De onheilige alliantie tussen extreem links en islamisme

Waarom is er zo’n nauwe alliantie ontstaan ​​tussen extreem links en islamisme? Men zou kunnen denken dat de antireligieuze stromingen tussen de roden deze krachten in elkaars tegenstellingen zouden veranderen. 

Maar dan is het niet geworden. Ze hebben veel gemeen, in die zin dat ze haatobjecten delen. Zowel het communisme als het islamisme zijn; anti-nationalistisch, anti-kapitalistisch, antidemocratisch, anti-liberaal, tegen christelijke bourgeoisie, antisemitisch, anti-VS en uiteindelijk tegen Israël. Dit is een degelijke lijst met “vijandige” vijandelijke redenen waarom deze twee krachten samenvloeien, maar is er meer dat hen samenbindt en hoe is links veranderd om deze stap te zetten? Hoe om te gaan met wat voor de hand liggende conflictpunten zouden moeten zijn.

De vijand van mijn vijand

Anti-nationalisme:

extreme Left ⁽¹⁾ziet een bondgenoot in het islamisme voor zijn strijd tegen wat men ziet als de gesel van de natie. De natie wordt door communisten gezien als een identiteit die door de machtselites wordt opgedrongen om van de mensen te worden bevrijd. De natie en haar normatieve component, het nationalisme, worden gezien als schuldig aan de achttiende en twintigste eeuwse oorlogsgeweld, een instrument dat is gebruikt om de volkeren tegen elkaar op te roeien omwille van winst. De natie als een bron van identiteit is de ergste vijand van het socialisme wanneer klassenidentiteit en nationale identiteit elkaar principieel uitsluiten. Terwijl de natie verticaal loopt, strekt de klasse zich horizontaal uit, over alle grenzen heen. Daarom is de natuurlijke staat van het communisme internationalisme; trachten de grenzen af ​​te breken. Dit streven deelt de mensen met de islamisten die de natie beschouwen als een buitenlands concept in het Midden-Oosten, wat het is. De islam leert dat de religieuze gemeenschap de enige is waaraan de mens loyaliteit moet voelen. De natie verspert deze gemeenschap en brengt macht aan de wereldse leiders, door het wiel in het wiel van de Islamitische agenda te plaatsen. Deze agenda bestaat uit het eerst instellen van de staat onder de controle van de imams, en dan, wanneer de tijd rijp is, deze toestand oplossen en het kalifaat introduceren.

De communisten en islamisten zien verschillende utopieën voor zich, utopieën die in strijd lijken te zijn met elkaar, maar zij zijn het erover eens dat de natiestaat en zelfs de staat, zoals wij die kennen, geëlimineerd moet worden.

De rol van het nationalisme in de Eerste Wereldoorlog kan niet worden ontkend, noch mag het worden overdreven, maar moet in plaats daarvan worden geïnterpreteerd als een andere motivator om de mensen te mobiliseren in tijden van oorlog. Net zoals de religies eerder deden en nog steeds doen en het communisme en de andere agressieve ideologieën deden tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarna. Het is dus moeilijk om hun benaming van nationalisme zeer serieus te nemen. Het was betreurenswaardig dat de arbeiders van Europa naar de nationale leiders luisterden in plaats van het geschreeuw na de arbeidersklasse die zich verzameld had voor de Eerste Wereldoorlog en de gevolgen hiervan in de loopgraven, maar toen iemand de macht greep en de werknemers daadwerkelijk luisterden, was het resultaat de verschrikkelijke slachting van hun eigen volk in de nasleep van de revolutie in Rusland. De islamisten in het Midden-Oosten betreuren Saddam’s, Assads en Nasser hebben een halfnationalistische en semi-socialistische heerschappij, maar nu ze zelf de posities in de regio verplaatsen, volgen ze een spoor van ontheemding, massamoord en afgehakte hoofden. Dit zonder de ‘prestaties’ in Saoedi-Arabië en Iran te vermelden.

