“De progressieve en vredelievende volkeren van de wereld moeten zich verenigen om het kapitalisme en imperialisme te verslaan”

Hoe analyseer je de resultaten van de recente federale verkiezingen in Canada? Heeft de Communistische Partij van Canada goede resultaten behaald?

Liz Rowley: De verkiezingsresultaten – een liberale minderheidsregering – zijn een weerspiegeling van een aantal verschillende dingen. Ten eerste, de wijdverbreide angst voor een conservatieve regering en haar beleid van bezuinigingen, sociaal conservatisme en de weigering om klimaatverandering te erkennen.

In de context van een first-past-the-post-kiesstelsel is het electoraat meestal gedwongen om te stemmen tegen wat ze niet willen, in tegenstelling tot het beleid en de partijen die ze wel willen. In de verkiezingen van 2015 beloofden de liberalen verkiezingshervorming – evenredige vertegenwoordiging – en dat hielp hen om verkozen te worden. Dit is echter een van de vele beloften die de liberalen hebben nagelaten na hun verkiezing.

Verlaten beloften over verkiezingshervorming, inheemse rechten, het milieu; aanhoudend bezuinigingsbeleid en banenverlies als gevolg van vrijhandelsovereenkomsten met de VS, Europa en Azië, een enorme toename van militaire uitgaven en een scherpe bocht naar rechts in het buitenlands beleid, plus schandalen zoals de SNC Lavalin-affaire en de zwart gezicht en bruine gezichten van liberale leider (en premier) Justin Trudeau, droegen ook bij aan de verkiezing van een liberale minderheidsregering en het verlies van de meerderheid die zij vóór de verkiezingen van 21 oktober hadden.

Het nationalistische blok Quebecois in Quebec nam een ​​aanzienlijk aantal zetels van de liberalen in, net als de conservatieven in de rijk aan bronnen.

De sociaal-democratische NDP had een zeer lauw programma dat de belangrijkste vragen waarmee werkende mensen te maken hadden niet aanpakte, en het kostte hen veel zetels, waardoor ze werden teruggebracht tot de vierde partij in het Parlement.

De Groenen verhoogden hun zitplaatsen van 1 naar 3 en verhoogden hun stemmen ook aanzienlijk in het hele land. Ze werden gezien als de milieupartij en veel mensen stemden om die reden op hen.

Extreemrechts hief hun hoofd op in deze campagne via een nieuwe partij, de People’s Party van Canada. Ze wonnen geen enkele zetel en hun leider die in 2015 als conservatief was gekozen, werd ook verslagen.  

Dat gezegd hebbende, is de dreiging van rechts = populistische en fascistische partijen en bewegingen niet verdwenen. De strijd gaat door over kwesties van ‘vrije meningsuiting’ versus haatzaaiende spraak, en de strijd om haatzaaiende wetten af ​​te dwingen en om lidmaatschap van een haatgroep een misdrijf te maken. Deze groepen, zoals de Soldiers of Odin, Proud Boys, KKK, 1 Percenters, La Meute en anderen zijn criminele organisaties die zich niet alleen bezighouden met haatzaaien, maar waarvan ook bekend is dat ze voornamelijk (maar niet alleen) gerichte haatdaden verrichten bij moslims. Dit omvat de schietpartijen op een moskee in Quebec waarbij 7 mensen zijn omgekomen en nog veel meer gewond zijn geraakt.

De communistische partijcampagne was een succes – niet in stemmen die laag waren vanwege strategisch stemmen en first-past-the-post kiesstelsel, maar in het uitbreiden van de invloed en omvang van de partij. Ons beleid werd zeer goed ontvangen, net als onze kandidaten, en de openbare bijeenkomsten die we organiseerden werden goed bezocht. We hebben ons platform gericht op de kwesties van een onafhankelijk Canadees buitenlands vredesbeleid, dringende maatregelen tegen klimaatverandering, waaronder nationalisatie van energie en natuurlijke hulpbronnen en beslissende maatregelen om de CO2-uitstoot tegen 2050 te verminderen en te elimineren, en dringende maatregelen om de lonen en de levensstandaard te verhogen voor werkende mensen. U kunt het volledige platform vinden op onze website op votecommunist.com, evenals op cpc-pcc.ca.

