De oorlog komt eraan; dat is zeker

Dat er binnen afzienbare tijd opnieuw een grote oorlog komt, is een zekerheid. Hier een aantal argumenten voor deze stelling:

– het gangbare economisch model is niet aangepast aan de demografische ontwikkelingen in de 21ste eeuw. Denk bijvoorbeeld aan de gevolgen van de vergrijzing of aan het tekort aan arbeidskrachten.

– door de gevolgen van de klimaatverandering gaat de landbouw in grote delen van de wereld achteruit en komt de voedselvoorziening in gevaar (dat zou een van de oorzaken geweest zijn van de burgeroorlog in Syrië). Bosbranden, overstromingen, de grote hitte en een tekort aan drinkbaar water maken het leven aldaar onmogelijk

– veel landen hebben torenhoge, niet meer aflosbare schulden

– de middenklasse gaat er in koopkracht op achteruit

– de scheiding tussen rijk en arm neemt almaar toe

– de situatie in de meeste islamitische landen en in zwart Afrika is hopeloos (een BBC-correspondent meldde onlangs dat de meeste jongeren in Kinshasa niet naar school gaan! In Zuid-Afrika kan 80 % van de tienjarigen simpele zinnetjes niet lezen)

– de politici van de traditionele partijen zijn ziende blind en durven niet te erkennen dat de islam de fundamenten van de westerse beschaving ondergraaft

– de afgelopen 10.000 jaar ging de mensheid van de ene oorlog naar de andere

– de wapens zijn tegenwoordig uitermate technisch geperfectioneerd, de ontwikkeling van nieuwe wapens neemt exponentieel toe, onder andere wat betreft biologische oorlogsvoering, drones en robotten of andere vormen van artificiële intelligentie, zodat de regeringsleiders makkelijk de controle erover kunnen verliezen. Ook is het mogelijk dat een oorlogshandeling of militaire interventie met een beperkt en tijdelijk doel, volledig uit de hand loopt. Het is niet ondenkbaar dat terroristische groeperingen de beschikking krijgen over gesofisticeerd wapentuig.

– de wederzijdse afschrikking met nucleaire wapens, die ons tijdens de Koude Oorlog behoedde voor een alles vernietigende oorlog, werkt niet als de tegenstanders een jihad wil voeren: sterven als martelaar is voor hen de hoogste verdienste. De aanwezigheid van atoomwapens in landen zoals Pakistan, houdt een onvoorstelbaar groot risico in.

– de massa-immigratie leidt tot grote spanningen onder de bevolking en, in tegenstelling tot de VS, blijft de EU besluiteloos en zoekt naar een ’structurele oplossing’ die er nooit komt.

Wie zijn in dit moment de sterkste partijen?

– De Verenigde Staten, want die hebben het grootste en machtigste leger, met veel ervaring

– Rusland dat daarnaast ook nog een sterke leider heeft

– China: heeft een enorm groot leger en een oppermachtige leider

– Turkije: heeft een groot leger, is sterk nationalistisch en heeft een sterke leider die droomt van een herstel van het Ottomaanse Rijk

Wie zijn de zwakste partijen?

– de Europese Unie want die heeft nauwelijks een leger, er zijn geen echte leiders en de Unie is een bureaucratie met grote besluiteloosheid

– de Arabische landen

– Afrika

Wat kunnen we verwachten?

Eerst moet een gebeurtenis de lont in het kruitvat zijn. Zolang dit niet plaatsvindt, zal er geen oorlog zijn. Nu leven we hier vrij comfortabel, althans de meesten onder ons in het Westen. Er zullen daarom ook geen grote politieke verschuivingen zijn. De traditionele partijen zullen hun macht behouden. Het kan dus nog enige tijd goed gaan, zodat de meeste mensen zich geen al te grote zorgen maken. Ik hoop natuurlijk dat het zo blijft. Deze tekst is slechts bedoeld om voorbereid te zijn.

Wat er precies zal gebeuren is moeilijk te voorspellen. Hieronder volgen slechts enkele denkbaar scenario’s. Het gaat er niet om of deze scenario’s realistisch zijn, maar om de vraag of we voorbereid zijn op de komende calamiteiten en over hoe we ons kunnen voorbereiden. Het gaat ook niet om pessimisme of optimisme, want de toekomst bepalen we grotendeels zelf. Hier gaat het om een risico-analyse, die kan helpen ons goed voor te bereiden voor wat komen gaat.