Met andere woorden, hun eisen aan de morele hoge stoel zijn meer dan transparant! Dit heeft echter minder betekenis voor de populariteit van het idee. Nu dat veel liberalen ook de agenda beheersen dat de natie de wortel is van alle kwaad, leert het marxistische project de natie te verkleinen om ongehinderd door te gaan. Ikzelf voel me minder aangetrokken tot het idee dat de staat in een of andere richting moet werken om invloed uit te oefenen op hoe mensen zichzelf identificeren. Dit moet organisch en naar eigen inzicht groeien en er is geen manier om te negeren dat de natie meer is dan een “picturale gemeenschap” en een oorsprong heeft die verder teruggaat in de geschiedenis dan het 19e-eeuwse staatsconstructivisme. Het probleem met de deconstruerende agenda is dat de gecreëerde leegte door iets anders wordt gevuld, zowel opzettelijk als onopzettelijk. Naast de terugkeer van religie en klassiekers, krijgen we sekten, Oosterse mystiek, fanatieke ideologieën, obsessie met voetbalteams en geshulde sekshaat! Het is moeilijk om te zien hoe dit beter is?

Anti-kapitalisme:

Misschien wel de belangrijkste bron van consensus tussen de islamisten en extreem links is het sterke anti-kapitalisme dat gedijt in de islam. Het renteverbod dat in de christelijke wereld werd overwonnen tijdens de middeleeuwen, blijft in de huidige islamitische samenleving. De paradox is dat dit anti-kapitalisme de klassenindelingen in het Midden-Oosten versterkt. Door leningen tegen rente kunnen meer mensen deelnemen aan handel of productie en aldus sociale mobiliteit bevorderen. Alleen in het Midden-Oosten, in de doorvoer van het Midden-Oosten tussen Oost en West, konden alleen degenen die al goed waren in het Midden-Oosten deelnemen.

De sociale mobiliteit als gevolg van een kapitalistisch systeem vormt een directe bedreiging voor de sociale controle van de vrouw en draagt ​​daarmee bij aan de ontmanteling van oude religieuze patriarchale structuren.

Het renteverbod en de resulterende nietigverklaring van de groeimacht van de private sector zijn een factor in de dominante rol van de staat in de Arabische socialistische regimes die in de jaren vijftig in de regio ontstonden. Dit huwelijk tussen de islam en het socialisme geeft aan hoe een gemeenschappelijk rood-zwart gemeenschapsproject zou plaatsvinden. Natuurlijk was de zware staat en de vijandigheid van het kapitaal geschikt voor de islamistische regimes die volgden, zoals in Iran. Hierdoor konden muilezels en imams de controle over de samenleving behouden.

Anti-liberalisme en anti-democratie:

De drie ideeën; Liberalisme, democratie en kapitalisme zijn zo nauw met elkaar verbonden dat ze kunnen worden gezien als delen van hetzelfde gemeenschapsgebouw.

Liberalistische opvattingen over de onaantastbare vrijheden en rechten van het individu vormden de basis voor de democratie die we in Europa hebben door zowel liberaal gestuurde revoluties op het continent tegen de autocratische monarchieën en sluipende hervormingen in het VK en Scandinavië in de 19e eeuw. Ons moderne kapitalisme heeft democratie nodig als de groei duurzaam moet zijn. Autocratisch bestuurd kapitalisme werkt alleen in een overgangsfase van enkele decennia. Ongetwijfeld moet er sprake zijn van respect voor eigendomsrechten en een juridisch systeem dat de naam waardig is. Een samenleving gebaseerd op liberale democratie en kapitalisme is uiteraard in strijd met de ideologische grondslagen van het communisme; gedwongen collectivisme en onderdrukking van het individu, een gecontroleerde en publieke economie en het pad naar utopie via de heerschappij van een politiek opgeleide elite die “weet wat het beste is voor het collectief”.

Maar waarom zijn islamisten ook gekant tegen dit liberaal-democratisch-kapitalistische complex? Het antwoord ligt in het feit dat de drie sociale ideeën niet alleen stemrecht en vrije economische uitwisselingen brengen, maar zoveel meer. Een moderne samenleving gebaseerd op deze drie pijlers betekent de vrijlating van het individu uit het collectief als het gezin, de stam en de clan. Liberalisme is een kracht voor zowel individuele bevrijding als de ontmanteling van de controle over de samenleving door religie. Deze moderne samenleving is gebaseerd op de vrijheid van meningsuiting en het recht om kritiek te leveren en vragen te stellen en de mogelijkheid om een ​​constructief sociaal discours te voeren.

