Indignatie redactie 
‘Jigsaw’ is de naam van een interne afdeling bij Google die de strijd tegen desinformatie moet leiden, en je vraagt je af waarom zulke mensen er altijd in slagen de juiste namen te vinden voor de rollen die ze spelen en de scripts van de ‘goede zaak’ invullen. . Deze puzzel op het lef van de kennis zal in maart geanimeerde advertenties gaan vertonen in geselecteerde EU-landen om valse inhoud op YouTube en TikTok te bestrijden.
Google “Upholding technology as a force for good” is te lezen op de Jigsaw- homepage. Dit stelt ons uiteraard enorm gerust, want wanneer is er ooit controle uitgeoefend door de krachten van het goede die niet gunstig bleken te zijn voor de hele mensheid! Ik moet glimlachen, want het is nog niet zo lang geleden dat Google op bescheiden wijze definieerde wat het überhaupt niet wilde zijn.
Toen het werd opgericht, werd de bijna nederig klinkende slogan ‘Don’t be evil’ gebruikt. Als recht van verdediging, om het zo maar te zeggen. Waren ze in 2015 al zelfverzekerder en schakelden ze over op “Doe het goede!” , vandaag zijn ze per definitie (“als kracht ten goede”) een kracht ten goede.
Het Handelsblatt meldt: “De landen zijn België, Frankrijk, Duitsland, Italië en Polen. Volgens Jigsaw zullen de advertenties in alle 24 officiële EU-talen worden vertaald. De campagne zal naar verwachting minimaal een maand duren. De resultaten zouden dan waarschijnlijk in de zomer van 2024 gepubliceerd worden.”
Prebunking is de naam van de techniek die je wilt gebruiken. Dus proactief strijden tegen valse verhalen en nieuws. Desinformatie moet worden bestreden voordat deze zich voordoet. Ze willen dus de bronnen vergiftigen waar de informatie vandaan zou kunnen komen. Dat is dus het antwoord van Google op de verplichtingen van de EU aan de Digital Services Act (rapporteerde Achgut) . Je helpt de overreikende staat een handje met een soort ‘minderheidsrapport’ .
Het Handelsblatt vervolgt: “De gebruikers die vervolgens de advertenties op bijvoorbeeld YouTube bekijken, worden gevraagd een korte vragenlijst in te vullen. Dit is om te bepalen wat ze hebben geleerd over desinformatie.”
Google Maar wie bepaalt wat gezond is en wat giftig?
Haal je notitieboekjes tevoorschijn en controleer wat je hebt geleerd: wat is een vrouw? Grapje, je hoeft je absoluut geen zorgen te maken over zulke sociologisch controversiële vragen uit het leerboek van het populisme, beste lezers. Dit wordt geregeld door de dagelijkse slogan, genderproportionaliteit en diversiteit. Maar misschien wordt u gevraagd of u de giftigheid onderkent van een mening die ongezond is voor de samenleving. Of zoals onze drukke puzzel het verwoordt:
“Giftige taal online legt belangrijke stemmen het zwijgen op. We onderzoeken hoe machinaal leren de toxiciteit online kan verminderen en meer ruimte kan creëren voor gezonde gesprekken.”
Maar wie bepaalt wat gezond is en wat giftig? En waarom zou u de puzzel van Google meer vertrouwen dan welke andere opiniespinner op internet dan ook? Wat maakt sommige media zo betrouwbaar? De overheid vertrouwt ze, dat moet voor ons natuurlijk wel genoeg zijn.
Jigsaw beschrijft op de projectpagina “ De Stroom” hoe de technieken die je kunt gebruiken er uit zien . Het is trouwens een complottheorie dat deze pagina oneindig lang is!
“Vooruitlopend op de verkiezingen van 2020 introduceerde Twitter een tijdelijke functie die voortbouwde op deze bevindingen. De functie plaatste berichten bovenaan de feeds van gebruikers en waarschuwde hen voor betrouwbare informatie over de veiligheid van stemmen per post en de timing van de verkiezingsresultaten, voordat ze mogelijk verderop in hun feed dubieuze claims tegenkwamen.”
Maar dat is een beetje gênant, beste grappenmakers, want zoals we uit de Twitter-bestanden weten , was deze ‘betrouwbare informatie’ gebaseerd op directe interventies van geheime diensten die zich rechtstreeks in het hoofdkantoor van Twitter en de gebruikersprofielen hadden genesteld. Ook Twitter hield informatie achter die achteraf volkomen juist bleek te zijn. Denk maar aan Hunter’s “laptop from hell”.
