De ontstaansgeschiedenis van de Europese Unie

Uit vrijgegeven documenten van het Amerikaans congres en het Internationaal Militair Tribunaal van de Nürnberger processen blijkt dat de Brusselse EU de derde poging is tot het instellen van een wereldwijde fascistische diictatuur. Het zijn de belangrijke spelers die dit ook bij de twee voorgaande wereldoorlogen hebben geprobeerd, gepland, voorbereid, uitgevoerd en gefinancierd: de supranationale kartels van grote concerns en de financiële wereld.

In een nieuwe artikelenserie (waarin voor velen onbekende feiten zullen worden verwerkt) over de EU vandaag de inleiding: de ontstaansgeschiedenis van de Europese Unie.

Over de grondleggers van de Europese Unie

De feitelijke grondlegger van de Brusselse EU was de nationaal-socialist en fascist Walter Hallstein (1901–1982), een Duitse advocaat, lid van de nationaal-socialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP), van de “Bond van nationaal-socialistische juristen“ (BNSDJ) en ook van de beruchte nationaal-socialistische beroepsorganisatie voor juristen NSRB – een organisatie die tot doel had de juridische basis te vormen voor een Europa onder de controle en heerschappij van het kartel van I. G. Farben.
Op 23 januari 1939 – slechts een paar maanden voor het begin van de Tweede Wereldoorlog – hield Hallstein in de “Mahn und Ohlerichs Keller“ in de Doberaner Straße 21 in Rostock een historische propagandatoespraak (“Die Rechtseinheit Großdeutschlands“) over de juridische structuur van een “verenigd Europa” onder de kartelheerschappij van I. G. Farben.

In mei 1938 hadden Adolf Hitler en de Italiaanse fascistische dictator en “Duce” (“leider“) Benito Mussolini voor het omvormen van een dictatoriaal “rechtssysteem” in Europa een bi-nationale commissie opgericht onder de naam “Arbeitsgemeinschaft für deutsch-italienische Rechtsbeziehungen”. Van 21 tot 25 juni 1938 vertegenwoordigde Walter Hallstein als hoofd van deze commissie de nationaal-socialistische regering van Hitler bij officiële gelegenheden met Italiaanse politici en juristen in Rome, die gingen over rechtskundige vraagstukken van een fascistische kartelheerschappij in een “Verenigd Europa”.

Hallstein omringde zich met juridische technocraten, die belangenvertegenwoordigers van de nationaal-socialistische kartelcoalitie waren. Hallstein maakte de patentendeskundige (sic!) Prof. Dr. Carl Friedrich Ophüls tot zijn rechterhand. Ophüls (1895–1970) was lid van de  NSDAP van 1 mei 1933 tot 1945 (lidmaatschapsnr. 2399061), hoofd van een regionale rechtbank en toonaangevend deskundige op het gebied van patentrecht, alsmede buitenlands en internationaal recht, en verantwoordelijk voor de handhaving- en faillissementswet aan de rechtbank in Frankfurt am Main, waar de hoofdvestiging van I. G. Farben was gevestigd. De NSDAP-centrale noemde Ophüls in een brief van 17december 1941 (aan de rector van de universiteit van Frankfurt am Main) een “politiek betrouwbaar nationaal-socialist”.

In 1949, na zijn “denazificatie” door de westerse geallieerden, benoemde Walter Hallstein zijn jarenlange medewerker Carl Friedrich Ophüls eerst als “Doktor” en vervolgens als “Professor der Rechtswissenschaften” aan de universiteit in Frankfurt. Een jaar later, in 1950, benoemde Walter Hallstein dezelfde Ophüls tot “Ambassadeur in Brussel”.

Eveneens in het jaar 1950 werd Walter Hallstein de persoonlijke adviseur van Konrad Adenauer, de president van de parlementaire raad en later de eerste “Geschäftsführer” (bondskanselier) van het verenigde economische gebied, de Bondsrepubliek Duitsland (“Bund deutscher Länder”), en de belangrijkste coördinator van Adenauers buitenlandse politiek.

Walter Hallstein was het politieke brein achter de onderhandelingen, die leidden tot de Romeinse verdragen. Van 1 tot 3 juni 1955 vond in Messina op Sicilië een belangrijke vergadering plaats, ter voorbereiding van de Europese Economische Gemeenschap (EEG), onder leiding van Hallstein. Deelnemers aan deze bijeenkomst waren Gaetano Martino (Italië) en lid van de fascistische beweging in dat land, Antoine Pinay (Frankrijk) die lid was van het nationaal-socialistische marionettenregime van Vichy in bezet Frankrijk, Joseph Bech (Luxemburg) die sinds 1914 juridisch vertegenwoordiger was van een fascistische partij, Johan Willem Beyen (Nederland) die gewerkt heeft bij de kartelondernemingen Phillips en Unilever, Paul-Henri Spaak (België) die minister-president in dat land is geweest en een leidinggevende persoonlijkheid was van de European Movement (Europese Beweging), net als Walter Hallstein (BRD) zelf, overigens.

Op 25 maart 1957 ondertekenden de zes lidstaten van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS), de als “de Sicliaanse Zes” bekendstaande landen (Italië, West-Duitsland, Frankrijk, Luxemburg, België en Nederland) de Verdragen van Rome, in feite het oprichtingsdocument van de Brusselse EU, waarvan de tekst en de juridische basis door Bech, Beyen en Spaak, onder leiding van Hallstein, waren uitgewerkt.