Het sociale systeem dat de islamisten willen, waar de politieke macht van de religieuze geleerden uitgaat en waar de denkbeeldige rechten van het mannelijke collectief altijd aan het individu voorafgaan, wordt natuurlijk zeer sterk bedreigd door de liberaal-democratische orde.

Deze weerstand tegen het modernisme is echter geen nieuw fenomeen. Het primaire verzet in de hele wereld tegen de modernisering die de afgelopen 300 jaar vanuit Europa is voortgekomen, is terug te vinden in de religieuze structuren. Van Rusland, Japan, India en het Midden-Oosten. Het is altijd hetzelfde. Degenen die het meest verliezen op verlichting, persoonlijke verantwoordelijkheid en individualisering zijn deze religieuze etiquette. Islamisme, dat is het idee dat staatszaken, evenals de levens en het leven van burgers, geleid zouden moeten worden door wat in de religieuze teksten wordt gedicteerd, kan enorm verliezen als deze drie principes worden geïmplementeerd, met als gevolg dat vrouwen worden bevrijd, kinderen een neutraal en vragend onderwijs ontvangen en dat mensen leren onafhankelijk te denken. Het gevolg hiervan is dat de dogmatische religie haar greep op de samenleving verliest. Er is dus een basis voor een natuurlijke alliantie! Je vecht met de communisten tegen de essentie van de moderne samenleving.

Anti-VS en Anti-Israël:

De communistische band met de dekolonisatiebeweging was sterk gedurende de naoorlogse periode. Nadat de muur was ingestort en hun gezelschapsdieren, de Sovjet-Unie, en daarmee de droom van hun economisch-socialistische utopie waren ingestort, moesten ze hun legitimiteit zoeken in andere arena’s. Feminisme, klimaatmarxisme, migratiekwesties en gewoon solidariteit met de derde wereld. Aangezien het Midden-Oosten de enige echte overgebleven arena van strijd tegen de Verenigde Staten en de rest van de imperiale impulsen van Europa was, was het de plaats waar men hun bondgenoten vond. Als men tekortschiet in de pogingen om de duurzaamheid van zijn economische theorieën te bewijzen, dan zou men nog steeds kunnen proberen de wereld ervan te overtuigen dat het kapitalisme slecht was en dus geen beter alternatief. Dit door zich te concentreren op de slechter kanten van de vlaggenschepen van de VS. De hectische haat tegen de Verenigde Staten, die steeds extremer links groeit, maakt dat ze iedereen omhelzen die de Verenigde Staten betwist en die kan helpen dat schip te torpederen. Er waren geen scrubs in dit spel. Milosevic, Saddam en Ahmadinejad werden uit de goot getild en afgewassen om linkse boegbeelden te worden.

Links had bij de geboorte van Israël de neiging om de joden tegen de Arabieren te steunen, omdat de voormalige zionistische projecten zulke duidelijke socialistische trekken hadden in tegenstelling tot de agenda’s van de reactionaire Arabische volkeren. Dit veranderde echter snel toen bleek dat de Joden zich meer via de markt ontwikkelden dan links hoopte, terwijl de Arabieren werden verleid door de belofte van het socialisme om het Westen met radicale bewegingen te vangen. Hiervan werd niets duidelijk, maar de band met de communisten in het Westen werd gecementeerd. Het feit dat de PLO en andere linkse krachten in de regio slechts gedeeltelijk vertrokken waren en bovendien het religieuze wereldbeeld en de retoriek in stand hielden, droeg ertoe bij dat links in Europa werd gewend aan deze mix van links en islam.

Links kreeg dus een krachtige vooroordeel tegen Israël, dat niet alleen kapitalistisch was maar ook als koloniaal werd gezien, maar er was en is nog steeds een diepere reden waarom dit vooroordeel zo gemakkelijk te begrijpen was voor links; antisemitisme.

