De nieuwste resolutie illustreert de medeplichtigheid van de VN met de koloniale expansie van Israël
Indignatie redactie
10 min. lezen
Homes heavily damaged by an airstrike during an 11-day war between Gaza's Hamas rulers and Israel are illuminated at night in Beit Hanoun, Gaza Strip, Friday, June 11, 2021. (AP Photo/Felipe Dana)
Er is weer een niet-bindende Algemene Vergadering van de VN aangenomen, die de Palestijnen de permanente soevereiniteit over hun natuurlijke hulpbronnen verleent, ook al heeft Israël de absolute heerschappij over hun grondgebied.
Er is weer een niet-bindende Algemene Vergadering van de VN aangenomen, die de Palestijnen de permanente soevereiniteit over hun natuurlijke hulpbronnen verleent, ook al heeft Israël de absolute heerschappij over hun grondgebied.
De ontwerpresolutie, getiteld “Permanente soevereiniteit van het Palestijnse volk in de bezette Palestijnse gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem, en van de Arabische bevolking in de bezette Syrische Golan over hun natuurlijke hulpbronnen”, is een perfect voorbeeld van hoe de VN de koloniale macht van Israël verdoezelt. geweld door te weigeren actie te ondernemen en de voorkeur te geven aan niet-bindende resoluties die niets doen om de politieke rechten van het Palestijnse volk en hun grondgebied te beschermen.
De resolutie vereist:Israël staakt de exploitatie en diefstal van Palestijns land, maar neemt nota van alle andere Israëlische schendingen op Palestijns grondgebied, zoals de apartheidsmuur, uitbreiding van nederzettingen, vernietiging van Palestijnse infrastructuur en de impact van Israëlische wapens in Gaza. Met het aannemen van zo’n gedetailleerde resolutie zou het logisch zijn dat de VN maatregelen neemt tegen het koloniale geweld van Israël, in plaats van Israël op te roepen de schade te stoppen. Dit laatste is een zinloos verzoek, en de VN weet dat Israël zich niet aan de niet-bindende resolutie zal houden, in welk geval het relevant is om te vragen waarom de internationale instelling de score van elke schending bijhoudt, alleen om een symbolische erkenning van Palestijnse rechten te geven die heeft tot dusver niet geleid tot politieke waarde voor het Palestijnse volk.
De permanente waarnemer van Palestina bij de VN Riyad Mansour beschreef de resolutie als een bevestiging van de internationale gemeenschap die volledige rechten voor Palestijnen steunt. Evenzo verklaarde de minister van Buitenlandse Zaken van de Palestijnse Autoriteit, Riyad al-Maliki, dat de resolutie de rechten van het Palestijnse volk op hun grondgebied bevestigde en riep hij de VN op om internationale resoluties uit te voeren. Dat is waar Palestina, zoals gewoonlijk, op een dood spoor zal lopen. De medeplichtigheid van de VN aan de koloniale expansie van Israël is de voornaamste reden waarom niet-bindende resoluties de plaats hebben ingenomen van politieke resolutie voor Palestijnen.
Moet de VN eraan herinnerd worden hoe ze de Palestijnen in de steek hebben gelaten sinds de goedkeuring van het verdelingsplan van 1947? Of hoe zijn verdediging van Israëls veiligheidsverhaal rechtstreeks aansluit bij de ervaring van het Palestijnse volk met verlies, tot het punt dat niet-bindende resoluties nodig zijn om de wereld eraan te herinneren dat Palestijnen politieke rechten hebben? Alleen de periodieke herinneringen betekenen niets als de VN weigert Israëls oorlogsmisdaden en schendingen van het internationaal recht onder ogen te zien.
Helaas steunt de PA deze rampzalige status-quo al lang, waarin de kloof tussen niet-bindende resoluties en de expansie van Israël onoverbrugbaar wordt.