Op 7 januari 1958 werd Walter Hallstein door de politieke marionetten van het kartel voor vijf jaar tot de eerste “president” van de EU-commissie benoemd, de hoogste functie van de Europese Economische Gemeenschap en voorloper van de Brusselse EU. In 1963 werd Hallstein voor een tweede vijfjarige “ambtsperiode” tot “president” vande EU-commissie benoemd. Op deze wijze kon Hallstein tien jaar lang heersen over de bureaucraten, zonder enige legitimiteit en controle. Met hulp van deze armada van volgzame lakeien, carriëretijgers en pennelikkers vormde Hallstein de Brusselde EU conform de plannen van het kartel. We hadden toch al gezegd dat Hallstein nationaal-socialist en fascist was? Misschien goed dat te onthouden naarmate we dieper gaan graven in de geschiedenis van de (Duitsche) Europese Unie.

De Europese Unie in aanbouw

Ongeveer tegelijkertijd, op 17 april 1957, had de “betrouwbare” nationaal-socialist en fascist Carl Friedrich Ophüls als leidende initiator de oprichtings-statuten van het Europees Gerechtshof, het hoogste gerechtshof en daarmee de belangrijkste juridische instantie van de Brusselse EU, ondertekend. De tekst van die statuten kwamen van de handen van Carl Friedrich Ophüls en Walter Hallstein.

Walter Hallstein, een notoir recidivist, bleef tot zijn dood in 1982 een meedogenloze dienaar van het kartel met de opdracht de Europese burgers aan het kartel uit te leveren. In zijn 500-pagina’s tellende boek “Die Europäische Gemeinschaft”, waarvan op de cover een cirkel van de twaalf davidsterren van de Europese Unie afgebeeld stond, schreef hij:

Die Verfassungsorgane – Die [EU-] Kommission – Von der [EU-] Kommission geht jede Handlung aus. Die Organisation der [Europäischen] Gemeinschaft hat ihren Ursprung in der [EU-] Kommission, die in der Geschichte beispiellos ist. Ihre Aufgabe ist es, die [Europäische] Gemeinschaft nach innen und nach außen zu repräsentieren. (…) Die [EU-] Kommission ist nicht von den Regierungen der Mitgliedsstaaten abhängig. Sie muß von den Mitgliedsstaaten keine Weisungen annehmen oder befolgen. (…) Die [EU-] Kommission besitzt ein Monopol auf Gesetzesinitiativen.

Dit boek van Walter Hallstein is, naast zijn toespraak van 23 januari 1939, één van de pijlers van de bouw van de Europese Unie, of ook wel de Verenigde Staten van Europa, nog steeds onder een kartelheerschappij. De tweede “gebruiksaanwijzing” is het boek “Das Großraumkartell – Ein Instrument der industriellen Marktordnung in einem neuen Europa” van de nationaal-socialist en fascist Arno Sölter (1911–1987), in 1941 verschenen bij de Meinold uitgeverij in Dresden, uitgegeven door het “Zentralforschungsinstitut für nationale Wirtschaftsordnung und Großraumwirtschaft” in Dresden, waarvan Sölter ook het hoofd was.
De theorie – de inhoud van de toespraak en het boek – komt haarfijn overeen met de praktijk… van de Brusselse EU.

Na de Tweede Wereldoorlog werkte Arno Sölter voor het Bundesverband der Deutschen Industrie [BDI], een lobbygroep van het industriële complex van het kartel. In 1962, vijf jaar na de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG), publiceerde Sölter zijn oude kartelconcept onder de titel “Vertriebsbindungen im gemeinsamen Markt unter wirtschaftlichen und EWG-kartellrechtlichen Aspekten” in uitgave nr. 4/1962 in de destijds regelmatig verschijnende “Kartell-Rundschau” van de uitgever Carl Heymann.

Kohl en Merkel

De van oorsprong Poolse Helmut Kohl alias Henoch Kohn (van: Cohen, Hebreeuws: rabbi), voormalig werknemer van BASF (I. G. Farben), persoonlijke vriend van de twee fascisten:
– Fritz ter Meer (voor de Tweede Wereldoorlog lid van de Raad van Bestuur van I. G. Farben en topman van I. G. Auschwitz, bedenker van het cynische motto “Arbeit macht frei” en initiator van de Codex Alimentarius, tevens veroordeeld oorlogsmisdadiger, maar na de oorlog toch nog voorzitter van de raad van commissarissen bij Bayer AG.),
– en Carl Wurster (voor de Tweede Wereldoorlog commissaris bij I. G.-Farben-dochteronderneming Degesch [Degussa {Henkel}], die het gas Zyklon B voor Auschwitz produceerde, en na de oorlog topman en plaatsvervangend voorzitter bij BASF),

was van hen hun protégé, om als zogenaamde “bondskanselier” (manager van de administratie van de op 01.01.1947 opgerichte en op het 03.10.1990 met de “DDR” uitgebreide verenigde economische werkterrein van de VS en het Verenigd Koninkrijk; vgl. Art. 65 en 133 GG) de belangen van het kartel te vertegenwoordigen en in principe het Duitse volk te verraden en te verkopen: tijdens zijn 16-jarige “ambtsperiode” van 1982 tot 1998 investeerde hij meerdere miljarden aan belastinggeld in de financiering van de verdere opbouw van de Brusselse EU en voor de invoering van de euro (en daarmee de afbraak en vernietiging van de Deutsche Mark). En u heeft inmiddels wellicht ook al begrepen dat de rol van de geallieerden na de Twedde Wereldoorlog ten opzichte van oorlogsmisdadigers ook niet zo fraai is geweest, toch?

Kohl’s politieke troetelkind, de van Poolse ouders afstammende Angela Merkel alias Aniela Kazmierczak (“mijn meisje”), volgens diverse bronnen een informante (“IM Erika”) van de staatsveiligheidsdienst (“Stasi”) van de “DDR”, trad in zijn voetsporen en misdaden jegens het Duitse volk (en de burgers van de andere lidstaten van de EU), nog steeds in opdracht van het supranationale en fascistische kartel, tot op de dag van vandaag. Zo positief als Kohl in het verleden was over Angela Merkel, zo negatief was hij over haar in zijn nadagen.. “Inhoudelijk deugt ze niet”, zei de oud-bondskanselier over haar. “Ze heeft geen Europees gevoel.”