Wat zijn volgens u de uitdagingen waarmee links van Canada in het algemeen en de Canadese Communistische Partij in het bijzonder worden geconfronteerd?

De rechtse sociale democratie in Canada heeft een basis in de arbeidersbeweging; het heeft echter het socialisme verlaten als een doel, en ook veel van het beleid dat belangrijk is voor arbeid en voor de arbeidersklasse en werkende mensen. In plaats daarvan heeft de Nieuwe Democratische Partij zich ten doel gesteld het kapitalisme een menselijk gezicht te geven en namens het kapitaal te regeren, zoals sommige andere sociaal-democratische partijen over de hele wereld hebben gedaan. Dit is de zogenaamde derde manier.

Een splitsing in de arbeidersbeweging heeft ook de deur geopend voor de invloed van de Liberale Partij – een grote zakelijke partij – die de arbeidersbeweging verder heeft verzwakt en verdeeld in een tijd waarin werkgevers en rechtse regeringen in het offensief zijn. Hun doel is om alle winsten die werknemers in de afgelopen 75 jaar hebben gewonnen terug te draaien en de rug van de arbeidersbeweging in Canada te breken.

Beide partijen – en hun luitenanten in de arbeidersbeweging – baseren hun beleid op klassensamenwerking en klassenvrede. Dit is een recept voor een ramp, zoals de meeste linkse vakbondsleden weten. Sommigen links zijn verleid door het idee om de sociale democratie te rehabiliteren door nieuwe, links sociaal-democratische partijen en bewegingen te creëren. Maar zoals blijkt uit het record van Syriza in Griekenland, is dit een doodlopende weg. Er kan geen sprake zijn van humanisering, geen aanpassing van kapitaal, dat de werkende mensen ten goede komt.

Het enige alternatief is eenheid gebaseerd op klassenstrijdbeleid en onafhankelijke politieke arbeid tegen de werkgevers en rechtse regeringen. Hier kan en moet eenheid worden gebouwd – ter verdediging van de arbeidersklasse en de werkende mensen. Communisten en andere linkse troepen kunnen effectief samenwerken rond een gemeenschappelijk programma en acties, en helpen de arbeid en de bewegingen van mensen te verplaatsen van een defensieve naar een offensieve positie tegen de werkgevers en rechts.

Vindt u niet dat het vandaag meer dan ooit nodig is om een ​​internationalist te zijn en de strijd van de volkeren te laten samenkomen in het licht van het ultraliberale offensief?

Ja, wij denken dat het essentieel is voor de arbeidersklasse en de werkende mensen om hun strijd te koppelen aan de strijd van werkende mensen wereldwijd, tegen werkgevers, tegen oorlog en reactie, tegen de uitbuiting en vernietiging van het milieu voor winst.

De werkgevers worden in toenemende mate geïnternationaliseerd, van transnationale bedrijven (TNC’s) tot supranationale handelsovereenkomsten zoals CETA, USMCA, TPP, en internationale organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Wereldbank, enz. Die nationale middelen gemakkelijk omzeilen regeringen, nationale soevereiniteit en nationale strijd.

Marx en Engels zagen dit duidelijk toen ze het Communistisch Manifest schreven met zijn duidelijke oproep voor “Arbeiders en onderdrukte volkeren van de wereld, verenigt u!”  

U hebt waarschijnlijk de opstanden van de volkeren van Algerije, Chili, Libanon, Irak en Ecuador gezien. Denk je niet dat progressieve krachten zich moeten verenigen om het kapitalisme en imperialisme tegen te gaan?

Ja, we zijn het ermee eens dat de progressieve en vredelievende volkeren van de wereld zich moeten verenigen om het kapitalisme en imperialisme te verslaan. In feite wordt dit steeds urgenter, omdat imperialisme en het VS-imperialisme in de eerste plaats steeds dreigender worden voor de volkeren van de wereld. Oorlog en agressie, massale militaire opbouw, illegale staatsgrepen tegen gekozen regeringen en soevereine landen, zwarte sites en martelcentra, dit zijn de indicatoren van het imperialisme in diepe crisis en verval, op zijn meest wreed en gevaarlijk.