Een waarschuwing van een oud-directeur van de CIA

Een oud-directeur van de CIA, George Beebe beschrijft, in zijn boek „The Russia trap: How our shadow war with Russia could escalate to World War III” (2019), hoe een samenloop van omstandigheden kan leiden tot een door niemand gewenste Derde Wereldoorlog.  Beebe waarschuwt voor een te simpele voorstelling van zaken, zoals de aanname dat Rusland een ambitieuze, agressieve staat is die zijn macht steeds verder wil uitbreiden. Dit zou vergelijkbaar zijn met de Tweede Wereldoorlog waar Duitsland de agressor was. De situatie nu lijkt meer op de Eerste Wereldoorlog. Ook toen wenste niemand die oorlog, maar de aanslag in Sarajevo was de trigger die leidde tot een verschrikkelijke escalatie. Toen was er geen agressieve staat die zijn territorium wilde uitbreiden. Beebe ziet de oorzaak van de Eerste Wereldoorlog als een ’systeemprobleem’: de combinatie van allerlei factoren zette landen tot de oorlog aan, zoals nieuwe technologieën die als een grote bedreiging werden gezien, allianties tussen landen, tegengestelde belangen en verkeerde percepties van de bedoelingen van ’vijandelijke’ mogendheden.

Nu zitten we in een gelijkaardige situatie. Na het einde van de Koude Oorlog ontstond in Oost-Europa een vacuüm. Dit werd opgevuld door een uitbreiding van de Navo. Voor Rusland was dit een bedreiging. In de beleving van de Russen wordt hun land omringd door vijandige staten, die tot doel hebben het regime in Rusland te veranderen en hun land in stukken te laten vallen. Met nieuwe technologieën proberen zowel de westerse landen als Rusland elkaar schade toe te brengen of de binnenlandse situatie te ondermijnen. Er woedt een ware cyberoorlog over en weer. Zelfs de Amerikaanse verkiezingen zouden door de Russen beïnvloed zijn.

Die cyberoorlog kan makkelijk escaleren tot een Derde Wereldoorlog. We kunnen ons daartegen nauwelijks verdedigen. Als ons computersysteem wordt gehackt, dan kunnen we dat weliswaar detecteren, maar het is vrijwel onmogelijk preventieve maatregelen te nemen. Het is dus mogelijk dat een vijandelijke mogendheid de Amerikaanse satellieten hackt, de stroomvoorziening in het hele land platlegt en de nucleaire installaties saboteert. Als dit wordt ontdekt, is het te laat. In deze situatie geldt het principe van wederzijdse afschrikking, zoals ten tijde van de Koude Oorlog, niet.

Zowel het Westen als Rusland zijn in dit internettijdperk erg kwetsbaar geworden. Deze situatie is volgens Beebe zeer riskant. Er hoeft slecht iets verkeerd te gaan en er kan een escalatie volgen. Nu zien we al dat Rusland en de VS in Syrië, Oekraïne en Iran tegengestelde belangen hebben. Ook hier kan makkelijk een ’systeemprobleem’ ontstaan en zitten we, zonder dat iemand het wenselijk acht, in de Derde Wereldoorlog.

Een mogelijk scenario:

Burgeroorlogen breken in meerdere landen uit. Rusland  onderneemt nieuwe pogingen om zijn grondgebied uit te breiden en reageert met militaire middelen tegen de uitbreiding van de Navo.

De Verenigde Staten doen niets, want die hebben niets te verliezen of weinig te duchten. Waarom zouden ze risico nemen voor een Europese Unie die het vertikte een volwaardig leger op te bouwen?

Turkije profiteert van de gelegenheid om in het Midden-Oosten orde op zaken te stellen. De rijkdommen van de oliesjeiks worden geconfisqueerd voor een groot Marshallplan voor het Midden-Oosten.

In meerdere Europese landen onderneemt het leger, samen met de politiemacht, een staatsgreep. Deze landen sluiten met elkaar een verbond om een Groot-Europa te vormen.

Dit Groot-Europa sluit met het nieuwe Ottomaanse Rijk een deal om Afrika te bezetten, zodat daar een begin wordt gemaakt van vrede, welzijn en welvaart voor de bevolking.

China neemt een afwachtende houding aan en concentreert zich op uitbreiding van haar machtsbasis in Azië. Ook hier ondernemen de Verenigde Staten niets.

De kans bestaat dat de Verenigde Staten van de chaos in de wereld gebruik maken om een deel van Latijns Amerika te bezetten om zowel de drugshandel als de massa-immigratie de kop in te drukken. Gezien het aantal moorden in Latijns-Amerika en de massa’s die de terreur van gangsterbendes willen ontvluchten, zouden we kunnen zeggen dat de VS een heilige plicht hebben om in te grijpen.

Er is een zekere kans dat er niet veel slachtoffers zullen vallen in deze oorlogen. Ook zal de oorlog wellicht kort duren omdat de wapens zo effectief en krachtig zijn en allerlei verschillende wapens (biologisch, cyberwar, nucleair, …) met zeer diverse doelen gebruikt zullen worden. Misschien zullen we in eerste instantie niet eens beseffen dat de oorlog al begonnen is.

