Indignatie redactie 
De polarisatie in de Amerikaanse politiek is zo extreem geworden dat er geen middenveld meer lijkt te zijn. Het politieke establishment implodeert bijgevolg in een afgrond van eigen makelij.
President Trump wordt in een proces van beschuldiging gedreven door democraten en hun media-aanhangers die hem beschuldigen van ‘onpatriottisch’ en een gevaar voor de nationale veiligheid.
Trump en Republikeinen slaan terug op Democraten en de ‘diepe staat’ die ze veroordelen voor de samenzwering om het presidentschap omver te werpen in een staatsgreep verkleed als ‘beschuldiging’.
Het Witte Huis wordt gedagvaard, het door de Democraten gecontroleerde Huis van Afgevaardigden wil toegang hebben tot transcripties voor alle telefoontjes van Trump naar buitenlandse leiders; Staatssecretaris Mike Pompeo heeft congresleden beschuldigd van het “lastigvallen van het ministerie van Buitenlandse Zaken” in hun zoektocht naar bewijsmateriaal om Trump te beschuldigen. Trump noemt het beschuldigingsbod een “heksenjacht”.
Republikeinse vertegenwoordigers protesteren dat de VS te maken hebben met een donkere dag van constitutionele crisis, waarbij tegenstanders van democratische partijen hun ambt misbruiken door Trump te beschuldigen van “hoge misdaden” zonder ooit bewijs te leveren.
Het is een Alice in Wonderland-scenario, waarin het ernstigste oordeel wordt uitgesproken voordat bewijs wordt gepresenteerd, laat staan bewezen; de president is schuldig totdat hij onschuldig is gebleken.
Trump heeft op zijn beurt senior democraat Adam Schiff, de voorzitter van de House Intelligence Committee, veroordeeld voor “verraad” – een kapitaalmisdrijf. Moet de federale politie hem arresteren? Schiff wordt beschuldigd van samenspanning met een vermeende CIA-klokkenluider bij het verzinnen van de klacht dat Trump de Oekraïense president Volodymyr Zelensky probeerde af te persen om vuil te graven op de Democratische presidentskandidaat Joe Biden.
Aan deze politieke burgeroorlog in de VS lijkt geen einde te komen. De Amerikaanse politieke klasse scheurt zichzelf letterlijk uit elkaar en vernietigt haar vermogen om te regeren met elke normale functie.
Zogenaamde liberale media, in lockstep met de Democraten, beroven Trump voor wangedrag, terwijl zij stellig beweren dat geloofwaardige rapporten van Joe Biden die zijn voormalige vice-presidentiële kantoor misbruikt om zijn zoon te verrijken over de Oekraïense gashandel, vals zijn. Veel Amerikanen zien het niet zo. Ze zien Biden als tot zijn nek in vroegere corruptie; ze zien ook een flagrante dubbele standaard van het etablissement dat Biden beschermt tegen onderzoek en Trump bij elke mogelijke gelegenheid achtervolgt, zelfs wanneer bewijs tegen Trump schaars is.
Waar Trump aan wordt onderworpen, is dezelfde ‘zeer waarschijnlijke’ paranoia waaraan Rusland de afgelopen jaren door Washington is onderworpen. Schuld wordt zonder bewijs beweerd. Het wordt een “feit” door eindeloze herhaling van ongegronde claims, zoals Rusland dat zich naar verluidt zou bemoeien met Amerikaanse verkiezingen, of Oekraïne zou hebben gedestabiliseerd. Honderden economische sancties zijn aan Moskou opgelegd als gevolg van dit beschuldigingsspel, een spel dat ironisch genoeg ook Trump heeft verwend.
Ironisch genoeg krijgen Trump en het hoogste politieke ambt van president dezelfde fobische behandeling. Het maakt niet uit dat het twee jaar durende Mueller-rapport over de vermeende collusie van Trump en Rusland ineenstortte vanwege een gebrek aan bewijs, de Democraten en hun media, evenals hun diepe staatspatronen, hebben volgehouden de president te beschuldigen van het inhuren van een buitenlandse macht, Oekraïne, om zijn electorale kansen te vergroten.
Het transcript van het telefoontje van Trump met de Oekraïense Zelensky in juli toont aan dat hij geen tegenprestatie eiste en de Amerikaanse militaire hulp koppelde aan een gevraagd onderzoek naar vermeende corruptie door voormalig vice-president Joe Biden. Niettemin zijn Democraten en hun politieke gevestigde bondgenoten meedogenloos in het nastreven van de beschuldiging van Trump. Op basis van zo’n dunne redenering lijkt dit beschuldigingsproces een eufemisme voor ‘staatsgreep’ – om het resultaat van de presidentsverkiezingen van 2016 teniet te doen. Het zogenaamde “Russiagate” debacle faalde wegens gebrek aan bewijs; nu is het “Ukrainegate” dat het voorwendsel is om de poging tot staatsgreep voort te zetten.
Op grond van de vrijheid van informatie vrij te geven, Gerechtelijke Kijk in de afgelopen week is ontdekt categorische bewijs dat de Mueller sonde was een coup poging om Trump te verdrijven. Ongehechte communicatie tussen het ministerie van Justitie, de FBI en de liberale media toont een duidelijk motief en opzettelijke orkestratie om Trump omver te werpen op basis van geen bewijs van wangedrag.
De democratie en de grondwet van Amerika wordt vernietigd door niet-gekozen schimmige strijdkrachten, geholpen en ondersteund door prestigieuze media zoals de New York Times. Deze krachten veronderstellen beter te weten of meer voorrecht te hebben dan hun mede-Amerikanen die “op de verkeerde manier hebben gestemd”.
De onontkoombare conclusie is dat krachtige politieke krachten in de VS eenvoudigweg niet de democratische rechten erkennen van de kiezers die voor Trump hebben gekozen. Niet alleen respecteren deze krachten het democratische principe niet, ze respecteren ook duidelijk het gepaste juridische proces of de hoge ambten van hun eigen regering. Dit is een loerende ideologie van dictatuur en fascisme. Paradoxaal genoeg zijn deze labels vastgemaakt aan de non-conformist Trump. Nauwkeuriger, ze zijn van toepassing op de politici en media die beweren “liberaal” en “democraten” te zijn.
De versnellende politieke implosie in de VS houdt verband met de leugen tegen vaak herhaalde Amerikaanse proclamaties dat hun natie het toonbeeld is van ‘heilige’ democratische deugd en de rechtsstaat. En de mensen die de Amerikaanse politiek en haar grondwet schade toebrengen, zijn ‘patriottische’ Amerikanen, geen Rusland of een andere ingebeelde buitenlandse tegenstander.
Is dat geen poëtische gerechtigheid na alle decennia van laster, bedrog en zelfverklaarde ‘uitzonderlijke’ Amerikaanse ijdelheid.
Amerika is in oorlog met zichzelf. Het zijn de Amerikanen zelf die hun eigen politieke systeem vernietigen, en misschien zelfs de maatschappij zelf, met hun eigen handen en hun toegevoegde, paranoïde hersenen – zonder enige hulp van een “buitenlandse vijand”.