De Europese Unie

De hedendaagse Brusselse EU is het gevolg van diverse voorafgegane instituten, waardoor stap voor stap uiteindelijk het wangedrocht EU is tot stand gekomen. Het Brusselse Pact (BTO) in 1948, de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) in 1951, de Europese Defensiegemeenschap (EDG) en de Westeuropese Unie (WEU) in 1954, de Europese Economische Gemeenschap (EEG) en Euratom in  1957, waarna de Europese Gemeenschap (EG) in 1965. De tekstuele inhoud van al deze verdragen is door Walter Hallstein uitgewerkt.

De organen van die organisaties waren de voorlopers van de huidige Brusselse EU: het hoogste orgaan  ging in 1967 op in de Europese Commissie, de bijzondere ministerraad werd de Europese Raad, de gemeenschappelijk vergadering werd het Europees parlement en het gerechtshof werd het Europees Gerechtshof (Ophüls!). Het begrip “democratie” werd angstvallig vermeden.

Vervolgens kwamen de “hervormingsverdragen”: de Single European Act (Milaan 1986) over Europese Politieke Samenwerking, verder de verdragen over gemeenschappelijke buitenlandse – en veiligheidspolitiek (GASP) en over justitie en binnenlandse zaken (Maastricht 1992), over de samenwerking tussen justitie en politie bij strafzaken (Amsterdam 1997, Nice 2001) en over de Europese Unie (Verdrag van Lissabon 2007/09).

In 2002 werd de euro als “wettig betaalmiddel” en eenheidsmunt van de Europese Unie ingevoerd nadat in 1979 de virtuele kunstvaluta ECU als voorloper was geïntroduceerd. Op deze manier werden en worden de Europese burgers, door domheid en/of corruptie van de nationale regeringen, ongevraagd bij deze samenzwering betrokken, waarbij stap voor stap de burgers van hun vrijheden en welstand werden en nog steeds worden beroofd.

Het vernietigingsproces gaat steeds verder. De verovering van Europa stopt ook niet bij de oostgrens, want in de plannen van de elite gaat het helemaal niet over Europa, maar over de hele wereld. Steeds meer wordt duidelijk dat het hier om een socialistisch/communistisch complot handelt. Het programma van de Council on Foreign Relations, de trilaterale commissie en de Bilderbergers, om maar een paar van de “geheime” organisatiies van de trans- en supranationale kliek van superrijken te noemen, is (bijna) identiek met het marxistisch-leninistische programma ter vernietiging van nationale staten, waarvan de test- en oefenfase de Sovjet-Unie was.

De Europese Unie (“Verenigde Staten van Europa”) wordt een tweede USSR (Unie van Socialistische Sovjet-republieken), namelijk een EUSSR (Europese Unie van Socialistische Sovjet-republieken), dus een fascistische, totalitaire raad-republiek (“Sovjet”: Russisch voor “raad”; “fascisme”: dictatuur van het kapitaal).
De Europese Unie, zoals die in Maastricht vorm had gekregen, zou leiden tot een supranationale, bureaucratische staat, en als we er even over nadenken dan is het dat al lange tijd. De fundamenten waarop de Unie rust, namelijk de lidstaten, moeten als zodanig worden vernietigd. De identiteit van de onderliggende volkeren wordt ook vernietigd (en versneld vernietigd door de massa-migratie). Alles wat ook maar naar onafhankelijkheid ruikt moet uit de weg worden geruimd. De EU zal alle Europese lidstaten in een kunstmatige vorm dwingen, eentje die juist in de Sovjet Unie, Joegoslavië en Tsjechoslowakije is mislukt. Vergeet niet dat in de internationale politiek maar weinig toevallig gebeurt, Als er wat gebeurt dan kun je er meestal vanuit gaan dat het op die manier gepland was.

We zullen steeds meer geconfronteerd worden met armoede, honger, ziekte, lijden en ellende, net als met het verdwijnen van vrijheid en het herinvoeren van dwangarbeid en slavernij. De voortekenen zijn al enkele decades zichtbaar, en ondanks de fraaie woorden van politici gaan de burgers er steeds meer op achteruit. De machthebbers van de EU noemen wij de nieuwe nazi’s. Voor hen komt de “corona-crisis” als een geschenk uit de hemel vallen – op basis hiervan worden alle grondrechten van de burgers in sneltreinvaart afgepakt. Als dat allemaal gebeurd is, is de nieuwe fase, het Nieuwe Normaal, aangebroken.

In de voetsporen van het Derde Rijk

De Europese Unie is een voortzetting van het Derde Rijk, maar dan met andere middelen. De nazi’s zijn na het eind van de Tweede Wereldoorlog niet verdwenen, maar zij hebben zich aangepast en hun ideologie in een andere verpakking gestopt, een andere naam gebruikt maar met dezelfde inhoud. De èchte fascisten bevinden zich op de hoogste plaatsen in de politiek, de economie, de industrie en de financiële wereld. De Amerikanen waren tùk op de nazi’s en verwelkomden ze na afloop van de Tweede Wereldoorlog massaal (meest bekende voorbeeld:  Wernher von Braun). Ook nà de oorlog financierden de Amerikanen voormalige SS-officieren voor bepaalde operaties.

Het is ook duidelijk te herkennen, na al die jaren Europese Unie. Er is een vrij verkeer van goederen en diensten, binnengrenzen zijn grotendeels verdwenen, vrij personenverkeer waarbij de goedkope arbeidskrachten door de hele Unie heen geschoven kunnen worden, waarbij de sociale voorzieningen in hetzelfde tempo afgebroken worden. Dat betekent dat de Europese Unie er uitsluitend is voor het welzijn van de banken en de grote concerns….. beslist niet voor de burgers. Het fascisme wordt vandaag de dag aan de EU-slaven als vooruitgang verkocht.