Antisemitisme:

De Joden van Europa zochten in de achttiende en twintigste eeuw hun toevlucht tot de liberale ideologie als de beste bescherming tegen onverdraagzaamheid, maar een niet onbelangrijk deel geloofde dat het socialisme de uitweg uit de onderdrukking was. Ze geloofden dat ze aan het stigma konden ontsnappen door het extreem-nationalistische recht te bestrijden door middel van socialisme, en dus, door een klassenstrijdperspectief, niet gecategoriseerd als de vreemde vogel. Dit mislukte echter, zoals het vruchtbare antisemitisme in Sovjet-Rusland duidelijk laat zien. Waarom vonden de Joden dan geen acceptatie in de linkse koude armen?

De reden hiervoor is dat de krijgers van Left nooit hebben kunnen omzeilen dat de Joden zo oververtegenwoordigd waren in banen die hoger onderwijs vereisten dat ze zelfs werden gezien als verbonden met de bourgeoisie. De successen van de Joden in de banksector en andere kapitaalintensieve industrieën hebben het beeld van hen geëtst als de vijand van de arbeiders en kapitalistische uitbuiters. Antisemitisme is in feite het startpunt van links.

De reflecties die Ilmar Reepalu soms liet zien, illustreren dit thuis. Tijdens de protesten “Occupy Wallstreet” in New York was de frequente antisemitische hitte duidelijk. De Joden werden afgeschilderd als het dragende element van het uitbuitende kapitalisme. In de rots van de Holocaust zagen Oostenrijk, de mensen van het platteland, zowel nationale socialisten als socialisten, de Joden als “schuldig” voor en de dragers van de moderne samenleving zelf en daarmee ook alles wat zij als slecht beschouwden voor arbeiders en naties. Weense moderne avant-garde cultuur, waar de Joden oververtegenwoordigd waren, zag een joodse samenzwering om de gewone man te vernietigen en te corrumperen. Zowel het internationalistische communisme als het nationaal socialisme deelden deze opvatting dat de Jood de bron was van alle kwaad!

” Dit betekende dat zes miljoen Joden werden gedood en op de afvalberg van Europa werden gegooid voor wat ze in overweging werden genomen: geld-joden. Het financiële kapitaal en de banken, de harde kern van het systeem van het imperialisme en het kapitalisme, hadden de haat tegen geld en uitbuiting en tegen de joden veranderd. . . . Antisemitisme is echt een haat tegen het kapitalisme. ‘

Om deze reden zullen Joodse pogingen om linkse solidariteit te vinden altijd zinloos zijn. Ze zullen uiteindelijk altijd als klassevijanden worden gezien! Om deze reden was het voor de communisten zo veel gemakkelijker om zich te matigen met en zelfs sympathie te voelen met het levenloze antisemitisme onder moslims uit het Midden-Oosten naar Malmö.

Conflictpunten en oplossingen!

Is er dan geen wolk in de lucht wanneer deze twee lichamen elkaars eeuwige liefde vloeken? Op het eerste gezicht lijkt het er zeker op dat deze twee elkaars tegenpolen zijn. Het atheïsme en de propaganda van het socialisme voor de rechten van vrouwen en homoseksuelen zouden niet samen moeten werken met de islam. De seksuele bevrijding van de jaren zestig en de goot vertrokken en de autoriteit en traditie trots zou deze alliantie moeten maken die nu uitgroeit, maar desondanks groeit het in kracht. Hoe loste links echt deze problemen op?

homoseksualiteit:

De visie op homoseksualiteit is het grootste overgebleven gekraak tussen links en de islam in Europa vandaag, waar het onwaarschijnlijk is dat men in staat zal zijn consensus te bereiken, maar als men kijkt naar landen waar het socialisme heeft geregeerd in de 20e eeuw, zoals Rusland en Cuba, dan een dergelijke ontwikkeling is niet onmogelijk, zelfs als men zich ervan bewust moet zijn dat dit een geheel andere sociale context is. Maar toch kunnen we onheilspellende neigingen in ons land waarnemen wanneer de Broederschapsbeweging begint met het stellen van prioriteiten voor LHBT-kwesties om samen te werken met islamisten.