“Sander van der Linden, sociaal psycholoog aan de Universiteit van Cambridge, legt uit: ‘Fact checking is belangrijk, maar komt vaak te laat, nadat valse beweringen al in de hoofden van mensen zijn ingebed.’ ‘Prebunking’ geeft mensen vooraf de macht, geeft hen de middelen die ze nodig hebben om feit van fictie te scheiden en voorkomt dat desinformatie überhaupt de overhand krijgt.”
Google Nog steeds aan het prebunken of al aan het prebunken?
Werkt het andersom ook? Ik bedoel, stel je eens voor dat er een leger aan mediakanalen is die wekenlang desinformatie rondbazuinen en uitbazuinen over een geheime ontmoeting met Dr. Kwaad en dr. Nee, waarin de vernietiging van de mensheid wordt beslist door het ruilen van cornflakes en chocopops, wat uitmondt in wilde protesten tegen de ontbijtgranenindustrie, en er uiteindelijk helemaal geen geheim plan was. Zou het drumwerk nog steeds prebunking zijn of al prely?
Maar nee! Zoiets zou nooit kunnen gebeuren, omdat de pre-bunkers ons zouden vertellen of ze het mis hadden met hun voorafgaande reparaties. Net zoals de vijftig voormalige inlichtingenofficieren in hun open brief over de presidentsverkiezingen van 2020, die zich later verontschuldigden voor het verkeerd voorstellen van de duidelijke “kenmerken van Russische desinformatie” in de Hunter-laptopkwestie… wat zegt u, beste lezer? Er was geen correctie van de prebunking-experts? Shit, dat is niet bepaald vertrouwenwekkend.
Maar het zal zeker beter werken als Google het heft in eigen handen neemt. Omdat ze zeker deskundigen hebben die onpartijdig beslissen in open, transparante procedures en van alle kanten horen wat er bij het ontmaskeren hoort en wat gewoon de lelijke, bevooroordeelde en ongemakkelijke waarheid is of zelfs maar een irrelevante mening… toch? Maar je kunt toch zeker in beroep gaan en jezelf verdedigen als je onterecht wordt voorgelogen… nietwaar? Maar je kunt duidelijk zien wanneer je de grens van wat gezegd kan worden overschrijdt, want deze grens is duidelijk vastgelegd in de wet… Niet meer, zegt u? Dat kan uw halsband strak maken.
Google “Vlekken” – ik vind de term beter
Een meesterwerk van vergiftigingsbronnen werd geleverd door Deutschlandfunk , waar de nieuwe media voor de gek werden gehouden. Vooral NIUS, het portaal van Julian Reichelt, wordt met veel enthousiasme gevolgd. De boodschap, die wordt uitgezonden in een interview met Markus Linden van de Universiteit van Trier, is: “De mediatoezichthouder Berlijn-Brandenburg onderzoekt klachten”. Linden – nog steeds geen spreekuur met de hoogleraar vanwege Corona, één ding is zeker – is er niet verbaasd over dat de toezichthouder met NIUS te maken heeft. Het gebrek aan verrassing bij een professor is dus één criterium.
Kon je er maar achter komen waarom. Hij blijft fluisteren en geruchten dat hij een “bepaalde radicalisering” bij NIUS heeft opgemerkt. En als ‘zij’ worden onderzocht, dan weten we dat op de een of andere manier al. NIUS is rechts-populistisch, maar toch enigszins democratisch, al overschrijdt Reichelt daar regelmatig een ‘bepaalde grens’. Maar ze zouden precies weten wat ze doen, want bij NIUS zijn het professionals! Er klinkt spijt dat NIUS simpelweg niet de feitelijke grens, die van de strafrechtelijke aansprakelijkheid, wil overschrijden. Hoewel de ‘post-truth-presentatie’ (Habeck, ‘Storm on the Ferry’) bij NIUS zeer twijfelachtig is.
Hier bedriegt Linden zelfs de lokale politie, die uiteindelijk (net als Reichelt) vaststelt dat er eigenlijk geen ‘storm op de veerboot’ is geweest. Maar ons trouwe Federale Bureau voor de Bescherming van de Grondwet heeft Markus Linden zeker al door, omdat een dergelijke brutale delegitimering van Vader State, die in ons gelukkige geval moeder is en Nancy heet, niet kan worden getolereerd!
Niemand weet echter wat voor soort klachten de mediaregulator nu onderzoekt, en ook Linden en de DLF zijn niet op de hoogte van de beschuldigingen. Je hoeft niet te weten dat voor prebunking of vervuiling – ik hou van de term beter – het enkele feit van een onderzoek voldoende is voor het morele oordeel. Nog belangrijker zijn de daaruit voortvloeiende instructies om uit de baan van het liggende medium te ontsnappen.