De drijvende kracht achter de nazi-ideologie van een groot Europees Rijk was oorspronkelijk het kartel van grote Duitse concerns en grootindustriëlen, die een uitbreiding van de markten voor hun producten wilden en nauw samenwerkten met de nazi’s. Op het Europees continent hebben zij deze expansiedrift aan het volk verkocht onder de slogan “ein Volk, ein Reich, ein Führer”.
Daarmee werd niet alleen het Duitse volk bedoeld, maar alle Europese volkeren, die vervolgens door de Wehrmacht veroverd moesten worden en tot een eenheid moesten worden samengesmeed. Wat is de Europese Unie anders dan ditzelfde idee, maar dan met andere middelen? In plaats van landen militair op te slokken gebeurt het nu met een modern, uiterst effeciënte economisch oorlogswapen: de “Gemeenschappelijke Markt”.

In plaats van één Leider is er nu één Leiding, namelijk de Europese Commissie, plus de (Duitsche) presidente van de Europese Commissie, en een president van de Europese Raad, beide gremiums die niemand kan kiezen. Het Europees Parlement heeft niets in te brengen, de parlementsleden zijn in feite gewoon zetelvulling, maar de zetels kosten wel zo’n miljoen euro per jaar, per stuk.
De Europese Unie is dus een dictatuur, die alleen een dun laagje chroom heeft die men democratie noemt. maar eronder vinden we het schroot:  de werkelijke machthebbers als (nog steeds, mind you!) de City of London, Wall Street – de Rothschilds en de Rockefellers. De werkelijke, onzichtbare elite.

De Eurpese Unie is een klassieke banken- en concernsdictatuur geworden, waarbij de hele politiek ten dienste staat van de opdrachtgevers. Aan de burgers wordt het natuurlijk anders verkocht. Als je de documenten van de EU er op na slaat dan staat er “de binnenlandse markt vergemakkelijkt de koop en verkoop van producten in de 28 lidstaten met een gezamenlijke bevolking van meer dan 500 miljoen inwoners. Zij biedt de consumenten een voldoende aanbod van waren en maakt het voor hen mogelijk bij de aanschaf de beste en gunstigste producten te kopen”.
Dat betekent dat EU haar burgers niet als burgers met bijbehorende rechten ziet, maar slechts als recht- en bezitloze slavenarbeiders, als ge- en verbruikers van goederen en diensten afkomstig van de (grotere) concerns. Daarom moet er ook tot op het laagste niveau gewerkt worden aan uniformiteit, zodat het voor concerns goedkoper wordt producten te maken, die in een grenzenloze Unie verkocht kunnen worden. Daarom wordt er ook als gevolg van de “corona-crisis” de middenstand fors uitgedund, zogenaamd “vanwege het virus” of “de derde golf komt er aan”. Een verdere uitbreiding van dit nazi-project is het TTIP-verdrag, het “Transatlantic Trade and Investment Partnership” of ook wel het Transatlantisch Vrijhandelsverdrag genoemd, dat uiteindelijk tot doel heeft een wereldmarkt zonder grenzen en hindernissen tot stand te brengen.
De burgers wordt natuurlijk verteld dat dat TTIP-verdrag met de VS/Canada en de rest alleen maar voordelen heeft, maar er wordt niet bij gezegd dat de levensstandaard van de burgers er op achteruit gaat. Voordelen heeft het zeker, voor de grote concerns…..

Hoezo, democratie?

Want dat zien we nu, na zoveel jaren EU: een geleidelijke terugval van welvaart en burgerrechten. Afbraak van sociale voorzieningen, afbraak van arbeidsvoorwaarden en geen vaste arbeidscontracten meer, een voortdurende sloop van grondwettelijke rechten, in feite afbraak van alles (o.a. gezondheidszorg, onderwijs). De wetten en regels worden in Brussel door de niet-gekozen zwakzinnigen gemaakt (inderdaad: zwakzinnig, want als je te intelligent bent, ben je niet bruikbaar voor de elite) waarbij de parlementen van de EU-lidstaten het alleen nog maar hoeven te vertalen naar het landelijke recht. De zogenaamde “volksvertegenwoordigers” hoeven slechts de bevelen op te volgen van de fascisten in Brussel – weet u ook meteen waarom ze in Den Haag zo snel de portemonnee trekken als Brussel daar om vraagt: een plek in de niet-gekozen kring van machthebbers in Brussel is namelijk voor hen het hoogst haalbare – en wat maakt het uit dat je je eigen volk daarvoor verkoopt….
De stelling dat de Europese Unie méér democratie heeft voortgebracht, is een leugen, propaganda. Precies het tegendeel is namelijk het geval: nog nooit hebben burgers binnen de EU zó weinig medezeggenschap gehad als nu.

Is er ooit iemand gevraagd of men instemt met het opgeven van (in eerste instantie een deel van) de soevereiniteit van het land waarin men woont? Is er ooit gevraagd of men ermee instemt dat men door niet-gekozen dictators in Brussel geregeerd wil worden? Of dat men de eigen munt wilde inleveren voor een gemeenschappelijke munt, die vanuit een centrale bank in het Duitsche Frankfurt aangestuurd wordt zodat de lidstaten niets meer te vertellen hebben over hun eigen financiën? Nee, dat werd allemaal over onze hoofden heen besloten. Niet alleen kunnen we de Leiding in Brussel niet kiezen (of wegsturen), ook de leiding van de Europese Centrale Bank kunnen we niet benoemen – een leiding die geen enkele verantwoording over haar daden hoeft af te leggen en onder geen enkel beding aansprakelijk kan worden gesteld voor haar daden.
Vervolgens heb je ook nog een trojka, de Europese Commissie, de ECB en het IMF, die buiten ons om beslissen hoeveel of hoe weinig welvaart een land mag hebben.

