klap van Trump tegen de Iraanse generaal en de nasleep ervan te verlichten. Het slechte schieten van een passagiersvliegtuig had bekritiseerd kunnen worden. Maar zelfs niet om te vermelden dat deze vreselijke gebeurtenis ook iets te maken kan hebben met het feit dat Iran wordt bedreigd en dat het vreselijke ongeluk daarom plaatsvond in de bredere context van agressie? Programma’s zoals die in het Today Journal maken geen deel uit van een gedifferentieerde visie, maar maken deel uit van de grote missie van de Verenigde Staten, het Westen, Israël en sommige Arabische staten om regime-verandering in Iran te bereiken.
Een democratische verandering kan gewenst worden, maar het Iraanse volk, zoals dat in Chili, Bolivia, Brazilië … zou zeer waarschijnlijk van kwaad naar erger gaan. Voor mij was de ZDF-uitzending van gisteravond ook een teken dat PR-bureaus nauw verbonden zijn met vooraanstaande redactiekantoren in ons land en constant aan het werk zijn.
Het past ook in het beeld dat de bemiddeling van de drone-aanvallen via Ramstein niet of nauwelijks wordt aangepakt door de gevestigde media.
Het resultaat van de culturele revolutie die heeft plaatsgevonden, omvat de irrelevantie van de rechtsstaat, de niet-weerspiegelde acceptatie van de filosofie ‘oog om oog, tand om tand’, ‘het doel heiligt de middelen’. Zie: geen heilige, dus je kunt hem doden.