De seksuele bevrijding van de vrouw:

Wat de vrouwelijke emancipatie betreft, is het gelukt om de logica op zijn kop te zetten. Het conservatieve vrouwenleven dat tot de jaren vijftig heerste, werd toen gezien als een manier voor de man om de vrouw onder controle te krijgen en haar het recht te geven zichzelf fysiek uit te drukken. De 68-linkse revolutie was van vitaal belang om de heersende opvattingen over moraal en waarden af ​​te breken met alles wat het betekende voor ‘Zweedse zonde’. Commercialisering van het lichaam is zeker geen linkse kwestie, maar groeit sinds de oorlogsjaren met ananassen en mooie vrouwen die bijna elk product adverteren, maar het is moeilijk voor te stellen dat dit tot de uitbuiting van de vrouw heeft geleid als de conservatieve morele hegemonie intact was gebleven . Men kan niet negeren dat links een vitale rol heeft gespeeld in de verschuiving van het zicht op naaktheid als vanzelfsprekend in de openbare ruimte. Zonder deze ontspannen kijk op naaktheid, is het moeilijk om het exhibitionisme van vandaag voor te stellen zowel voor de webcam in huis als dat vrouwen zo gemakkelijk naakt of half naakt voor de camera’s zouden staan ​​in verschillende contexten.

In het licht hiervan voelt het hol wanneer communisten de patriarchaat de schuld geven van het gebruik van het vrouwelijk lichaam, omdat het de normverschuiving is dat zij zelf zo behulpzaam zijn geweest bij het creëren, wat dit mogelijk heeft gemaakt. Links ziet de ironie van deze situatie niet!

Nu, links, accepteert men de islamistische kijk op de wereld dat de westerse wereld vrouwen exploiteert en dat deze nu moeten worden gewassen om te worden beschermd. Je accepteert zelfs het idee dat het een vrijwillige houding is van de meerderheid van de vrouwen die zich willen verbergen door het gebruik van sluiers, hoewel ze slechts veertig jaar eerder worstelden om vrouwen te bevrijden van normen voor hoe ze zich moesten kleden. Hun eigen eerdere vrouwenstrijd wordt genegeerd en die zusters die nog steeds op deze manier hun strijd voortzetten, zoals de FEM, worden nu tot vijanden verklaard en wandelen in de banden van het patriarchaat. Misschien moet dit worden geïnterpreteerd als een inzicht dat hun eigen strijd voor hen zelf onverwachte gevolgen heeft. De naaktheidsnorm heeft eenvoudigweg teruggedraaid en hen opnieuw hun eigen strijd doen heroverwegen.

Het gezonde en ontspannen beeld van het lichaam dat de meeste mensen tegenwoordig hebben, betekent een terugkeer naar de pre-christelijke normen, die in grotere mate de beste is, zolang het niet uitglijdt in het pure exhibitionisme dat nu meer gebruikelijk wordt, met als gevolg dat kinderen worden gebruikt Seksueel verschillende manieren om volwassenen via het internet te bereiken. De oplossing hiervoor is echter niet dat alle vrouwen zichzelf in sluiers omwikkelen wanneer we in plaats daarvan terugkomen op de eerste, waar de kleding van de vrouw wordt gedicteerd door hoe mannen hierop reageren, of het nu is omdat hij haar wil “beschermen” tegen uitbuiting of voor dat hij zijn eigen verlangens niet kan beheersen, zoals zelfs in een bepaalde religie wordt voorgeschreven.

Gelijkheid voor vrouwen:

De positie van de povra van de vrouw in wat wordt gedicteerd en vaak wordt gevolgd in de moslimwereld, is een grote klus om over te komen voor Europese communisten die zijn opgeleid in de waarde van gelijkheid. De waarde van deze alliantie voor de linkse fall-out na de val van de muur is zo hoog bevonden dat het tot morele kronieken is gedwongen in de hogere school. Het ei dat is opgegroeid, staat bekend als bekend; cultuurrelativisme!