Je hoeft alleen maar te kijken naar de mensen in Cyprus, Griekenland, Italië, Spanje, Portugal, Ierland, Frankrijk en zelfs in ons land om te zien hoeveel welvaart zij hebben in vergelijking tot vroeger. Kijk eens naar de hoogte van de werkloosheid of het vooruitzicht geen enkel perspectief te hebben, hoe mensen vanwege de uitzichtloosheid naar andere landen vertrekken om daar hun geluk te zoeken, of zelfs tot wanhoop gedreven kiezen voor zelfmoord.
De beweringen van politici dat wij het in het westen “zo goed hebben” getuigt van het zichzelf en anderen voor de gek houden. Mensen zullen ongetwijfeld nog hun boodschappen kunnen doen, of het met minder moeten doen, maar feit is dat de levensstandaard van veel mensen is verlaagd en de besteedbare inkomens alleen maar kleiner zijn geworden.

Vóór 1990 kon een doorsneegezin rondkomen met het salaris van één ouder, en zelfs een huis en auto kopen plus op vakantie gaan. Vandaag de dag is dat onmogelijk, niet alleen omdat jongeren veeleisender zijn (twee – nieuwe, uiteraard – auto’s, groot huis, vaak op vakantie) maar ook vanwege het verlies aan inkomen en het fors verhogen van de vaste lasten. Ook komt het veel voor – vooral in het “welvarende” Duitsland – dat mensen er minimaal twee (parttime) baantjes op na moeten houden om het hoofd boven water te kunnen houden.
Feit is dat de armoede enorm gestegen is, de voedselbanken hebben het nog nooit zó druk gehad, terwijl de rijken almaar rijker worden. Of het nu Europa betreft of de Verenigde Staten, de middenstand krijgt het steeds slechter, het aantal uitkeringsgerechtigden neemt toe terwijl de rijke 1% de rijkdom fors ziet toenemen.

Van de zogenaamde globalisering en de vrijhandel hebben alleen de banken en de multinationals geprofiteerd – beslist niet de zzp’ers, het midden- en kleinbedrijf en de consumenten. Alleen de grote concerns kunnen hun holdings parkeren in belastingparadijzen en de productie overhevelen naar lagelonenlanden waardoor hun winsten fors stijgen. Zij betalen weinig of geen belastingen, maar worden wel door de overheid vóórgetrokken – en ondanks de mooie woorden van politici om daar een eind aan te maken gebeurt er niets. Daarnaast mogen ze continue groter en sterker worden tot ze zo’n monster geworden zijn dat ze groter dan menig staatje geworden zijn. Het resultaat is dan “too big to fail”, waarmee ze banken en grote concerns overheden kunnen afpersen.
Wat is dat eigenlijk voor een vrije economie waar belastingbetalers voor de verliezen opdraaien maar de winsten bij de aandeelhouders terechtkomen? Waar de verliezen gesocialiseerd en de winsten geprivatiseerd worden? Het is je reinste corporatisme, of zoals Mussolini het omschreef: fascisme!

Manipuleren als businessmodel

Fascisme is de totale macht van de banken en grote concerns, die het staatsappaaraat voor hun doelen misbruiken. Het heeft in zijn nieuwe vorm sinds 1945 niets meer van doen met marcheren, de arm geheven uitstrekken en rondlopen in bruine of zwarte uniformen. Dat waren slechts uiterlijkheden om mensen gelijk te schakelen. Het heeft ook niets van doen met nationalisme en socialisme.
Vandaag de dag gebeurt het anders. Het heeft te maken met een mensen-verachtende ideologie, met controle, manipulatie van meningen, het scheppen van vijandsbeelden, agressie en oorlog. De nazi’s van vandaag de dag zijn meesters in het misleiden. Ze zeggen van zichzelf dat zij “antifascisten” zijn, “democraten”, “vredesengelen”, verdedigers van mensenrechten, door anderen “gutmenschen” genoemd, maar in wezen zijn ze niet anders dan dezelfde nazi’s en oorlogsmisdadigers als vroeger.

De oorlogen die zij voeren worden aan het publiek verkocht als “vredesmissies”, “strijd tegen de terreur”, die zijzelf geschapen hebben. Jammer genoeg zijn de meeste mensen naïef en tuinen ze er gemakkelijk in. Die mensen vinden het goed dat er “interventies” plaatsvinden in vreemde landen, vinden het prima dat burgers worden platgebombardeerd, vinden het noodzakelijk dat hun burgerrechten worden ingeperkt, dat zij worden bespied door camera’s, omdat dat gebeurt voor hun “veiligheid” en hun “bescherming”.
Wat mensen heden ten dage nog zelf kunnen beslissen?  Niet veel, behalve misschien wat je vandaag voor eten op tafel zet, hoewel de grote superkruideniers de argeloze burgers daarin óók weten te sturen. Indringende, vaak irritante reclame en hersenspoeling doen de rest.
De mensheid is verworden tot een gemakkelijk te manipuleren, gelijkvormige massa, die alles maar prima vindt. Critici worden als buitenstaanders behandeld, als “aanhangers van samenzweringstheoriën”, “nazi’s” en zelfs “terroristen” genoemd.

Er wordt ook niet geschroomd alles op zijn kop te zetten, de feiten te verdraaien. Neem de situatie in Oekraïne. De VS en de EU zorgden er voor dat er een door hen betaalde en georkestreerde, gewelddadige coup plaatsvond waardoor een fascistisch regime er aan de macht kwam. Westerse politici en mainstream media noemsen de nazi-gelieerde groepering “Rechtse Sektor” “vredelievende activisten” die een democratische verandering willen doorzetten in Oekraïne. Wie zich tegen deze fascisten verzetten worden neergezet als slechte “separatisten” en “pro-Russische milities”, of zelfs als “terroristen”, die met (ook westerse) soldaten en tanks in het kader van “anti-terreur-operaties” bestreden en gedood moeten worden. Terwijl de NAVO sinds het herenigen van de twee Duitslanden een expansieve politiek voert richting het oosten en steeds meer landen door de EU zijn opgeslokt, wordt Rusland verweten dat het andere landen op agressieve wijze wil binnenvallen.