EU-diplomaten hebben onlangs het bezette Oost-Jeruzalem bezocht, tijdens een bezoek georganiseerd door de Israëlische niet-gouvernementele organisatie Ir Amin. De NGO legde de gevolgen uit van de uitbreiding van de Israëlische nederzettingen, waaronder gedwongen ontheemding en de breuk tussen Palestijnse dorpen en Jeruzalem, wat Israëls volgende doel is.
Maar op internationaal niveau worden de schendingen van Israël afzonderlijk beschouwd, met nauwelijks een verband tussen één schending en zijn precedenten. Als de VN echt tegen mensenrechtenschendingen was, zou ze haar onderzoek goed gebruiken en consequent de aandacht vestigen op het feit dat het eerdere kolonisatieproces gaande is.
De PA maakt zich ook schuldig aan hetzelfde proces en geeft er de voorkeur aan zich op elke schending afzonderlijk te concentreren in plaats van rekening te houden met hoe de acties van Israël gezamenlijk bijdragen aan het territoriaal verlies van Palestina.
Hoewel de recente niet-bindende ontwerpresolutie van de AVVN licht werpt op het cumulatieve effect van Israëls schendingen, heeft ze geen enkele invloed op de internationale bestraffing van Israël, laat staan op het afdwingen van strafmaatregelen. De straffeloosheid van Israël is gecreëerd door de VN, op dezelfde manier als hoe de VN het territoriaal verlies van Palestina mogelijk heeft gemaakt. De resolutie is geen reden om te vieren; het is eerder een bevestiging van hoe de medeplichtigheid van de internationale gemeenschap heeft geleid tot deze late bevestigingen die niets doen om de politieke rechten van het Palestijnse volk te herstellen.
De nieuwste resolutie van de AVVN illustreert de medeplichtigheid van de internationale gemeenschap aan de koloniale expansie van Israël
De straffeloosheid van Israël is gecreëerd door de VN, op dezelfde manier als hoe de VN het gebiedsverlies van Palestina heeft gefaciliteerd, schrijft Ramona Wadi.
Er is weer een niet-bindende Algemene Vergadering van de VN aangenomen, die de Palestijnen de permanente soevereiniteit over hun natuurlijke hulpbronnen verleent, ook al heeft Israël de absolute heerschappij over hun grondgebied. De ontwerpresolutie, getiteld “Permanente soevereiniteit van het Palestijnse volk in de bezette Palestijnse gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem, en van de Arabische bevolking in de bezette Syrische Golan over hun natuurlijke hulpbronnen”, is een perfect voorbeeld van hoe de VN de koloniale macht van Israël verdoezelt. geweld door te weigeren actie te ondernemen en de voorkeur te geven aan niet-bindende resoluties die niets doen om de politieke rechten van het Palestijnse volk en hun grondgebied te beschermen.
De resolutie vereist:Israël staakt de exploitatie en diefstal van Palestijns land, maar neemt nota van alle andere Israëlische schendingen op Palestijns grondgebied, zoals de apartheidsmuur, uitbreiding van nederzettingen, vernietiging van Palestijnse infrastructuur en de impact van Israëlische wapens in Gaza. Met het aannemen van zo’n gedetailleerde resolutie zou het logisch zijn dat de VN maatregelen neemt tegen het koloniale geweld van Israël, in plaats van Israël op te roepen de schade te stoppen. Dit laatste is een zinloos verzoek, en de VN weet dat Israël zich niet aan de niet-bindende resolutie zal houden, in welk geval het relevant is om te vragen waarom de internationale instelling de score van elke schending bijhoudt, alleen om een symbolische erkenning van Palestijnse rechten te geven die heeft tot dusver niet geleid tot politieke waarde voor het Palestijnse volk.
De permanente waarnemer van Palestina bij de VN Riyad Mansour beschreef de resolutie als een bevestiging van de internationale gemeenschap die volledige rechten voor Palestijnen steunt. Evenzo verklaarde de minister van Buitenlandse Zaken van de Palestijnse Autoriteit, Riyad al-Maliki, dat de resolutie de rechten van het Palestijnse volk op hun grondgebied bevestigde en riep hij de VN op om internationale resoluties uit te voeren. Dat is waar Palestina, zoals gewoonlijk, op een dood spoor zal lopen. De medeplichtigheid van de VN aan de koloniale expansie van Israël is de voornaamste reden waarom niet-bindende resoluties de plaats hebben ingenomen van politieke resolutie voor Palestijnen.