De enige verdediging die we hebben is dat het ons, zowel kapitalisten als communisten, superieur en neerbuigend zou zijn, als we onszelf zouden oordelen over andere culturen en vol vertrouwen zo dom zouden zijn dat iedereen verlangt naar vrijheid en individuele zelfbeschikking, ongeacht waar en in welke cultuur je geboren bent, dat jij en je vrouw gelijk moeten zijn, ongeacht waar je woont in de wereld. Maar nee, zegt de cultureel relativisten, er zijn geen absolute waarheden over de menselijke natuur. Er is geen natuurlijk menselijk verlangen! Alle culturen hebben hun contexten en de verlangens en verlangens van mensen moeten relatief worden afgewogen in verhouding tot de context waarin ze leven. Een moslimvrouw wil, om begrepen te worden, de helft van een man waard zijn in termen van erfrecht, getuigenissen in rechtszalen en in vergelijkbare omstandigheden. Ja, ze wil accepteren dat alleen haar seksualiteit als gevaarlijk wordt beoordeeld, degene die mensen tot waanzin kan aantrekken, zodat ze niet grof kunnen zijn als ze haar overtreden, omdat ze dan gestraft zal worden. Vrouwen die onder vergelijkbare structurele onderdrukking leven, zeggen culturele familieleden hier in het Westen, doen dat uit vrije wil. Het is hun cultuur die we niet moeten onthullen. Op deze manier slaagt links erin de verantwoordelijkheid te nemen voor de ideologie waarmee ze zichzelf verbinden. Een ideologie die ervoor zorgt dat deze repressieve structuren niet alleen permanent zijn, maar ook floreren en zich verspreiden naar het westen. Als iemand dit resonantielied had toegepast op onze samenleving, die links niet heeft gezien als gebonden in een bepaalde cultuur die niet mag worden beïnvloed, toen werd het als tamelijk redelijk beschouwd dat gehuwde vrouwen tegenwoordig gekleed waren in sjaals toen ze het huis verlieten en dat ze vandaag nog steeds zouden zijn beschouwd als minderjarig en onder de bescherming van hun echtgenoot of vader. Gelukkig niet, want als het op onze eigen cultuur aankomt, erkennen zowel links als rechts dat het ieders individuele streven, ongeacht of dit een vrouw of een man is, vrij is van de controle over anderen, vrij om zelf te maken beslissingen over hun leven en leven.

atheïsme:

Het communisme moet per slot van rekening antireligieus zijn volgens de verklaring. Dit is gehoord om te leiden. “Een opium voor het volk” is een van de commando’s van het communisme! Hoe valt dit samen met het hedendaagse ritme van een reactionaire religieuze ideologie? Het antwoord is dat je dit bezwaar verkeerd hebt begrepen!

Het communisme staat niet vijandig tegenover religie als zodanig. In plaats daarvan is het specifiek het christendom waar het vijandig tegenover staat. Zoals de cultureel relativistische ideologie dat is, beschouwt het huidige communisme zichzelf niet als een idee van de religies van andere culturen. Het is met name het christendom dat de communisten haten. Het christendom heeft westerse arbeiders onderdrukt, die hun opium zijn geweest, wat de bereidheid van de bourgeoisie was om een ​​hiërarchische samenleving te consolideren.

De haat die het communisme deelt met de islamisten is de haat tegen de christelijke burgerlijke maatschappij. Dezelfde christelijke bourgeoisie, die volgens links de klasse consolideerde met behulp van religie, de wereld koloniseerde en onder meer de moslimwereld wilde opleggen, van India tot Marokko, westerse ideeën en verdrijving zoals weduwschap en in de ogen van zendelingen, onchristelijke gruweldaden. Deze gedeelde haat verenigt de twee krachten vandaag. Hoewel de burgerlijke westerse man tegenwoordig in zijn eigen plaats grondig de-christelijk is, handhaaft hij vaak de daad van de koloniale zendelingen met zijn volharding in de universele toepasbaarheid van de natuurwet.

We zien hetzelfde fenomeen met feminisme dat in toenemende mate een marxistisch karakter aanneemt. Wat deze feministen haten, is met name blanke mannen en geen mannen in het algemeen. Daarom verbinden ze zich zo gemakkelijk met onderdrukkende islamisten en verwerpen ze met gemak het eerweten dat door niet-Europese mannen hier in Zweden wordt gepleegd. Dit gevecht is niet van hen. Alle discussies die de focus van dat probleem verleggen naar problemen in andere culturen, worden snel afgedaan. In plaats daarvan zijn ze op zoek naar bondgenoten in hun eigen strijd tegen wat zij waarnemen als hun eigen onderdrukkende mannen. Als onderdrukkende islamisten willen helpen de ‘eigen’ mannen van de Europese feministen te bestrijden, zijn ze welkom om deel te nemen.