Ook constateren wij dat de geschiedenis over de Tweede Wereldoorlog beetje bij beetje wordt herschreven. De overval op de Sovjet Unie door Hitlers Wehrmacht blijkt geen aanvalsoorlog te zijn geweest, maar een bevrijding van de oostelijke landen, en speciaal Oekraïne. Dat er 27 miljoen Sovjetburgers door deze oorlog zijn gedood is een detail dat het noemen kennelijk niet waard is. Het door de Russen herdenken van hun overwinning op nazi-Duitsland wordt als provocatief weggezet. President Poetin wordt geportretteerd als de nieuwe Hitler.
Zelfs de Britse prins Charles heeft dat in 2015 bij een bezoek aan Canada gezegd. Een pot-verwijt-de-ketel verhaal, want het Britse koningshuis onderhield nauwe banden met Hitler en in Charles’ familie zitten nazi-sympathisanten. Koning Edward VIII was een openlijk bewonderaar van Adolf Hitler en had hem in 1937 zelfs bezocht (de man op de foto die de nazi-groet uitbrengt):

Het fascisme als ideaal

De droom van Hitler was om samen met Edward VIII als bondgenoot het Britse Imperium te verenigen met het Derde Rijk, waardoor een fascistisch wereldrijk zou ontstaan.  Hoe nauw die samenwerking tussen beiden was blijkt uit het feit dat Edward Berlijn informeerde over de buitenlandpolitiek van Londen. Hij gaf de informatie door dat de Britse regering bij een hermilitarisering van Rheinland niets zou ondernemen. Met deze wetenschap liet Hitler op 27 februari 1936 de gedemilitariseerde zone in het Rheinland opnieuw bezetten, om de soevereiniteit van het Rijk over de westgrens van Duitsland te herstellen. De bezetting vond plaats zonder noemenswaardige reactie van de kant van het V.K., en het was een verdere stap in Hitlers programma om Duitsland als grootmacht uit te bouwen.

De samenwerking tussen het Britse koningshuis en het nazi-regime was tot 1937 innig. De naamsverandering in 1917 naar “Windsor”, de naam van een kasteel, was slechts camouflage en misleiding, want de werkelijke naam was Haus Sachsen-Coburg-Gotha, de naam die de familie in het Verenigd Koninkrijk sinds 1840 droeg. Duits was de moedertaal van koning Edward VIII.
In dit kader is het wel leuk te vertellen dat ook de naam Mountbatten een anglicisme was van de naam Battenberg.
Toen Edward nog de rang van generaal-majoor had, ging hij naar Frankrijk en werkte er in het geniep samen met het nazi-regime. In februari 1940 had hij de geallieerde plannen voor het bevrijden van België aan de Duitsers verraden, en mede hierdoor kon Hitler zijn Blitzkrieg tegen Frankrijk doorvoeren.

Het grootkapitaal

Nu, achteraf, weten we hoezeer het grootkapitaal en het nazisme met elkaar vervlochten waren en wie de nazi’s financierde. Niet alleen uit Duitsland kwam veel geld, maar ook uit de Verenigde Saten. De grootvader van president George W. Bush en de vader van president George H. Bush was met zijn bank één van de financiers van de nazi’s. Prescott Bush huwde zich binnen in de familie Walker en zijn schoonvader George Herbert Walker was een rijke bankier. Deze zorgde ervoor dat zijn schoonzoon Prescott Bush ondergebracht werd bij Brown Brothers Harriman en later de Union Banking Corporation. De eigenaar daarvan was W. Averell Harriman. Met diens broer, E. Roland Harriman, was Bush lid van “Skull and Bones“, de duivelse doodscultus van Himmlers SS. Vandaag de dag is Skull and Bones ook een elite Yale University society, waar we ondermeer de bekende namen John Kerry en George Bush  tegenkomen. Daarover later in een afzonderlijk artikel meer.

De Harriman Bank was één van de belangrijkste contacten voor Duitse ondernemingen, en ook het instituut dat diverse financiële belangen in de VS vertegenwoordigde van Fritz Thyssen, die tot 1938 een financiële ondersteuner geweest is van de NSDAP. In het jaar1942 werden de zakelijke aandelen van Bush in de Union Banking Corporation onteigend, omdat de New Yorkse bank had gehandeld tegen de “Trading with the Enemy Act”, dus het handeldrijven met de vijand, nadat Hitler de Verenigde Staten de oorlog had verklaard.
De Bush-familie is en was ons inziens nazi-sympatisant, en zij heeft twee presidenten voortgebracht. George H. Bush was baas van de CIA, vervolgens vice-president, waarna president van de VS.  En wie heeft de VS nu in een fascistische politiestaat veranderd? Het was zijn zoon  George W. na de aanslag van 9/11, een volgens alternatieve bronnen in scene gezette gebeurtenis (waar trouwens veel aanwijzingen voor zijn), net zoals Hitler de brand van de Rijksdag had georkestreerd.