De eenheid van de revolutionaire, progressieve en democratische krachten is bepalend om het imperialisme vandaag te verslaan. Het alternatief voor het imperialisme – het hoogste stadium van het kapitalisme – is socialisme. Er is geen tussenstap – geen derde manier. De politieke macht van de arbeidersklasse is het enige alternatief.

Ik ben Algerijn en mijn volk vecht elke dag voor een radicale verandering in het politieke systeem. Hoe verklaart u dat sommige westerse regimes, met name Frankrijk, despoten en corrupte regimes ondersteunen in plaats van te luisteren naar de stemmen van het volk?

De reden voor hun steun aan corrupte regimes is dat politieke partijen in elk land vechten voor de klassenbelangen van degenen die zij vertegenwoordigen .  De uitbuitende klasse in kapitalistische landen bezit en financiert de regerende partij en bepaalt wat het beleid van die partij (of partijen) zal zijn. 

We zouden moeten kijken naar een socialistische regering zoals Cuba, om een ​​regering en politieke partijen te zien die consequent handelen op een hoge morele vlakte, en in het belang van werkende mensen en gerechtigheid.

In Algerije zijn enorme sommen geld van de mensen geplunderd door corrupte Algerijnse politici en geïnvesteerd in onroerend goed of op bankrekeningen in het Westen, met name in Canada. Denkt u dat het normaal is dat westerse landen die beweren staten te zijn die door de rechtsstaat worden bestuurd, dit geld aanvaarden en het vervolgens in beslag nemen? Kunnen we praten over ‘mensenrechten’ en ‘democratie’ onder kapitalistische regimes wanneer ze profiteren van het geld van mensen en hen dus verarmen?

Nee, het is niet mogelijk om over echte mensenrechten en democratie te spreken wanneer het kapitalisme als systeem gebaseerd is op de uitbuiting van de ene mens door de andere, en de onderdrukking van volkeren en naties door het kapitalistische systeem. Dit is de fundamentele tegenspraak van het kapitalisme die niet kan worden verholpen. Het kapitalisme van deze fundamentele tegenstrijdigheden bevrijden, is het kapitalistische systeem naar de prullenbak van de geschiedenis verbannen.

Hoe verklaar je de vervolging die Julian Assange lijdt? Is er naar uw mening een echte democratie in het Westen of leven mensen niet liever onder een fascisme dat soms wordt vermomd, soms getoond?

Julian Assange wordt vervolgd omdat hij de hoofdcriminaliteit pleegde door het kapitalisme en het VS-imperialisme bloot te leggen als een bedreiging voor de democratie en de mensheid. 

Het lijdt geen twijfel dat democratie, zelfs de zeer beperkte burgerlijke democratie die in kapitalistische landen bestaat, wordt bedreigd door een reactie en sterk wordt ingeperkt door wetgeving of fiat, om burgerrechten, sociale rechten, arbeidsrechten en democratische rechten te beteugelen. Dit is zeer gevaarlijk en antidemocratisch, maar het is geen fascisme – hoewel het zeker de voorwaarden schept voor fascisme om te groeien en bloeien.

Georgi Dmytrov identificeerde het fascisme als de open terroristische dictatuur van de meest reactionaire, meest chauvinistische en meest imperialistische elementen van het financiële kapitaal.  Hij had het over Hitler, Mussolini, Franco en we konden Pinochet, Somoza, Castillo, Stoessner, Guzzetti, Bordaberry, Banzer en meer toevoegen.

Tegenwoordig vormt de massale desinformatiecampagne in de kapitalistische landen, gecombineerd met schril anticommunisme en een herschrijving van geschiedenis, een groot gevaar voor de democratie – hoe beperkt die ook is. Wij vinden het erg belangrijk om deze beperkingen terug te dringen en de arbeids- en democratische rechten, burgerrechten en sociale rechten en politieke rechten uit te breiden. Het vereist massale druk van de arbeidersklasse en democratische bewegingen om dit te doen.  

Anders dan dit, is de enige garantie voor arbeidersdemocratie – echte democratie – socialisme.

Wat is uw analyse van de terugkeer van extreemrechts naar de VS, Canada en Europa?