Als sommige leiders, zoals de kolerieke Franse president Macron of de onvoorspelbare Donald Trump, de Russische stoomwals met grove middelen willen bestrijden, breekt de door mensen gecreëerde Apocalyps uit. Blijft dit antwoord uit dan zullen de Russische en Turkse legers die in actie komen, nauwelijks weerstand ontmoeten omdat ze zo machtig zijn. Europa, de landen van het Midden-Oosten en Afrika ondergaan lijdzaam hun lot.

Misschien is de belangrijkste conclusie dat we in Europa te weinig of niets doen om ons voor te bereiden op de uitdagingen die, met grote zekerheid, in deze 21ste eeuw te wachten staan. Vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog namen landen als Frankrijk en Engeland ook geen voorbereidende acties. De Blitzkrieg overviel hen als een volkomen verrassing.

De EU is de slechtst denkbare instantie om ons voor te bereiden op mogelijke agressie van buitenaf. Een staatsman krijgt in deze constructie geen kans. Elke vorm van leiderschap wordt door de technocraten ondermijnt. Alleen een staatsgreep in meerdere landen kan ons redden.

Persoonlijk pleit ik voor een Europese Confederatie van nationale staten, want in de nationale staat kunnen we de macht en de solidariteit vinden om ons krachtig op te stellen. Sterke nationale staten kunnen goede afspraken maken voor een gemeenschappelijke defensie en een solidaire economie.

Hoe kunnen we al deze ellende voorkomen? Niets dat gevaarlijker is dan een cumulatie van spanningen op meerdere gebieden. Dan gaat het erom ons verstand te gebruiken zodat we op een volwassen wijze zoeken naar een oplossing. Mijn voorstellen heb ik uitgewerkt in de teksten waarvan de links onderaan deze pagina staan. Maar eerst nog enkele andere mogelijke scenario’s.

Worst case scenario 1: om de zaken eens op scherp te stellen, wil ik tot slot enkele worst case scenario’s schetsen. Nogmaals, ik doe dit niet uit pessimisme. Het gaat om een mogelijkheid, waarbij we ons kunnen afvragen of en hoe we er ons op moeten voorbereiden.

Stel dat islamitische terroristen de beschikking krijgen over atoomwapens. Dit is niet zo onwaarschijnlijk, want Pakistan, Iran of Noord-Korea kunnen de grondstoffen leveren. Deze landen hebben trouwens banden met terroristische groeperingen (Al Quada en Hezbollah). Deze terroristen plaatsen in enkele Europese steden atoombommen en laten er een ontploffen. Dan dreigen ze ook andere te laten ontploffen om zo Europa op zijn knieën te krijgen. Wat dan?

Het is ondenkbaar dat Europa zal buigen voor de eisen van de terroristen. We nemen het grote aantal slachtoffers op de koop toe. De bevolking van de grote steden wordt geëvacueerd. Wat moet er gebeuren om herhaling te voorkomen? U raadt het al: we kunnen geen enkel risico nemen. Alle moslims en al wie enige band heeft met de islam moeten per direct uit Europa vertrekken. Een handjevol resolute fanatici zal het lot bepalen van miljoenen moslims.

Worst case scenario 2: in dit tweede scenario worden helemaal geen oorlogshandelingen verricht en vallen geen gesneuvelden. Het gaat om een metafysische oorlog, een jihad der geesten, waarbij de waarden en de tradities van het Westen sneuvelen. De overwinnaars zullen dit geen worst case noemen, maar de eindzege.

Ten gevolge van dramatische ontwikkelingen komen jongeren massaal tot het inzicht dat de westerse beschaving eindigt of, gezien de gebeurtenissen die ons zulen overweldigen, binnenkort zal eindigen in een Apocalyps. Ze zien in hoe nihilistisch de mensen zijn en hoe zinledig hun leven is geworden. Deze jongeren vinden hun heil in de islam. De islam biedt zekerheid. De moslims getuigen van een vast geloof en een diepe overtuiging. De geboden waaraan zij gehoorzamen, in hun uiterlijke verschijning en in hun gedrag, spreken de jongeren aan omdat zij hier hun zoektocht naar identiteit kunnen bevestigen.

Het volk ervaart dat de islam inderdaad de religie van de vrede is. Moslims plegen geen terroristische aanslagen meer, want voor de overwinning van de islam is geweld nu overbodig. Er hoeft niemand gedwongen te worden tot gehoorzaamheid aan de islamitische geboden. Er is geen sprake van onderdrukking, want er is een massale spontane bekering tot de islam.

Geleidelijk wordt alles wat herinnert aan de westerse beschaving vernietigd of afgeschaft. Kerken worden afgebroken of omgebouwd tot moskeeën. In de musea wordt alles wat mensen verbeeldt, kapot geslagen of op de brandstapel gelegd. Er zijn geen concerten meer. Literatuur en andere kunst worden overbodig geacht. Er zijn geen nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen meer, want dat is niet meer nodig. Dank zij Allah en de islam is de wereld volmaakt geworden (*).