Met deze “aanval en false flag”, waarbij in eerste instantie met de vinger naar moslim terroristen als zondebok werd gewezen, werd door diverse decreten de weg vrijgemaakt voor een maatschappij, ingericht volgens de nazi-dictatuur.  George W. riep de “oorlog tegen terreur” uit en zei tegen andere landen dat zij kleur moesten bekennen, “dat zij voor of tegen ons” waren. Herkenbare woorden uit het nazi-woordenboek.
Hoe moet je de oprichting van Homeland Security (ministerie voor binnenlandse veiligheid) anders zien dan de Amerikaanse versie van de  Gestapo. Net als in ons land is het brief- en mailgeheim allang niet meer heilig, net als de vrijheid van meningsuiting, van pers en van vereniging. Wat de NSA en de andere 16 geheime diensten sinds 9/11 uitspoken is een regelrechte kopie van de activiteiten van het Reichssicherheitshauptamt.

Nog een voorbeeld: waarom heeft de EU zo fanatiek overal het roken verboden? We zien u denken: is zelfs het niet-roken een verplichte nazi- Ideologie?
Begin van de dertiger jaren van de vorige eeuw had Hitler, als onderdeel van de nationaal-socialistische rassenreinheidsleer, verordonneert dat roken in alle openbare ruimten verboden moest worden,  want roken beschouwde hij als verraad aan de reinheid van het lichaam.  In één van de partijkranten stond: “Nationalsozialistische Genossen, wisst Ihr dass unser Führer gegen das Rauchen ist? Jeder Deutsche ist verantwortlich für seine Taten und Emissionen gegenüber der Volksgemeinschaft und deshalb hat er nicht das Recht seinen Körper mit Drogen zu schädigen.”

Onverschrokken bestreed de NSDAP dat kwaad. In 1938 werd het tijdens de dienst roken bij de Luftwaffe en de Post verboden, in 1939 volgden rookverboden op veel meer werkplekken, in kantoren, ziekenhuizen, in alle gebouwen van de Partij. Op 20 juli 1940 beval Hitler dat tabak alleen met een waarschuwing op de verpakking verkocht mocht worden (zoals nu ook het geval is). In 1944 volgde het rookverbod in trams en bussen.

Hitler was een streng vegetariër (en ook de Europese Unie wil haar burgers van et vlees eten afbrengen), rookte niet en dronk geen alcohol meer vanaf zijn 30ste. Hij verbood iedereen in zijn aanwezigheid te roken of in een kamer te roken die hij nog zou betreden. Het interessante is dat ook andere fascistische dictators, als Mussolini en Franco, dezelfde instelling hadden.
Wat kunnen we nu leren van deze parallellen tussen toen en nu?
Ofwel waren de nazi’s oprecht bezorgd over de volksgezondheid, of ze gebruikten de anti-rook-campagne als een stevig controle-instrument over de mensen, als excuus om vrijheden in te perken. Wij denken het tweede, wat tussen haakjes ook geldt voor Brussel. Als de volksgezondheid voor politici zó belangrijk is, waarom wordt de verkoop van Round-Up dan nog toegestaan?  Waarom wordt genetisch gemanipuleerd eten toegestaan? Waarom is het prima dat mensen worden blootgesteld aan elektro-magnetische straling? Waarom worden mensen massaal geïnjecteerd met een “vaccin” dat geen vaccin is, en waarbij bij de totstandkoming geen gedegen onderzoek is gedaan naar de bijwerkingen, zeker niet voor de langere termijn? Een vaccinatieprogramma (lees: medisch experiment) dan vooralsnog vrijwillig is.
Het gaat uitsluitend om economisch gewin en macht. Ten aanzien van dat roken: bedenk dat vanaf 1920 (volgens Edward Bernays) roken als een teken van vrijheid gold – en vrijheid, daar moet de EU niets van hebben.
Hetzelfde zien we vandaag de dag. Alle activiteiten van de burgers moeten worden gecontroleerd, gemanipuleerd en gelijkgetrokken worden. Inperken van vrijheden: ook dat is een facet van het fascisme. Een avondklok invoeren waarvan de regering zèlf niet kan zeggen hoe doeltreffend dat is voor het “bestrijden” van het virus. Ingevoerd voor slechts een paar weken…. waarna het keer op keer verlengd wordt.

De machthebbers willen laten zien wie de baas ist. Het inperken van beperkingen en het opleggen van handelingen gaat steeds verder: niet in de auto met een gsm bellen, ook niet handsfree, overal staan radarkastjes en zijn camera’s opgehangen, de overheid vindt dat we gezond moeten eten en minder drinken, hoe we ons moeten bewegen, Overal regeltjes en voorschriften, en we moeten toch vooral “politiek correct” zijn. O ja, hebben we ook nog de klimaatmoordenaar CO2 (niet zoveel in- en uitademen a.u.b.), het terrorisme, de vogelgriep, aids, de stijgende zeespiegel…. alleen van de zure regen hebben we nooit meer wat vernomen. En niet te vergeten: het beperken en uiteindelijk uitbannen van contant geld: elektronisch geld is straks hèt ultieme controlemiddel waaruit niemand kan ontsnappen.
En wat ons nog te wachten staat? Misschien ons vertellen wat we moeten lezen, denken en zeggen? Orwell was behoorlijk voorspellend:  Newspeak, Doublethink, Big Brother, Thought Police?  Inmiddels allemaal ingevoerd, alleen wordt het anders genoemd. En alles wordt natuurlijk ingevoerd voor ons welzijn en onze bescherming. Dat zeiden de nazi’s destijds ook al.

Bilderberg

Waarom we eerder op ons blog de Europese Unie het Vierde Rijk hebben genoemd?  Kijken we eerst naar het verleden wie de EU mogelijk gemaakt hebben. Het waren de nazi’s. Vervolgens was het de Bilderberg-groep die er mee aan de haal ging en waarvan de deelnemers besloten hebben tot het invoeren van de EU en de euro. De Bilderberg-groep is een fascistische organisatie met nazi-wortels, een nazi-leiding en een nazi-ideologie. Deze groep is namelijk in 1954 opgericht door “onze eigen” prins Bernhard, die ook een nazi-verleden met zich meedroeg. Dat oprichten gebeurde in een Bilderberghotel, vandaar de naam van de groep.