Zowel communisten, feministen en islamisten verenigen zich in hun haat tegen de burgerlijke maatschappij, met haar normatieve conservatisme, gedragscodes die de schuld krijgen van het sluiten van mensen, de bevestiging van tradities en het nationalisme ervan. Norm resolutie was altijd een communistisch doel, aangezien de normen als de norm van de bourgeoisie werden gezien. Hoe meer je deze neerhaalt, hoe meer je de basis legt voor de socialistische samenleving. De roden willen alle burgerlijke standpunten in de samenleving vernietigen, zo niet alleen voor hun eigen overwinning, dus om land voor te bereiden voor hun islamitische bondgenoten. Normloosheid is de deur naar het nieuwe, of dit nu een andere cultuur is of interne veranderingen. De natie met zijn symbolen, de vlag en het volkslied, moet opnieuw worden gedaan om niet uit te sluiten, de geslachten moeten worden gedeconstrueerd zodat transgender mensen zich niet buiten voelen en normen in de alledaagse interactie van mensen volledig moeten worden afgebroken om alle zichtbare klasseverschillen te wissen. In plaats van het niveau te verhogen van hoe mensen zich tegenover elkaar gedragen, moet dit worden verlaagd. We zien het resultaat van deze normloosheid vandaag, wanneer mensen weigeren om vrouwen met kinderwagens te helpen of op te staan ​​voor ouderen en zwanger in de bus, gewone beleefdheid en hulpvaardigheid worden gezien als burgerlijke poses. Dit zijn verschijnselen die de erosie van een beschaving vormen en ongetwijfeld een van de vruchten van de socialistische samenleving zijn. Wanneer mensen weigeren om vrouwen met kinderwagens te helpen of op te staan ​​voor ouderen en zwanger zijn in de bus, worden algemene beleefdheid en hulpvaardigheid gezien als een bourgeois poseren. Dit zijn verschijnselen die de erosie van een beschaving vormen en ongetwijfeld een van de vruchten van de socialistische samenleving zijn. Wanneer mensen weigeren om vrouwen met kinderwagens te helpen of op te staan ​​voor ouderen en zwanger zijn in de bus, worden algemene beleefdheid en hulpvaardigheid gezien als een bourgeois poseren. Dit zijn verschijnselen die de erosie van een beschaving vormen en ongetwijfeld een van de vruchten van de socialistische samenleving zijn.

Vind je dat kinderen het beste spelen?

Dan zijn er opvallende parallellen tussen religie en de totalitaire ideologieën van de 20e eeuw, zoals het communisme. Men kan zeggen dat deze totalitaire ideologieën onmogelijk zouden zijn zonder de monotheïstische religies. Zonder een opvoeding met een categorisch wereldbeeld en een dogmatisch denken, zou de communistische kijk op de samenleving onmogelijk zijn. Waar vind je in het boeddhisme of confucianisme sporen van? Nee, de monotheïstische erfenis heeft dit monster gecreëerd. Wat zou deze ideologie zijn zonder zijn religieus beïnvloed geloof in de utopische samenleving? Een overtuiging dat als iedereen een waar leven leidt, het paradijs op ons wacht. Alleen zij die oprecht zijn, goede socialisten, kunnen erbij betrokken zijn. Alle anderen moeten worden verplaatst vanwege haar ketterij of, zoals vaak het geval is, vermoord worden in charades voor rechtszaken die het meest op hekserijprocessen lijken.

Het feit dat de communisten het christendom haten, zoals hierboven vermeld, is slechts een obstakel als men dit op een zeer oppervlakkige manier in overweging neemt. Het is niet een langverwachte gedachte dat de ideeën die onze geest creëert het resultaat zijn van het wereldbeeld waarmee we zijn opgegroeid en dat deze invloed vaak onbewust is. Dus een Christelijke antichristelijke communist creëert een beeld van een gastheer op basis van deze religie en is niet alleen een kans maar een waarschijnlijke ironie.