Bij NIUS moeten jullie weten, beste lezers, dat de desinformatieformaten slim worden vermomd met schijnbaar serieuze formaten zoals “Schuler – vraag wat er gebeurt”. Maar de ‘normale politici’ (geen grap, dat zei hij) moeten weten met wie ze te maken hebben als ze bijvoorbeeld uitnodigingen van Schuler accepteren. NIUS is een unie van waarden TV en heeft, net als Kontrafunk of Tichys Insight, een “scharnierfunctie” voor God weet wat!
Duw jezelf altijd tot het uiterste, deze slimme Reichelt! En nooit eroverheen! …onze moeder en haar mixed media kunstvechter Haldenwang zullen binnenkort een beproefd huismiddeltje hebben: onzekerheid.
Google Een flashback
Ik ben niet echt het demo-type. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd: demo’s zijn geweldig als je bereid bent de prijs te betalen die echte demo’s kosten. In sommige landen kun je worden neergeschoten, gearresteerd of voor altijd verdwijnen. Arbeidsconflicten kunnen resulteren in de ondergang van zowel bedrijven als stakers, en sommige bekentenissen of eisen die op borden worden geplaatst, kunnen resulteren in een pak slaag van het publiek of ontslag.
Je moet de prijs betalen, of die nu groot of klein is. Als het heel klein is of als de zaak niet meer kost dan het overwinnen van de innerlijke klootzak die niet van de bank wil komen, er ook centrale slogans en hoekelementen zijn voorzien, en je voortdurend achter overheidsfunctionarissen staat, is het misschien niet zo een demo op zich, maar een productie. Je moet op je onderbuikgevoel afgaan en je angstniveau herkennen als je bij een demo bent. Dit is slechts een handleiding voor zelfdiagnose.
Begin november 1989 was de prijs in de DDR behoorlijk hoog, wat vooral te wijten was aan het feit dat niemand (behalve Reichelt vandaag) echt wist tot welke grens nog uitspraken en bijeenkomsten konden worden gedaan. Het onderbuikgevoel was onaangenaam als er ergens drie mensen stonden en de politie niet ver weg was. Wat gebeurt er als ik als vierde lid word? Of als het er vijf zijn, als ze stoppen of vertragen. Of sneller. De vraag wat legaal en legitiem was en waar men het gebied van onzekerheid betrad, bleef onbeantwoord. De interpretatie was geheel ter beoordeling van de “veiligheidstroepen”, zowel zichtbaar als onzichtbaar.
Het zijn deze grijze gebieden waarin staatswillekeur, machtsmisbruik en nudging zich het meest op hun gemak voelen, omdat ze kunnen hopen op de ‘vrijwillige’ medewerking van veel onzekere burgers. Dit jaar staan er veel belangrijke verkiezingen op het programma, en er zijn initiatieven als ‘Jigsaw’ of de pogingen van de federale regering om vrij te kunnen beslissen over de definitie van de termen ‘haat’ of ‘de legitimering van de staat’ met behulp van de “desinformatie-vroege detectie-eenheid” bijvoorbeeld, precies goed. En de “vijanden van de democratie” kunnen zoveel “krijt eten” ( Haldenwang bij de BPK ) als ze willen, hij en de “vrienden van de democratie” kennen hun gedachten!
Je wilt dus de grenzen doorbreken van wat er gedacht, gezegd en gestraft kan worden en het puinveld over een groot gebied laten monitoren door een hele dierentuin van door de staat gefinancierde frontlijnorganisaties, geheime diensten en mediaplatforms. Er zou een dodelijke strook van wantrouwen door het medialandschap lopen, waar je, zelfs per ongeluk, nog steeds in terecht kunt komen, maar waar je altijd slechts een klik, een like en een reactie verwijderd bent van een landmijn. Dat is geen censuur! Dit is de mist van onzekerheid en dit is iets heel anders… en het wordt u aangeboden met de vriendelijke steun van Google, hun uitzendingsbijdragen en belastinggeld.
Overigens moet de controle over alle glimmende en nieuw gesmede wapens voor de eeuwigheid gegarandeerd zijn. Ze moeten altijd in handen blijven van de goedbedoelenden, de goede politici en de goede media. Het is ondenkbaar dat ze ooit in de handen van anderen, dus de verkeerde mensen, terechtkomen. Gezien de opiniepeilingen van onze regeringspartijen en de economische achteruitgang in dit land die politici doelbewust teweeg hebben gebracht, zou ik proberen alle wapens te vernietigen die op een gegeven moment tegen mezelf gericht zouden kunnen zijn. Maar wat weet ik, ik ben noch een Google-ingenieur bij de puzzel, noch de minister van Binnenlandse Zaken in Nichtschönerland.