Nog even over dat nazi-verleden van prins Bernhard van vóór de Tweede Wereldoorlog. Hij werd geboren als Bernhard Leopold zur Lippe- Biesterfeld. Een Duits staatsbürger van het Derde Rijk, o.a. lid van de Hitler Jugend, de Sturm Abteilung (SA) van de nazi’s, en ook het nationaal-socialistische Kraftfahrer-Korps (NSKK) èn de NSDAP. Hij was trouwens niet alleen lid van nazi-organisaties, hij heeft ook bij I.G. Farben gewerkt, voor het concern waavan de dochteronderneming het gas Zyklon B, bestemd voor de concentratiekampen, produceerde.

De langjarige voorzitter van de Bilderbergers, Étienne Davignon, heeft trots de macht en de invloed van deze groep geroemd, net alsof de Europese Unie en de euro een kind van de groep waren. Documenten, die de BBC heeft weten op te duiken, bewijzen dat er over een de EEG/EU en de euro al sinds 1944 is gediscussieerd (en uiteindelijk is ingevoerd). In al die jaren zijn de voorbereidingen getroffen om dat streven ook te verwezenlijken. De deelnemers aan de jaarlijke Bilderberg-conferenties, bestaande uit top-representaten uit de industrie, de financiële wereld, de media en de politiek, hebben dat stapsgewijs moeten invoeren. Er is zelfs een document dat laat zien dat het concept van een Europese Unie al vóór het eind van de Tweede Wereldoorlog is voorgesteld, toen de nazi’s in de gaten kregen dat de oorlog (althans op het militaire vlak) verloren was.

Volgens een bericht van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst (EW-Pa 128), beter bekend als “The Red House Report” kwamen top-nazi’s bijeen in het Maison Rouge Hotel in Straatsburg op 10 augustus 1944 met de wetenschap dat de oorlog in een totale militaire nederlaag zou gaan eindigen, en waarbij zij plannen maakten hoe het met het Vierde Rijk verder zou moeten gaan – een pan-europese economische gemeenschap die op één gemeenschappelijke markt gebaseerd is. Deelnemende topindustriëlen kregen van de nazi-leiding het groene licht om zoveel mogelijk know-how en ook kapitaal in het naburige buitenland te redden, zodat het niet in de handen van de bezetters zou komen, maar ook om een doorstart te kunnen maken. Dit keer met weglating van zichtbare attributen, maar met hetzelfde doel en ideologie.

Buitengewone onthullingen: Het 1944 Red House Report, met daarin “plannen van Duitse industriëlen om deel te nemen aan ondergrondse activiteiten”

En uiteindelijk is het ook zo gegaan. Die fascistische concerndictatuur heeft nu onbeperkte macht en die wordt steeds groter. Het ene land na het andere wordt de Europese Unie binnengesleept, krijgt een dwangbuis aangetrokken en wordt vanuit Brussel geregeerd. De schijn wordt nog wel gewekt dat de lidstaten soeverein zijn, maar in feite is dat niet meer zo. De regeringen en parlementen mogen als toeschouwers hun toespraken houden, maar ze moeten doe wat de regisseur hen opdraagt. De nieuwste hersenkronkel op weg naar het Vierde Rijk is de “Great Reset”, uitgedragen door de (toevallig?) Duitser Schwab van het World Economic Forum – het Davos-gedrocht van de rijke industriëlen en de royalty’s.

De NAVO is inmiddels in de voetsporen van de Duitse Wehrmacht getreden, een organisatie die ook het ene na het andere land inlijft (meest recente doelwit: Oekraïne). De NAVO heeft met verdediging niets meer van doen, het is nu een instrument geworden om aanvallen uit te oefenen en oorlogen te voeren. Als een land zich niet schikt aan de geuite bedreigingen en chantage van de zijde van de NAVO dan worden bommen neergegooid, wat dan weer verkocht wordt als dat het ter bescherming van de burgerbevolking is en het brengen van de democratie.

Oekraïne is nu aan de beurt en het laat duidelijker dan in andere gevallen zien hoe de leugens, de misleiding, de agressie en de expansie van de fascisten eruit zien. Het fascistische nazi-regime in Kiev wordt volledig gesteund, waarbij de massamoorden die in Oekraïne  door de neonazi’s plaatsvinden worden verzwegen, net als wat er zich werkelijkheid in het land afspeelt volledig verdraaid door de mainstream media naar buiten wordt gebracht. Natuurlijk is Rusland de grote boosdoener, terwijl de westelijke sponsors de echte nazi’s zijn.

De Europese Unie is dus het Vierde Rijk – en de vraag is waar het op uitdraait. Net als met het Derde Rijk dat bijna heel Europa overspoelde, van Noorwegen tot Sicilië en van de Atlantische Oceaan tot aan de Zwarte Zee – om vervolgens ineen te storten en er dood en verderf het gevolg was – zal ook de Europese Unie hetzelfde lot ondergaan.  Eerst groot worden om vervolgens in te storten.
De Europese Unie heeft dezelfde drang naar het oosten uit te breiden als Adolf Hitler had. De EU en de NAVO laten ook dezelfde agressie zien en geven dezelfde smoesjes voor militaire interventies als Hitler deed. De propaganda over de Russen in de mainstream media is precies hetzelfde als toen. De Europese Unie lukt het niet eens de oude lidstaten uit een diepe crisis te halen, maar Brussel wil wel Oekraïne opslokken, een land in staat van burgeroorlog, met een nazi-regime, een land met 45 miljoen inwoners en een oppervlakte met de grootte van Duitsland.
Dezelfde grootheidswaanzin had Hitler ook, en het voerde uiteindelijk naar zelfvernietiging. Alleen lijkt ditmaal het lot van het westromeinse rijk voorgoed bezegeld!