Met dit in gedachten is het begrijpelijk dat communisten en islamisten elkaar op een dieper niveau bereiken. Ze denken op dezelfde manier, ze koppelen spiritueel aan elkaar, ja het is gewoon liefde. Deze vreugde wordt mogelijk gemaakt door het feit dat de islam zichzelf presenteert als een egalitaire religie die verschillen tussen gelovigen wil egaliseren. Dit beeld staat in contrast met de grote christelijke kerken, die gedurende bijna hun hele bestaan ​​hebben gehandeld als de verdediger van de hiërarchisch geordende maatschappij. Dit ondanks het feit dat het christendom ook begon als een directe socialistische ideologie. Links, die deze christelijke verdediging van koning en bourgeoisie beschermt, ziet in de islam een ​​gunstiger tegenpool waarmee zij kunnen samenwerken. Het probleem voor zichzelf is dat ze in hun zelfgekozen onwetendheid een prachtige schilderij hebben gekocht. Mohammed predikte net als Jezus ‘broederschap en gelijkheid voor de gelovigen, maar links wil niet zien dat de klassenmaatschappij die zij vergoten, er heel veel is, maar hier zijn het de Joden, Christenen en Sjiieten die de permanent ondergeschikte’ klassen ‘zijn. Misschien is het gemakkelijk om dit te negeren wanneer iemand doordrenkt is van antisemitisme en haat tegen de christelijke wereld? Ook zijn de klassenverschillen tussen moslims niet kleiner dan in de westerse wereld. Niettemin wordt dit gepredikt en verzwolgen met gaten en haar van links in het westen. Wanneer de kaart en de werkelijkheid niet overeenkomen, kiest links de kaart, zoals gebruikelijk is om te doen wanneer het past bij het doel. Christenen en sjiieten die de permanent ondergeschikte “klassen” zijn. Misschien is het gemakkelijk om dit te negeren wanneer iemand doordrenkt is van antisemitisme en haat tegen de christelijke wereld? Ook zijn de klassenverschillen tussen moslims niet kleiner dan in de westerse wereld. Niettemin wordt dit gepredikt en verzwolgen met gaten en haar van links in het westen. Wanneer de kaart en de werkelijkheid niet overeenkomen, kiest links de kaart, zoals gebruikelijk is om te doen wanneer het past bij het doel. Christenen en sjiieten die de permanent ondergeschikte “klassen” zijn. Misschien is het gemakkelijk om dit te negeren wanneer iemand doordrenkt is van antisemitisme en haat tegen de christelijke wereld? Ook zijn de klassenverschillen tussen moslims niet kleiner dan in de westerse wereld. Niettemin wordt dit gepredikt en verzwolgen met gaten en haar van links in het westen. Wanneer de kaart en de werkelijkheid niet overeenkomen, kiest links de kaart, zoals gebruikelijk is om te doen wanneer het past bij het doel.

Totaal overzicht

Je kunt stellen dat de relatie tussen islamisten en communisten een huwelijk is tussen tweelingzielen. Ze hebben talloze haatobjecten, met de moderne westerse samenleving als hun primaire doelwit. Dit is een reactionaire alliantie die een blok vormt voor ontwikkeling en vooruitgang. De proceskwesties die bestonden tussen het oude links en de religie zijn nu soepel uitgelegd. Op een dieper niveau realiseert extreem links dat ze de economische oorlog tegen het kapitalisme hebben verloren en nu hun strijd moeten verplaatsen naar andere arena’s, zoals het feminisme en het marxisme in het klimaat, maar misschien is het meest verontrustend dat het bereid lijkt te zijn in wat men verwacht een toekomstige islamitische samenleving. Voormalige linkse activisten moeten hun graven omkeren,

opvallend:

(1) Communisme en extreem links worden hier op een onderling verwisselbare manier gebruikt. Gericht op alles, van AFA en de autonoom tot de meeste actieve leden van de linkse partij. De term Marxisme die ik gebruik wanneer ik inga op culturele en klimaatbeleidskwesties.