Moet de VN eraan herinnerd worden hoe ze de Palestijnen in de steek hebben gelaten sinds de goedkeuring van het verdelingsplan van 1947? Of hoe zijn verdediging van Israëls veiligheidsverhaal rechtstreeks aansluit bij de ervaring van het Palestijnse volk met verlies, tot het punt dat niet-bindende resoluties nodig zijn om de wereld eraan te herinneren dat Palestijnen politieke rechten hebben? Alleen de periodieke herinneringen betekenen niets als de VN weigert Israëls oorlogsmisdaden en schendingen van het internationaal recht onder ogen te zien.
Helaas steunt de PA deze rampzalige status-quo al lang, waarin de kloof tussen niet-bindende resoluties en de expansie van Israël onoverbrugbaar wordt.
EU-diplomaten hebben onlangs het bezette Oost-Jeruzalem bezocht, tijdens een bezoek georganiseerd door de Israëlische niet-gouvernementele organisatie Ir Amin. De NGO legde de gevolgen uit van de uitbreiding van de Israëlische nederzettingen, waaronder gedwongen ontheemding en de breuk tussen Palestijnse dorpen en Jeruzalem, wat Israëls volgende doel is.
Maar op internationaal niveau worden de schendingen van Israël afzonderlijk beschouwd, met nauwelijks een verband tussen één schending en zijn precedenten. Als de VN echt tegen mensenrechtenschendingen was, zou ze haar onderzoek goed gebruiken en consequent de aandacht vestigen op het feit dat het eerdere kolonisatieproces gaande is.
De PA maakt zich ook schuldig aan hetzelfde proces en geeft er de voorkeur aan zich op elke schending afzonderlijk te concentreren in plaats van rekening te houden met hoe de acties van Israël gezamenlijk bijdragen aan het territoriaal verlies van Palestina.
Hoewel de recente niet-bindende ontwerpresolutie van de AVVN licht werpt op het cumulatieve effect van Israëls schendingen, heeft ze geen enkele invloed op de internationale bestraffing van Israël, laat staan op het afdwingen van strafmaatregelen. De straffeloosheid van Israël is gecreëerd door de VN, op dezelfde manier als hoe de VN het territoriaal verlies van Palestina mogelijk heeft gemaakt. De resolutie is geen reden om te vieren; het is eerder een bevestiging van hoe de medeplichtigheid van de internationale gemeenschap heeft geleid tot deze late bevestigingen die niets doen om de politieke rechten van het Palestijnse volk te herstellen.
De straffeloosheid van Israël is gecreëerd door de VN, op dezelfde manier als hoe de VN het gebiedsverlies van Palestina heeft gefaciliteerd, schrijft Ramona Wadi.
Er is weer een niet-bindende Algemene Vergadering van de VN aangenomen, die de Palestijnen de permanente soevereiniteit over hun natuurlijke hulpbronnen verleent, ook al heeft Israël de absolute heerschappij over hun grondgebied. De ontwerpresolutie, getiteld “Permanente soevereiniteit van het Palestijnse volk in de bezette Palestijnse gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem, en van de Arabische bevolking in de bezette Syrische Golan over hun natuurlijke hulpbronnen”, is een perfect voorbeeld van hoe de VN de koloniale macht van Israël verdoezelt. geweld door te weigeren actie te ondernemen en de voorkeur te geven aan niet-bindende resoluties die niets doen om de politieke rechten van het Palestijnse volk en hun grondgebied te beschermen.
