De morele ineenstorting van Joe Biden in Gaza zou Donald Trump kunnen helpen winnen

Joe Biden is de belangrijkste aanjager van het Israëlische bloedbad in Gaza. Moreel en politiek kan dat een ramp betekenen

Biden Dagen geleden, toen de Verenigde Staten  in de VN-Veiligheidsraad de enige stem uitbrachten  tegen een resolutie voor een staakt-het-vuren in Gaza, was dit de zoveelste stap van president Biden om als belangrijkste katalysator te fungeren voor Israëls aanhoudende massamoord op het Palestijnse volk. Sinds begin oktober  zijn bijna 30.000  mensen gedood door Amerikaans wapentuig en, in toenemende mate, door  honger en ziekte . De wreedheid en omvang van de slachting zijn weerzinwekkend voor iedereen die niet op de een of andere manier verdoofd is voor de menselijke pijn.

Dergelijke verdoving is wijdverbreid in de VS. Enkele factoren zijn onder meer etnocentrische, raciale en religieuze vooroordelen tegen Arabieren en moslims. De steile  pro-Israëlische houding  van de nieuwsmedia loopt parallel met de houding van Amerikaanse regeringsfunctionarissen, met taalgebruik dat routinematig veel minder respect voor Palestijnse levens uitdrukt dan voor Israëlische levens.

En hoewel de geloofwaardigheid van de Israëlische regering is gekelderd, oefenen de gespierde armen van de Israëlische lobby – met name AIPAC en Democratic Majority for Israel – nog steeds een enorme invloed uit op de overgrote meerderheid van het Congres. Weinig wetgevers zijn bereid tegen de massale militaire hulp te stemmen die het bloedbad in Gaza mogelijk maakt.

Een huiveringwekkend voorbeeld is senator Chris Van Hollen, een democraat uit Maryland. In de nacht van 12 februari betrad hij de Senaat en veroordeelde Israël in niet mis te verstane bewoordingen. “Kinderen in Gaza sterven nu door het opzettelijk achterhouden van voedsel”,  zei hij . “Naast de gruwel van dat nieuws is er nog iets waar. Dat is een oorlogsmisdaad. Het is een oorlogsmisdaad volgens het boekje. En dat maakt degenen die het orkestreren tot oorlogsmisdadigers.”

Als je de video van Van Hollens hartstochtelijke toespraak bekijkt   , zou je kunnen aannemen dat hij tegen het sturen van nog eens 14 miljard dollar aan militaire hulp aan deze ‘oorlogsmisdadigers’ zou stemmen. Maar uren later deed hij precies het tegenovergestelde. Zoals journalist Ryan Grim  opmerkte : “de toespraak van de senator bruiste van morele helderheid – totdat deze uitmondde in een struikelblok voor zijn aanstaande ja-stem.”

Slechts drie senatoren in de Democratische caucus – Jeff Merkley uit Oregon en Peter Welch en Bernie Sanders, beiden uit Vermont –  stemden nee . Sanders hield een  krachtige toespraak  waarin hij opriep tot fatsoen in plaats van verdere morele ineenstorting van de top van de Amerikaanse regering.

Terwijl de Senaat beraadslaagde,  maakte het Witte Huis opnieuw duidelijk  dat het niet serieus was om Israëls geplande aanval op de stad Rafah in de weg te staan. Dat is waar de meeste van de 2,2 miljoen overlevende inwoners van Gaza een onveilig toevluchtsoord hebben gezocht voor de Orwelliaanse Israëlische strijdkrachten.

Een gedachtewisseling  op een persconferentie van het Witte Huis onderstreepte dat Biden vastbesloten is de voortdurende oorlogsmisdaden van Israël in Gaza mogelijk te blijven maken:

Verslaggever : Heeft de president ooit gedreigd de militaire hulp aan Israël in te trekken als zij doorgaan met een Rafah-operatie die geen rekening houdt met wat er met burgers gebeurt?

Woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad, John Kirby : We zullen Israël blijven steunen. Ze hebben het recht om zichzelf te verdedigen tegen Hamas en we zullen ervoor blijven zorgen dat ze over de middelen en mogelijkheden beschikken om dat te doen.

Later  vatte Politico het samen : “De regering-Biden is niet van plan Israël te straffen als het een militaire campagne in Rafah lanceert zonder de burgerveiligheid te garanderen.” Onder verwijzing naar interviews met drie Amerikaanse functionarissen meldde het artikel dat “er geen berispingsplannen in de maak zijn, wat betekent dat Israëlische troepen de stad zouden kunnen binnendringen en burgers schade zouden kunnen berokkenen zonder Amerikaanse consequenties te ondervinden.”

Biden blijft als medeplichtige optreden terwijl hij platitudes van bezorgdheid uit over de levens van burgers in Gaza. Maand na maand  heeft hij er alles aan gedaan  om het Israëlische leger maximaal te bevoorraden.

Onder een treffende kop – “ Biden is boos op Netanyahu? Bespaar me. ”- Jack Mirkinson van The Nation schreef half februari:

In de echte wereld zijn Biden en zijn wetgevende partners Israël blijven bewapenen; De Democratische leiding in de Senaat heeft mensen op Super Bowl Sunday ertoe gebracht om te stemmen over een wetsvoorstel dat, naast de herbewapening van Oekraïne, Israël nog eens 14,1 miljard dollar zou sturen voor wat eufemistisch ‘veiligheidshulp’ wordt genoemd.

Sinds oktober hebben protesten en activisme in veel delen van het land de Amerikaanse steun voor de militaire aanval van Israël op Gaza op de proef gesteld. Echter, aangewakkerd door de afkeer over de wreedheden die Hamas op 7 oktober tegen Israëlische burgers heeft begaan, zijn de gebruikelijke redenen voor het ondersteunen van Israëls geweld tegen de Palestijnen hard aan het werk.

In dit verkiezingsjaar doemt een extra factor op. Het vooruitzicht dat Donald Trump weer aan de macht komt, is maar al te reëel. En nu Biden de Democratische kandidaat zal worden, zijn veel individuen en groepen voorzichtig om niets te zeggen dat al te kritisch klinkt over de president die zij herkozen willen zien.

In plaats van openhartigheid bestonden de routinematige keuzes uit eufemismen en stilte. Moreel en politiek gezien is dat een grote vergissing.

De electorale basis die Biden nodig zal hebben om de verkiezingen van dit jaar te winnen, is zwaar in strijd met zijn steun voor de Israëlische oorlog tegen Gaza. Uit peilingen blijkt dat vooral jongeren overwegend tegen zijn. De meesten hebben het dunne vernisje van zijn zwakke pleidooien aan Israël doorzien om niet zoveel burgers te doden.

Geen enkele hoeveelheid ontwijkingen, stilte of dubbelspraak kan het beleid van Biden moreel aanvaardbaar maken. Maar terwijl de regering haar PR-handenwringen combineert met een eindeloze stroom wapens en militaire voorraden, moeten Biden-apologeten hun toevlucht nemen tot ontwijking en verbale gymnastiek om het onverdedigbare te verdedigen.

Een betere handelwijze zou werkelijke openhartigheid over de huidige realiteit zijn: de morele ineenstorting van Biden stelt de Israëlische regering in staat ongestraft door te gaan met haar grootschalige massamoord op het Palestijnse volk. Daarbij vergroot Biden de kansen dat de Republikeinse Partij, geleid door de fascistische Donald Trump, in januari de controle over het Witte Huis zal verwerven.