Fascisme is de beschermeling van het kapitalisme. Het ontstaat wanneer het kapitalisme het moeilijk heeft om op de oude manier te regeren, dat wil zeggen in een burgerlijk democratisch systeem van kapitalisme. Fascisme is het juiste prieel van het kapitalisme, waartoe de meeste reactie, chauvinistische en imperiale elementen van financieel kapitaal in tijden van crisis, zoals de toenemende woede over het kapitalistische systeem dat wordt getoond door werkende mensen die bezuinigingen hebben op bezuinigingen, oorlog, werkloosheid, in gebreke blijven. en crisis. De hernieuwde belangstelling voor het socialisme als alternatief voor het kapitalisme wordt door deze reactionaire krachten ook als een crisis beschouwd. 

In Canada is de verschijning van deze strijdkrachten in de federale verkiezingen en in steden in het hele land een vroege aanwijzing dat ook hier extreemrechtse en fascistische strijdkrachten zijn met banden met de conservatieve partij, die hun haat rekruteren en verspreiden berichten en criminele activiteiten met straffeloosheid.  

Hoe verklaar je dat westerlingen wapens blijven verkopen aan de Saoedi’s die de Jemen afslachten? Hoe verklaart u de stilte van de media en politici over deze dodelijke oorlog?

Er is een bewapeningsindustrie in Canada, waaronder een operatie in Londen, Ontario, die bewapening produceert voor export naar Saoedi-Arabië die worden gebruikt bij de genocide in Jemen. Veel Canadezen waren zich hier tot voor kort niet van bewust en ondersteunen deze wapenhandel of de genocide in Jemen niet.

Maar net als in de VS is de wapenindustrie zeer krachtig en niet gemakkelijk te sluiten. Bovendien heeft het de steun van de Canadese overheid. Maar de druk bouwt op de regering om te stoppen met de verkoop van gepantserde voertuigen aan de Saoedi’s, die worden gebruikt bij de genocide in Jemen.

Wij roepen op tot beëindiging van de productie en export van wapens, tot repatriëring van alle Canadese troepen in het buitenland, tot terugtrekking uit de NAVO en NORAD, tot 75% minder militaire uitgaven en tot een buitenlands beleid van vrede en ontwapening. 

Hoe verklaart u dat het Palestijnse volk wordt beroofd en afgeslacht in het volle zicht van de hele planeet zonder dat Israël wordt geoordeeld voor zijn misdaden?

Israël wordt berecht en schuldig bevonden aan zijn misdaden tegen het Palestijnse volk in de rechtbank van de publieke opinie. De zionistische lobby in Canada is echter zeer krachtig en heeft een strakke greep op alle partijen in het parlement en in de provinciale wetgevers. Rechtse regeringen hebben hard gewerkt om van kritiek op het Israëlische beleid een kwestie van vrijheid van meningsuiting en / of antisemitisme te maken. Daarom heeft de BDS-beweging (boycot, afstoting en sancties) te maken gehad met ernstige obstakels in hun campagnes om de Israëlische regering bloot te leggen en te isoleren voor hun misdaden.

Wij ondersteunen de BDS-beweging, die het progressieve deel van de Joodse gemeenschap in Canada omvat, en zijn betrokken bij solidariteitswerk met het Palestijnse volk in hun rechtvaardige strijd voor een Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, voor het recht op terugkeer, voor Israël trekt zich terug naar zijn grenzen van 1967, en voor een einde aan de Israëlische nederzettingen op Palestijns land.

Vindt u niet dat de progressieven van de wereld hun aanwezigheid in de alternatieve media moeten intensiveren om terug te vechten, gezien de media die tot het militair-industriële complex zijn verslaafd?

Ja, wij vinden dit erg belangrijk. Nauwkeurige en objectieve informatie is van vitaal belang voor werkende mensen om te kunnen herkennen en begrijpen wat er gebeurt in de wereld en in hun gemeenschappen en werkplaatsen, en om actie te ondernemen in hun eigen belang. In kapitalistische samenlevingen is de enige vrije pers de pers die u bezit.

We denken ook dat de bescherming van de publieke media erg belangrijk is, omdat er druk op kan worden uitgeoefend die door particuliere media kan worden genegeerd. In dit verband is openbaar onderwijs en cultuur ook een belangrijk gebied voor het handhaven en versterken van publiek eigendom en controle over inhoud en bestuur. 