De resolutie vereist:Israël staakt de exploitatie en diefstal van Palestijns land, maar neemt nota van alle andere Israëlische schendingen op Palestijns grondgebied, zoals de apartheidsmuur, uitbreiding van nederzettingen, vernietiging van Palestijnse infrastructuur en de impact van Israëlische wapens in Gaza. Met het aannemen van zo’n gedetailleerde resolutie zou het logisch zijn dat de VN maatregelen neemt tegen het koloniale geweld van Israël, in plaats van Israël op te roepen de schade te stoppen. Dit laatste is een zinloos verzoek, en de VN weet dat Israël zich niet aan de niet-bindende resolutie zal houden, in welk geval het relevant is om te vragen waarom de internationale instelling de score van elke schending bijhoudt, alleen om een symbolische erkenning van Palestijnse rechten te geven die heeft tot dusver niet geleid tot politieke waarde voor het Palestijnse volk.
De permanente waarnemer van Palestina bij de VN Riyad Mansour beschreef de resolutie als een bevestiging van de internationale gemeenschap die volledige rechten voor Palestijnen steunt. Evenzo verklaarde de minister van Buitenlandse Zaken van de Palestijnse Autoriteit, Riyad al-Maliki, dat de resolutie de rechten van het Palestijnse volk op hun grondgebied bevestigde en riep hij de VN op om internationale resoluties uit te voeren. Dat is waar Palestina, zoals gewoonlijk, op een dood spoor zal lopen. De medeplichtigheid van de VN aan de koloniale expansie van Israël is de voornaamste reden waarom niet-bindende resoluties de plaats hebben ingenomen van politieke resolutie voor Palestijnen.
Moet de VN eraan herinnerd worden hoe ze de Palestijnen in de steek hebben gelaten sinds de goedkeuring van het verdelingsplan van 1947? Of hoe zijn verdediging van Israëls veiligheidsverhaal rechtstreeks aansluit bij de ervaring van het Palestijnse volk met verlies, tot het punt dat niet-bindende resoluties nodig zijn om de wereld eraan te herinneren dat Palestijnen politieke rechten hebben? Alleen de periodieke herinneringen betekenen niets als de VN weigert Israëls oorlogsmisdaden en schendingen van het internationaal recht onder ogen te zien.
Helaas steunt de PA deze rampzalige status-quo al lang, waarin de kloof tussen niet-bindende resoluties en de expansie van Israël onoverbrugbaar wordt.
EU-diplomaten hebben onlangs het bezette Oost-Jeruzalem bezocht, tijdens een bezoek georganiseerd door de Israëlische niet-gouvernementele organisatie Ir Amin. De NGO legde de gevolgen uit van de uitbreiding van de Israëlische nederzettingen, waaronder gedwongen ontheemding en de breuk tussen Palestijnse dorpen en Jeruzalem, wat Israëls volgende doel is.
Maar op internationaal niveau worden de schendingen van Israël afzonderlijk beschouwd, met nauwelijks een verband tussen één schending en zijn precedenten. Als de VN echt tegen mensenrechtenschendingen was, zou ze haar onderzoek goed gebruiken en consequent de aandacht vestigen op het feit dat het eerdere kolonisatieproces gaande is.
De PA maakt zich ook schuldig aan hetzelfde proces en geeft er de voorkeur aan zich op elke schending afzonderlijk te concentreren in plaats van rekening te houden met hoe de acties van Israël gezamenlijk bijdragen aan het territoriaal verlies van Palestina.
Hoewel de recente niet-bindende ontwerpresolutie van de AVVN licht werpt op het cumulatieve effect van Israëls schendingen, heeft ze geen enkele invloed op de internationale bestraffing van Israël, laat staan op het afdwingen van strafmaatregelen. De straffeloosheid van Israël is gecreëerd door de VN, op dezelfde manier als hoe de VN het territoriaal verlies van Palestina mogelijk heeft gemaakt. De resolutie is geen reden om te vieren; het is eerder een bevestiging van hoe de medeplichtigheid van de internationale gemeenschap heeft geleid tot deze late bevestigingen die niets doen om de politieke rechten van het Palestijnse volk te herstellen.