Is het kapitalisme met zijn ongebreidelde consumptiemodel, gezien de klimaatramp die we lijden, schadelijk voor de planeet? Hoe kunnen we volgens u effectief vechten tegen kapitalisme en imperialisme dat de wereld vernietigt?

In feite zijn het de 100 grootste bedrijven ter wereld, plus het leger, die verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van de uitstoot van koolstof en broeikasgassen op de planeet. Met andere woorden, het is kapitalisme dat de planeet vernietigt, geen werkende mensen.

We vechten om de olie- en gassector en de natuurlijke hulpbronnen in Canada te nationaliseren, zodat emissies snel en beslissend kunnen worden verminderd en geëlimineerd. Wij stellen voor dat werknemers in deze bedrijfstakken gelijkwaardige banen en lonen moeten krijgen in de sector van de hernieuwbare energie of in andere milieuvriendelijke bedrijfstakken. We stellen voor om over te stappen van individuele auto’s naar massale snelle doorvoer in steden en in interstedelijk vervoer, en om tarieven te elimineren. We stellen voor om bestaande infrastructuur, waaronder scholen, ziekenhuizen en openbare gebouwen, evenals woningen en werkplekken met groene retrofits aan te passen, en groene technologie te gebruiken om betaalbare sociale woningen in Canada te bouwen.

Canada moet actie ondernemen op het gebied van milieu en klimaatverandering zolang er nog tijd is, en dit betekent dat het de grote multinationals voor olie en gas moet opnemen en de huidige regeringen die hen dienen. 

Je bent een geweldige activist met een opmerkelijke carrière en je hebt je leven gewaagd voor je ideeën. Wat kunt u ons vertellen over uw inzet?

Ik ben ervan overtuigd dat de 21 ^ste eeuw de eeuw van de nieuwe socialistische revoluties, nieuwe strijd en overwinningen voor nationale en sociale bevrijding, en succes in de strijd voor vrede en klimaat gerechtigheid zal zijn. Maar deze successen hangen af ​​van de bereidheid en het vermogen van de arbeidersklasse, de jeugd, de vrouwen om te mobiliseren, zich te organiseren en zich te verenigen voor fundamentele sociale verandering. Voor socialisme. En om voor eens en voor altijd een einde te maken aan het vicieuze onmenselijke systeem van kapitalisme.

Interview gerealiseerd door Mohsen Abdelmoumen

Wie is Liz Rowley?

Elizabeth Rowley is de huidige leider van de Communistische Partij van Canada. Als politicus, schrijfster en politiek activiste is ze altijd actief geweest in de strijd voor openbaar onderwijs en gezondheidszorg, lokale democratie en arbeid en burgerrechten. Ze schrijft voor People’s Voice , de toonaangevende socialistische krant van Canada. Ze heeft ook talloze artikelen geschreven die in verschillende talen zijn vertaald en wereldwijd zijn gepubliceerd.

Liz Rowley heeft gestudeerd aan de Universiteit van Alberta in Edmonton en is actief lid geweest van de Communistische Jeugdliga van Canada. Ze werd lid van de Canadese Communistische Partij in 1967. Ze is lid van de centrale uitvoerende macht van de Communistische Partij van Canada sinds 1978 en voert vele malen campagne op gemeentelijk, federaal en provinciaal niveau. Liz Rowley werd in januari 2016 door het Centrale Comité van de partij gekozen tot leider van de Communistische Partij van Canada na het pensioen van Miguel Figueroa.

Voordat hij CCP-leider werd, was Liz Rowley leider van de Communistische Partij van Ontario. Toen ze in 1975 de provinciale organisator van de partij in Ontario was, nam ze deel aan vele vakbondsstrijd om banen te verdedigen, de levensomstandigheden, de rechten van werknemers, de gelijkheid van vrouwen, sociale programma’s en de Canadese soevereiniteit te verbeteren. Terwijl ze campagne voerde om de Ku Klux Klan te verbieden, werd haar appartement verwoest door brandstichting en het jaar daarop werd haar auto gebombardeerd. Begin jaren negentig speelde ze samen met andere partijleiders en activisten een sleutelrol in de strijd van leden om pogingen om de CCP te ontbinden te stoppen.

Liz Rowley is de eerste vrouw die de Communistische Partij van Canada leidt.